Рэвалюцыя 1848-1849 гадоў у Аўстрыйскай імперыі

Курсовой проект - История

Другие курсовые по предмету История

-палітычным руху. Яго правядзенне прадыктавана таксама павышэннем цікавасці грамадскасці да славянскага пытанні, ростам небяспечных абяднальных тэндэнцый нямецкага народа, якія пацвярджалі імкненне стварыць новую імперыю з уключэннем у яе шматлікіх славян. На май 1848 былі прызначаныя выбары ў Франкфурцкага парламента, які павінен быў прыняць рашэнне аб абяднанні немцаў у адзінай дзяржаве.

Агульнаславянскі зезд, скліканы ў Празе ў чэрвені 1848 г., быў першым палітычным нарадай прадстаўнікоў славянскіх народаў - падданых манархіі Габсбургаў. У ходзе работы Славянскага зезд выразна праявіліся адметныя ідэйна-палітычныя тэндэнцыі ў вырашэнні славянскага пытання. Дзеячы ліберальнага толку выказваліся за вырашэнне нацыянальных задач, адстойваючы пры гэтым захаванне Аўстрыйскай дзяржавы. У супрацьлегласць ім радыкалы прапагандавалі рэвалюцыйныя змены. Аднак у цэлым удзельнікі зезда не выйшлі за рамкі нацыянальнай праблематыкі. Рэвалюцыйныя праграмы не атрымалі падтрымкі, а большасць удзельнікаў Славянскага форуму выказалася за захаванне Аўстрыйскай манархіі. Скліканне ў 1848 г., Нямецкіх нацыянальнага сходу ў Франкфурце і правядзенне Славянскага зезду ў Празе дэманстравала супрацьлегласць нацыянальна-дзяржаўных інтарэсаў народаў імперыі. Немцы імкнуліся да абяднання дзяржавы ў сваёй хаце нацыяй, славянскія народы патрабавалі часу для фарміравання сучасных нацый у дзяржаве, якая б не тармазіла гэтых працэсаў.

Да таго ж часы Кромеризького рэйхстага даўно прайшлі. 7 сакавіка 1849, з дапамогай арміі ўрад распусціў яго. Вялікім дасягненнем гэтага рэйхстага быў праект канстытуцыі. На ім вельмі сурёзна абмяркоўваліся праблемы цэнтралізму і федэралізму і шукаліся шляхі, як палітычна ўладкаваць Аўстрыю - Венгрыя пад увагу не прымалася, - каб задаволіць усе нацыянальныя меншасці манархіі. Пытанне ставіўся так: захаваць у гістарычных межах зямлі аўстрыйскай кароны або правесці мяжы па землях народаў, межы засялення якіх цяжка, а часам і зусім немагчыма было вызначыць. Разгледзеўшы праекты багемскае немца Людвіга фон Ленер і чэха Франца Палацкого, Рэйхстаг пагадзіўся нарэшце прыняць праект Сілезскага немца Каэтана Майера, які, акцэнтуючы на ??захаванні гістарычна склаліся межаў зямель, прадугледжваў іх унутраная дзяленне на нацыянальныя паветы. Нараўне з зямельнымі сейма, ландтага, павінны існаваць такія прадстаўнічыя органы, як павятовыя сходу, крайстагы. Што датычылася канстытуцыйнага адміністравання, то захоўваўся прынцып дэмакратыі, за якім імператар меў толькі права вета на рашэнні рэйхстага, а таксама ўсталёўвалася адказнасць міністэрства перад рэйхстага.

Урад распрацавала свой контрпроект, асноватворным становішчам якога было цэнтралізаванае кіраванне ўсёй манархіяй, уключэнне пункта, па якім манарх меў абсалютнае права вета, а ўрад - права на прыняцце надзвычайных законаў (пункт 14), што складала ў адпаведных выпадках рэальную пагрозу роспуску двухпалатнага рэйхстага. Калі дэпутатам стала вядома аб планах урада распусціць Рэйхстаг, яны адразу ж згадзіліся прыняць да разгляду ўрадавы праект. Але, нягледзячы ні на што, Рэйхстаг быў распушчаны 7 Сакавік 1849 Ніхто і слухаць не хацеў пра прапанаваных нацыянальнымі прадстаўніцтвамі праекты канстытуцыі. Праект ўрада - "октроированные канстытуцыю" - было апублікавана ў форме імператарскага маніфеста. Фактычна ж і гэтая канстытуцыя засталася хіба на паперы; Рэйхстаг па яго нагоды так ніколі і не склікалі. І толькі Райхсрату, надзелены дарадчым функцыямі, які засядаў за зачыненымі дзвярыма, атрымаў права на існаванне. Іронія лёсу бачыцца ў тым, што першы і апошні раз прадстаўлена прадстаўнікамі народаў у Кромеризькому праекце ўзважаная форма мірнага суіснавалі народаў - па крайняй меры народаў заходняй частцы Габсбургскай манархіі, - засталася формай без зместу.

Спіс выкарыстаных крыніц і літаратуры

 

Зборнікі дакументаў і матэрыялаў:

. Дэкрэт аб свабодзе друку годнай мерах (15. 03. 1848). / / Хрэстаматыя па новай гісторыі: У 3 т. / Пад. агул. рэд. А. А. Губер і А. В. Яфімава. - Масква: Думка, 1965. - Т.2. - С. 145-146.

. З улёткі ад 5 сакавіка 1848 года / / Хрэстаматыя па гісторыі паўднёвых і заходніх славян: У 3 т. / Адк. рэд. В. Г. Карасёў. - Мінск: Універсітэцкае, 1989. - Т.2. - С. 46.

. З петыцыі імператару, прынятае на народным мітынг у Празе. / / Хрэстаматыя па гісторыі паўднёвых і заходніх славян: У 3 т. / Адк. рэд. В. Г. Карасёў. - Мінск: Універсітэцкае, 1989. - Т.2. - С. 47-48.

. З артыкула Н. Маяра "Саюз славенскі таварыстваў". / / Хрэстаматыя па гісторыі паўднёвых і заходніх славян: У 3 т. / Адк. рэд. В. Г. Карасёў. - Мінск: Універсітэцкае, 1989. - Т.2. - С. 57-58.

. З рашэнняў травеньскай скупшчыны сербскага народа. / / Хрэстаматыя па гісторыі паўднёвых і заходніх славян: У 3 т. / Адк. рэд. В. Г. Карасёў. - Мінск: Універсітэцкае, 1989. - Т.2. - С. 62-64.

. З рашэнняў харвацкага сабора 1848 / / Хрэстаматыя па гісторыі паўднёвых і заходніх славян: У 3 т. / Адк. рэд. В. Г. Карасёў. - Мінск: Універсітэцкае, 1989. - Т.2. - С. 64-66.

. З "Патрабаванняў славацкага народа" (1848)./ / Хрэстаматыя па гісторыі паўднёвых і заходніх славян: У 3 т. / Адк. рэд. В. Г. Карасёў. - Мінск: Універсітэцкае, 1989. - Т.2. - С. 67-69.

. З Звароты да неславянскі народам імперыі. / / Хрэстаматыя па гісторыі паўднёвых і заходніх славян: У 3 т. / Адк. рэд. В. Г. Карасёў. - Мінск: Універсітэцкае, 1989. - Т.2. - С. 74-75.

. З маніфеста да еўрапейскіх народаў. / / Хрэстаматыя па гісторыі паўднёвых і заходніх славян: У 3 т. / Адк. рэд. В. Г. Карасёў. - Мінск: Універсітэцкае, 1989. - Т.2. - С. 70-71.

. Львоўскі