Узнікненне і характэрныя рысы Егіпецкай Дзяржавы
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
°, яго сямі, то ёсць царская гвардыя. Існавалі яшчэ нешматлікія атрады аховы ўнутранага парадку і межаў. "У выпадку неабходнасці склікалі апалчэнне. Асноўную масу апалчэння складалі сяляне і рамеснікі".
3.3 Судовыя органы
У егіпецкай дзяржаве існавала яшчэ судаводства храмавае, дзе жрацы-іерархі судзілі жрацоў і залежнае сялянства, якое пражывала ў храмавых маёнтках. "Рашэнне жраца-аракула які меў вялікі рэлігійны аўтарытэт не магло быць абскарджана царскім чыноўнікам."
У Егіпце былі своеасаблівыя турмы, якія прадстаўлялі сабой адміністрацыйныя і гаспадарчыя паселішчы злачынцаў. Злачынцы, рабы-замежнікі і іншыя выконвалі ў турмах прымусовую працу. Рымскі гісторык Марцэл успамінае, што егіпцяне былі вельмі ўстойлівымі адносна перанясення катаванняў, болю. Аб прымяненні ордалий прамых згадак няма, хоць яны выкарыстоўваліся.
Доказамі ў судовым працэсе былі: уласна прызнання, пакарання сведак, клятвы, пісьмовыя дакументы, агляд месца здарэння.
Раздзел 4. Крыніцы і характэрныя рысы права
.1 Крыніцы права
Асноўнымі крыніцамі права ў Егіпце былі звычай і закон. Старажытныя законы ці зборнікі не захаваліся, але пра іх згадваюць у сваіх працах грэцкія і рымскія гісторыкі. Так Диодор Сіцылійскі піша, што заснавальнікам заканадаўства Егіпта быў легендарны Менес - першы фараон першай дынастыі, а яго пераемнікам быў фараон Сазихис і іншыя. Ён выдаў закон, паводле якога забаранялася браць у доўг, калі ў заклад не давалі мумію свайго бацьку ці сваю ўласную мумію, якую нельга было хаваць пакуль сямя не пагасіць доўг.
Згодна з заканадаўствам Ремзеса II было накіравана фарміраванне арміі, устаноўлена каставыя арганізацыю грамадства і ўдасканалена дзяржаўны апарат.
У VIII ст. да н.э. зявілася шырокая кадыфікацыя Бокхора, якая складалася з 40 рулонаў папірусу, аднак да нашых дзён яна не захавалася. Тут упершыню было ліквідавана даўгавое рабства, сялянам-супольнікаў дазвалялася свабодна распараджацца сваімі зямельнымі надзеламі. Да нашых дзён у фрагментах захаваліся законы фараона Хоремхгеба, якія тычацца крымінальнага права. Захаваліся папірусы, пергаментныя дакументы, гліняныя таблічкі, фрагменты надпісаў на камянях і іншыя помнікі, дзе запісана ўтрыманне некаторых законаў прававых актаў, судовых пратаколаў і да т.п..
4.2 Права ўласнасці
Асноўным багаццем ў Егіпце была зямля і рабы. Спачатку ўся зямля ў краіне належала фараону, аднак з часам паўстала некалькі катэгорый зямельных уладанняў, якія мелі розны прававы статус. Гэта былі землі, якія фараоны перадавалі ў бестэрміновае карыстанне храмам, служылыя шляхты, сельскім абшчынам. На ўмовах службы зямлю атрымлівалі асобныя жрацы, чыноўнікі, ваяры. Зямлі перадаваліся ў карыстанне разам з рабамі, залежнымі сялянамі.
Жрацы разам з царскімі чыноўнікамі ажыццяўлялі кіраванне храмавым землямі. Храмавыя і царскія зборшчыкі падаткаў бралі рэнту - падатак на карысць храма і цару з сялян, якія працавалі на гэтых землях. З XIX-ХХ дынастый жрацы самі кіравалі вылучанымі ім землямі, без умяшання чыноўнікаў.
Зямлёй, замацаванай за сялянскімі суполкамі, кіравалі стараста абшчын, царскі чыноўнік і царскі зборшчык падаткаў.
Падчас фараон мог пазбавіць асоба або грамадзяніна права валодання зямлёй, калі яны не выконвалі вызначаных дзяржавай абавязкаў. Цяжкім абавязкам была абавязак грамадскіх работ - будаўніцтва пірамід, храмаў, палацаў, ірыгацыйных збудаванняў.
З зваротам часу зямля стала прадметам куплі - продажу, дарэння. У I тыс. да н.э. Агур зямлі прадавалі за 1 дебен (91 грам срэбра), тады як кошт раба - 20. У выпадку продажу зямлі павіннасці перад дзяржавай пераходзілі да новых уладальнікаў. Працэдура продажу была занадта фармалізаванай.
Непахотных зямлі, забудовы, дамы фараон мог каму падарыць і яны пераходзілі ў поўную прыватную ўласнасць без якіх-небудзь абавязацельстваў з боку адораных.
Таксама рухомыя рэчы - рабы, быдла, інвентар, упрыгожванні, якімі фараон надзяляў любога станавіліся поўнай ўласнасцю дадзенай асобы, храма, абшчыны.
У сельскіх супольнасцях і ў заможных людзей было яшчэ некранутае культавы маёмасць, яго перадавалі з пакалення ў пакаленне і яно не магло быць прададзена, перададзена камусьці падорана.
4.3 Абавязацельныя правы
З развіццём гандлю і абмену ў Егіпце зявіліся розныя віды абавязацельстваў, якія атрымалі пэўных прававых нормаў. Дамовы на працягу доўгага часу заключалі ў форме ўрачыстай клятвы, якую прамаўлялі перад жрацом і чыноўнікам. Толькі з часу валадараньня фараона Бокхориса дамоўнае права было вызвалена ад гэтай рэлігійнай абраднасці, але клятва захавалася. Бокхорис пастанавіў, што калі хто-небудзь адмаўляў свой абавязак і ў гэтым кляўся, то ён будзе вызвалены ад яго выплаты.
Ужо ў эпоху Старажытнага царства ёсць звесткі аб наяўнасці рынкаў продажу і абмену тавараў. Існавалі ўжо і грошы - медныя, сярэбраныя, залатыя манеты. Для эпохі Новага царства характэрныя большае развіццё гандлю, які ахопліваў шматлікія тавары. Праўда, не ўсё можна было свабодна прадаваць і купляць. Зямлёй свабодна маглі распараджацца толькі прадстаўнікі вышэйшых пластоў - служылыя шляхты, храмы, жрацы, а сяляне доўгі час не мелі на гэта права. Толькі фараон Бокхорис дазволіў сялянам прадаваць і купляць зямлі, на якіх яны працавалі, але супольныя зямлі, царскія сяляне не маглі ні прадаваць, ні купляць.
Дагавор куплі - прода