Гiсторыя этнаграфii Беларусi
Информация - Культура и искусство
Другие материалы по предмету Культура и искусство
поСЮначы Беларусi яшчэ тысячу гадоСЮ мела СЮплыСЮ фiнаугорскае насельнiцтва. 3 рассяленнем iндаеСЮрапейцаСЮ змянiСЮся не толькi этнiчны склад насельнiцтва Беларусi, але змянiлася i эпоха. Каменны век уступiСЮ меiа бронзаваму веку (32 тыс. гг. да н.э. 1 тыс. гг. да н.э.). Старажытная эканомiка, заснаваная на рыбалоСЮстве, паляваннi i збiральнiцтве, паступова замянялася земляробствам i жывёлагадоСЮляй. РЖндаеСЮрапейцы займалiся плужным земляробствам. Плуг вядомай канструкцыi, якi дайшоСЮ да нас у малюнках таго часу, быСЮ знойдзены СЮ тарфянiку каля в. Капланавiчы СЮ Клецкiм раёне.
РЖндаеСЮрапейцы пакланялiся агню i сонцу. Агню надавалася значэнне ачышчальнай сiлы, з iм асацыiраваСЮся чырвоны колер. ПраяСЮленнем культу агню быСЮ звычай пасыпаць цела нябожчыка мiнеральнай чырвонай охрай, якая потым пераходзiла на коii, i пры раскопках робiцца СЮражанне, быццам коii спецыяльна малявалi.
дзейнаiю iндаеСЮрапейцаСЮ звязваюць арнамент, якiм упрыгожвалi посуд, адбiткi шнура, накручанага на палачку. Такi арнамент называСЮся шнуравым, а археалагiчная культура - культурай шнуравой керамiкi. Яе арэалы распаСЮсюджання ахоплiвалi вялiкiя тэрыторыi ЕСЮропы, у тым лiку i землi Беларусi. 3 сярэдзiны бронзавага веку тэрыторыя Беларусi СЮвайшла СЮ арэал культур сярэднедняпроСЮскай, вiсланёманскай, шнуравой керамiкi Палесся, а таксама паСЮночнабеларускай.
Выкарыстанне больш эфектыСЮных бронзавых прылад працы, поспехi СЮ зямляробстве i жывёлагадоСЮлi стварылi СЮмовы для накаплення багацця асобнымi сем'ямi, што было прывабай для iншых. Грабяжы i разбоi сталi адной з форм узбагачэння. Таму асноСЮным тыпам пасяленняСЮ балтаСЮ былi СЮмацаваныя гарадзiшчы, якiх на тэрыторыi Беларусi налiчвалася каля 1 тыс. Па даных археолагаСЮ.на адным гарадзiшчы жыло СЮ сярэднiм ад 50 да 75 чалавек. Агульная колькаiь насельнiцтва СЮ бронзавым веку магла быць у памерах ад 50 да 75 тыс. чалавек. 3 развiццём земляробства гарадзiшчы змянiлiся адкрытымi селiшчамiвёскамi, дзе жылi некалькi вялiкiх, а потым i малых сем'яСЮ.
Трэба адзначыць, што неалiтычнае насельнiцтва Беларусi не было поСЮнаiю асiмiлявана. Яшчэ iснавалi ранейшыя гаспадарчыя i культурныя традыцыi. Некаторыя рэгiёны Беларусi былi слаба заселены балтамi. Але на болыпай частцы яе тэрыторыi сфармiраваСЮся балцкi этнас. Аб гэтым сведчыць той факт, што пераважная болыпаiь назваСЮ рэк (Верхiта, Волча, Гайна, ГрыСЮда, Друць, Клёва, Лучоса, Мытва, Нача, Палата, Ула, Усяжа, Эса i iнш.) захавалi каранi i характэрныя канчаткi, якiя ёiь у лiтоСЮскай i латышскай, г.зн. балцкiх, мовах. Можна прыгадаць i iншыя назвы, якiя адносяцца да балцкай гiдранiмii: Асвея, Дрысвяты, Лосвiда, Муйса, Нарач, Усвяча i iнш. Найболып часта сустракаюцца гiдронiмы, звязаныя з балтамi, у басейнах рэк Бярэзiны (Мена, Ольса, Серуч, Уса) i Сожа (Рэхта, Рэста, СноСЮ, Туросна).
Паходжанне тэрмiна балты звязваюць з лацiнскай назвай вострава на поСЮначы ЕСЮропы (ВаШа, Ваiсiа), якi апiсаСЮ Плiнiй Старэйшы (I ст. н.э.). Словы з коранем балты сустракаюцца СЮ германскага хранiста Адама Брэменскага (РЖРЖст.), у прускiх хронiках, старажытнарускiх i беларускалiтоСЮскiх летапiсах XIV-XVI стст. У навуковы СЮжытак тэрмiн балты СЮведзены нямецкiм лiнгвiстам Г. Несельманам у 1845 г.
Лiтаратура
1. У.А. Лобач Этнаграфiя Беларусi
. М.Ф.Пiлiпенка В.К. Бандарчык Энтыклапедычная бiблiятэка Беларусь