Генерал Дзянікін
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
°еннай дзейнасці А.И. Деникина ў 1917-1920 гг. Ярка выражаны антыбальшавіцкія, антысавецкі характар ўсіх публікацый, лагічна якiя цягнуць за сабой агітацыйны стыль выкладу матэрыялу, не дазваляе лічыць яго абектыўным. Але тут ёсць фактография на злосць дня.
Белоэмигрантская гістарыяграфія (1920-1940) змяшчае шматлікія ўспаміны, якія адлюстроўваюць зусім нядаўна скончылі падзеі грамадзянскай вайны. Тут ёсць дзве дыялектычнаму ўзаемазвязаныя групы: уласна мемуаристика (22) і мемуарнай-даследчыя работы (23). Агульнае для абедзвюх груп гэтых работ - яны напісаныя непасрэднымі ўдзельнікамі рэвалюцыі і грамадзянскай вайны ў 1917-1920 гг., Якія мелі з А.И. Дзянікіным агульныя падыходы, або кропкі адштурхвання, а часам складаліся з ім у схаванай або адкрытай канфрантацыі. У групе работ мемуарнай-даследчага характару можна вылучыць працы двух буйных дзеячаў белага руху А.С. Лукомского і П.Н. Краснова. Абодва аўтара выкарыстоўваюць вялікая колькасць дакументаў, якія былі ў іх распараджэнні. Асобныя з іх асабліва, у працы П.Н. Краснова, носяць унікальны характар. Але А.С. Лукомский, у адрозненне ад П.Н. Краснова, разумеў свой субектывізм (24). Гэтыя працы адлюстроўваюць асабістыя пазіцыі аўтараў. Пад іх канцэпцыі часцяком падганяюцца і уведзеныя ў навуковы абарот унікальныя дакументы. Але без гэтых прац матэрыял аб ваеннай, палітычнай дзейнасці А.И. Дзянікіна ў 1917-1920 гг. быў бы няпоўным. Не меншую цікавасць уяўляе і праца П.Н. Урангеля (25). Тут таксама ўведзены ў навуковы абарот унікальныя дакументы. Адна з ключавых праблем у працы П.Н. Урангеля - яго барацьба за ўладу з А.І. Дзянікіным.Асаблівую значнасць набывае тое, што ў белай эміграцыі былі выкананы 2 неардынарныя працы гісторыкамі-прафесіяналамі. М.М. Галавін, былы прафесар АГШ, выканаў на высокім узроўні даследаванне "Расійская контррэвалюцыя ў 1917-1918 гг." (26). Аўтар падняў вялікі пласт сацыяльна - палітычных праблем, народжаных рэвалюцыяй. У працы шырока прадстаўлены дакументы, у тым ліку і аб дзейнасці А.И. Деникина ў 1917 - 1918 гг. У працы гісторыка-прафесіянала А.А. Зайцова (27), не прымаў актыўнага ўдзелу ў грамадзянскай вайне, знайшла адлюстраванне таксама ваенная і палітычная дзейнасць А.И. Деникина. Гісторык не выкарыстоўваў у сваёй працы архіўных дакументаў, дбайна прааналізаваўшы, аднак, апублікаваныя дакументы і літаратуру па гісторыі грамадзянскай вайны.Але гэты праца носіць лакальны і очерковый характар.Такім чынам, дамінаванне работ мемуарнага і очеркового характару над даследчымі працамі, наяўнасць у літаратуры фактографии пры малым аналітычным матэрыяле, мноства розначытанняў не дазваляюць сцвярджаць, што палітычная і ваенная дзейнасць А.И. Деникина ў белоэмигрантской гістарыяграфіі асветленая поўна. Асоба варта вылучыць тут кнігу Д.Леховича (28). Яна была апублікавана ў Нью-Ёрку ў 1974 г. У СССР не перакладалася (29), але крытыкавалася з вядомых пазіцый савецкай гістарычнай навукі (30). Праца Д. Леховича, які прадстаўляе біяграфію А.И. Деникина, выходзіць далёка за рамкі дадзенага жанру. Галоўная яго вартасць - ўвядзенне ў навуковы абарот вялікай колькасці дакументаў, у тым ліку і урыўкаў з лістоў і літаратурных рукапісаў А.И. Деникина 1915-1947 гг., Апублікаваных аўтарам з дазволу ўдавы генерала К.В. Деникиной (народжаная Чыж). Погляд на А.И. Деникина ў аўтара стрыманы. Гэтым ён адрозніваецца істотна ад класічных біёграфаў гістарычных дзеячаў. Д. Лехович не ідэалізуюць генерала, рэзка крытыкуе яго дзеяння. Мэтавым навуковым даследаваннем дадзены працу, аднак, назваць нельга: некаторыя значныя эпізоды дзейнасці А.И. Деникина (напрыклад, яго барацьба і расправа над кубанскі "незалежнікаў") выпалі наогул з поля зроку аўтара; шмат апісальнай; няма навукова-даведачнага апарата; адсутнічаюць выразныя, лагічныя абагульнення. Цікавая і праца дачкі правадыра белага руху М.А. Деникиной (па мужу Грэй) "Мой бацька генерал Дзянікін" (31). Гэта класічны праца мемуарнага характару з некаторым нахілам да мемуарнай-даследчым працам. Найбольш каштоўныя фрагменты тут - асвятленне жыцця і дзейнасці А.И. Деникина ў перыяд нямецкай акупацыі Францыі, так як аўтар піша пра тое, што яна асабіста назірала, будучы дарослым чалавекам. У кожнай радку адчуваецца даччыная любоў да бацькі, але гэта спараджае і моцны субектывізм.Такім чынам, у гістарыяграфіі ярка прасочваецца персаніфікаваны аналіз дзейнасці А.И. Деникина ў 1890-1947 гг., Але комплексных, абагульняючых прац няма.У уласна замежнай гістарыяграфіі ваенная і палітычная дзейнасць А.І. Дзянікіна ў 1917-1920 гг. асветленая даволі шырока. У 30-я гг. былі выдадзены кнігі двух прафесійных пісьменнікаў У. Чемберлина "Руская рэвалюцыя" (32) і Д. Стюарта "Белая армія ў Расеі: хроніка контррэвалюцыі і інтэрвенцыі" (33). Яны з навуковай пункту гледжання ўяўляюць ярка выяўленыя кампілятыўных выдання. У 1971 г. выйшла ў свет кніга Р.Лаккета "Белыя генералы". (34). Очерковый характар працы не дазволіў аўтару дасягнуць навуковай глыбіні даследаванні ..Неардынарным зявай стала, па нашай ацэнцы, кніга В.В. Рыбникова і В.П. Слабодина. Гэта першае ў постсавецкай гістарыяграфіі навуковае даследаванне белага руху, выкананае з новых метадалагічных падыходаў. Аўтары абапіраліся на шырокую источниковую базу, ядро ?якой складаюць архіўныя дакументы (35). Важным крыніцай у характарызавальны групе зяўляюцца працы лідэраў белага руху і белай эміграцыі. У іх утрымліваецца шмат дакументальна-фактычнага, а таксама і аналітычнага матэрыялу. Яны выдаваліся ва ўмовах, дзе не было ідэалагічнага дыктату дзяржавы. Лідэры белага ?/p>