Біяграфія Альбрехта Дзюрэра
Курсовой проект - Культура и искусство
Другие курсовые по предмету Культура и искусство
¶эты - не толькі не датаваныя, але часта і не падпісаныя. Менавіта таму гэтыя гравюры зявіліся прычынай для рознагалоссяў у працах многіх навукоўцаў.
У 1928 годзе, з нагоды 400-годдзя з дня смерці Дзюрэра, у Маскве быў выпушчаны каталог, складзены А.А. Сідаравым. Гэта быў першы навуковы каталог гравюр Дзюрэра на рускай мове. Ён уключаў лісты сходу моск-скага Музея выяўленчага мастацтва (цяпер Музея выяўленчых мастацтваў імя А. С. Пушкіна). А.А. Сідараў ўпершыню даў ацэнку гэтаму сходу гравюр Дзюрэра і адзначыў таксама якасць і ўзрост усіх адбіткаў, грунтуючыся, галоўным чынам, на вадзяных знаках паперы.
Праз два гады выйшаў артыкул таго ж аўтара, прысвечаная аднаму з самых спрэчных пытанняў у творчасці Дзюрэра: датыроўцы і храналогіі яго ранніх гравюр на медзі. Вядома, што майстар пачаў датаваць свае гравюры рэгулярна З 1503 года. Да гэтага толькі адзін ліст, "Чатыры жанчыны", быў адзначаны годам, іншыя ж - на розныя міфалагічныя, алегарычныя і рэлігійныя сюжэты - не толькі не датаваныя, але часта і не падпісаныя. Менавіта таму гэтыя гравюры зявіліся прычынай для рознагалоссяў у працах многіх навукоўцаў. Але ўжо ў 1910-х гадах Д. Недавіч ў кнізе, прысвечанай дюреровскому "Апакаліпсіс", дэталёва разглядае структуру гэтай серыі, а А.А. Сідараў, падрабязна выклаўшы пункт гледжання найбуйнейшых даследчыкаў, даў сваю храналогію на падставе стылістычнай і тэхнічнай эвалюцыі майстра.
Акрамя таго, пытанні агульнага і праблемнага парадку былі пастаўленыя ў працах савецкіх мастацтвазнаўцаў Ц.Г. Нессельштраус - у манаграфіі аб Дзюрэра і ў падрыхтаваным ёю выданні дзённікаў, лістоў і трактатаў мастака - і М.Я. Либмана - у кнізе пра Дзюрэра і ў доктарскай дысертацыі, прысвечанай нямецкаму мастацтву дюреровского часу.
Збор гравюр Дзюрэра ў Дзяржаўным музеі выяўленчых мастацтва імя А.С. Пушкіна налічвае 215 гравюр майстра (121 на дрэве, 88 резцовых, 2 сухой іголкай), вялікая колькасць копій і адбіткаў больш позняга часу. Збор музея складалася на працягу другой паловы 19 і пачатку 20 стагоддзя з розных пецярбургскіх і маскоўскіх калекцый. Значная частка гравюр Дзюрэра, галоўным чынам гравюры на дрэве, паступіла з Румянцаўскага музея. У аснове гэтай калекцыі лётала сход Руміна, пера-дадзенае туды яшчэ ў 70-я гады 19 стагоддзя. Большая частка гравюр на медзі была паў-Чена ў 1918 годзе ад нашчадкаў вядомага маскоўскага збіральніка І.В. Бас-Ніна, да якога яны трапілі з сходаў масквіча М.С. Мосолова і пецярбуржца П.І. Савостьянова.
Літаратура
1. Кіслых Г.С. Альбрэхт Дзюрэр. М., Савецкі мастак, 1972 г.
. Гравюры Альбрэхта Дзюрэра. М., Беларуская мова, 1984 г.