Вярхоўны кіраўнік Расеі - Калчак
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
Вярхоўны кіраўнік Расеі - Калчак
Змест
УВОДЗІНЫ
РАЗДЗЕЛ 1. Адмірала Калчака
РАЗДЗЕЛ 2 Ні кроку назад
ЗАКЛЮЧЭННЕ
СПІС ЛІТАРАТУРЫ
УВОДЗІНЫ
На працягу дзесяцігоддзяў гэта словазлучэнне ўспрымалася, з аднаго боку, пацярпелымі паразу ў грамадзянскай вайне ўдзельнікамі Белага справы з глыбокім павагай, ва ўсякім разе - з разуменнем, з іншага боку, бальшавікамі, чырвонымі, ды многімі савецкімі людзьмі выхоўваўся на марксісцка- ленінскіх прынцыпах класавай нецярпімасці з нянавісцю або з рэзкай непрыязнасцю.
Цяпер, у кантэксце ліхаманкавых спробаў аднавіць сувязь часоў, вельмі важна ясна ўяўляць сабе вобразы людзей мінулай эпохі, людзей, якія - воляй ці прымусам-сталі дзеючымі асобамі той расійскай трагедыі, кульмінацыяй якой зявілася грамадзянская вайна. Не будзем спяшацца з ацэнкамі і наважваць цэтлікі герояў або зладзеяў. Гісторыя не трывае чорна-белых кантрастаў, а што твораць яе людзі ніколі не ўкладваюцца ў простыя схемы. Паспрабуем не судзіць, а зразумець нашых продкаў, ожесточенно змагаліся адзін з адным. Адкінем вульгарныя ўяўленні аб класавых інтарэсах, памятаючы, што ўдзельнікі грамадзянскай вайны - у велізарным іх большасці - бралі ў рукі зброю не з-за згубленых або знаходзім прывілеяў, матэрыяльных інтарэсаў ці імгненных выгод.
Кожны адстойваў сваё разуменне абавязку, дабра, справядлівасці, дабра Радзімы. Пры гэтым адны яшчэ самі не ведалі, чым абернецца іх перамога і на што апынуцца яны здольныя, іншыя ж шчыра не маглі зразумець, чаму глеба так імкліва сыходзіць з-пад ног і будынак дзяржавы, тысячагадовы дом Расіі, бурыцца імкліва і нястрымна, а сам народ, яшчэ нядаўна пастаўлялі класічнай літаратуры Платонаў Каратаевых і манастырскіх старцаў, з такім азвярэннем граміць усё якое стваралася стагоддзямі і не шкадуе нават уласных святынь Гісторыя грамадзянскай вайны, гэтага грандыёзнага сутыкнення упэўненасці і здзіўлення, лютасьці і разгубленасці, вернасці і зайздрасці, зразумела, яшчэ не напісана. Савецкія працы дзеялі легенды, усталёўваючы поўны самавольства ў падборы фактаў, вынікаючы загадзя апрабаваных на партыйных актывах клішэ.
На Захадзе было зроблена нямала спробаў апісаць і прааналізаваць пореволюционную гісторыю Расіі. Мы не схілны напышліва адмахвацца ад дасягненняў заходняй (і рускай эмігранцкай) навукі. Гэта адмысловая і вельмі шырокая тэма. Заўважым толькі, што і ў Расіі, і ў іншых краінах пакуль што выканана толькі папярэдняя даследчая праца, прычым на яе вынікі непазбежна ўздзейнічалі палітычныя прыхільнасці і няпоўнасць інфармацыі. Гэта не дзіўна: грамадзянская вайна яшчэ не стала гісторыяй у поўным сэнсе слова, прымірэнне яшчэ не наступіла, лёсу краіны не вызначыліся і час ўзважаных меркаванняў не прыйшло. Будучым гісторыкам трэба будзе даць абгрунтаваны адказ на ключавыя пытанні аб прычынах крывавых смут у Расіі, растлумачыць рэальны механізм перамогі бальшавікоў, вызначыць і ацаніць па вартасці характар "дапамогі" саюзнікаў, маштабы і матывы гэтай "дапамогі", вывучыць рэальную палітыку рускіх урадаў (або адміністрацый) на тэрыторыі, падкантрольнай Белай арміі, нарэшце, адэкватна апісаць настрою рускага грамадства, як у тыле чырвоных, так і ў тыле белых. Мэта ж рэферата значна сціплей расказаць пра чалавека, які апынуўся па той бок барыкад, прадставіць крушэнне Расеі праз крах лёсу зусім не горшага яе сына.
калчак кіраўнік афіцэр
РАЗДЗЕЛ 1. Адмірала Калчака
Лёс бліскучага афіцэра, выдатнага навукоўца. Вярхоўнага кіраўніка Расіі Аляксандра Васільевіча Калчака, здавалася б, змясціла ў сябе ўсе фатальныя вузлы і парывы расійскай гісторыі. Прысягне на вернасць імператарскага прозвішча, які прыняў лютага ў імя захавання баяздольнасці ўзброеных сілаў, ён сутыкнуўся тварам да твару з поўным развалам краіны і арміі, зверскім забойствам царскай сямі, спасціг на сабе немагчымасць задавальнення інстынктаў натоўпу, не апынуўся здольны ні да тонкай палітычнай дэмагогіі, ні да взнузда-ных народа на прэнгу тэрору і быў паспешна расстраляны "левымі дэмакратамі", больш кіравацца страхам, чым меркаваннямі справядлівасці. Аляксандр Васільевіч Калчак нарадзіўся ў 1873 г. у Пецярбургу на Абухоўскі заводзе. Маці яго, Вольга Ільінічна, народжаная Посохова, адбывалася з сямі дваран Херсонскай губер ніі. Бацька будучага адмірала, Васіль Іванавіч Калчак, дваранін, служыў у марской артылерыі, стану не меў і быў "служачым афіцэрам".
Як усё расійскія марскія артылерысты, ён праслухаў курс Горнага інстытута, быў адкамандзіраваны на ўральскі Златоустовский завод, потым прызначаны прыёмшчыкаў Марскога ведамства на Абухоўскі заводзе і, выйшаўшы ў адстаўку ў чыне генерал-маёра, застаўся на тым жа заводзе горных тэхнікам.
Калчак выхоўваўся ў 6-й Пецярбургскай класічнай гімназіі і ў Марскім корпусе. З корпуса ён выйшаў па спісе другім, і, праслужыўшы некалькі месяцаў у 7-м пецярбургскім флоцкай экіпажы, быў прызначаны памочнікам вахтавы начальніка на крэйсер "Рурык", а ў канцы 1896 перайшоў на пасадзе вахтавы начальніка на іншы карабель - "Крэйсер", на якім сышоў у сваё першае замежнае плаванне, якое доўжылася да 1899 г. у гэты час пазначылася відавочнае прыхільнасць маладога афіцэра да навуковай працы: акрамя сваіх страявых абавязкаў ён пачаў займацца пошукамі па акіянаграфіі і гідрало