Знешняя палітыка польскай дзяржавы ў 1933-1939 гг.
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
?і для стварэння штучных перашкод і ўскладненняў падчас перамоваў. Ваенныя місіі гэтых краін выкарыстоўвалі адмова Польшчы ў пытанні аб магчымасці праходу савецкіх войскаў праз яе територию3 як своеасаблівы барер правядзення перагавораў. Гэта значыць, дэлегацыі не змаглі вырашыць ключавое пытанне перамоў: пропуску Чырвонай Арміі праз тэрыторыю Польшчы і Румыніі. Прадстаўнікі Францыі ў Варшаве спрабавалі паўплываць на польскага міністра Бека, рэкамендавалі яму даць хоць бы ў нейкія форме згоду на пропуск савецкіх войскаў праз польскую тэрыторыю ў выпадку ўзнікнення вайны з Германіяй і ўключыць гэта згоду ў тэкст канвенцыі. Ангельскія ж дыпламаты паказвалі сваю незацікаўленасць у тым, каб Польшча дала згоду на пропуск савецкіх войскаў. Як сябе праявіла Польшча ў гэтых абставінах? У тыя вырашальныя дні міністр замежных спраў польскай дзяржавы Бек і яго асяроддзе ўвесь час спасылаліся на "запаветы Пілсудскага" 1, згодна з якімі ў якім разе нельга дапусціць зяўлення чужых салдат на польскай тэрыторыі. Аргументаваў ён тым, што Чырвоная Армія ў выніку рэпрэсій каманднага складу аслабла і пакласціся на яе немагчыма. Усё гэта можна ўлічыць, але неабходна адзначыць, што ў тыя дні дзесяткі нямецкіх дэвізам ўжо стаялі на польскай мяжы і ў любы дзень можна было чакаць нападу. У гэтых умовах менавіта пазіцыя Польшчы выглядала не толькі не пераканаўча, але і была трагічнай для далейшага лёсу Польшчы. Менавіта ў гэты час нямецкае вярхоўнае камандаванне ўжо падавала Гітлеру план ваенных аперацый супраць Польшчы. Пра пагрозу, якая навісла над польскім дзяржавай, сведчыла зробленае Германіяй яшчэ 28 красавіка 1939 года паведамленне аб тым, што ў сувязі з заключэннем польска-англійскага пагаднення аб гарантыях нямецкі бок лічыць польска-германскую дэкларацыю аб ненападзе ад 1934 страціўшым сілу. Аднак нават пасля гэтага польскае кіраўніцтва працягвала падкрэсліваць сваё нежаданне далучацца да любых антыгітлераўскай блокаў, у якія ўваходзілі СССР. Польскі ўрад пераацэньваў свае сядзі і не ўлічваў якасную і колькасную перавагу ваенна-эканамічных і чалавечых патэнцыялаў Германіі над Польшчай. Да таго ж, не ўлічвалася самае галоўнае - новая стратэгія вядзення маланкавай вайны.
верасня 1939 Германія ўварвалася на тэрыторыю Польшчы. Так пачалася Другая сусветная вайна.
Такім чынам, можна зрабіць выснову, што на працягу 1933-1939 гадоў адносіны Польшчы з Англіяй і Францыяй грунтаваліся на прынцыпах "неўмяшання" і "прымірэння" Германіі. Такія крокі заходніх дзяржаў тлумачыліся імкненнем ліквідаваць СССР (накіраваць германскую агрэсію на ўсход) і жаданне аказваць уплыў на гітлераўскую палітыку. Польшча імкнулася да збліжэння з Германіяй для забеспячэння рэалізацыі сваёй вялікадзяржаўнай палітыкі. Аднак, калі ў Варшаве стала вядома, што Нямеччына ўжо распрацавала план нападу на Польшчу, "санацыйныя" урад актывізавала свае адносіны з Англіяй і Францыяй. Але ўжо ў ліпені-жніўні 1939 года стала ясна, што ніякай дапамогі ад іх Польшча не атрымае. Больш за тое, Лондан пачаў рыхтаваць новы "Мюнхен", але на гэты раз за кошт Польшчы.
Такая палітыка Варшавы, Парыжа і Лондана абектыўна адкрывала шлях Германіі да ажыццяўлення сваіх стратэгічных планаў заваявання Еўропы. Гэта паказала 1 верасня 1939 г. і далейшае развіццё падзей ва ўмовах Другой сусветнай вайны.
Раздзел II. Месца нацысцкай Германіі ў знешняй палітыцы Польшчы
Адным з галоўных напрамкаў знешняй палітыкі Польшчы ў 1933-1939 гадах былі адносіны з нацыскай Германіяй. Менавіта яны мелі лёсавызначальнае значэнне для наступнай гісторыі Польскай дзяржавы: на працягу 1934-1939 гадоў Германія, пад выглядам наладжвання "сяброўскіх" адносін з Польшчай, рыхтавалася да ўключэння яго тэрыторыі ў "нямецкае жыццёвую прастору" 1, што і было зроблена ў 1939 годзе.
Сусветны эканамічны крызіс 1929-1933 гадоў выклікала не толькі засмучэнне эканомікі капіталістычных краін, але і абвастрыла міжнародныя супярэчнасці. На міжнароднай арэне яны вызначаліся узмацненнем барацьбы вядучых дзяржаў за рынкі збыту і крыніцы сыравіны сферы ўкладання капіталу. У гэтым кантэксце на парадак дня ўставаў пытанне пашырэння знешняй экспансіі, новага перадзелу свету.
Асабліва востра гэты крызіс перажывала Германія, якая згодна з умовамі Версальскай дамовы, падпісанага ў чэрвені 1919 года была пазбаўленая калоній і вымушана прытрымлівацца ваенных абмежаванняў (памяншэнне складу нямецкай арміі і колькасці ўзбраенняў, адмены вайсковай павіннасьці, забарона правядзення ў навучальных установах ваеннай падрыхтоўкі і г.д.). З прыходам да ўлады ў Германіі ў 1933 годзе нацыстаў на чале з Гітлерам міжнародная сітуацыя ў Еўропе рэзка абвастрылася Берлін адкрыта ўзяў курс на радыкальны перагляд Версальскі дамоўленасцей. Адно з цэнтральных месцаў у гэтых планах адводзілася Польшчы. Германская дыпламатыя актыўна выкарыстоўвала ў сваіх знешнепалітычных дэмаршу праблемы з так званым "польскім калідорам" 1. Прихуд да ўлады Гітлера не спрыяў паляпшэнню польска-германскіх адносін. Насупраць, усё больш вострым станавіўся пытанне германа-польскай мяжы. Нямецкі ўрад спрабавала зрабіць усё магчымае, каб забяспечыць свайго роду "нейтралізацыю" Польшчы падчас будучай ўсходняй кампаніі.
У першыя месяцы гітлераўскага рэжыму Германія не рабіла ніякіх крокаў да змякчэння напружанасці ў адносінах з Польшчай. Наадварот, яна адкрыта абяўляла сваімі бліжэйшымі мэтамі ліквідацыі "польскага калідора" і