Фармiраванне беларускай нацыi
Информация - История
Другие материалы по предмету История
?ая планiроСЮка сялянскага двара, народнае адзенне i харчаванне. 3 часам шматлiкiя традыцыйныя прылады працы i прадметы дамашняга вырабу замянiлiся прадметамi стандартнай прамысловай вытворчаii. Зявiлiся фабрычныя плугi, мэбля, посуд, тканiны, аднак iмi карысталiся пераважна заможныя пласты насельнiцтва.
У сувязi са слабым развiццём прафесiйнага мастацтва галоСЮную сферу духоСЮнай культуры беларускай нацыi перыяду фармiравання капiталiзму складалi народныя формы мастацтва, традыцыйныя абрады i звычаi. Працягвалi iснаваць такiя вiды фальклору, як абрадавая паэзiя каляндарна-вытворчага i сямейна-абрадавага цыклаСЮ, апавядальны жанр, лiрычная паэзiя. Паступова трацiлi сваё былое значэнне былiны, балады, рознага роду замовы i магiчныя дзеяннi. фальклор адлюстроСЮваСЮ i становiшча СЮ грамадстве, надаючы сацыяльную вастрыню прыпеСЮкам, песням, казкам i апавяданням. УзнiкаСЮ т. зв. рабочы рэвалюцыйны фальклор. Развiвалася народнае тэатральнае мастацтва, захоСЮваючы традыцыi батлейкi - народнага лялечнага тэатра. ПрацоСЮная дзейнаiь народа знайшла сваё адлюстраванне СЮ танцах "Лянок", "Бульба", "Бычок", "Крыжачок" i iнш. У тэатралiзаваных прадстаСЮленнях i на абрадавых святах народныя музыкi на дудках, свiрэлях, дудах, гуслях, цымбалах, скрыпках, бубнах выконвалi шматлiкiя песнi i прыпеСЮкi.
Адметнаiь беларускага этнасу адлюстроСЮвалася СЮ своеасаблiвым народным выяСЮленчым i дэкаратыСЮна-прыкладным мастацтве. Па-мастацку аздобленыя рэчы з глыбокай даСЮнiны шырока СЮкаранiлiся СЮ побыт народа. Мелi распаСЮсюджанне СЮзорыстае ткацтва, вышыСЮка, вязанне, пляценне з лазы, саломкi i карэнняСЮ. Своеасаблiвай рысай беларускiх тканiн было выкарыстанне СЮ арнаменце пераважна геаметрычных форм чатырохвугольнiка, ромба, квадрата i iх частак. Выдатныя СЮзоры беларускага мастацкага ткацтва СЮяСЮлялi паясы. У афармленнi жылых памяшканняСЮ таксама выкарыстоСЮвалася мастацкае аздабленне: набылi распаСЮсюджанне разьбяныя i размаляваныя лiштвы, фрызы, франтоны, канькi.
Кансалiдацыя беларускага этнасу СЮ нацыю суправаджалася ростам нацыянальнай самасвядомаii. 3 другой паловы XIX ст. усё болып актыСЮна СЮжываюцца назва "Беларусь" i этнонiм "беларусы". Паводле перапiсу 1897 г., беларускую мову роднай лiчыла 74 % насельнiцтва Беларусi. Этнонiм "беларусы" паступова выцясняСЮ лакальныя тэрмiны тыпу "лiтвiны", "чарнарусы". Аднак ён не меСЮ яшчэ агульнаэтнiчнага зместу. РЖснавалi рэгiянальныя назвы (палешукi), канфесiянiзмы (рускiя i палякi), жыхары некаторых частак Беларусi называлi сябе тутэйшымi.
Фармiраванню нацыянальнай самасвядомаii садзейнiчалi публiкацыi СЮ другой палове XIX - пачатку XX ст. фундаментальных навуковых прац, прысвечаных беларускаму народу, яго мове, культуры i гiстарычнаму мiнуламу. Працы РЖ.РЖ.Насовiча, М.А.Дзмiтрыева, Ю.Ф.КрачкоСЮскага, А.М.СемянтоСЮскага, М.Я.НiкiфароСЮскага, Я.Ф.Карскага, Е.Р.Раманава i iншых аСЮтараСЮ абектыСЮна засведчылi факт iснавання самастойнага беларускага этнасу. Важнае значэнне на шляху абуджэння нацыянальнай самасвядомаii беларусаСЮ адыгралi працы В.ЛастоСЮскага, асаблiва яго "Кароткая гiсторыя Беларусi", дзе СЮпершыню беларускi этнас разглядаецца як субект гiстарычнага працэсу.
Такiм чынам, у другой палове XIX - пачатку XX ст. працягваСЮся i СЮ асноСЮным завяршыСЮся працэс фармiравання беларускай нацыi як сялянскай у сваёй аснове. АдмоСЮнае СЮздзеянне на гэты працэс аказвалi слабаiь нацыянальнай буржуазii, беднаiь i непiсьменнаiь болыпаii беларусаСЮ, рэлiгiйны раскол i антыбеларуская накiраванаiь праваслаСЮнай царквы i каталiцкага каiёла, школы, друку, дзяржаСЮных устаноСЮ, якiя адмаСЮлялi iснаванне беларускага этнасу i СЮсiх беларусаСЮ лiчылi альбо рускiмi, альбо палякамi. У працэсе фармiравання беларускай нацыi складванне нацыянальнай лiтаратурнай мовы цалкам не завяршылася. Нягледзячы на некаторы рост нацыянальнай самасвядомаii беларусаСЮ, i гэты працэс таксама поСЮнаiю не завяршыСЮся. Развiццё беларускай нацыi працягвалася СЮ наступныя дзесяцiгоддзi XX ст.
Агульнаадукацыйная школа. Школьныя рэформы 60 80 гадоСЮ. Змены СЮ сiстэме школьнай адукацыi СЮ пачатку XX ст. Патрэбы капiталiстычнага развiцця, узмацненне грамадска-палiтычнага руху вымусiлi царызм правеii школьную рэформу, якая садзейнiчала пашырэнню сеткi пачатковых школ i адмяняла саслоСЮныя абмежаваннi для паступаючых у вышэйшыя i сярэднiя навучальныя СЮстановы. Палажэннем аб пачатковых народных вучылiшчах 1864 г. было дазволена грамадскiм установам i прыватным асобам адкрываць пачатковыя школы "для СЮмацавання СЮ народзе рэлiгiйных i маральных паняццяСЮ i распаСЮсюджвання першапачатковых карысных ведаСЮ". У гэтых школах дзяцей вучылi пiсьму i чатыром дзеянням арыфметыкi, вялiкая СЮваса-надавалася закону божаму i царкоСЮным спевам. У нядзельныя i святочныя днi вучнi былi абавязаны СЮсёй школай хадзiць у царкву. Для СЮзмацнення адмiнiстрацыйнага i педагагiчнага кантролю СЮ 1869 г. уводзiлася пасада iнспектара народных вучылiшч, а СЮ 1874 г. дырэктара народных вучылiшч.
Статут гiмназiй i прагiмназiй (няпоСЮная гiмназiя СЮ складзе 4, 5 i 6-х класаСЮ) 1864 г. уводзiСЮ усесаслоСЮны прынцып, аднак высокая плата за навучанне фактычна закрывала доступ да сярэдняй адукацыi прадстаСЮнiкам шырокiх колаСЮ насельнiцтва. Мужчынскiя гiмназii дзялiлiся на класiчныя i рэальныя. Выпускнiкi класiчных гiмназiй маглi паступаць ва унiверсiтэт без экзаменаСЮ, а выпускнiкi рэальных гiмназiй па конкурсе СЮ вышэйшыя тэхнiчныя навучальныя СЮстановы. У 1871 г. быСЮ зацв?/p>