Отдел образования миорского райисполкома учреждение образования
| Вид материала | Реферат |
- Отдел образования миорского райисполкома учреждение образования, 560.15kb.
- Отдел образования Жлобинского райисполкома Государственное учреждение образования, 1493.81kb.
- Отдел образования Несвижского райисполкома Учреждение образования, 228.72kb.
- Отдел образования Дятловского райисполкома Районный учебно-методический кабинет Особенности, 606.08kb.
- Отдел образования Дятловского райисполкома, 44.73kb.
- Отдел образования Дятловского райисполкома уо «Гезгаловская государственная гимназия», 619.17kb.
- Отдел образования Кормянского райисполкома Учреждения образования я/с №2 «Радуга» Влияние, 1253.44kb.
- Отдел образования Дятловского райисполкома гуо «упк горковский детский сад – базовая, 264.49kb.
- Отдел образования Свислочского райисполкома Районный учебно-методический кабине, 525.7kb.
- Положение о проведении конкурса на «Лучшую малую архитектурную форму» Цель и задачи, 13.88kb.
Разработка
занятия в кружке
«Родны край»
(для учащихся среднего и старшего
школьного возраста)
подготовил руководитель кружка
УО «Долгиновская ГОСШ»
Пашкевич Ю.В.
Тэма: Лявонпальскія краявіды.
Мэта: фарміраванне ў вучняў грамадзянскасці, патрыятызма, выхаванне любові да роднага края.
Задачы:
1) Прыцягненне вучняў да вывучэння роднага края, традыцый беларускага народа, культурнай і гістарычнай спадчыны.
2) Стварэнне спрыяльных умоў для фарміравання творчых здольнасцей і інтарэсаў вучняў.
3) Выхаванне пачуцця таварыства, гатоўнасці да грамадска-карыснай даследчай дзейнасці.
Форма арганізацыі пазнавальнай дзейнасці: аповяд настаўніка, спалучэнне сістэматызацыі і абагульнення.
Метад навучання: спалучэнне тлумачальнага і праблемнага метадаў.
План занятка:
- Арганізацыйны момант.
- Актуалізацыя ведаў вучняў.
- Замацаванне новага матэрыяла.
- Вынік.
Ход занятка
- Арганізацыйны момант.
- Актуалізацыя ведаў.
Уступнае слова: Сення на занятку мы працягнем вывучаць гісторыка-культурныя каштоўнасці нашага краю, ажыццявім падарожжа ў гістарычны і прывабны куток нашай малой Радзімы – Лявонпаль. За гэты невялікі час я пазнаемлю вас з найбольш адметнымі помнікамі. Перш чым перайсці да новай тэмы, паслухайце, калі ласка, верш нашага славутага земляка – Сяргея Панізніка.
Лявонпаль
Вучань 1.
Звініць ля палаца язміннае голле.
Схіляецца бор да прадонняў Дзвіны
Лявонава поле,
Лявонава поле –
Імя самай першай вясны.
Згадамі гаркоты ўсе болей і болей.
З гадамі даўжэюць вяртання шляхі.
Лявонава поле,
Лявонава поле –
Крутыя твае берагі.
Мяне прывітала нялегкая доля.
Любоў і надзея – ў крыле салаўя.
Лявонава поле,
Лявонава поле –
Айчынная песня мая.
Веска Лявонпаль у перакладзе азначае “горад Лявона”. А адкуль жа пайшла гэта назва? Мы гэтае пытанне можам легка высветліць.
Аповяд кіраўніка гуртка. “Крыху з гісторыі мясціны”
Аказваецца, курганныя могілкі ў наваколлях Лявонпаля сведчаць, што тысячу гадоў таму тут жылі людзі, існавалі паселішчы. Да жалезнага веку адносяцца недалекія гарадзішчы днепрадзвінскай культуры ў весках Гвардзейскае і Блізкае Чурылава, гарадзішчы балтаў, а пазней парубежны астрог палачан ля Пруднікаў – Вята. Больш познія рытуальныя курганы ля Чамяроў, Блізкага Чурылава. Якія сугучныя назвы, калі улічыць, што і Лявонпаль некалі называўся Лількамі, Чурылавічамі. Захаваўся дакумент ад 1564 г. пра тое, што нейкі Нарбут атрымаў ад уладальніцы Масальскай права на “гоны бабровыя на рацэ Друя і ў Чурылавічах на рацэ Волце, або там, дзе яна ўкажа ”… Абшары тых Чурылавіцкіх зямель складалі калісь дзядзіцтва Масальскіх. У 1595 г. Масальская пакінула іх Лукашу Мірскаму. З 1604 г. гаспадараць тут Дзевачкі. З 1611 г. – Леў Сапега… Частку тых уладанняў у 1613 годзе мелі Дусяцкія-Рудаміны, а ў 1680 г. – Мірскія. Тутэйшыя ўгоддзі належылі ў 1687 г. ксяндзу віленскаму, прэлату і біскупу смаленскаму Мікалаю Згерскаму, у 1697 г.- Выгорскаму, потым Агінскаму. Дакументы сведчаць, што ў 1700 годзе тут была ўніяцкая царква, якая абрушылася праз 40 гадоў.
У 1742-1745 гг. валодаў гэтымі мясцінамі Клячкоўскі. Ад яго купіў брэсцкі ваявода Мікалай Лапацінскі. Ен і ўвекавечыў у новай назве вескі імя свайго бацькі, удзельніка пахода на Вену. У 1748 годзе ўладанні былі пашыраны за кошт другой часткі Чурылавіч і Грудзінава, што належылі Мікалаю Сапегу. А так званы “рубеж намераў дасягнуты ў 1748 годзе, калі адбылося апошняе пашырэнне ўладанняў”.
Гуртковец 2.
Амаль 200 гадоў Лявонпаль быў пад уладаннем Лапацінскіх, менавіта яны садзейнічалі росквіту мястэчка. Гэта сям’я была вельмі багатая. Яны пабудавалі палац, цагельны завод (знойдзена цэгла з літарамі SL – Станіслаў Лапацінскі), млыны, ткацкую мануфактуру, майстэрню па вырабу капелюшаў, суконную фабрыку, друкарню, мноства іншых гаспадарчых аб’ектаў. Вакол палаца быў закладзены прыгожы парк. Тут знаходзілася аранжэрэя, дзе расло 226 экзатычных раслін, праводзіліся розныя навуковыя даследванні па батаніцы. Лапацінскія вялі інтэнсіўную перапіску з вядомымі вучонымі, асветнікамі не толькі Рэчы Паспалітай, але і іншых краін.
Дзякуючы Лапацінскім мы маем адзіныя ў раене два помнікі архітэктуры рэспубліканскага значэння – палац у стылі барока і Траецкую царкву. Будаўніцтва сядзібы звязана з імем мікалая Лапацінскага, брэсцкага ваяводы.
Гуртковец 3.
Вы, напэўна, бачылі хоць раз цудоўны палац Лапацінскіх. Ен пабудаваны з цэглы мясцовай вытворчасці Лапацінскіх, таўшчыня сцен будынка дасягае метра. Менавіта таму будынак адолеў час і разбурэнні.
Сядзіба размешчана на маляўнічым беразе Заходняй Дзвіны. Яна ўключае палац, флігелі, шматлікія гаспадарчыя пабудовы, пейзажны парк. З заходняга і паўночнага боку яе агінае канал. Уязныя брамы пабудаваны пазней, у пачатку XIX ст. у стылі класіцызму. Іх было не менш шасці, хаця многія крыніцы называюць адну.
Падмурак палаца з вялікіх камянеў і цэглы ўтварае магутныя сутарэнні. Не выключана, што гэта рэшткі ранейшай сядзібы. Падвалы квадратныя. У іх месціліся кухня і жылле для прыслугі. Цэнтральная частка палаца духпавярховая з двухсхільным дахам і фігурнымі франтонамі. Бакавыя выцягнутыя крылы аднапавярховыя, сіметрычныя цэнтральнай частцы, таксама з двухсхільнымі дахамі і трохвугольнымі франтонамі. Будынак мае высокі цокаль, да галоўнага ўваходу вядзе шырокая лесвіца з тэрасай паміж двума маршамі. Акрамя таго, дом выдатна дэкаратыўна аздоблены. Трэба сказаць, што палац не аднойчы перабудоўваўся. У 1831 годзе (у многіх крыніцах памылкова ўказваецца 1863 год) казакі, помсцячы Лапацінскім за актыўны ўдзел у паўстанні супраць расійскіх уладаў, спалілі сядзібны дом. Але моцныя сцены вытрымалі. Будынак быў адноўлены. Падчас грамадзянскай вайны дом згарэў. Эўэбіюш, які тады займаўся навукай у Вільні і Варшаве, аднаўляе палац, перабудоўвае яго ўнутры і перадае вернікам пад касцел.
Кіраўнік гуртка.
Вядомы беларускі паэт С.Панізнік сказаў: “Лявонпаль – гэта музей пад адкрытым небам. Гэта наша не маленькая, а вялікая Радзіма. Мы вельмі багатыя, бо нам есць што паказаць”. І сапраўды, не паспеем мы далека адысці, як перад намі паўстае драўляная Свята-Троіцкая царква, таксама помнік рэспубліканскага значэння.
Траецкая царква і званіца з дрэва ўзведзены на грошы Мікалая Лапацінскага у 1774-75 гадах. Выдатны, хрэстаматыйны помнік местачковая драўлянай сакральнай народнай архітэктуры з рысамі барока. Пабудавана без ніводнага цвіка. За актыўны удзел тутэйшага насельніцтва у нацыянальна-вызваленчым паўстанні 1831 года пераведзена ў праваслаўную.
У выніку пастаянных спрэчак паміж лявонпальскімі католікамі і праваслаўнымі на глебе права маемасці на будынак былой ўніяцкай царквы, і яго знешняе падабенства на касцел, было вырашана ў канцы 1940-х гадоў знесці вежы фасаду. У цяжкі пасляваенны час было прасцей спілаваць старыя апоўзлыя вежы, чым рамантаваць іх. А каб будынак хоць чымсці нагадваў храм, зверху пасярэдзіне даху, мясцовымі майстрамі быў надбудаваны невялікі купал. У такім стрыманым выглядзе царква дайшла да нашага часу.
Нягледзячы на моцны антырэлігійны ўціск у савецкі час, дзякуючы намаганням айца Мікалая, які служыць тут з 1959 г., і падтрымцы мясцовых вернікаў, царква ніколі не зачынялася і заўседы была цэнтрам праваслаўнага духоўнага жыцця не толькі Лявонпаля, а і вельмі вялікага прылеглага наваколля.
Да нашых дзен старажытны драўляны будынак захаваўся ў добрым стане і захапляе сучаснікаў сваей прыгажосцю і таямнічацю.
Гуртковец 4.
На ўскрайку Лявонпаля захавалася калона, пабудаваная па загаду Яна Нікадэма Лапаціскага ў гонар Канстытуцыі 3 мая 1791г. – 9 метровы слуп з цэглы з барэльефамі па карнізу верха, упрыгожанага арлом.
Вось як апісаў падзею сам Ян Нікадэм Лапацінскі 22 жніўня 1791г.: “Задумаў я увекавечыць тут, на мяжы Рэчы Паспалітай, перад тварам нашага грознага ворага вялікую справу Канстытуцыі 3 мая, у якой есць мая, хоць і сціплая частка. З гэтай мэтай загадаў я вымураваць слуп вялікі паводле майго накіду на адкрытым месцы, амаль над самой Дзвіной, каб быў ен здалек бачны нашым несчаслівым братам за кардонам і мацаваў іхняе сэрца надзеяй”.
18 кастрычніка адбылося адкрыцце гэтага помніка. Яго асвяціў віленскі біскуп, прысутнічала шмат шляхты Браслаўскага павета, ў тым ліку і генерал Мірскі з братам, Вяліковіч, Агінскі, Рудамін, Свірскія і інш. У прамовах заклікалі да абароны роднага краю. Не прайшло і двух гадоў, як практычна ўсе з прысутных прынялі ўдзел у паўстанні пад кіраўніцтвам Тадэвуша Касцюшкі.
Славіцца наша родная зямля і знакамітымі іменамі… Адно з іх – Сяргей Панізнік. Усю цікавую інфармацыю пра нашага славутага земляка вы можыце даведацца з матэрыялаў “Сяргей Панізнік” на выставе.
Гуртковец 5
Нельга не успомніць пра музей “Хата бабкі Ядзвінні з роду Панізнікаў”… Музей складаецца з двух пакояў.
Лявонпаль—малая Радзіма беларускага паэта Сяргея Панізніка. З яго лёгкай рукі з'явіўся музей Радзімазнаўства.
Кіруе ім Таццяна Канстанцінаўна Кліманская, якая больш за 30 гадоў загадвае бібліятэкай. Экспазіцыя музея ўтрымлівае больш 3000 экспанатаў, якія ў асноўным падораны многімі мясцовымі жыхарамі. Свабоднай плошчы няма. Тут можна паглядзець нават на драўляны веласіпед, зроблены кімсьці з вясковых. Гармонік стогадовага ўзросту, кніга 1868 года, "Евангелле" 1914-га, "Беларускі каляндар" 1929-га. Можна паслухаць патэфон, падзівіцца на старасвецкую мэблю, даведацца пра лёсы асобных людзей, нават сем'яў і родаў. Кожная рэч, дакументы вартыя увагі.
Словы педагога: Ну вось вы і праслухалі цікавыя і каштоўныя звесткі пра маленькі куточак нашай Радзімы.
3. Замацаванне новага матэрыяла.
1) Што было пабудавана ў гонар Канстытуцыі Рэчы Паспалітай 3 мая 1791г.?
2) Які будынак быў узведзены на грошы Мікалая Лапацінскага ў 1774-75г.?
3) Назваць прыгожы будынак, у якім некалі жылі Лапацінскія?
4) Як завуць нашага славутага земляка, аўтара шматлікіх твораў?
5) Назваць музей, заснаваны Сяргеем Панізнікам.
4. Вынік
Не стоіцца сэрца
пакуль берагі
Люляюць
прыдзвінскія хвалі.
Два словы чароўныя
“…Мой дарагі”
Мяне тут
Праз годы
Прызналі.
І я не магу
размінуцца з табой,
О памяць
Юначага краю.
Прыдзвінскіх бароў
Густакронны
Прыбой
Я слухаю… і заміраю…
Ізноў уздымаецца
сполах над ім
Рабінавай ночы
басовай.
Лявонпаль!
Навекі
Я буду тваім
Ахоўнікам
Вартай бяссоннай.
Сяргей Панізнік
Разработка
занятия в историко-литературном кружке
«Жывіца»
(для учащихся среднего и старшего
школьного возраста)
подготовила руководитель кружка
УО «Дворносельская ГОСШ -сад»
Закревская Н.П.
Тэма: “У палоне беларускага слова”
(Свята-сустрэча з мясцовым паэтам Браніславам Маразом)
Мэта: пазнаёміць гурткоўцаў з асобай і творчасцю Б.Ю.Мараза;
далучаць дзяцей да багаццяў вусна-паэтычнай творчасці нашай мясцовасці;
прывіваць любоў і павагу да гісторыі культуры свайго краю.
Эпіграф: Мова мая – гэта кветачка-ружа,
Што не завяне ні ў спёку, ні ў сцюжу.
Б. Мароз
Абсталяванне: выстава альбомаў, кніг Браніслава Мараза, камп’ютэр
Афармленне: кабінет упрыгожаны ў нацыянальным стылі: на дошцы – ручнікі, вышыванкі, на стале – вышываны настольнік. на крэсле – даматканая посцілка, букет з кветкамі.
Ход мерапрыемства
1. Уступнае слова кіраўніка гуртка.
Сёння ў нас свята. Свята-сустрэча з таленавітым паэтам, добрым і шчырым чалавекам, свята-сустрэча з высокай паэзіяй, адкрытай, чыстай, узнёслай, маладой і сталай. У нас у гасцях вядомы не толькі ў нашым раёне, але і далёка за яго межамі, - паэт, пісьменнік, публіцыст – Браніслаў Юльянавіч Мароз.
Нашую ўрачыстую сустрэчу мы назвалі “У палоне беларускага слова”. І гэта невыпадкова. Эпіграфам да яе ўзяты словы з верша Браніслава Юльянавіча “Мова мая”(чытаецца эпіграф). Прадоўжыць нашу сустрэчу я хачу словамі з Вашага артыкула “Усё пачынаецца з сям’і”, змешчанага ў раённай газеце (ад 28. 07. 2007): “Гадоў сорак таму мой стрыечны дзядзька расказаў мне такі выпадак са свайго жыцця. Падлеткам ён выганяў кароў у поле, і калі самая шкадлівая карова праламіла плот і залезла ў агарод, ён добра агрэў яе пугай і “абклаў” матам. Міма ішоў старэнькі дзядок і сказаў: “Ведаеш, унучок, што сваім матам ты абразіў адразу трох матак: сваю родную, матку-зямельку і самае страшнае – Матку Боскую”. З тых пор гэты хлопец ні разу не мацюкнуўся. У тым жа духу выхаваў сваіх дзяцей і ўнукаў. Пражыў доўгае і шчаслівае жыццё.
Нядаўна на аўтобусным прыпынку я сустрэў свайго знаёмага з Браслава і ледзь пазнаў яго – счарнелы, схуднелы, як кажуць, скура ды косці.
- Што з табой? – спытаў я.
- А, браток ты мой, я ў пекле пабываў. Еду з Мінска, дзе рабілі вельмі складаную аперацыю на горле, потым тры дні прыходзіў у сябе. Не дай Бог нікому такое перанесці. Я лічу, што Усявышні даў мне такую пакуту за мой грэх.
- Які ж у цябе такі грэх, калі не сакрэт?
- Змалку я дужа лаяўся брыдкімі словамі. Кінуў курыць, кінуў піць, а вось мацюкацца не мог адвыкнуць. Ну я цяпер і з гэтым “завяжу”.
Хачу напомніць шаноўным чытачам “раёнкі” словы з Евангелля ад Яна: ”Спачатку было Слова, і Слова было ў Бога, і Слова было Бог…”
Задумаемся…”
Задумаемся сягоння і мы, як важна ў жыцці валодаць разумным словам – гэтай дзіўнай магчымасцю, дадзенай чалавеку прыродай. Паслухаем, як цудоўна гучаць словы, складзеныя ў рад вялікім майстрам, як натхнённа гучыць мова, якая ідзе з душы чуйнага да хараства, нераўнадушнага да людзей, веруючага ў Бога чалавека. Браніслаў Юльянавіч, мы будзем слухаць Вас, захапляцца музыкаю Вашай паэзіі і думаць…кожны пра сваё, а разам усе пра адно: як жа добра быць у палоне беларускага слова.
Дзяўчына спявае калыханку на словы Б. Мараза.
Спі сыночак мой, люлі-люлі!
Селі галкі на раллі.
Паляцеў салоўка ў гай,
Спі, мой хлопчык, засынай.
Спі, прыгожы, любы мой.
Нават месяц над зямлёй
Спаць улёгся на аблокі.
Спі, мой сокал сінявокі.
На галлі гняздо – калыску
Ціха гойдае вятрыска.
У гняздзе тым птушаняткі
Спяць салодка каля маткі,
Сціх, заснуў пчаліны рой.
Спі і ты, сыночак мой.
1-ы вядучы.
Браніслаў Юльянавіч, усе мы родам з дзяцінства – гэта ўсім вядомая ісціна, некалі падобную калыханку і Вам спявала маці.
2-і вядучы.
Раскажыце, калі ласка, пра свае дзіцячыя ўспаміны, пра маму, бацьку, сям’ю, пачытайце нам свае вершы, прысвечаныя блізкім людзям.
Выступленне Б. Мараза
1-ы вядучы.
Люблю я з маленства мой горад Міёры.
Мы разам раслі ля люстранай вады.
Нам дзіўныя песні складалі азёры
І лашчыў, як маці, прамень залаты.
2-і вядучы.
З горадам Міёры звязана Ваша самастойнае жыццё. Адсюль, напэўна, пачаўся Ваш шлях у літаратуру. Раскажыце, як гэта было.
Выступленне Б. Мараза
1-ы вядучы.
Мы ведаем, што на словы Вашых вершаў нашым мясцовым музыкантам і кампазітарам Сяргеем Рыгоравічам Аляксеевым напісана некалькі песень.
2-і вядучы.
Зараз мы прапануем паглядзець фільм пра Міёры, зняты яшчэ адным таленавітым земляком – Васілём Сямёнавічам Мядзюхам. У фільме гучаць Вашыя песні.
Прагляд фільма
1-ы вядучы.
Бы срэбны човен, плыве маладзік
Па-над вадою…
Мілая, любая, шчэ пасядзі
Побач са мною.
2-і вядучы.
Браніслаў Юльянавіч, прагучалі радкі з верша любоўнай лірыкі. Пачытайце, калі ласка, творы гэтай тэматыкі.
Выступленне Б. Мараза
1-ы вядучы.
Скажыце, Браніслаў Юльянавіч, а якая пара года выклікае ў Вас найлепшы настрой? Можа, тады лепш і хутчэй пішуцца вершы? Можа, часцей наведвае ў гэтую пару года Муза?
Выступленне Б. Мараза
2-і вядучы.
А давайце паслухаем, як гучаць Вашы вершы прыродаапісальнай лірыкі.
Чытальнікі пад музыку Вівальдзі чытаюць вершы
Асенні матыў
Заблішчэлі, нібы вугалькі,
На сівых балотах журавіны.
Пралятае ў вырай ля ракі
Клін журботны ў небе жураўліны.
Адшумела, адгрымела, адцвіло.
Цішынёй спавіта ўсё ў прыродзе.
Праязджае восень праз сяло
На сатканай з туманоў падводзе.
Меншай стала неба вышыня,
І дажджу пачуўся нудны булькат.
У вяскоўцаў на парадку дня
Роднай нівы каралева – бульба.
Сакавіцкія промні
Мех промняў вострых, нібы цвік,
Прынёс з сабою сакавік.
Ён развязаў апоўдні мех –
І паляцелі промні ў снег.
На парыжэлай снежнай скуры
Яны наскрозь прабілі дзюры.
Павеяў вецер з халадком –
Залатаў дзюры ўсе ладком.
Але і хвілі не прайшло,
Як распаўзлося тое шво,
Бо сакавік свае праменні
Пачаў кідаць па поўнай жмені.
У прыроду
Вазьму ў рукі кіёчак бярозавы
І за сонейкам следам пайду
У той край, дзе вятры нецвярозыя
З ліп зацвіўшых зрываюць фату,
Дзе схінаецца жыта даспелае
пад цяжарам калоссяў буйных,
дзе над возерам воблакі белыя
Зіхацяць, як са срэбра чаўны.
І душу я, і цела тут вылечу,
Удыхаючы ліпавы пах,
Мову траў дасканала я вывучу,
Для ўзлёту дасць крылы мне птах.
Як салоўка з далёкага выраю,
зноў у горад вярнуся я свой.
З сэрца словы чароўныя высею,
Што прапахлі духмянай травой.
1-ы вядучы.
Браніслаў Юльянавіч, скажыце, а Вы шчаслівы чалавек? Калі так, то чаму?
Выступленне Б. Мараза
Чытальнік.
Пра шчасце
Сябры дарагія! Вам мушу прызнацца,
Мне шчасце прыносіць любімая праца.
На ўдарны тэмп з ранку сябе я настрою
І ўвесь дзень працую з цудоўным настроем.
Хоць часам пад вечар наваліцца стома,
Ды крочу вясёлым заўжды я дадому.
Рублі, што дасталіся працай мне, потам,
Аддаць на спіртное не маю ахвоты.
Не можа быць шчасце без шчырых сяброў,
Без ціхіх азёр і шумлівых бароў.
Сябе адчуваю шчаслівым таксама,
Калі я ў нядзельку спяшаю да храма.
Не раз быў адчуўшы шчаслівы я міг
У свеце чароўным мастацтва і кніг.
Яшчэ сваё шчасце я бачу ў каханні,
У светлым і чыстым, як майскае ранне.
Чужой каляінаю шчасце не ходзіць,
На роднай зямлі сваё шчасце знахадзяць.
Само па сабе шчасце нам не даецца.
Яно ў творчай працы заўсёды куецца.
2-і вядучы.
У гэтым вершы Вы пішаце:
Сябе адчуваю шчаслівым таксама,
Калі ў нядзельку спяшаю да храма.
Браніслаў Юльянавіч, пракаменціруйце, калі ласка, гэтыя радкі.
Выступленне Б. Мараза
1-ы вядучы.
Мы ведаем, што падчас святкавання 100-годдзя нашага міёрскага касцёла, Вы чыталі ўласны верш, прысвечаны гэтай даце.
2-і вядучы.
Мы прапануем паглядзець відэазапіс Вашага выступлення.
Прагляд відэазапісу
1-ы вядучы.
Сёння нам нельга абысці і гумарыстычны бок Вашай творчасці. Сатырычныя куплеты, байкі, гумарэскі…
2-і вядучы.
Скажыце, дзе Вы знаходзіце матэрыял для твораў такога гатунку? На якую тэму напісана найбольшая колькасць баек? І яшчэ нам вельмі хацелася б паслухаць іх у Вашым выкананні.
Выступленне Б. Мараза
1-ы вядучы.
А цяпер выступяць нашы вучні з інсцэніраванай Вашай байкай “Мурка”.
Выступленне дзяцей
Мурка
Весняю раніцай у цёмным завулку
Стрэў коцік Вася чароўную Мурку.
Лапку на шыйку ёй ціха паклаў
І замурлыкаў: “Каханая, мяў.
Здзіўлены я прыгажосцю тваёй.
Можа б ты жонкаю стала маёй?”
Мурка ад шчасця свій хвост распушыла,
Коціку Васю ўсміхнулася міла
І, напаткаўшы ля веснічак маму,
Ціха сказала: “Выходжу я замуж.
Вася прыгожы. вясёлы, сучасны.
Доўгія вушы і хвост мае класны”,
Так расказала дачушка матулі
І да ката паляцела, як куля.
Год праляцеў з той вясёлай пары.
Сумнач Мурка сядзіць у двары.
Ціха сваіх кацянятак люляе,
А яе Вася з другою гуляе.
Гэтакім Муркам параіць я мушу:
Трэба глядзець не на хвост, а ў душу.