Першая сусветная вайна на аўстра-венгерскім фронце
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
Фриштаку і далей накіроўвалася ўздоўж р. Вислоки на поўдзень да Велеполе (раён Мезолаборч). Аб намерах камандавання Паўднёва-Заходняга фронту было неадкладна паведамлена вёў. кн. Мікалаю Мікалаевічу. Вярхоўны галоўнакамандуючы катэгарычна паказаў, што не дапускае магчымасці адыходу 3-й арміі на ўсход ад лініі ракі Ніжняй Вислоки, у адпаведнасці, з чым павінны быць прыняты рашучыя і настойлівыя меры па замацаванню гэтай лініі і ўмацаванню на ёй названай арміі. "Меры па падачы вам артылерыйскіх патронаў, - паведамляў Янушкевіч ў тэлеграме, - у межах магчымасці прымаюцца, роўным чынам ўзмацняецца высылка вам ўкамплектавання".
На другі дзень Янушкевіч дадаткова тэлеграфаваў: "Указанні вярхоўнага галоўнакамандуючага выкладзены ў тэлеграме 66; да іх яго высокасць не мае нічога дадаць і загадаў толькі паўтарыць, што калі далейшы адыход 3-й арміі з цяпер займанага ёю фронту прызнаецца непазбежным па абстаноўцы, то ніжняе працягу Вислоки павінна лічыцца мяжой дапушчальнага адыходу правага флангу гэтай арміі. Яго высокасць мяркуе, што з адыходам левафланговага карпусоў 3-й арміі зявіцца поўная магчымасць вылучыць з іх ліку 1 корпус у рэзерв, які паслужыць далейшаму тэму умацаванню становішча 3-й арміі на калом фронце сумесна з прыбываюць часткамі зводнай, 13-ы Сібірскай і 62 -й дывізій, прычым неабходна, па дамове з генералам Аляксеевым, паскорыць прыбыццё ў Галіцыю апошніх двух дывізій ". Да 23 красавіка (6 мая) 3-я армія сваім цэнтрам адышла да р. Вислока. Суперніку была пакінутая тэрыторыя, на якой размяшчаліся ўсе падрыхтаваныя да абароны рубяжы. Адыход цэнтральных карпусоў стварыў пагрозу флангам і тыле арміі. Прыйшлося адводзіць і флангавыя яе корпуса. Гэта, у сваю чаргу, вымушала адводзіць і войскі суседніх 4-й і 8-й армій. Тактычная няўдача 10-га корпуса адбілася на становішчы усяго Паўднёва-Заходняга фронту. Поспех суперніка тлумачыўся не столькі яго перавагай ў сілах і сродках, колькі няўмелым кіраўніцтвам войскамі з боку армейскага камандавання. Яшчэ 21 Красавік (4 траўня) Драгаміраў казаў Данілаву, што становішча ў 3-й арміі было б "шмат лепш пры асэнсаваным распараджэнні войскамі; на жаль, гэтага не было".
красавіка (6 траўня) на просьбу начальніка штаба 8-й арміі генерала Ломновского адказаць, не хаваючы, што робіцца ў 3-й арміі, Драгаміраў сказаў: "Нічога не хаваю. Акрамя зводнай дывізіі, вам ужо вядомай, з Паўночна-Заходняга фронту высылаюцца яшчэ дзве дывізіі; ўсіх гэтых сіл было б дастаткова, як было досыць і раней сабраных сіл для барацьбы з праціўнікам; на жаль, кіраванне 3. Арміяй вядзецца ніжэй усялякай крытыкі, пры поўнай адсутнасці здаровага сэнсу, гэта і ёсць самае небяспечнае ". Адмоўна адбівалася і недахоп боепрыпасаў. Красавік 21 (4 траўня) Іваноў адзначаў: "Недахоп баявых прыпасаў адбіваецца на дзеяннях ўсіх армій, звязваючы да крайнасці, зусім да мяжы магчымага, іх актыўнасць і прадпрымальнасць войскаў". Адыход рускіх войскаў на р. Вислока быў праведзены арганізавана. Толькі 48-я пяхотная дывізія, якой камандаваў Л. Г. Карнілаў, была акружаная ў раёне Дукла. Красавік 24 (7 мая) яна працягвала весці баі за выхад з Карпацкіх гор у даліну Яслиска. Адзін яе полк паспеў далучыцца да 49-й дывізіі. Астатнія тры палка (Ізмайлаўскі, Очаковский і Рымникский) у колькасці 2 тыс. штыкоў падышлі ўвечары 25 красавіка (8 мая). Становішча на Паўднёва-Заходнім фронце патрабавала склікання нарады вышэйшых ваенных кіраўнікоў. Красавік 20 (3 траўня) Янушкевіч прасіў Іванова падрыхтаваць усе матэрыялы для канчатковага вырашэння пытання аб дапамозе 3-й арміі "да часу прыезду вярхоўнага галоўнакамандуючага ў Холм, прызначанага на бліжэйшыя пасля 22 красавіка дні". У размове па прамым провадзе з Данілавым Красавік 21 (4 траўня) Драгаміраў сказаў, што "галоўнакамандуючы мяркуе вельмі пажаданым задаволіць нараду адносна нашага стратэгічнага становішча і агульных мер, якія трэба прыняць для барацьбы з праціўнікам; роўна неабходна ўзгадніць дзеянні па абодвух франтах".
Красавік 24 (7 мая) ў Холме было праведзена чарговае нараду вышэйшых ваенных кіраўнікоў. На ім вярхоўны галоўнакамандуючы пацвердзіў сваю "непахісную волю, каб мяжой дапушчальнага адыходу 3-й арміі лічыць лінію фронту, якая вызначана мерыдыянам ракі Ніжняй Вислоки". Удзельнікі нарады дамовіліся адносна правядзення канкрэтных мерапрыемстваў па адбіцці наступу аўстра-германскіх войскаў. 13 падмацаванне войскам Паўднёва-Заходняга фронту неадкладна накіроўвалася з Паўночна-Заходняга фронту кіраванне 15-га корпуса з адной з яго дывізій па прызначэнні генерала Аляксеева. Намячалася падрыхтаваць да адпраўкі і другую дывізію гэтага корпуса, калі б у ёй зявілася патрэба. Незалежна ад таго аддавалася распараджэнне аб вылучэнні з Адэсы на Львоў 3. Каўказскай стралковай дывізіі. Генерал Аляксееў абавязваўся перамясціць адну дывізію 5-й арміі да Новы Място для аказання пры першай неабходнасці падтрымкі 4-й арміі. Гэтая акалічнасць у сувязі з паслабленнем суперніка паміж Верхняй Віслай і Піліцай давала генералу Іванову магчымасць вывесці са складу 4-й арміі 1 корпус па сваім меркаванні з мэтай перакідання яго ў раён дзеянняў 3-й арміі. Адначасова вярхоўны галоўнакамандуючы запатрабаваў прыняцця самых энергічных мер да выдзялення ў рэзерв 3-й войскі не менш корпуса з яе левафланговага карпусоў, а таксама адукацыі па меркаванні галоўнакамандуючага фронтам за кошт войскаў 8-й арміі рэзерваў у інтарэсах выкарыстання іх на пагражальны напрамках. На нарадзе было выказана пажаданне прыцягнуць, наколькі