Знешняя палітыка СССР перыяду 30-х гадоў
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
°памогі.
На цалкам процілеглай пазіцыі "стаяла" С. С. Белавусава, ацэньваючы франка-савецкі пакт, яна сцвярджае, што прынцып аўтаматызму дзеянні пакта не быў прыняты.
У аснове гістарычных даследаванняў і публікацый 80-х і 90-х гадоў ляжаць матэрыялы, якія выкарыстоўваліся і раней. Разам з тым усё часцей і часцей сталі зяўляцца артыкулы з так званым "новым бачаннем" дадзеных падзей, але як правіла ў іх аснове ляжаць у асноўным папулісцкія лозунгі.
Савецка-Германскі дагавор аб ненападзе таксама досыць шырока даследавалася ўжо не адным пакаленнем гісторыкаў, менавіта гэтым тлумачыцца шырокі спектр публікацый пра яго. Разгледзім некаторыя з іх.
У 1939 г. зявілася Двухтомная падборка "Дакументы і матэрыялы напярэдадні Другой сусветнай вайны. Аў № 2 па арт .. 168 - 169 дэталёва абгрунтаваная пазіцыі Англіі па трохбаковага пагаднення і гэта разглядаецца як адна з асноўных прычын збліжэнне СССР з Германіяй "
Пасля заканчэння Другой сусветнай вайны пэўны перыяд часу тэма Савецка-Германскага пакта не афішавалася. У 1972 г. у Маскве пад рэдакцыяй Безыменского была выдадзена праца - Асаблівая тэчка "Барбароса", якая дае шырокі спектр інфармацыі аб стратэгічных платы нямецкага камандавання ва ўсходнім кірунку, і яго водгукі аб Ч А.
Андросаў ў працы "На скрыжаванні трох стратэгій" 1979 г., адзначае, што асноўным ініцыятарам савецка-германскага збліжэння зяўляецца Гітлер, а крок Сталіна ацэньвае як вымушаны.
У Філін ў артыкуле "Чаму ў 1939 - м", якая была надрукаваная ў часопісе "Новы час" № 29 ад 1987 г. як асноўных віноўнікаў Другой сусветнай вайны разглядае Англію і Францыю ў кантэксце Мюнхенскага змовы.
У 1987 г. убачыла святло праца Сопилса Я. "Знешняя палітыка Савецкага Саюза" Сопилс сцвярджае, што вінаватым і ініцыятарам вайны варта лічыць Германію. Таксама ён падкрэслівае, што менавіта апошняя сама шукала збліжэння з СССР, а Савецкі Саюз у гэты час заняў пазіцыю чакання.
Гэтага жа 1987 года І. М. Майскі, былы пасол СССР у Англіі ў сваіх успамінах адзначаў, што з маральнага пункту гледжання Савецкі Саюз, заключыўшы дагавор аб ненападзе з Германіяй страціў пазіцыі ў вачах сусветнай грамадскасці, і таксама нанёс удар па міжнародным камуністычным руху. Але адначасова адзначае, што радавыя грамадзяне не маглі ведаць усё тое, што было вядома Савецкаму кіраўніцтву.
У 90 - х гадах у выніку значных палітычных пераўтварэнняў нарадзілася новая плеяда гісторыкаў з новым бачаннем як сучаснасць, так і мінулага.
Але нягледзячы на ўсе іх спробы высветліць нешта прынцыпова новае ім гэтага не атрымоўваецца. Асноўная праблема з якой сутыкаюцца такія гісторыкі (працуючы па дадзенай тэматыцы) недастатковая источниковая база. Значная частка архіўных матэрыялаў сабрана ў Маскве і ў 1991 г на іх быў паўторна накладзены грыф "сакрэтна".
Так у цяперашні час цалкам раскрыць заслону перад закулісным палітычнымі падзеямі вышэйпаказанага перыяду часу практычна немагчыма.
1. Барацьба СССР за дасягненні сістэмы калектыўнай бяспекі ў Еўропе
1.1 Ліга Hаций
раззбраенне бяспеку палітычны пакт
З набліжэннем адкрыцця асамблеі Лігі Нацый актывізаваўся пытанне аб уступленні Савецкага Саюза ў гэтай міжнароднай арганізацыі.
Рашэнне аб магчымасці ўступлення СССР у Лігу Нацый фактычна было ўжо прынята савецкай бокам, што адбілася ў пастанове Цэнтральнага Камітэта, прынятай у снежні 1933
Новае стаўленне СССР у Лігу Нацый абумоўлівалася перш за сурёзнымі зменамі ў міжнароднай абстаноўцы, якія адбыліся ў пачатку 30-х гадоў. Адукацыя небяспечных ачагоў вайны патрабавала згуртавання ўсіх міралюбных сілаў у інтарэсах захавання свету, і зразумела, што ў пошуках сродкаў ўмацавання міжнароднага супрацоўніцтва Савецкі Саюз не мог не звярнуць погляды на Лігу Нацый, тым больш, што ў самой Лізе на гэты час адбыліся прынцыповыя змены. Агрэсіўныя дзяржавы - імперыялістычная Японія і фашысцкая Германія - выйшлі з Лігі, лічачы, што яна ў пэўнай меры звязвае ім рукі. Вялікае значэнне меў і той факт, што пад уплывам якая расце пагрозы вайны краіны, якія гулялі вырашальную ролю ў Лізе Нацый, і асабліва Францыя, пачынаюць разумець неабходнасць умацавання супрацоўніцтва з СССР як магутным змагаром свету. Першараднае значэнне мела, безумоўна, умацаванне эканамічнай, палітычнай і ваеннай моцы СССР, рост яго аўтарытэту на міжнароднай арэне, што прымушала капіталістычны свет мяняць тактыку ў адносінах з сацыялістычным дзяржавай.
"Сіла савецкай прамысловасці і Чырвонай Арміі, - пісала Ганна Стронг, - зрабіла магчымым для СССР ўступіць у Лігу Нацый не ў якасці адной з малых краін, а ў якасці аднаго з галоўных фактараў, якія вызначаюць палітыку Лігі".
Што ж тычыцца Савецкага Саюза, ён заўсёды імкнуўся да нармалізацыі стасункаў з капіталістычнымі краінамі.
Уступленне СССР у Лігу Нацый прадугледжваўся ўсім зместам праекта Усходняга пакта. З Лігай звязаная дапамогу ўдзельніку калектыўнага пакту, які стаў абектам агрэсіі. У артыкуле другі праект франка-савецкага пакта таксама падкрэслівалася, што Францыя бярэ на сябе абавязацельствы перад Савецкім Саюзам прыйсці яму на дапамогу ў адпаведнасці са Статутам Лігі Нацый або па рашэнні Асамблеі або Савета Лігі Нацый. У трэцяй артыкуле Генеральнага акта паказвалася, што адным з умоў набору сілу Усходняга пакта зяўляецца ўступленне СССР у Лігу Нацый. [3; 151]
Савецкі Саюз звязваў сваё ўступленне ў Лігу Нацый з падпісаннем пактаў аб узаемадапамозе. Але ў сув?/p>