«Мәшһүр-Жүсіп шығармаларындағы заттық мәдениет лексикасы» : Монография. 1 том. Павлодар : Кереку, 2008. 244 б

Вид материала

Монография

Содержание Жүзік. Бір жүзік Ж‰з‰к, м‰мкін кµне й‰з Й‰з‰к сµзін талыш. Монѓ. Самодий. Бір-бірінен ауысќан (Doerf. II № 596) (ЭСТЯ, 1989: 261-262). М. Қашқари оврұқ Түйін. М-Ж. Көпеев жүзік Түйін. Білек < буын > жүзік. Жасалу моделі бүлдірге Сырға. Алтын сырға Түйін. Сырғаны құлаққа да, мұрынға да таққан. О баста өгіздің мұрнын тесіп сірге іліп, жіп тағып алып жүрген. Малдың құлақтарына Түйін. Алқа > өмілдірік омырау мен алдыңғы жаққа тағатын зат болғандықтан мағынасы жағынан байланысы да жоқ емес. Қазақ тілінде Сақина. Алтынды сарай менен дақинасын Саќина сµзініњ т‰бірі саќ

Подобный материал:

• Избранное, 886.75kb.
• Врамках программы «Прометей» Павлодар удк 94(574. 25)(075. 8) Ббк 63. 3(5Каз)я73, 3259kb.
• История зарубежной социологии Учебно-методическое пособие для студентов всех специальностей, 725.22kb.
• Габит Нажмединович Иренов. Павлодар: Павлодар гос ун-т, 2008. 285 с. Isbn 9965-08-323-1:, 414.13kb.
• Учебное пособие Павлодар Кереку 2010 удк 53 (075. 8) Ббк 22. 3я73, 1449.38kb.
• Врамках программы «Прометей» Павлодар Кереку 2009 удк 316(038) ббк 81. 2Англ-4+60., 1211.12kb.
• Қазақстан Республикасының Мәдениет министрлігі, 186.4kb.
• Врамках программы «Прометей» Павлодар удк 94(574. 25) Ббк 63. 3(5Каз), 6238.86kb.
• Врамках программы «Прометей» Павлодар 2007 удк ббк 63. 3(5Каз), 8203.42kb.
• Список публикаций сотрудников Апатитского филиала мгту в 2008 году Монографии, 492.82kb.

Зергерлік лексика


Жүзік. Бір жүзік кидің қолға асыл тастан (М-Ж., 65); Бір-бір кісі болыс басы, Сол кісіњ болсын асыл ж‰зік ќасы (М-Ж., 67); Ж‰зікті Нартайлаќќа жылдам берсін, Сол келсін меніменен ќоштасуѓа (Шєкєрім, 325); Ќолында ќызыл алтын ж‰зігі бар, Сол жерге таѓат ќылып ±йлыѓады (ЌКБС, 22-23);

Ж‰зік сµзі кµптеген т‰ркі тілдерінде тараѓан. Кµне жазба ескерткіштерде де ±шырасады. Ж‰зік сµзініњ кейбірін атап µтелік: т‰рік., ќуман, бар., шаѓ. Jÿзÿк = jÿзÿк `саќина, перстень`, алт., тел., чулым. ` jÿстзÿк `саусаќтаѓы саќина`, т‰рік. Jÿксзÿк `саусаќќа салатын` (РСл, III, с. 593, 616, 619), тоб. Жуьксуьк / жуьзкуьк, т‰ркімен. Йз‰з‰к, башќ. Йµзµк, тат. йµзек, ќќ. Жузик, ноѓ. Юзик, ќырѓ. Жуздук = шакек, ќ±мыќ. Юзюк, ќар. Балќ. Жюзюк / джюзюк / зюзюк `саќина, тасы бар саќина`, j‰ксäк `тас салынѓан саќина`, j‰з‰к `гемма` (Мќ, III, с. 26, 53). «Гемма (лат. Gemma-тасќа салынѓан µрнек, тµњкерілген не болмаса ойыѓы бар. Байырѓы заманда геммалар мµр – тањбаныњ орнында ж‰рген, кісініњ жеке тањбасы, т±мар, єшекейі)» (СИС, с. 152). Жалпы т‰ркілік ж‰зік сµзжасамдыќ моделі жаѓынан ж‰з т‰бірінен `буын`+ж±р. -ік ќ±ралѓан. М. Харбичев джез `жез` (Карачаево – балкарское именное словообразование. С.75); А.Б. Сулейменова негіз ретінде: ж‰з–jüс/tyc/чус`буын` (КТКЭС, с. 95, 96); Осындай этимологияны Р.Г. Ахметьяновта ±сынады. Ол «б±л сµздіњ шыѓуын шыѓ. Т‰рік. Д' уз, чус `саусаќтыњ буыны` – дейді (Отаров И.М. Профессиональная лексика карачаево – балкарского языка. С. 58). Неѓ±рлым ыќтималы бірінші айтќаны болуы м‰мкін: джюзюк<джез `мыс`+юк (Жанпейісов, 1989: 22 – бет.). Й‡З‡К т‰рік., гаг., кар. Т. к., ±йѓ. Диалек. Аг. 140, Мал. УНС 119, Р III 619 (осм., ком., быр., шаѓ.), Буд. II 376 ж‰зік (т‰рік., тат.), ж‰зік (осм.), Zen. II 972 (тур), ДТС 288, Вrock. 100, Кãšġ. D. 828, Diz. 158, Бор. Лт 166, МА 566, КW 132, Houts. 110 ж‰зік , Аbû Н. 131, Ettuh. 291, Zaj. Ad-Durr. II 88, Tel. 313, AФ 0119, Ibnu М. 93, Хор. П. I 556, Eeg. 344, Sey. 108; й‰зик ноѓ., µз. Диал. Абд. Хор. Ш. 54, Абд. Ург. 303; йуз‰к ќ±м. Мох. 70; йуз‰к ќ±м. диал. Кер. 35, Ррун. 396, Нik. 34; й‰зік тат.; й‰з‰к баш., й‰зз‰к баш диал. Ба. 27; ‰з‰к т‰рік. Диал. Дурд. 151, Кульм. 225, гаг., аз., кар. Т., ±йѓ. Диал. Диал. Аг. 140, Мал. УНС 167, Jarr. 329, лоб., Р I 1894 (шаѓ., тар., шыѓ. Т‰рік.), Буд. II 376 (шаѓ., аз.), МА 408, Рav. С. 64, Абуш. 106; üzĭk т‰рік. Диал. Ed. Urfa 140; език кар.г.; изик узук уз.; ж,узук кбал., бал. Шаум. 80, уз. Диал. Мирс.Кырк. 197, Абд. ЌШ 186, Р IV 188 (кир.), Буд. II 376 (ќазан., ќырѓ.); џµзµк Р IV 114 ж‰з‰к (ќазан); ж‰зĭк ќаз., ќќал.; з‰з‰к бал. Апп. 66; т‰зік ќаз. Диал. Дос. ЮК 31; й‰ст‰к ГАЯ 180, Верб. 106, Р III 616 (алт., тел., кюэр.). , Буд. II 376 (алт,); д’‰ст‰к алт.; ч‰ст‰к хак., диал. Инк. 52, Gastr. 116, Р III 2200 (шор., саr.); ч‰ст‰к тув диал. Чад. 72; ч‰шт‰к хак. Диал. Дом. 164 süştшk^х кыз. Joki W. 31; сěрě, сěр шув. Кейбір тілдермен, диалектілер ЮЗ жєне ЮВ тобыныњ сµз басындаѓы й жоѓалтуы м‰мкін зањдылыќ шыѓар. Й‰з‰к формасы єрењ ѓана й‰ст‰к<й‰зл‰к: й‰зл‰к>й‰з‰к>й‰з‰к фонетикалыќ трансформация ќ±райды. Бєрінен б±рын б±лар бір т‰бірден µрбіген єрт‰рлі туынды сµздер (тµменгі жолдарѓа ќарањыз). Шув. Сěрě ењ кµне ж,‰р‰г ~ ж‰з‰к сµздеріне шыѓады.

◊ Саќина, тасы бар саќина (перстень) барлыќ дереккµздерде.

◊ Ж‰з‰к, м‰мкін кµне й‰з `буын` пайда болѓан шыѓар. Б±л сµз: тув., хак. Жєне караг. Ч‰с `буын`, як. *с‰с (с‰ће ќ±рамында: – `бµлу, буын-буынѓа м‰шелеу`); -‰к кішірейткіш ж±рнақ (ќарањыз. Rаs. ММ 100). Й‰ст‰к < й‰з туынды т‰бір, -л‰к заттыњ ќажеттігін кµрсететін ж±рнаќ (ќарањыз: Сев. АИ 38 жєне сл.). Аталѓан этимология З. Гомбоцќа (МSFOu ХХХ 82-83) сілтеме жасап, Йок байќаѓан (Joki LS 363), одан єрі Л. Лигетиден жалѓасын тапты (Lig. MnyTK 78). Й‰зік сµзі (Ras. VEWT 214b, СI. 986b, осы сµздердіњ бірнеше варианттары берілген. Шув. Сěрě ќара: Егор. 212, ќайдан екені белгісіз, лексикалыќ ќатарѓа як. Дµре `µгіздіњ м±рынына таѓатын сырѓа` < монѓ. (ќара Каl. 96) т‰сіпті. Рор. АU 104, Görn. Forst. 119.

◊ Венг. Gyürü, *Jürüγ шыѓады. Ќара. Lig. МТТК 77-79, одан єрі ќара. MNyTESz I 1141. Й‰з‰к сµзін талыш. Монѓ. Самодий. Бір-бірінен ауысќан (Doerf. II № 596) (ЭСТЯ, 1989: 261-262). М. Қашқари оврұқ – сүйек буыны – дейді [23, б.148]. Ќарастырып отырѓан ж‰зік сµзініњ т‰бірі «буынмен» тыѓыз байланысты. Сол сияќты ол басќа да мағына береді. Салс.: тув. Чус 1) `буын`, 2) `буын` (ТувРС, с. 527); сойот. Jÿc`буын` (РСл, III, с. 615); урен. Чÿс `саусаќтыњ буыны` (Катанов Н. Ф. Опыт исследования урянхайского языка. Казань, 1903. С. 1348 ). µзбе. Ж‰з уст. 1)`бµлік, жартысы`; 2) `т±тас ќаѓаз, он ќаѓаз` (УзРС, с. 159); тєж. Чузь 1) бµлік, жартысы, бµлігі, 2) `шыѓару` (Тадж. РС, с. 519); коми йöз, 1) `адамдар, халыќ, ж±рт`, 2) `адамдардікі`, йöзви `буын`, чунь йöзви `саусаќтыњ буыны` (КомиРС, 256, 257), «удм. Йöз, коми йöзви `буын, тізе, ж‰йе, фин. Jäsen буын, эст. Jäse (Ишбулатов Н. Х. Лексические параллели в башкирском и финно-угорских языках // Некоторые вопросы урало – алтайского языкознания. Уфа, 1970. С. 35). Сондыќтан, ж‰з `100`, ж‰з`бет` , ж‰з`малту` жєне ж‰з `буын` бір-біріне омоним болады [10, б.22]. Л. З. Будагов ж‰зік сµзіне байланысты былай дейді: т‰рік., тат., й‰з‰к, осм., юзÿкъ, дж.ад. ÿзÿкъ, ќаз.ќырѓ., алт., й‰з‰к `саќина, тасы бар саќина`; й‰з‰к тасы салатын, саќинаѓа арналѓан тас; й‰з‰к ауыстырмаќ некесін ќию` саќинамен алмасу`; ќаз. Й‰з‰к малу `ойын, ауызѓа салу`: алтынды саќтау; (М±сылмандар, єсіресе шейіттер ќ±дайѓа ќ±лшылыќ етушіміз, жєне баќыттыњ елшісіміз деп саусаќтарына саќина немесе ќымбат тастары бар саќина салып ж‰рген, ќ±дайѓа ќ±лшылыќ етушілер єдетте саќиналарына «алла» – деп ќ±раннан сµз жаздыратын) [20, б.376]. В. В. Радлов jіс желтая мд; jус слогъ, преставляемый прилагательными, jус суставъ, кольцо, перстен т.б. мағыналарын көрсетеді [17, б.528, 615, 619]. С. Е. Малов ж‰з сµзініњ бірнеше мағынасын: йуз `бет`, йуз `100` ќара. Й±з; йуз `материя`, йузум, ќара: йіз. Йуз- ( < й±з ) `жырту, пєрше-пєршесін шыѓару`; йуза - `иімейді (сиырѓа байланысты), `жанынан µту`,`µте шыѓу` (?). т.б. жазады [11, б.43] Л.З. Будаговтыњ жазбасынан тарихи мєліметті ќалай жазды, солай берейік, тек ќана арап-парсы графикасымен жазылѓанды ѓана аударамыз: тур. тат. й‰з‰к., осм. й‰зк юзукъ, дж. д. а±з±к узукъ, каз. кир., ж‰зік., алт., й‰сук перстень, кольцо, й‰зук ќасы вставышекъ; камень для перстня, й‰з‰к ал±сй‰рмќ обручить (мнять кольца), каз. й‰з‰к далысы (таласы) игра, въ род игры: хронить золото. (Мусулбмане, въ особенности шіиты, считають богоугоднымъ дломъ и предвстникомъ счастья носить на мизинц перстенъ съ бирюзою или сердоликомъ; благочестивые люди слдують этому обычаю и на камн обыкновенно вырзывается имя Ғай, Алла или фраза изъ Курана) (1869: 376); М. Ќашќаридіњ сµздігінде üksük, yüksük – єйелдер іс тіккенде бармаѓыныњ басына киетін оймаќ делінген. «Оймаќ» – деп баќырдан жасаѓанды айтады, теріден жасалѓаны уüs ükü (т‰ркімендерше) üksük.т.б. дегенмен ж‰зік сµзініњ буын мағынасынан шыќќанын жоќќа шыѓармайды (ЌТЌЭС, 94). Р. Шойбеков: Ќазаќстанныњ барлыќ облыстарында дерлік ќ±см±рын ж‰зік, ќ±ст±мсыќ ж‰зік – деп аталатын ж‰зік т‰рлері де молынан ±шырасады – дейді [118, б.15]. Сонымен, ж‰зік сµзі С.Е. Малов пен А. Габэнніњ сµздіктерінде жоѓарыдаѓы ќатар бойынша берілген: jüz `100`, jüz `бет-єлпет`, jüz (jüz?). Соњѓы ‰шіншініњ мағынасы реестрдегі формасы: jüzlüg (özlüg?) oγulug jüzlügüm `¦лдарым жєне де меніњ басќа туыстарым`, urluγ jüzlüg `туыстар жєне жаќын туыстар, туыстар мен жаќындар` (Малов С.Е. Памятники древнетюркской письменности. М., Л., 1951. С. 213, 438. ). Б±ѓан ќоса мына «Сµзді jüз (jüзlik) ... Этот термин имеет прямую связь не со значением `сто`; в этой связи следует вспомнить, что у башкиров `племя` называлось словом мінг `тысяча `... и что слова тюмен ~ туман значило 10 000 войнов и админстративное деление» (Кононов А.Н. Родословная туркмен. М., Л., 1958. С. 94.). jüzlg cµзімен ќар.-балќ. Бууунлукъ `єшекейлеу, ќосымша киімге таѓу, білезік` бууун` ќолдыњ буыны, алаќанныњ орнына бес саусаѓы (Отаров И. М. Профессиональная лексика карачаево – балкарского языка. С. 59). Дегенмен, т‰бір т±лѓаѓа: дуз/чус/jüс/jüz/ж‰з/жуз `буын` шыѓыс т‰ркілік дегенге келісу ќиын. Б±дан басќа: ж‰зік/й‰зік/йµзµк/ж‰з‰к/jÿзÿк/jÿзтÿк/ таѓы басќа формалары бар. Е. Жанпейісов ж‰з (Ана тілі. 1990. №14.) этимологиясымен ж‰зік байланысын кіші ж‰з, орта ж‰з, ±лы ж‰з ќ±рамындаѓы ж‰збен бірлікте ќарастырады (1989: 23). Б±лай ќарастыруына Отаров пен Абаевтіњ юзмелт/азмилт/зимилт сµздерініњ морфологиялыќ ќ±рамын: юз+мелт, аз+милт, зи+милт азмилт//зимлит сµздерініњ т‰бірі аз жєне зи деп ќарастырады да, б±лардыњ ќ±рамынан фонетикалыќ вариант йуз жєне йÿзÿк, юз жєне юзмелт олармен тат. башќ. Тіліндегі йозак `ќ±лып` байланысты ма, жоќ па дєлелдеуді ќажет ќылады дейді. Сонымен, ќазаќ ќ±рылымындаѓы ж‰здіктерді байланыстырады [7, б.23]. Е. Жанпейісов ж‰з > улус > арыс > ‰йелмен сµзініњ т‰бірі ÿä > ÿjä > баѓїш (М. Ќашќари) ж‰зік сµзініњ `буын` байланысты екендігін дєлелдейді. Е. Жанпейісовтіњ б±лтартпас ѓылыми дєлелі толыѓымен айтылѓан м‰мкіндікті растайды. Академик Є. Марѓ±ланныњ атап кµрсеткеніндей: «жез» деген сµз (кейбір т‰ркі тілдерінде – jaz, jäz ) санскрит, грек, латын, гот сияќты ерте д‰ние тілдерінде пайдаланылѓан [54, б.4-5]. Радлов: сÿjäш – кольцо на пальц – деп жүзіктің тағы бір түрін атайды (т. 4. ч. 1. 802).

Түйін. М-Ж. Көпеев жүзік сөзін өз мағынасынан басқа метонимиялық құбылтуға дейін барады. Ж‰зік > буын. Жүзік > білезік.

Білезік. ¤лген ќалмаќтыњ с‰йегі табылды. Ондай-м±ндай, µзімен ќойѓан ќ±мыраша сыќылды, аяќ сыќылды, білезік, сырѓа ат т±рмандар шыѓып ж‰рді (М-Ж., 1907-2-3); Єрбіріне «сені артыќ кµремін» деп, Бір алтын білезікті береді екен (М. Дулат, 52); Киімі Баян ќыздыњ бєрі – жібек, Алтын сырѓа, білезік жаннан бµлек (ЌКБС, 70); Алтын сырѓа, білезік жаннан бµлек, Некелеп алар жарым деп ж‰ріпті (ЌКБС, 70-72);

Білезік сµзі білек пен ж‰зіктен ќ±ралѓан. М±ндаѓы білек сµзі, кейбір зерттеушілердіњ т‰сіндіруінше, бел сµзінен шыќќан (Vambery. Etym. Wört, 202, 214; Lokotsch. Etym. Wört, 126), ал басќа бір зерттеушілер б±л сµзді кµне т‰ркі тілдерінде кездесетін «орау, орап байлау» мағынасын беретін біле етістігімен байланыстырады (Menqes. Glossar, 701; Ф.Корш. Слова «балдак» и долгота гласных в турецких языках. – «Живая старина», 1909, вып. 2-3, 156). Сµздіњ екінші бµлшегі ж‰зік кейбір т‰ркі тілдерінде й‰зік, д‰зік болып айтылады. Оныњ т‰бірі – й‰з болу керек, ќазір де ќазаќ тілінде ж‰з т‰рінде ќолданылады. Жүз – «бет, ажар» дегенді білдіреді (ЌТЌЭС, 64). Ќазаќ білекті м‰ше атауына жатќызбайды. Ќол – аяѓыњ б‰тін бе? Сау ма ? – дейді. Сµзімізге орай, Ж. Ќ±дайберген: В понимани казахов словом «м‰ше» называется не каждая деталь человеческого тела, а наиболее крупные объединения частей тела – дейді (Анотомические названия в казахском языке, 1977: 150, 9). С. Аманжолов: Білек – шынтаќ (локоть). Р.К. сл. 1897, 43 деп түсінік береді [24, б.365]. Ш. О. Аюпов: Билєй‰з‰к – ханым, бикештердіњ ерте замандардан бері ќарай ќолѓа таѓып келе жатќан сєндік б±йымы. Білезік те (білек ж‰зігі) о баста кµз сұѓынан саќтайтын ќасиетті б±йымдар ќатарына жатќызылѓан. Ілгері уаќытта ±йѓырларда баласы тоќтамай ж‰рген ата-аналар жас нєрестесініњ ќолымен аяѓына «темірдей ќатты болсын!» – деген тілектіњ нышаны ретінде бір-бірден білезік салып ќоятын єдет-ѓ±рып болѓандыѓын айта кету керек. Ал, билєй‰з‰к – билек пен й‰з‰к сµздерініњ бірігуінен (билє (к) й‰зік) билєй‰з‰к болып, µзгеріп тұлѓаланѓанын жазады (Ұйғыр қолөнерінің лексикасы, 1998: 12). Ќазаќтыњ зергерлік б±йымдары тек ќана сєндік ‰шін жасалмады, к‰н-кµріс ќ±ралы ретінде де пайдаланылған [95, б.270]. Темір ±сталары ‰зењгі, ауыздыќ, кетпен, т‰рен жєне ‰й ішініњ б±йымдарын жасап шыѓарып отырды; зергерлер – білезік, сырѓа т‰йме, ер-т±рман безенді б±йымдарын жасады (Ш.О. Аюпов, 1998: 10-11). В. В. Радлов біläзÿк браслетъ ат білезігі круглый кости на переднихъ ногахъ лошади; біläвзік 1) браслеть, 2) кольца, подерживающія ствол ружья – дейді сөздігінде [17, б.1764]. Ќ. Жидебаев: Білезік сµзі туралы тюркологияда – білек йузіке біле (к) й‰ (зік) білезік болып µзгерген деген пікір бар дейді (ЌТЌЭС, 64). М±ндаѓы білек сµзін кейбір тюркологтар бел сµзімен байланыстырса (Ватберн, т.б.), Ф. Корш «орау, орап байлау» мағынасын біле етістігімен байланысты ќарайды. Б. Н±рѓазина да білек сµзініњ т‰бірін біле, – деп есептейді (Кµнеленген кейбір туынды есімдер. Ќазаќ тілі мен єдебиеті, 1959, № 4, 57 б.). Оны ќыз-келіншектер де, орта жастаѓы єйелдер мен ‰лкендер де салады.

Білезік кµбіне к‰містен, кейде таза алтыннан да жасалады. Тек к‰містен соѓылѓан білезіктердіњ µзі Ќазаќстанныњ єр µњірінде єр т‰рлі болады. Жергілікті µзгешіліктер оныњ жасалу, єшекейлеу тєсілінен де, кµлемінен де, сыртќы м‰сінінен де байќалады. Мєселен, Ќазаќстанныњ шыѓыс, оњт‰стік-шыѓыс аудандарында, негізінен, ж±марланып жєне тµрт ќырланып соѓылатын білезіктер тєн болса, солт‰стік жєне орталыќ Ќазаќстанѓа ж±ќартыла соѓылѓан жіњішке білезіктер тєн, оњт‰стік µњірде ќ±йма сом білезіктер, ал батыс пен шыѓысќа µте кµлемді сырты алтынмен буланатын кµзді білезіктер тєн. Єрине, осы келтірілген білезік т‰рлерініњ єрќайсысыныњ ішінде айтарлыќтай µзгешіліктер байќалады. Ол негізінен єр тарапта кµптеген шеберлер мектебініњ болѓандыѓының айѓаѓы. Б±ѓан ќоса бірнеше асыл тастардан т±ратын ‰збелі білезіктер де кездеседі. Олардыњ негізі к‰містен жасалады да, сырты алтындалып, єр ‰збеніњ ‰стіне єр т‰рлі тастардан кµздер орнатылады. М±ндай білезіктер жиі ќолданылатын тастар – аќыќ, перезе, аѓат, т.б. Ќазаќстанныњ батысы мен оњт‰стік-батысында жасалатын кµлемді білезіктерге арнайы таѓылатын шынжырлар ±шына 2-3 саќина, ж‰зіктер ілінеді. М±ндай білезіктердіњ сыртына сіркелеу єдісімен, негізінен, геометриялыќ µрнектер ж‰ргізіледі. Білезіктіњ бауыры топса арќылы ашылып-жабылатын да т‰рі болѓан. М±ндай білезіктерді білекке салу да оњай, олардыњ кµркемділігі де айтарлыќтай єдемі болады [58, б.63] Аталѓан зергерлік б±йымдардыњ жасалу жолына ќатысты материалдар берілген (Қ. Жидебаев. Кейбір атаулар этимологиясы. Қазақстан мектебі, № 3, 1984: 306-308). Шойбеков Р. Қазаќтың зергерлік µнеріне кµњіл бµлген [118, б.38]. Є. Марѓ±лан ќазаќтыњ зергерлік µнеріне єсіресе білезік сияќты байырѓы т‰рлерін суретке т‰сіріп алѓан [102, б.366-367]. Блезик – браслет серебряный с прикрепленными к нему двумя кольцами. Западно – Казахстанская область. Таблицаны қараңыз 35. (Казахский народный костюм, 1958); (Қазақтың зергерлік әшекейлері. – А.: Өнер, 1985). Ж.А. Манкеева да ж‰зік, саќина, білезіктерге тоќталады [52, б.39].

Түйін. Білек < буын > жүзік. Жасалу моделі бүлдірге (қамшы - бөлімін қараңыз) білек – ілдірік (көз – ілдірік, өм-ілдірік, сағал-дырық т.б.) // білезік > білек жүзік бірдей. Бұл – арада бүл тұлғасының (білекпен) қатысын әлі де болса, қаншалықты екендігін анықтай түскен абзал. Өйткені, «күл болмасаң, бүл бол» мен «бүлінген елден бүлдіргі алма» (бүлдірген – жеміс) мақалдың құрамындағы бүл мен бүлдіргіге түбірлес тұлғалар болуы ықтимал.

Сырға. Алтын сырға бап жүрсін әр құлақта (М-Ж., 93); Сүйіндіктің ағасы Алтыннан салған сырғасы (М-Ж., 33);

Сырға – (сыр+ға) түбір мен қосымшадан тұратын сияқты. Сыр араб тілінде құпия, жасырын сыр деген мағынаны да береді. ¤збек тілінде-сирѓа, исирѓа, ќазаќ тілінде – сырѓа, ќырѓыз тілінде – сырѓа, ќ±лаќ сырѓа, т‰ркімен тілінде – г±лаѓы ысырѓа, татар тілінде – сырѓа, хакас тілінде – ысырга, башќ±рт тілінде – сырѓа, ћырѓа т.т. Орыс тіліндегі серьга, серьги сµздерін кейбір орыс тіл мамандары т‰рік тілі арќылы ауысып, ќалыптасќан сµз десе, енді бір ѓалымдар оны ежелгі орыс тіліндегі усерязь сµзіне апарып байланыстырады. ¤збек тілініњ тіл маманы С. Ибрагимов сырѓа сµзініњ жазба єдебиетте ХII ѓасырдан бері ќолданылып келе жатќанын ќ±птаса, атышулы т‰рколог В. Радлов б±л сµздіњ орыс тіліндегі мағынасы – «сырѓа», «сережка» деп, кµрсетіп, б±лайша аныќтау шаѓатай тіліне тєн екендігін айтады (В. Радлов, Опыт словаря тюркских наречий. т. ч1, 1911, стр. 542 бет). Енді асырѓа атауы жайлы айтќан кезде оны «ілу», «асу», «таѓу» мағынасын білдіретін ас – етістігінен туындаѓан болуы м‰мкін деп жорамалдайды (Радлов, 542). Біз де академик В. В. Радловтың сырға сөзінің ежелгі аты асырға оның түп негізі «ілу», «тағу» мағыналарын аңғартатын ас сөзімен байланысты деген пікірін қолдаймыз. Өйткені, сырғаның ежелгі аты асырға – исирға – сирға асып, іліп жүретін сәндік бұйым екендігі шындыққа жуығырақ – дейді (Ш. О. Аюпов, Ұйғыр қол өнерінің лексикасы: 10 бет). М. Қашқари (қиз йинчи толғади – «қыз» інжу тақты немесе қыз інжу, не басқа нәрселерден жасалған сырға тақты) (М.Қ. 1984: 394-395). М. Қашқаридің өзі асырға емес сырға деп қолданған.

Сырға мен сырмақ сөзінің шығу тегі бір сияқты (сырмақ- қараңыз). Қазақ тілінде құлағыңа алтын сырға деген тіркес (құпия) сен ештеңе естіген жоқсың дегенді білдіреді. Сыр. а. сирр: 1. тайна, секрет; 2. могила; 3. сердце, душа; 4. рел. причастие; 5. знание сокровенного] – тайна, секрет (Рүстемов, 264). Демек, сөз (сыр айту) мен сыр (сыз, жазу) генетикалық жағынан бір жақындық бар сияқты. Дұшпанға сырыңды айтпа?. Радлов: Сыз – 1) чертить, графить, чиркнуть спичку; 2) писать – деген мағыналарын жазады (Радлов, т. 4. ч. 1. 663). Малов Сары ұйғыр тілінде сыз - `вспухать`; менің қулақ сызыптро `у меня вспухло ухо`; йузы ма сызғеш қонгыр джур боп-тро `лицо ее вспухло` деген мағына беретінін жазады (ЯЖУ, 107). Л. Будагов: Дж. Тат. سرغه сырға, اسرغهсырғе, серьга (1869: 626); Мына сөздің де біз зерттеп отырған мәселеге қатысы барлығы байқалады: қырғ. سركه сырға серга, намордникъ съ рогульками, надваемый на телять и жеребятъ (чтобы) они не сосали матерей); Немесе, тур. سركي серги, (отъ سرمك сырмы) родъ коврика, на которомъ считають жалованье стипендіатамъ (1869: Том. I. 626). Будагов сырға формасы екі түрлі мағынада 1) енесін еміп қоймау үшін бұзау мен құлынға тағылатын сырға; 2) сырға < сырма сөзінен қалыптасқан кілемнің түрі, ақша санайтын жайма – деп түсіндіреді. (Қараңыз – сырмақ бөлімін.) Айшық (айшұқ) сырға (серьги лунообразные) (С. Аманжолов, 1959: 354).

Түйін. Сырғаны құлаққа да, мұрынға да таққан. О баста өгіздің мұрнын тесіп сірге іліп, жіп тағып алып жүрген. Малдың құлақтарына сырға тағып санаған (метрология). Кейіннен құлдарды сатқанда таққан. Одан барып сәндік бұйым ретінде қолданыла бастаған. Жақсы жаңалық әкелген адамға сыйлық ретінде (көрімдік) құлағыңа тағуға сырға, қолға салуға алтын жүзік, сақина берген. Жалпы: о баста ілу, тағу мағынасы болғанына қосыламыз. Сырға мен алқа бірінің орына бірі жүрген сөз сияқты > ілу.

Алқа. Алқасы бар алтыннан, Етігі бар балтырдан (М-Ж., 25); Алқа а. [خلقة. хәлқә: 1. кольцо, серга; 2. спорт. Гимнастические кольца; 3. звено; 4. круг (людей); рынок; 5. серия (облигаций); 6. кружок] – 1. ожерелье, шейное украшение из нитки жемчуга, драгоценных камней, золота, серебра (Рүстемов, 25). Радлов: алка – Һалка. Алка – кольцо (обыкновенное серьго), ожерелье (1893: т 1. ч 1. 390). Р. Сыздықова Бұл – арабтың хәлқа деген сөзі, мағынасы – «дөңгелек», одан барып «адамдар тобы» деген ауыспалы мәнде қолданғанын айтады [119, б.33-34]. Ќазіргі ±йѓыр тілінде т‰ркі тілдеріндегі сырѓа сµзі ћалќа атаумен беріледі де, сырѓа тек малѓа ќатысты б±йым ретінде саќталынып ќалѓан. Ќазаќ тіліндегі сиырдыњ мұрнына таѓатын сірге атауы осы сµзбен тµркіндес болса керек (қараңыз: Будаговты). Ћалќа – ханым, бикештердіњ ќ±лаќќа таѓатын сєндік б±йымы. В. Радлов б±л атауды т‰ркі тілдеріне араб тілінен ауысќанын, оныњ «шењбер», «дµњгелек», «сырѓа», «алќа», «ж‰зік», «білезік» тєрізді мағынада ќолданылѓан – дейді Ш. Аюпов. М. Қашқари өкмәк қатындардың құлағына тағатын алтын, күміс алқа, сырға зер (Түрік сөздігі, 1997. 136 бет). Л. Будагов: дж. алқа اَلْقا, اَلْغه, (изъ а. حَلْقَه) кольцо, перстнеь, серьга, кир. женскій нагрудникъ съ украшеніями. А. اِلْقا алқа баросаніе, наущеніе, подстреканіе, убжденіе бросить; возбуждать, убждать (1869: 84-85). Қырғызша алқа – дервиштердің діни ритуал кезіндегі алқа – қотан тұруы, башқұртша алқа – сырға, татарша алқа – сырға. В.В. Радлов енді бірде: 1) благославить, кольцо (обыкновенно: серьга); 2. ожерелье; 3. собраніе, сходка – дейді (1893: том. I. Часть 1. 389). Біздің ойымызша, алқа сөзі ал+қа (ал//қызыл) -қа (марқа, торқа) сөз тудырушы жұрнақ. О бастағы мағынасы алтын болуы мүмкін. Алтун – золото (Радлов, 411). Ал, алы (алды), алұ, алұы, алау, от түсті (Транскрипциясын жасаған – А.Қ.) (Будагов, 88 бет). Алтын кейіннен басқа мағынаға ие болып, әйелдердің әшекейінің біріне затқа айналған сияқты. Сол сияқты, алқа – алды сияқты көмекші сөзден туған болуы керек деген пікірді де жоққа шығаруға болмайды. Ш.О. Аюпов Ћалќа аталымыныњ да ж‰зік мағынада ќолданылатынына кµњіл бµлген (Ш. Аюпов, Ұйғыр қолөнерінің лексикасы, 1998: 11). Алқа: құлып (замок) (С. Аманжолов, 1959: 355).

Түйін. Алқа > өмілдірік омырау мен алдыңғы жаққа тағатын зат болғандықтан мағынасы жағынан байланысы да жоқ емес. Қазақ тілінде һалқа > алқа < омырау (алды > ал) сияқты ұғымымен қоса, алтынның > ал – мен (зат) бітісіп кеткен байланыс бар деп ойлаймыз. Жүзік > блезік > алқа > сақина.

Сақина. Алтынды сарай менен дақинасын (М-Ж., 60); Баяғыда жолда қалған сақинасы (М-Ж., 159); Ќазаќ зергерлерініњ µте кµп жасайтын єшекейініњ бірі – єйелдерге арналатын єр т‰рлі саќина мен ж‰зіктер.

Саkиіна – кольцо на палец (Радлов, т.4. ч.1. 247). Саќинаны, кµбінесе, к‰містен, кейде алтыннан жасатады. Саќинаныњ жасалуы ж‰зікке ќараѓанда оњай. ¤йткені, оныњ сыртына шапќымен шеку, бізбен безеу єдісімен орындалатын ќарапайым ою-µрнектерден басќа ештење ж‰ргізілмейді, кейде тіпті, ешбір ою-µрнексіз жасалатыны да аз емес. Ал, ж‰зік жасау анаѓ±рлым к‰рделі жєне оныњ сан алуан т‰рлері болады. Ж‰зіктіњ ‰стіњгі бетіне єр т‰рлі асыл тастардан, т‰сті шынылардан немесе к‰містіњ µзінен кµз, балдаќ, отау, ќ±с т±мсыќ орнатылады. Б±л ќосымша м‰сіндер ж‰зік саќинасыныњ ‰стіњгі жаѓына дєнекерленеді. Ќазаќстанныњ батысы мен оњт‰стік-батысында «ќ±даѓи ж‰зік» – деп аталатын µте кµлемді жєне аса сєнді ж‰зік жасалады. М±ныњ бауырында екі саусаќќа бірдей кигізетіндей ќосарланѓан екі саќинасы болады. Ал, ж‰зік беті кµлемді келеді. Сонымен бірге асыл тас, т‰сті шыныѓа ќоса, міндетті т‰рде, алтындалып єсемделеді. М±ныњ ќ±даѓи ж‰зік аталу себебі де бар. Єдетте, оны ±затылѓан ќыздыњ енесіне, яѓни ќ±даѓиларына бір жылдан соњ тарту ету ‰шін арнайы жасатады. Біраќ, барлыќ ќ±даѓиларѓа бірдей м±ндай дєст‰рлі тарту жасалмайды. Ќ±даѓи ж‰зік жања т‰скен келініне аналыќ мейірім шуаѓын тµге білген парасатты ќ±даѓиларѓа ѓана сыйѓа тартылатын дєст‰рлі сыйлыќ. Оны єдетте, оњ ќолыныњ ортањѓы екі саусаѓына кигізгенде, тµрт саусаќ сыртын т‰гелге жуыќ жауып т±рады – дейді [58, б.63].

Б±л мєліметтен ж‰зік пен саќина арасындаѓы айырмашылыќты да білуге болады. Саќина. Зат. 1. Сєндік ‰шін ќол саусаѓына салынатын т‰рлі металдардан істелген дµњгелек балдаќ (ЌТТС, 237). Саќина – парсы сµзінен ауысќан (И. Жаменей, ПҚҚПС, 1994: 158). Саќи а. Сєхи: щедрый, великодушный – щедрый, охотно делящийся с другими своими средствами, не желающий тратить, расходовать что-л., великодушный, обладающий высокими душевными качествами (снисходительностью, доброжелательностью) (Л. Рүстемов, 1989: 246); Саќина (саќ+ина) т‰бір+ќосымшадан т±ратын сияқты. -ина, -иле (жєне) қосымша ретінде ќолданылып келді. Саќ т‰бірінен саќаю, саќина (саќинасы ±стап, бас ауруыныњ бір т‰рі) саќинасы сыныќ туындаѓан сияќты. Саѓ-`здоровый, благополучный`, `осторожный`; сағ сања `тебе (будет) хорошо!` (так оканчиваются толкования снов); сағ бол – `быть осторожным, внимательным`. РСл., IV, 259. Саѓ – `доит`; аніќа ќ±н сеін ќопќаш енекын саќќаш `старуха каждый день, вставши (от сна), доила свою корову`. Ср. РСл., IV, 260. [84, б.98]. Сағ – здоровый, нетронутый (Радлов, т.4., ч.1. 259). Б. Ќыдырбек±лы былай дейді: Сєкинек – пышаќты, ќ±жантыны, ќанжарды, кездікті, сапыны єдемілеу ‰шін жазы (сабы) мен ж‰зі жалѓасатын жеріне, яѓни саптыњ кіретін жеріне ќаќталѓан к‰містен, жезден салынатын, наќышталѓан саќина (Түгел сөздің түбі бір, 1993: 85).

Саќина сµзініњ т‰бірі саќ`мыќты, сау, аќкµњіл, жомарт, ќолы ашыќ` сияќты мағына беруі мүмкін. Саќина аурудыњ бір т‰рі адамныњ басы айналады. Демек, аурудыњ µзі айналу ±ѓымымен ќатысты (дµњгелеу, дµњгелек) мағынасына жуыќтайды. Мүмкін, ерте уаќытта ќ±лдарды ќинау ‰шін басына саќина хамут салып ќинаѓан сияқты ұғым болуы да м‰мкін. Шойбеков саќинаныњ он жеті т‰рін атап көрсеткен (Ана тілі). Будаговтың мына сөзінің де алдыңғы ойымызға қатысы бар сияқты: дж бау 1) желзное кольцо, надваемое на шею плнныхъ непріятельской земли – дейді (1869: 440)

Түйін. Сақина > ұлттық қолөнердің жетістігі. М-Ж. Көпеев сақина сөзінің вариантын дақина – деп қолданған. Жүзік > сақина қолданылу жағынан өте жақын сөздер. Сақинаға ою-өрнек салынады`саќина, тасы бар саќина`; й‰з‰к тасы салатын – деп бөлінеді. М±сылмандар, єсіресе шейіттер ќ±дайѓа ќ±лшылыќ етушіміз, жєне баќыттыњ елшісіміз деп саусаќтарына саќина немесе ќымбат тастары бар саќина салып ж‰рген, ќ±дайѓа ќ±лшылыќ етушілер єдетте саќиналарына «алла» – деп ќ±раннан сµз жаздырады.

Қорыта келгенде, ұлттық қол өнердің бірнеше түрі болады. Олар-ат әбзелдеріне, үй-тұрмыс шаруашылығына қатысты заттардың бәрін сәнді, әдемі қылып жасағанды әдетке айналдырған. Және заттың мәні мен мазмұнына қатты мән берген. Сыртқы дүниесі мен ішкі әлемінде үлкен байланыс болған. Мысалы, қамшы, құрсақ-белбеу, кісе т.б. Біз М-Ж. Көпеев шығармасындағы барлық зергерлік өнердің түрлерін емес, ішінен лингвистикалық талдауға түсетін, бір-бірімен тұлғалық және мағыналық жақындығы бар лексикаларды ғана таңдап алып, зерттеуді мақсат тұтық. Олар: жүзік, білезік, сырға, алқа, сақина сияқты түрлері.


Қару-жарақ атаулары