Знешняя палітыка польскай дзяржавы ў 1933-1939 гг.
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
Так, нягледзячы на ??агульныя фразы аб адсутнасці ў Германіі агрэсіўных мэтаў, аб ад ухілення ад вайны "аб правамернасці польскай дзяржавы", у гутарцы Гітлера з польскім амбасадарам не было ні адной фразы, якая б сведчыла аб намерах адмовіцца ад прагляду на карысць Германіі заходняга польскага мяжы - пытанне, што было асноўнай прычынай напружанасці ў польска-германскіх адносінах. Ю.Липський ў сваім рапарце паказваў, што Гітлер ні разу не выкарыстаў слова "мяжа" ці "калідор". Аднак ён даў зразумець, што лічыць натуральным і неабходным далучэнне польскага Паморя ў Нямеччыну і прадастаўленне выхаду Польшчы ў любым іншым месцы: "магчыма, у будучыні, удалося сяброўскія атмасферы вырашыць гэтыя пытанні з Польшчай, напрыклад, шляхам кампенсацыі" 1. практычна гэта азначала, што Германія не пойдзе на ўрэгуляванне пытанняў без саступак Польшчы. Варта адзначыць, што важным вынікам польска-нямецкага абмену меркаванняў 15 лістапада было тое, што Гітлер у чарговы раз пераканаўся ў тым, як лёгка будзе схіліць Польшчу да падпісання двухбаковага пагаднення і тым самым перашкодзіць адукацыі анты германскага блока.
Менавіта "Берлінская дэкларацыя" заклала аснову будучага пакта аб ненападзе, які, на думку пераважнай часткі, таксама гуляў пэўную ролю ў дыпламатычных падрыхтоўцы другой сусветнай вайны.
Еўрапейскія краіны з вялікай увагай вывучалі новую стадыю польска-германскіх перамоваў, паколькі напруга ў дадзеным пытанні ў той час лічылася адной з галоўных прычын магчымага ваеннага канфлікту ў Еўропе. "Гэта важная падзея, якое паўплывае на ўсю міжнародную сітуацыю", - адзначаў член камісіі НКИС СССР Б.Стомоняков2.
Прааналізаваўшы дакументы савецкай дыпламатыі, можна сцвярджаць, што ўрад СССР з вялікай асцярогай падышоў да ацэнкі змяненняў у польска-германскіх адносінах. Так, 29 лістапада ў гутарцы з польскім пасланцам ў Маскве Ю.Лукаявичем намеснік Наркоминдела М.Крестинським выказаў сумнеў наконт таго, што Германія дзеля часовай нармалізацыі становішча на мяжы са сваім не самым моцным суседам захоча адмовіцца ад рэалізацыі плана "Дрань нах Остэн" 3. Ангельскае ўрад лічыў, што перамовы з Польшчай з боку Германіі вядуцца толькі "ў часовых тактычных мэтах" 4. Міністр замежных спраў Францыі ж.пола-Бонкур, ацэньваючы польска-германскія адносіны, адзначаў, што для гэтага пагаднення паміж Польшчай і Нямеччынай не існуе рэальнай угоди1.
Аднак польскі ўрад нягледзячы на ўсе гэтыя свайго роду папярэджанне еўрапейскіх краін, надаваў вялікае значэнне "Берлінскай дэкларацыі". Урадавая польская прэса паведамляла, што Гітлер, пераканаўшыся ў сіле Польшчы, хоча з ёй весці перамовы з мэтай мірнага ўрэгулявання видносин2.
На працягу трох месяцаў паміж Польшчай і Германіяй вяліся перамовы па ўзгадненні дакумента. Абодва бакі ўносілі свае папраўкі. Аднак, калі паўстала небяспека, што унесеныя польскім урадам змены могуць адкласці дату падпісання дакумента, Пілсудскі адмовіўся ад усіх унесеных ім паправак і даў зразумець, што Польшча зацікаўлена ў больш хуткім завершаны перамоваў. Гэтая чарговая саступка з боку польскага ўрада сведчыла аб тым, што Польшча зацікаўлена ў падпісанні дамовы і гатовая за гэта заплаціць любую цану. Ужо 25 студзень 1934 г. у гутарцы Ліпскага з Гітлерам апошні заявіў, што пытанне перагляду польскіх межаў толькі адкладаецца на 10 гадоў, а Нямеччына ад гэтага прагляду не видмовляеться3. Здавалася, што гэта павінна насцярожыць польскі ўрад, але гэтага не адбылося.
студзеня 1934 г міністрам замежных спраў нацысцкай Германіі Нейрат і польскім амбасадарам у Берліне Ліпскім быў падпісаны пакт - "Дэкларацыя аб невыкарыстанні сілы паміж Польшчай і Германіяй". Большасць гісторыкаў лічаць, што менавіта гэты дагавор у комплексе з будучыняй пактам "Молатова-Рыбентропа "падрыхтаваў хуткую гібель польскай дзяржавы ў верасні 1939 года. Яго падпісанне сведчыла аб сыходзе ўрада Польшчы ад саюза з Францыяй і павароту да збліжэння з Германіяй.
Зняволеным на 10 гадоў пакт прадугледжваў падтрымку і забеспячэнне міру паміж Германіяй і Польшчай і вырашэння агульных пытанняў без прымянення сили. Дакумент захоўваў сваю сілу і ў выпадку ўмяшання аднаго з бакоў, якія заключылі пакт, у вайну з трэцяй дзяржавай. Аднак, асноўнае пытанне ў адносінах паміж абедзвюма краінамі - прызнанне Германіяй існуючага польска-нямецкай мяжы - у дакуменце не разглядалася. Фактычна гэта азначала, што Германія пакідае гэтае пытанне адкрытым і спрабаваць вырашыць яго ў бліжэйшы час, у выгадным для сябе міжнароднай сітуацыі.
"Санацыйныя" урад Польшчы разглядаў гэты пакт як пачатак новай эпохі ў палітычных адносінах Польшчы і Германіі, як пачатак развіцця дружалюбных і добрасуседскіх адносін. Неабходна адзначыць, што польскае насельніцтва, у большасці сваім негатыўна ўспрыняла падпісанне гэтага акта: масавыя выступы сялян і разбойнікаў, дэманстрацыі, мітынгі сведчылі пра незадаволенасць знешняй палітыкай "санацыйныя" ўрада. Нацыскай Германіі з падпісаннем дэкларацыі забяспечыла сабе фармальную гарантыю нейтралітэту Польшчы на выпадак узброенага канфлікту з суседнімі дзяржавамі. З іншага боку, нямецкаму ўраду пагадненне з Польшчай патрэбна і для таго, каб выйграць час для падрыхтоўкі будучых ваенных дзеянняў у Еўропе. З 1934 года Германія пачала ліхаманкава пераўзбройвацца. У Еўропе такім чынам стваралася ачаг будучай вайны. Нягледзячы на гэта на працягу 1934-1938 гадоў назіраўся далейшы польска-нямецкае збліжэнне. У 1934 го