Узнікненне і характэрныя рысы Егіпецкай Дзяржавы
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
?аных палкаводцам
А. Македонскага Пталямеем лагам. У 30-х г. да н.э. Егіпет становіцца рымскай правінцыяй, пасля увайшоў у склад Візантыі. У VII ст. быў заваяваны арабамі.
егіпецкі грамадскі кіравання права
Раздзел 2. Грамадскі лад Егіпта
.1 Панавальныя пласты насельніцтва
"Пануючым класам у егіпецкім грамадстве былі жрацы, грамадзянскія і ваенныя чыноўнікі. Жрацы дзяліліся на групы адпаведна колькасці культаў. На чале кожнай групы стаяў вярхоўны жрэц, які кіраваў усім персаналам, якія служылі дадзеным богу. Асаблівы разрад складалі царскія жрацы, якія ведалі культам цара-бога. Жрацы не толькі адпраўлялі рэлігійныя культы, але і займалі важныя пасады ў дзяржаве."
"З канца III тысячагоддзі да н.э. жрэцтва станавілася спадчынным. Быў зроблены важны крок у фарміраванні каставай арганізацыі."
Жрацы ў Егіпце мелі вялікі ўплыў. Егіпцяне верылі ў замагільнае жыццё, у існаванне багоў і былі ўпэўненыя, што жрацы сустракаюцца з багамі, перадаюць ім просьбы людзей, а багі праз жрацоў абяўляюць людзям сваю волю. Слова жраца лічылі словам Бога. Таму людзі неслі ў храмы падарункі, ахвяраванні. Да прыкладу: "Галоўнаму храма ў горадзе Фівах належала больш за 80 тыс. рабоў." Штогод у выглядзе падаткаў жрацы атрымалі шмат золата, срэбра, галоў рагатай статка птушкі і інш.
"Жрацы вызваляліся ад усялякіх работ у карысць цара, ад выплаты якіх падаткаў, ад утрымання царскіх ганцоў і іншае." Жрацы нярэдка мелі вялікі, вызначальны ўплыў на ўнутраную і знешнюю палітыку дзяржавы.
Ім часта належала вырашальнае слова пры выбраныя таго ці іншага фараона, калі ў яго не было нашчадкаў.
Значную ролю гулялі ў Егіпце пісцы, з якіх выходзілі вышэйшыя чыноўнікі і гарадскія службовая ведаць. "Жалаванне чыноўнікі атрымлівалі натурай. Буйныя чыноўнікі атрымлівалі і зямельныя надзелы, што перадаваліся у спадчыну".
Прывілеяваную, кіруючую верхавіну грамадства складала таксама егіпецкая арыстакратыя, якая складалася з нашчадкаў родаплемяннога шляхты, вышэйшых грамадзянскіх і ваенных чыноў. Ведаць валодала велізарнымі багаццямі - палацамі, землямі, рабамі, якія пастаянна павялічваліся за кошт заваёў, наданняў фараонаў. Менавіта з асяродзьдзя гэтай шляхты фараоны прызначалі кіраўнікоў номаў - намархаў, усю вышэйшую адміністрацыю, ваенных камандзіраў і іншых. Егіпецкая арыстакратыя мела таксама вялікі ўплыў на рашэнні дзяржаўных пытанняў.
Праслойка ў грамадстве складалі буйныя купцы, гандляры, ліхвяры і іншыя прадпрымальнікі. Сярод іх былі ўплывовыя людзі, якія валодалі багаццямі, землямі, рабамі. Нават фараоны не раз у іх займалі значныя сумы грошай, золата і інш.
2.2 Сяляне і рамеснікі
Сяляне і рамеснікі зяўляліся эксплуатаванай масай насельніцтва, хоць яны былі людзьмі свабоднымі. Сельская тэрытарыяльная суполка кіравалася асаблівай супольнай саветам, які разглядаў акты продажу, разглядала маёмасныя спрэчкі. У кожнай абшчыне быў свой стараста, які падпарадкоўваўся намархаў. Залежнасць заможных сялян ад агульнай сістэмы арашэння замінала заможным сялянам, парваць з абшчынай.
Пераважная большасць сялян валодала дробнымі надзеламі, за карыстанне якім выплачваўся падатак у царскую казну (рэнту - падатак). Падаткі плаціліся натурай. Акрамя выплаты падаткаў сяляне павінны былі адбываць работы па загадзе фараонаў і намархаў. "Сялян акрамя таго, прымушалі працаваць на агульнадзяржаўных працах - на будаўніцтве ірыгацыйных сістэм, палацаў, храмаў, пірамід, пракладка дарог і інш".
"Іншыя сяляне, якія былі прымацаваныя да зямлі, якая была наданняў царом храмам, саноўніку або воіну, і павінны былі акрамя платы ў карысць дзяржавы, аддаваць частку ўраджаю храмах або вызначаным асобам (ад 1/5 да 1/6 ўраджаю)".
Было шмат сялян, якія згалелі, страцілі зямлю. Арандатары - гэта быў грамадскі клас, які моцна адрозніваўся ад рабоў. Яны працавалі ў полі, у майстэрнях з цяжкімі ўмовамі пад наглядам наглядчыкаў, якія часам іх білі. У адрозненне ад рабоў, арандатары частку часу маглі надаваць для працы на сябе. Яны не маглі сысці з зямлі, але іх маглі выгнаць. "Развіццё прадукцыйных сіл, удасканаленне прылад вытворчасці, іншыя абставіны і фактары абектыўнага і субектыўнага характару абумовілі расслаенне сельскіх абшчын: адны сяляне руйнаваліся і бяднела, некаторыя багацелі, стан іншых заставаўся без змен".
2.3 Рабы
Бедных сялян называлі фуру, ёсць рабы. Клас рабоў зарадзіўся ў час ваеннай дэмакратыі. Галоўнай крыніцай рабства быў ваенны палон. рабамі станавіліся не толькі чужаземцы, але і егіпцяне, пераможаныя ва ўнутраных войнах. так "Фараон Аменхатэп з аднаго паходу ў Сірыю прывёў 100000 палонных". Так, прыток палонных - рабоў было значным, бо вайны былі зявай частым. Да пэўнага часу існавала таксама пазыковая кабала, якая цягнула за сабой страту свабоды няплатніку доўгу. Раздача палонных служыла асноўным сродкам ўзнагароды воінаў. Часта рабамі валодалі людзі з вельмі маленькім грамадскім становішчам: пастухі, садоўнікі, гандляры.
Так, фармальна рабы лічыліся ўласнасцю фараона, г.зн. дзяржавы, так шмат рабоў было занята ў храмах і гаспадарках цароў. У Егіпце рабы маглі мець сваю сямю і сваю маёмасць. У выпадку ажыццяўлення правіны рабом, яго зачынялі ў дзяржаўную турму і загадвалі. Калі раба адпускалі на волю, то ён ва ўсім быў роўны са свабодным чалавекам.
Раздзел 3. Дзяржаўны лад Егіпта
.1 Апарат кіравання
<