Ваенна-палітычныя межславянския канфлікты другой паловы XVI-XVIII стагоддзяў
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
ўныя прыярытэты знешняй палітыкі Расіі. На іх думку знешнепалітычныя агрэсіўныя вайны Маскоўскай дзяржавы былі абумоўлены гістарычнай неабходнасцю.
В.Королюк ў свиий працы "Лівонская вайна. З гісторыі знешняй палітыкі Рускага цэнтралізаванай дзяржавы ў другой палове XVII стагоддзя "[56], паказаў усе перыпетыі расейска-польскіх адносін у ходзе вайны. Падобным па змесце праца Б.Флори "Руска-польськие адносіны і палітычнае развіццё Усходняй Еўропы ў другой палове XVI - пачатку ХVIII стст." [112]. Аўтар падаў у працы цікавыя дадзеныя пра настроі ў асяроддзі польскага і расійскага грамадства, аб магчымай уніі паміж Расіяй і Рэччу Паспалітай.
Пры даследаванні польска-расійскіх адносін у часы Смуты, важнае месца займае праца Р.Скринникова "Расія ў пачатку ХVII ст. Смута "[91]. Яна раскрывае ход барацьбы ў сярэдзіне Расеі падчас унутранай нестабільнасці. Аўтар даследаваў ролю Польшчы ў зяўленні ў межах Маскоўскай дзяржавы Лжэдзмітрыя.
Цікавыя звесткі пра польска-расійскія дыпламатычныя адносіны знаходзяцца ў працы Л.Юзефовича "Як у пасольскіх звычаях вядзецца ..." [120]. Аўтар, акрамя таго што дае характарыстыку цырыманіялу пры рускай двары, прадае цікавы фактычны матэрыял аб перапісцы І. Грозны і С.Батория.
Я. Анісімаў у працы Час пятроўскіх рэформаў [16], даследаваў паходжанне завяшчання Пятра і тое, які ўплыў ён меў на знешнюю палітыку Расіі ў ХVII ст. Праблему прасоўвання Расеі ў балканскім напрамку асвятліла И.Лещиловська ў артыкулах "Балканская палітыка Кацярына II" [63], "Пётр I і Балканы" [64].
Праблемам падзелу Рэчы Паспалітай прысвяціў свае артыкулы П.Стегний - "Першы роздел Польшчы і расійская дыпламатыя" [98. 99], "Не прызначана падзелаў Польшчы ў дыпламатыі Кацярына II" [100]. Аўтар прыйшоў да высновы, што Рэч Паспалітая была для Расеі не абектам, а хутчэй сродкам палітыкі, асноўны вектар якой павінен ўсходні чарнаморска-балканскім напрамку. Ю.Борисьонок даследаваў працэс інкарпарацыі беларускіх земляў у склад Расійскай імперыі [22].
Савецкія аўтары даследавалі удзел Польшчы ў падзеях 1618-20 гадоў у Чэхіі. Гэта перш за ўсё тычыцца О.Вайнштейна. Ён у парку "Расія і Трыццацігадовая 1618-1648 гг. Нарысы з гісторыі знешняй палітыкі Маскоўскай дзяржавы ў першай палове XVII стагоддзя "[25] прадставіў фактычны матэрыял звязаны з удзелам польскіх войскаў у падаўленні чэшскага паўстання. Яго справа працягнуў Б.Поршнэв. Ён у сваіх парку "Палітычныя адносінах шэння Заходняй і Усходняй Еўропы ў эпоху Трыццацігадовай вайны" [80], "Трыццацігадовая вайна і Уступленне ў яе Швецыі і Маскоўскага дзяржавы" [81] прыйшоў да высновы, што ўмяшанне польскіх войскаў у падзеях 1618 - 20 гг у Чэхіі на баку Аўстрыі, нанесла ўдар натуральным інтарэсам Польшчы.
Сярод сучасных расійскіх гістарычных прац адзначым калектыўную працу А.Орлова, В.Георгиева, П.Георгиевои, Т.Сивохинои "Гісторыя Расіі" [74]. Гэты праца нягледзячы на ??новыя трактоўкі асобных падзей захоўвае ў сабе асобныя рэшткі Савецка. Так паўстання Б.Хмяльніцкага, на думку аўтараў, мела на мэце абяднання з Расіяй.
Сярод работ замежных аўтараў адзначым даследаванні В.Серчика "Рэч Паспалітая і казацтва ў першай чвэрці ХVИИ стагоддзя" [87] Аўтар прааналізаваў адносіны паміж польскім урадам і казакамі. Цікавы фактычны матэрыял змяшчаецца ў працы "Гісторыя Польшчы з найстаражытных часоў да нашых дзён" [38], "Чэшскі пытанне: палітычныя ўзаемаадносіны Заходняй і Усходняй Еўропы ў першы перыяд Трыццацігадовай вайны" [76], у парку беларускіх аўтараў "гісторыя Беларусi," [43 ].
Прааналізаваўшы далёка не ўсе крыніцы і літаратуру мы паставілі перад сабой мэту і задачы. Мэта нашай дыпломнай працы складаецца ў абектыўным і ўсебаковым асвятленні ваенна-палітычных і межславянских канфліктаў другой паловы XVI - XVII стст ..
Не прэтэндуючы на ??вычарпальнае асвятленне мэты, аўтар паставіў перад сабой наступныя задачы:
-высветліць вытокі і прычыны межславянских супярэчнасцяў;
-прасачыць ход канфліктаў паміж славянскімі народамі;
вызначыць асноўныя ідэалагічныя канцэпцыі, якімі кіраваліся доследныя краіны ў сваёй знешняй палітыцы;
вывучыць магчымыя альтэрнатывы ў вырашэнні спрэчных пытанняў;
высветліць наступствы межславянских канфліктаў і іх уплыў на далейшы ход гісторыі.
Падчас працы над тэмай "Ваенна-палітычныя межславянских канфлікты другой паловы XVI - ХVИИЫ стагоддзяў" аўтар падыходзіў да вырашэння даследчых задач, кіруючыся прынцыпамі гістарызму і абектывізму. У працэсе даследавання аўтар выкарыстаў метады параўнальнага аналізу, аналізу і сінтэзу аднатыпных фактычных дадзеных і праблемна-храналагічны падыход у выкладанні матэрыялу.
Навуковая навізна дыпломнай працы складаецца ў тым, што ў ёй зроблена спроба грунтоўна і глыбей даследаваць праблематыку межславянских адносін. Аўтар пры напісанні працы ўлічваў дасягненні айчыннай і замежнай гістарыяграфіі, што дазволіла паўней даследаваць абраную тэму.
Практычнае значэнне складаецца ў тым, што сабраны і абагульнены матэрыял, на наш погляд можа быць выкарыстаны вучнямі, студэнтамі, настаўнікамі і ўсімі тымі, хто цікавіцца дадзенай праблемай для сваіх уласных мэтаў.
Структура працы складаецца з ўвядзення, трох раздзелаў, кожны з якіх мае па 3 параграфа, заключэння і спісу выкарыстаных крыніц і літаратуры.
Глава I. межславянских супярэчнасцяў у Цэнтральна-Усходняй Еўропы другой палове XVI - першай чвэрці XVII ст.
Узмацненню агрэсіўны