Geum.ru

Л. Н. Гумилев атындағы Еуразия ұлттық университеті «болашақ»

Вид материалаДокументы

Содержание


Ж.У. Кобдикова
Трехмерная методическая система обучения
Проектирование трехмерной методической системы обучения
Список используемых источников
Оқытудың инновациялық технологияларына
Подобный материал:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   ...   27

REFERENCES
  1. Ávila de Lima, J. (2010) “Thinking more deeply about networks in education”, Journal of Educational Change, Vol. 11, No. 1, pp.1-21.
  2. Barringer, B. R. and Harrison, J. S. (2000) “Walking a Tightrope: Creating Value Through Interorganizational Relationships”, Journal of Management, Vol. 26, No. 3, 367–403. Available at: ссылка скрыта [Accessed: 28.04.10]
  3. Bell, M., Jopling, M., Cordingley, P., Firth, A., King, E. And Mitchell, H. (2006) What is the impact on pupils of networks that include at least three schools? What additional benefits are there for practitioners, organisations and the communities they serve? (Think Piece)Nottingham, NCSL, in Ávila de Lima, J. (2010) “Thinking more deeply about networks in education”, Journal of Educational Change, Vol. 11, No. 1, pp.1-21.
  4. Bentley, T., Hopkins, D., Jackson, D. (online) Developing a network perspective, Think piece, NCSL. Available at: ссылка скрыта [Accessed: 28.04.10]
  5. Bentley, T. (online) Networks and system transformation in Bentley, T., Hopkins, D., Jackson, D. (online) Developing a network perspective, Think piece, NCSL
  6. Berry, H., Godfrey, V. And Ling, D., Bond, K., and Farrar, M. (2005) “Community Leadership Network-more than aspiration ‘Through the school gates’”, REICE - Revista Electrónica Iberoamericana sobre Calidad, Eficacia y Cambio en Educación, Vol. 3, No.1, pp. 39-62. Available at:
  7. ссылка скрыта [Accessed: 01.05.10]
  8. Bolam, R. (2008) Professional Learning Communities and Teachers’ Professional Development, in Johanson, D. and Maclean (eds.) Teaching: Professionalization, Development and Leadership. Available at:
  9. ссылка скрыта [Accessed: 28.04.10]
  10. Chapman, C. (2010) “Towards a framework for school-to-school networking in challenging circumstances”, Educational Research, Vol. 50, No. 4, pp. 403-420.
  11. Chapman, C. and Fullan, M. (2007) “Collaboration and partnership for equitable improvement: towards a networked learning system?”, School Leadership and Management, Vol.27, No. 3, pp.207-211.
  12. Day, C. and Hadfield, M. (2004) “Learning through Networks: trust, partnerships and the power of action research”, Educational Action Research, Vol.12, No.4, pp.575-585.
  13. Davis, B. (2009) The Essentials of School Leadership (2nd edition). London: Sage.
  14. Davis, B. and Davies, B. J. (2009) “Strategic Leadership”, in Davis, B. (2009) The Essentials of School Leadership (2nd edition). London: Sage.
  15. Earl, L. and Katz, S. (2007) “Leadership in networked learning communities: defining the terrain”, School Leadership and Management, Vol. 27, no. 3, pp. 239-258.
  16. Earl,L., Katz, S., Elgie, S., Jaafar, S. B., Foster, L. (2006) How Networked Learning Communities Work, Volume 1 – The Report. Aporia Consulting Ltd. Available at: ссылка скрыта [Accessed: 01.05.10]
  17. Edge, K. and Mylopoulos, M (2008) “Creating cross-school connections: LC networking in support of leadership and instructional development” School Leadership and Management, Vol. 28, No.2, pp. 147-158.
  18. Friedman, T.L. (2005) The world is flat: A brief history of the twenty-first century. New York, Farrar, Straus &Giroux.
  19. Hadfield, M. (2005) Middle Leaders and the Nature of Distributed Leadership in Networks. Paper presented in American Educational Research Association (AERA) Conference 2005, Montreal, April 11th – 15th.
  20. Hadfield, M. and Chapman, C. (2009) Leading School-based Networks. London, Routledge.
  21. Hargreaves, A. (2003) Teaching in the Knowledge Society. Education in the age of insecurity. Maidenhead, Philadelphia: Open University Press.
  22. Harris, A. and Muijs, D. (2004) Improving schools through teacher leadership. London: Open University Press.
  23. Holden, G. (2008) “Knowledge building and networking: the leadership for learning case”, School Leadership and Management, Vol. 28, No.4, pp. 307-322.
  24. Lieberman, A. (2000) “Networks as Learning Communities: Shaping the future of Teacher Development”, Journal of Teacher Education, Vol. 51, No. 3, pp. 221-227.
  25. Lieberman, A. and Pointer Mace, D. (2010) “Making Practice Public: Teacher Learning in the 21st Century”, Journal of Teacher Education, Vol. 61,(1-2) pp.77-88.
  26. Muijs, D., West, M. and Ainscow, M. (2010) “Why network? Theoretical perspectives on networking”, School Effectiveness and School Improvement, Vol.21, No. 1, pp. 5-26.
  27. Nonaka, I. and Takeuchi, H. (1995) The Knowledge Creating Company: How Japaneese Companies Create the Dynamics of Innovation, New York: Oxford University Press.
  28. OECD (2003) “Networks of Innovation: towards new models for managing schools and systems”, Schooling for Tomorrow. Available at: ссылка скрыта [Accessed: 27.04.10]
  29. Polanyi, M. (1967) The tacit dimension. London: Routledge & Hegan Poul.
  30. Schön, D.A. (1983) The reflective Practitioner. How professionals think in action. London. Arena.
  31. Stenhouse, L. (1975) An introduction to Curriculum Research and Development. London: Heinemann.
  32. Stoll, L., Bolam, R., McMahon, A., Wallace, M., Thomas, S. (2006) “Professional learning communities: a review of the literature”, Journal of Educational Change, Vol. 7, No. 4, pp. 221-258.
  33. Stoll, L., Fink, D. and Earl, L. (2003) It’s about Learning [and It’s about time] What’s in it for schools? London: Routledge Falmer.
  34. Stott, A., Jopling, M. and Kilcher, A., NCSL (2006) How do school-to-school networks work? Learning networks research legacy. . Available at:
  35. ссылка скрыта [Accessed: 28.04.10].
  36. Trotman, D. (2009) “Networking for educational change: concepts, impediments and opportunities for primary school professional learning communities”, Professional Development in Education, Vol. 35, No. 3, pp. 341-356.
  37. Varga-Atkins, T., Qualter, A., and O’Brien, M. (2009) “‘School professionals’ attitudes to professional development in a networked context: developing the model of ‘believers, seekers and sceptics” Professional Development in Education, Vol. 35, No. 3, pp. 321-340.
  38. Veugelers, W. and Zijlstra, H. (2004) “Networks of Schools and Constructing Citizenship in Secondary Education”, in Hernández, F. and Goodson, I. F. (eds.), Social Geographies of Educational Change, pp. 65—78. Kluwer Academic Publishers. Available at: ссылка скрыта [Accessed: 02.05.10
  39. Veugelers, W. (2005) “Networks of teachers or teachers caught in networks?” in Little, J. and Veugelers, W. (2005) “Big Change Question. Professional Learning and School-Network ties: Prospects for school improvement”, Journal of Educational change, Vol. 6, No.3, pp. 277-291. Available at: ссылка скрыта [Accessed: 01.05.10]
  40. Wilding, B. and Blackford, A. (2006) Does the ‘Net work? Research Associate Report, NCSL. Available at: ссылка скрыта [Accessed: 26.04.10]
  41. Wenger, E. (1998) Communities of practice. Learning, Meaning and Identity. Cambridge University Press.
  42. Wohlstetter, P., Malloy, C.L., Chau, D. and Polhemus, J.L. (2003) “Improving schools through networks: a new approach to urban school reform” Educational Policy, Vol. 17, No. 4, pp. 399-430.


РЕЗЮМЕ

Статья раскрывает понятие «профессиональное сообщество», его цель и роль в процессе повышения квалификации учителей, учитывая возможные риски.


ТҮЙІНДЕМЕ

Мақала ықтимал тәуекелдерді есепке ала отырып, «Кәсіптік қоғамдастық» түсінігін, оның мақсаты мен мұғалімдердің кәсіптік дамуының рөлін ашады.


Ж.У. Кобдикова

Республиканский институт

повышения квалификации

руководящих и научно-педагогических

кадров системы образования


Трехмерная методическая система обучения

как эффективный механизм модернизации системы непрерывного образования


Послание Президента Республики Казахстан Нурсултана Абишевича Назарбаева народу Казахстана «Стратегия-2020» – это четкий пошаговый план модернизации экономики страны, который уже к 2020 году выведет Казахстан в число высокотехнологичных государств. «К 2020 году будет проведена кардинальная модернизация всех уровней образования – от дошкольного до высшего. Будут предоставляться возможности как для получения знаний на каждом уровне образования, так и повышения профессиональной квалификации, приобретения новых знаний и навыков на постоянной основе в течение всей жизни человека. В среднем образовании будет осуществлен переход на 12-летнюю модель обучения, предусматривающую всеобщее обязательное образование в течение десяти лет и профильное образование в течение двух лет. При этом содержание программ обучения будет пересмотрено таким образом, чтобы уделять больше внимания развитию компетенций, необходимых в жизни и профессии», – отмечено в этом документе.

В настоящее время в организации образования активно внедряются инновационные методы и технологии обучения, что является весьма актуальным и значимым.

Проектирование трехмерной методической системы обучения в учебный процесс способствует повышению качества образования, так как: обучающиеся приобретают навыки самостоятельной поисковой деятельности; реализуется диагностичное целеполагание, то есть появляется возможность измерить (в баллах) учебные достижения каждого ученика (студента) по каждой теме, что является основанием для ведения непрерывного мониторинга его развития; используется стимулирующая познавательную деятельность обучающегося рейтинговая (12 или 120-бальная) система оценивания методом «сложения». Она развивает интерес к учению; формируется активность, расширяется субъектный опыт учащихся; гарантируется 100%-ное достижение учебной цели на первом обязательном уровне усвоения (по зачетной системе) по всем темам учебного предмета.

В условиях школьного образования это обеспечивает бездвоечную успеваемость по всем предметам, гарантирует высокие показатели при сдаче ЕНТ; реализуется рост количества учеников, показывающих качество знаний по отдельным предметам на более высоких уровнях усвоения в соответствии с их индивидуальными способностями; выявляются одаренные дети, создаются благоприятные условия для их дальнейшего развития; снимается перегрузка учащихся, позволяющая реализовать их раннюю профориентацию (например, начиная с 5-6 классов); решаются многие проблемы МКШ, связанные с повышением качества обучения.

Сущность педагогической технологии на основе трехмерной методической системы обучения заключается в реализации теории полного усвоения, позволяет ей удовлетворить всем требованиям “психосберегающей” и “здоровьесберегающей” технологий. Иерархичное представление целей и результатов обучения, сама суть уровневой дифференциации содержания (внутренняя дифференциация), имеющиеся в данной технологии, позволяют максиально учитывать индивидуальные особенности обучающихся и не только интеллектуальные, но и мотивационные и эмоциональные.

Опыт по применению технологии трехмерной методической системы обучения в учебном процессе организаций образования (школы, лицеи, гимназии) показал, что она позволяет оптимизировать нервно-эмоциональные и интеллектуальные перегрузки. Благодаря дифференциации содержания по трем уровням усвоения реализуется развитие обучающихся в процессе последовательного выполнения заданий, переходящих от простого к сложному. В данном процессе усвоения учебного материала, вектор обучения направлен вверх по вертикали. Отдавая приоритет субъектной роли ученика, в иерархическую структуру данного процесса адаптируются все составляющие методической системы обучения (цель, содержание, методы, формы и средства). Трехмерность методической системы обучения заключается в наличии иерархии всех ее компонентов и иерархии последовательно достигаемых результатов соответствующих трех уровней усвоения.

Дидактические материалы, составленные в рамках требований данной технологии являются готовыми педагогическими сценариями электронных учебников, способствующих самостоятельному добыванию знаний и ведению мониторингов их развития.

Результаты внедрения в школы Республики Казахстан педагогической технологии «Трехмерная методическая система обучения» показали, что: реализуется образование, ориентированное на результат; формируется позитивное отношение общественности (родителей административно-управленческого аппарата образования) к ее основным подходам, так как осуществляется обратная связь со всеми учениками; повышается уровень успеваемости, усвоения, активности и мотива; уровень сформированности ключевых компетенций; повышается качество обучения; ведется мониторинг развития каждого ученика по новому квалиметрическому подходу (методом накопления баллов) – стимулирующему его активную познавательную деятельность.

Теоретические положения по ведению мониторингов развития школьного образования и новый подход к оцениванию по рейтинговой системе оценивания «методом сложения», разработанные в данной технологии, могут быть использованы в качестве основы для разработки мониторингов развития системы образования и единой национальной системы оценки качества образования (НСКО) в Республике Казахстан, определенных в Госпрограмме развития системы образования в РК до 2010 года в качестве ожидаемых результатов ее реализации.

Внедрение трехмерной методической системы обучения в учебный процесс организаций образования является весьма актуальным и значимым. Полученные нами результаты научных исследований [1] в виде концептуальных подходов к модернизации педагогической системы обучения (как совокупности методической системы и дидактического процесса) в школьном образовании на основе технологического подхода могут служить основой для разработки новой модели Казахстанской 12-летней школы, ориентированной на результат. Они также могут служить научно-теоретической и практической предпосылкой для дальнейшего исследования проблем в этом направлении в других ступенях системы образования Республики Казахстан.


СПИСОК ИСПОЛЬЗУЕМЫХ ИСТОЧНИКОВ

  1. Кобдикова Ж.У. Теория и практика модернизации педагогической системы обучения на основе технологического подхода. Монография, 2010г. – 230 с.


ТҮЙІНДЕМЕ

Мақалада оқытудың «Үшөлшемді әдістемелік жүйесі» педагогикалық технологиясының негізгі мәні көрсетілген.


Г.Қ. Шырынбаева

Алматы, Абай ат. Қазақ Ұлттық

педагогикалық университеті


ОҚЫТУДЫҢ ИННОВАЦИЯЛЫҚ ТЕХНОЛОГИЯЛАРЫНА

НЕГІЗДЕЛГЕН ЗЕРТТЕУШІЛІК ІС-ӘРЕКЕТ МАЗМҰНЫ


«Қазақстан Республикасының 2015 жылға дейінгі білім беруді дамыту Тұжырымдамасында» білім беруді тұлғаның сұранысы мен зеттеушілік қабілеттіліктер нәтижесіне бағыттап жүргізуді талап ететін жүйені қалыптастыруды көздейді [1].

Тұжырымдама мақсаты – нәтижеге бағытталған интеллектуалды білім үлгісін құру:
  • Білім сапасын бағалаудың тәуелсіз объективті тәсілдерін ендіру;
  • Білім сапасының жоғары деңгейінде, білім алушының дарынды қабілетті, құзырлық, функционалдық сауаттылығын қалыптастыру;
  • Отандық білім жүйесін әлемдік білім кеңістігімен ықпалдастыру;
  • Білім беру жүйесін нарықтық экономика жағдайына бейімдеу;
  • Білімді жергілікті еңбек нарығы талаптарына, қоғамдық әлеуметтік сұраныстарға сәйкестендіріп дамыту;
  • Білім беруді ақпараттандыру, қашықтықтан оқыту, технологиясын дамыту, біртұтас интернет жүйесін ендіру;
  • Отбасындағы және білім жүйесіндегі оқу және тәрбие үдерісінің сапалық жаңа деңгейге көтеру,біртұтастығын қамтамасыз ету.

Қазақстанда білім беру сапасын арттырудың қолайлы, тиімді бағыттарының бірі – бәсекеге қабілетті жеке тұлғаға бағдарланған жаңа білім беру мазмұнының құрылымдық жүйесін қайта құру кезеңінен өту және бұл бағытта жүргізілетін жұмыстың тиімділігін ұтымды көрсету үшін жүйелі түрде нақтыланған ұстанымдар белгіленуі қажет.

Осы қажеттіліктерге қатысты көрнекті ғалым Ш.Т.Таубаева мұғалімнің зертеушілік мәдениетін қалыптастырудың мазмұны, әдістемесі, тетігі мен кезеңдерін қамтитын тұжырымдарға сүйеніп, теориялық-әдіснамалық тұрғыдан қарастырады. Үздіксіз білім беру жүйесіндегі педагогиканың әдіснамасы, ғылыми таным, философиялық, әдіснамалық білімдерінің мазмұнын көрсетуге мүмкіндік беретін мұғалімнің зерттеушілік мәдениетін қалыптастыру үдерісінің теориялық үлгісін ұсынып әдіснамалық негізін анықтаған [2].

Дидактикалық, ғылыми тұрғыдан дұрыс ұйымдастырылған педагогика пәнін оқыту әдістемесі бойынша оқу материалындағы теориялық білімді тереңдетуге және толықтыруға, студенттердің зерттеушілік іс-әрекетке қызығушылығын арттыруға мүмкіндік береді. Студенттердің зерттеушілік іс-әрекеті – оның қабылдаған білім, білік, дағдыларын белгілі бір ғылыми айналымға байланысты қолдана алуы, өзін-өзі әлеуметтендіруге дайындық деңгейі болып табылады. Бұл педагогика ғылымында, білім алушының өз білімін ғылыми түрде жобалау арқылы одан әрі пәнді терең зерттеп меңгеру, жетілдіру құзіреттілігі дегенге саяды. Өйткені қазіргі ақпараттық қоғамда білім алушыға жеке пәндік білімдерді дәстүрлі технологиялар жүйесінде меңгеру жеткіліксіз. Философиялық тұрғыдан алғанда адам танымы қоршаған ортадан білімді ақпаратты белсенді әрі мақсатты түрде алуымен ерекшеленетінін ескерсек, оқыту үдерісіне инновацияны ендіруді ұйымдастыру, дидактика мен оқыту әдістемесінің маңызды рөлін айқындайтын педагогикалық технологиялық білімді жетілдірудің орны ерекше. Осыған орай, білім мазмұнын жаңарту мен оқытудың инновациялық әдістерін қолдана отырып, өнімді оқыту бүгінгі күні өзекті болып саналады.

Педагогика ғылымында, білім сапасы оның төрт сипатын (білім – құндылық, білім – жүйе, білім – үдеріс, білім – нәтиже) біртұтас қарастыра отырып, олардың ішінде білімнің құндылығы және нәтижелілігі ретіндегі сипатына мән берумен тікелей байланысты. Осы тұста, педагогикалық білім беру саласында инновациялық тәжірибе мен ғылыми-зерттеулер нәтижесі білім алушылардың оқу материалын жаттап алып есте сақтауға қарағанда, ғылыми, логикалық ой елегінен өткізу арқылы қабылдау ережесінің қолданылу тиімділігін көрсетеді. Себебі, инновациялық оқыту ережесі бойынша күтілетін нәтижелер білім мазмұнының жетекші компоненттері және білім, түсіну, қолдану, жоғарғы сипаттағы біліктер деп аталатын категориялар арқылы бейнеленген оқу материалдарын меңгеру деңгейлерін ескере отырып анықталады.

Бұның өзі білім берудің мақсатын жаңаша ұғынудың және оны жүзеге асырудың алғы шарттарын жасау әдісінің бірі болып табылады. Ол үшін ғылым мен ғылыми-техникалық прогресстің қазіргі даму деңгейіне сәйкес әлемдік білім кеңістігі негізінде білім беру мазмұны мен қоса, оқыту әдістемесін инновациялық біліммен ұштастырып, ғылыми негізде жеткізу қажет. Осыған байланысты ЖОО-да әрбір пәннің базалық материалдарына қосымша мазмұны жағынан күрделі, тапсырмалармен толықтырылған әдістемелік құралдар, электронды оқу құралын интерактивті тақта көмегімен пайдаланып оқытуды ұйымдастыруға негізделген педагогикалық мүмкіндіктер жасалып қойған.

Осы мүмкіндіктерді шығармашылық тұрғыда жетілдірудің оңтайлы жолдары, стандартқа негізделген базистік оқу жоспарымен, білім беру ұйымдарының типтік оқу жоспарымен, жұмыстық оқу жо жоспарымен, оқу бағдарламаларымен кешенді түрде жүзеге асырылады.

Соған сәйкес ЖОО-дағы білімнің тәжірибелік бағыттылығын күшейту, жағынан, эксперименттік сипаттағы өзіндік жұмыстардың үлесін көбейтуді көздейтін Ж.А. Қараев және Ж.У. Кобдикованың «Үшөлшемді әдістемелік жүйесі (ҮӘЖ)» педагогикалық технологиясы басымдыққа ие болады. Оқытудың «Үшөлшемді әдістемелік жүйе (ҮӘЖ)» педагогикалық технологиясы ең алдымен тұлға әрекеттілігін алға қойып, оның өздік танымдық әрекетінің құрылымы мен мазмұнын (нақты тапсырмаларын) анықтауға негізделеді [3].

Технологияның төрт меңгеру деңгейлерінің жеке аралық мақсаттарына сәйкес оқыту деген әр меңгеру деңгейіне белгілі бір: 1) қызықтыру деңгейі, 2) белсенділік деңгейі, 3) білім деңгейі, 4) біліктілік деңгейі, 5) құзіреттілік (компетентность) деңгейлері, 6) әр деңгейде білім сапасының әр түрлері қалыптасатынын көрсетеді. Бұл технология оқытудың әдістемелік жүйесі элементтерінің (оқыту мақсаты, мазмұны, әдістері, формалары мен құралдары) осы деңгейлік өзара байланысы бойынша төменгі сатыдан (деңгейден) жоғарыға бағытталған оқыту векторын (бағытын) негізге алады. Яғни оқыту үдерісі даму векторы бойынша, негізінен: ынталандыру бағасы (баллдық рейтинг жүйесі) арқылы қозғалысқа келеді.

Қазіргі білім берудің жаңа парагдимасы 12-жылдық білім беру жүйесіне көшу және гуманизациялау қағидасының педагогикалық сиппатамасында білімді жаңа үлгіде бағалау талабын қойып отыр. Егерде, дәстүрлі оқытудың әістемелік жүйесінде сатылы орналасқан және тұлғаның әрекеттілігі тұрғысынан ойластырылған бөліктер жоқтығын ескерсек, аталған әдістемелік жүйелері толық қарастырылған бағалау жүйесі (баллдық рейтинг) – оқытудың «Үшөлшемді әдістемелік жүйе (ҮӘЖ)» технологиясының айрықша белгісі мен артықшылығы болып табылады. Бұл болашақ мамандарға қатысты болғандықтан, ЖОО-дағы білімнің тәжірибелік бағыттылығын күшейту мақсатында пәндік білім мазмұнында ескеріліп отыру қажет. Осы оқу әрекеті нәтижесі ретіндегі пәндік компетенттіліктер біліктілік сипаттамалары түрінде тұжырымдалатын білім алушының міндетті дайындық деңгейіне қойылатын талаптарға негізделеді. Бұдан білім алушының жетістігі бұрынғы дәстүр бойынша игертілуі баға көмегімен бағаланатын оның білім, білік, дағдылардың көлемін өсіру ретінде емес, оның тұлғалық зерттеуші әрекетінің даму динамикасын ескеру қажеттілігін мойындаудан бастау алатындығын көруге болады. Себебі, нәтижеге бағдарланған білім беру жағдайында білім алушылар тарапынан жүзеге асырылатын ғылыми ойлау, зерттеушілік оқу әрекеті басымдыққа ие болады.

Оқытудың «Үшөлшемді әдістемелік жүйе (ҮӘЖ)» технологиясының мазмұндық және процессуалдық жақтарының бірлігін жүзеге асыруға деген оқытушының талпынысы әдістемені екі тұрғыда қарастыруға мүмкіндік береді. (Сурет-1).

Сурет-1.





Оқытудың «Үшөлшемді әдістемелік жүйесі (ҮӘЖ)» педагогикалық білім мазмұнын ғылыми жобалау, зерттеушілік оқу үдерісінде көрініс табуы, ізденіске, зерттеушілік іс-әрекетке бағыттау әдістемесі ретінде.




Педагогикалық білім мазмұнының білім алушының дербес зерттеу аймағына өту үдерісі, теориялық практикалық білімдерін ғылыми жобалау іс-әрекетіне пайдалану әдістемесі ретінде.




Осы өзара байланысты ескере отырып, оқытудың «Үшөлшемді әдістемелік жүйесі (ҮӘЖ)» технологиясының үш бағыттағы сипаттамаларын ажыратып көрсетеміз:

  1. Оқытудың «Үшөлшемді әдістемелік жүйесі (ҮӘЖ)» – оқу материалы мазмұнының оқыту үдерісінде көрініс табу құралы, өйткені ол – пәндік білімдерді терең зерттеп қолданудағы іс-әрекеттер үлгісі;

Оқытудың «Үшөлшемді әдістемелік жүйесі (ҮӘЖ)» – оқу іс-әрекетінің мазмұны, демек ол – оқыту үдерісін ғылыми негізде жүйелі шешуге бағытталған іс-әрекеттер үлгісі;
  1. Оқытудың «Үшөлшемді әдістемелік жүйесі (ҮӘЖ)» – оқу материалдарын терең меңгеру құралы, яғни пәндік білімдердің білім алушының жеке жетістігіне өту үлгіс;

Copyright © 2023. All rights Reserved.