Шумер і Акад
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
ай жыццём краіны. Абавязкі і паўнамоцтвы нубанды былі вельмі шырокімі. Мяркуючы па надпісах, якія адносяцца да гэтага часу, т. е. да XXIV ст.да н. э., нубанда ведаў земляробчымі працамі, у прыватнасці, тымі, якія былі звязаны з сістэмай штучнага арашэння. Далей, у кампетэнцыю нубанды ўваходзіла раздача зямель, выдача сельскагаспадарчых прылад і здача іх у рамонт, кіраванне харчовымі складамі і царскай казной. Нарэшце, нубанда стаяў на чале дзяржаўнага архіва і грамадзянскай палаты, якая ведала заключэннем дагавораў паміж асобнымі асобамі. У гэтую эпоху фармуюцца найстаражытныя ведамства, у склад якіх уваходзяць розныя чыноўнікі. Так, у склад гаспадарчага ведамства ўваходзяць "дамкары", асаблівыя агенты, займалася гандлёвымі аперацыямі.Сярод дамкаров вылучаецца "вялікі дамкар патэси", відавочна, іх начальнік.Асобнымі свірнамі або харчовымі складамі ведалі асаблівыя чыноўнікі, якія называліся "дуггур". У склад фінансава-падаткавага ведамства ўваходзілі зборшчыкі падаткаў, якія называліся "Машков". Нарэшце, ужо зяўляюцца пасады ваенных камандзіраў (Галь-Уку), што паказвае на развіццё ваеннага справы.
Ужо ў чацвёртым тысячагоддзі да н. э. на тэрыторыі Шумера і Акад ўзнікаюць найстаражытныя гарады, якія зяўляюцца гаспадарчымі, палітычнымі і культурнымі цэнтрамі асобных маленькіх дзяржаў. У самой паўднёвай частцы краіны быў горад Эриду, размешчаны на беразе Персідскага заліва. Буйное палітычнае значэнне меў горад Ур, які, мяркуючы па выніках нядаўніх раскопак, быў цэнтрам моцнай дзяржавы. Рэлігійным і культурным цэнтрам усяго Шумера быў горад Ниппур з яго общешумерийским свяцілішчам, храмам бога Энлиля.Сярод іншых гарадоў Шумера буйное палітычнае значэнне мелі Лагаш (Ширпурла), які вёў сталую барацьбу з суседняй Уммой, і горад Урук, у якім, паводле паданняў, некалі правілаў древнешумерийский герой Гильгамеш.
Гісторыя некаторых з гэтых самых старажытных дзяржаў нам больш-менш вядомая дзякуючы таму, што ў развалінах адных гарадоў (Ур) было знойдзена мноства помнікаў матэрыяльнай культуры і мастацтва, а ў руінах іншых (Лагаш) было знойдзена шмат дакументаў (частка якіх захоўваецца ў маскоўскім Музеі выяўленчых мастацтваў імя Пушкіна).
Разнастайныя раскошныя прадметы, знойдзеныя ў развалінах Ура, паказваюць на значны рост тэхнікі, галоўным чынам, металургіі, у пачатку трэцяга тысячагоддзя да н. э.
У гэтую эпоху ўжо ўмелі вырабляць бронзу, сплаўляючы медзь з волавам, навучыліся ўжываць метэарытных жалеза і дасягнулі выдатных вынікаў у ювелірнай мастацтве. Ур паступова ператвараецца ў вялікі гандлёвы горад, які вядзе гандаль з цэлым шэрагам суседніх краін. Так, у Ур дастаўляюць яшмавыя каралі, друку, камень для вырабу сасудаў, бавоўна і малпаў з даліны Інда, волава, лазурыт і абсідыян з Ірана і Арменіі, кедры з Сірыі і г.д. На чале дзяржавы стаялі кіраўнікі, якія будавалі храмы і палацы і пахаваныя ў магільнях са сваімі скарбамі і каштоўнасьцямі. Каштоўная зброя, сярэбраная посуд і багата інкруставаныя музычныя інструменты паказваюць на засяроджванне багацця ў руках арыстакратыі і, тым самым, на рэзкае класавая расслаенне.
Цалкам натуральна, што Ур не быў адзіным багатым і магутным дзяржавай Ніжняй Месапатаміі. Нараўне з ім існавалі і іншыя дзяржавы, якія вялі паміж сабой ўпартую барацьбу за перавага і панаванне ў Паўднёвай, а часткова і Сярэдняй Месапатаміі. Сярод гэтых дзяржаў вылучаецца Лагаш, гісторыя якога нам параўнальна добра вядомая.
Лагаш
У сярэдзіне трэцяга тысячагоддзя да н. э. (2540-2370 гг. Да н. Э.) На чале Лагаша стаялі моцныя кіраўнікі, якія здолелі абяднаць пад сваёй уладай шэраг суседніх абласцей. Барацьба Лагаша з суседнімі гарадамі мела сваёй мэтай максімальнае абяднанне абласцей вакол аднаго цэнтра. Асновы эканамічнага і палітычнага магутнасці Лагаша былі закладзеныя пры Ур-нанше, якога можна лічыць заснавальнікам першай гістарычнай дынастыі Лагаша. Знешнім выразам росквіту Лагаша была шырокая будаўнічая дзейнасць, распачатая Ур-нанше. На адным рэльефе, захаваўся ад гэтага часу, намаляваны сам цар, які сваім удзелам як бы асвячае работы па ўрачыстай закладцы храма. Цар сам нясе на галаве кошык з цаглінамі. Ва ўрачыстай цырымоніі за ім ідуць яго дзеці, чыноўнікі і слугі. У сваіх надпісах Ур-нанше апісвае пабудову храма, збудаванне каналаў і дары сьвятыні.
Лагаш дасягнуў найвышэйшага магутнасці пры цары Эаннатуме, які вёў упартыя войны з суседнімі гарадамі і падпарадкаваў сваёй улады шырокія тэрыторыі.Эаннатум не толькі вызваляе Лагаш ад панавання Кіша, але нават далучае да яго гэта аккадском дзяржава. Затым ён пакарае Ур, паклаўшы гэтым канец незалежнаму праўленню цароў I дынастыі Ура. Нарэшце, ён падпарадкоўвае Лагашу Урук, Ларсу і Эриду, скарыўшы, такім чынам, усю паўднёвую частку Месапатаміі. Асабліва ўпартую барацьбу вёў Эаннатум з суседнім горадам Уммой. Уш, кіраўнік умы, напаў на Лагаш, абапіраючыся на падтрымку цароў вопісу і Кіша. Аднак вайна скончылася няўдала для умы. Эаннатум разграміў войскі Уша і яго саюзнікаў і уварваўся ў межы умы. Сваю перамогу над Уммой ён захаваў на помніку, які ў абломках захаваўся да нашых дзён і атрымаў назву "Стэлы каршуноў".
Старажытны мастак намаляваў на гэтым пераможным помніку поле бітвы, усеянае трупамі забітых ворагаў, над якімі кружацца каршуны. Тут жа намаляваныя сцэны пахавання забітых, ахвярапрынашэння палонных, нарэшце, сам пераможца - Эаннатум, які едзе на калясьніцы на чале атрада цяжкаўзброеных ваяроў. Надпіс на помніку а?/p>