Праблема рацыянальнага выкарыстання рэсурсаў
Дипломная работа - Экономика
Другие дипломы по предмету Экономика
°бходна, перш за ўсё, забяспечваць экалагічна абгрунтаваныя ліміты іх эксплуатацыі (канфіскацыі), пры якіх выключаюцца знясіленне і страта здольнасці біярэсурсаў да самаўзнаўлення. Да таго ж кошты за лясныя рэсурсы вельмі нізкія ў Расеі, таму лесу высякаюцца і не лічацца вялікай каштоўнасцю. Але высекшы ўсе лясную багацце, мы рызыкуем страціць вялізныя грошы на закупку драўніны ў іншых краінах, а таксама знішчыць натуральны ачышчальнік паветра.
.2.1 Нафтавая прамысловасць
Нафтавая прамысловасць сёння - гэта буйны гаспадарчы комплекс, які жыве і развіваецца па сваіх заканамернасцям.
Што значыць нафту сёння для гаспадаркі любой краіны?
Гэта: сыравіну для нафтахіміі ў вытворчасці сінтэтычнага каўчуку, спіртоў, поліэтылену, поліпрапілена, шырокай гамы розных пластмас і гатовых вырабаў з іх, штучных тканін; крыніца для выпрацоўкі маторных паліваў (бензіну, газы, дызельнага і рэактыўных паліваў), алеяў і змазак, а таксама кацельна-пячнога паліва (мазут), будаўнічых матэрыялаў (бітумы, гудрон, асфальт); сыравіна для атрымання шэрагу бялковых прэпаратаў, якія выкарыстоўваюцца ў якасці дадаткаў у корм быдлу для стымуляцыі яго росту. Нафта - нацыянальнае багацце, крыніца магутнасці краіны, падмурак яе эканомікі.
Даказаныя запасы нафты ў свеце ацэньваюцца ў 140 млрд. т, а штогадовая здабыча складае каля 3.5 млрд. т. Аднак наўрад ці варта прадракаць наступ праз 40 гадоў глабальнага крызісу ў сувязі з вычарпаннем нафты ў нетрах зямлі, бо эканамічная статыстыка аперуе лічбамі даказаных запасаў то ёсць запасаў, якія цалкам разведаны, апісаны і палічаны. А гэта далёка не ўсе запасы планеты. Нават у межах шматлікіх разведаных радовішчаў захоўваюцца няўлічаныя ці не цалкам ўлічаныя нафтаносныя сектары, а колькі радовішчаў яшчэ чакае сваіх адкрывальнікаў
За апошнія два дзесяцігоддзі чалавецтва Вычарпаўшы з нетраў больш за 60 млрд. т нафты. Здавалася б, даказаныя запасы пры гэтым скараціліся на такую ??ж велічыню? Ані не хаджала. Калі ў 1977 годзе запасы ацэньваліся ў 90 млрд. т, то ў 1987 г. ужо ў 120 млрд., а да 1997 годзе павялічыліся яшчэ на два дзесяткі мільярдаў. Сітуацыя парадаксальная: чым больш здабываць, тым больш застаецца. Між тым гэты геалагічны парадокс зусім не здаецца парадоксам эканамічным. Бо чым вышэй попыт на нафту, чым больш яе здабываюць, тым вялікія капіталы ўліваюцца ў галіну, тым больш актыўна ідзе разведка на нафту, тым больш людзей, тэхнікі, мазгоў залучаецца ў разведку і тым хутчэй адкрываюцца і апісваюцца новыя радовішчы. Акрамя таго, удасканаленне тэхнікі здабычы нафты дазваляе ўключаць у склад запасаў тую нафту, наяўнасць (і колькасць) якой было раней вядома, але дастаць якую было нельга пры тэхнічным узроўні мінулых гадоў. Вядома, гэта не азначае, што запасы нафты бязмежныя, але відавочна, што ў чалавецтва ёсць яшчэ не адно дзесяцігоддзе, каб удасканальваць энергазберагальныя тэхналогіі і ўводзіць у абарот альтэрнатыўныя крыніцы энергіі.
Пры існуючых спосабах здабычы нафты каэфіцыент яе вымання вагаецца ў межах 0.25 - 0.45, што відавочна недастаткова і азначае, што вялікая частка яе геалагічных запасаў застаецца ў зямных нетрах.
3.2.2 Электраэнергетыка
Энергетыка - гэта аснова прамысловасці ўсёй сусветнай гаспадаркі. Прыблізна 1/4 ўсіх спажываных энергарэсурсаў прыпадае на долю электраэнергетыкі. Астатнія 3/4 прыпадаюць на прамысловае і бытавое цёпла, на транспарт, металургічныя і хімічныя працэсы. Штогадовае спажыванне энергіі ў свеце набліжаецца да 10 млрд. т умоўнага паліва, а да 2009 годзе яно дасягне, па прагнозах экспертаў 20-27 млрд. т.
Цеплаэнергетыка ў асноўным цвёрдае паліва. Самае распаўсюджанае цвёрдае паліва нашай планеты - вугаль. І з экалагічнай і з эканамічнага пункту гледжання метад прамога спальвання вугалю для атрымання электраэнергіі не лепшы спосаб выкарыстання цвёрдага паліва
Энергетыка зяўляецца асновай развіцця вытворчых сіл у любой дзяржаве. Энергетыка забяспечвае бесперабойную працу прамысловасці, сельскай гаспадаркі, транспарту, камунальных гаспадарак. Стабільнае развіццё эканомікі немагчыма без пастаянна развіваецца энергетыкі.
Энергетычная прамысловасць зяўляецца часткай паліўна-энергетычнай прамысловасці і непарыўна звязана з другога складніку гэтага гіганцкага гаспадарчага комплексу - паліўнай прамысловасцю
З напісанага ясна, што існуюць розныя фактары, якія абмяжоўваюць магутнасць сонечнай энергетыкі.
Адным з самых перспектыўных, на дадзены момант, метадаў рашэння энергетычнай праблемы-гэта выкарыстанне альтэрнатыўных відаў электраэнергіі.
Многія тысячагоддзя, дакладна, служыць чалавеку энергія, складзеная ў бягучай вадзе. Запасы яе на Зямлі каласальныя. Нездарма некаторыя навукоўцы лічаць, што нашу планету правільней было б называць не Зямля, а Вада - бо каля трох чвэрцяў паверхні планеты пакрытыя вадой. Велізарным акумулятарам энергіі служыць Сусветны акіян, паглынальны вялікую яе частка, якая паступае ад Сонца. Тут плёскаюцца хвалі, адбываюцца прылівы і адлівы, узнікаюць магутныя акіянскія плыні. Нараджаюцца магутныя ракі, якія нясуць вялізныя масы вады ў мора і акіяны. Зразумела, што чалавецтва ў пошуках энергіі не магло прайсці міма гэтак гіганцкіх яе запасаў. Раней за ўсё людзі навучыліся выкарыстоўваць энергію рэк.
Але калі наступіў залаты век электрычнасці, адбылося адраджэнне вадзянога колы, праўда, ужо ў іншым абліччы - у выглядзе вадзяной турбіны. Электрычныя генератары, якія вырабляюць энергію, неабходна было круціц?/p>