Першая сусветная вайна на аўстра-венгерскім фронце
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
чэ і таму, што яны даюць вам магчымасць увайсці ў сувязь з румынскай арміяй у выпадку яе далучэння да нас ". У ноч на 9 (22) сакавіка ўпаў Перемышль. Гэта зявілася буйной перамогай рускіх, якая істотным чынам змяніла становішча. Атрымалася паланіць 120000. Гарнізон, што азначала цяжкі ўдар па узброеным сілам Аўстра-Венгрыі. Адначасова вызваляецца 11-я армія, якую можна было рушыць на дапамогу рускім войскам у Карпатах. Узяцце Пярэмышлі не змяніла намеры вярхоўнага галоўнакамандуючага наступаць праз Карпаты ў Венгрыю. 10 (23) сакавіка Янушкевіч пацвердзіў Іванову задачы яго фронту, выкладзеныя ў дырэктыве Стаўкі ад 6 (18) сакавіка 1915 12 (25) сакавіка Іваноў далажыў: "... Агульная ідэя нашага манеўру застаецца тая ж, што паказаная тэлеграмай 25 лютага ".
Дырэктывай Іванова ад 23 сакавіка (5 красавіка) войскам фронту ставілася бліжэйшая задача: "пераход праз Карпацкія горы і ачышчэнне Заднестровья ад праціўніка". Паказвалася, што абедзве гэтыя задачы знаходзяцца ў цеснай сувязі і формы іх ажыццяўлення будуць відазмяняцца. "Ідэя нашай аперацыі ў цяперашні час, - гаварылася ў дырэктыве, - складаецца ў тым, каб, трымаючыся на нашых флангах, выйсці астатнімі войскамі на лінію зборы, вару, Чоп, Хальми і гэтым прымусіць праціўніка ачысціць Заднестровье, бо з выхадам да Хуст перарываецца лепшае чыгуначнае паведамленне Заднестровья з унутранымі абласцямі Аўстра-Венгрыі. Гэты план не выключае магчымасці актыўных дзеянняў супраць непрыяцеля ў Заднестровье пасля ўзмацнення нашых войскаў у Усходняй Галіцыі ".
Прымаючы пад увагу колькасць войскаў у кожнай арміі меркавалася ў выніку наступу заняць 3-й арміяй фронт ад вусця Дунаец да лініі Туран, Ганушфалва (на поўдзень ад Стропко); 8-й арміяй - раён на поўдзень ад да арт. Чоп; паўночнай групай 9-й арміі - яшчэ паўднёвей да Хальми; нарэшце, ад Мармарош - Сігет і да румынскай мяжы павінна была размясціцца паўднёвая група 9-й арміі, якой папярэдне трэба было выканаць шэраг задач па ачышчэнні Заднестровья. У дырэктыве падкрэслівалася думка пра неабходнасць канчаткова зламаць супраціў суперніка ў раёне гумнаў, Синна, Мезолаборч.
Дырэктыва галоўнакамандуючага Паўднёва-Заходнім фронтам разыходзілася з дырэктывай Стаўкі. Яна прадугледжвала нанясенне галоўнага ўдару ў паўднёвым напрамку з мэтай прарыву цэнтра размяшчэння аўстра-германскіх войскаў у Карпатах і выхад у тыл праціўніку, умерзлым з фронту 9-й арміяй. Стаўка ж намячала ўдар левым крылом фронту на паўночны захад і поўнач. Галоўнакамандавання фронту разумела гэта акалічнасць, і 23 сакавіка (5 красавіка) генерал Драгаміраў растлумачыў Янушкевічу сэнс прынятага рашэння. Ён пісаў, што непасрэдныя актыўныя дзеянні ў шырокіх памерах супраць аўстрыйцаў, размешчаных за Днястром, прадстаўляюцца па суадносінах сіл заўчаснымі. Стаўка не пярэчыла. І калі ў першых чыслах красавіка войскі 3-й і 8-й армій авалодалі Бескидским хрыбтом (у Карпатах), яна сама стала настойліва патрабаваць развіцця поспеху менавіта ў палосах 3-й і 8-й армій, а не 9-й арміі. Тым самым была фактычна адменена яе першапачатковая дырэктыва.
сакавіка (10 красавіка) Іваноў дакладваў ў Стаўку, што рускія войскі, доблесна прасоўвацца праз Карпаты і ўжо адціснулі непрыяцеля ў многіх месцах за галоўны хрыбет, сустрэліся са свежымі часткамі суперніка, уступіўшы з імі ў ўпартую барацьбу. Супернік перайшоў у контрнаступленне і месцамі пацясніў войскі фронту, асабліва 22-й корпус. "Пры такіх абставінах, - гаварылася ў дакладзе, - уяўляецца неабходным часова затрымаць наша прасоўванне наперад, каб прывесці войскі ў парадак, арганізаваць іх забеспячэнне і дачакацца прыбыцця падмацаванняў". Аддадзеная Івановым дырэктыва ставіла войскам такія задачы: 3-й і 8-й войскам - перайсці да абароны, 9-й арміі - аднавіць сваё першапачатковае становішча.
Становішча, якая склалася ў ходзе аперацыі, прызнавалася Стаўкай вельмі невыгоднай ні ў палітычным, ні ў ваенным адносінах. Гэта давала суперніку магчымасць падцягнуць падмацаванні і ўзмацніць свае пазіцыі, зрабіўшы іх цяжкадаступнымі. У той жа час рускія арміі, якія дзейнічалі ў Галіцыі, мелі патрэбу ў папаўненні людзьмі і боепрыпасамі. Неабходная была таксама перагрупоўка новых вайсковых злучэнняў з іншых участкаў стратэгічнага фронту. Так, 6 (19) красавіка Драгаміраў прасіў Янушкевіча аб выдзяленні Паўднёва-Заходняй фронту яшчэ адной дывізіі. Стаўка загадала галоўнакамандуючаму Паўночна-Заходнім фронтам накіраваць у распараджэнне Іванова дывізію. Данілаў тэлеграфаваў Драгомирову: "Начальнік штаба даручыў мне паведаміць вас, што далейшае ўзмацненне Паўднёва-Заходняга фронту за кошт Паўночна-Заходняга рашуча не ўяўляецца магчымым да поўнага ўкамплектавання армій Паўночна-Заходняга фронту і высвятлення становішча на гэтым фронце".
З канца сакавіка ў раёне Карпат ішлі баі мясцовага значэння. Галоўнакамандавання фронту рыхтавалася аднавіць перапыненае наступ. Аналізуючы ход аперацыі, Стаўка звярнула ўвагу на тое, што найбольш буйныя падзеі адбываліся ў паласе 8-й і 3-й армій. Што тычыцца левага крыла, дзе, па яе задуме, павінен быў наносіцца галоўны ўдар, то там па сутнасці не адзначалася прасоўвання. Вярхоўны галоўнакамандуючы выказаў здзіўленне з нагоды таго, што асноўныя намаганні фронту былі сканцэнтраваны не на левым крыле, як было паказана Стаўкай, а ў цэнтры.
(27) красавіка Іваноў данёс, што бяздзейнасць 9-й арміі тлумачыцца настойлівай неабходнасцю папаўнення яе частак. Па той жа прычыне прыпынена наступ 8-й арміі. Частковае наступ, як ён пісаў, "заўсёды бу