Узнікненне і характэрныя рысы Егіпецкай Дзяржавы
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
паглыбімся ў гісторыю егіпецкага дзяржавы, то зразумеем глыбей старажытны Егіпет. Так вывучаючы мінулае егіпецкага дзяржавы, мы духоўна і культурна збагатимося ў будучыні.
Раздзел 1. Адукацыя, развіццё і гібель Егіпецкага дзяржавы
1.1 Адукацыя Егіпта
Адной з самых старажытных дзяржаў Усходу быў Егіпет, які размешчаны ў Паўночна-Усходняй Афрыцы. Старажытны Егіпет знаходзіўся ў даліне ніжняга цячэння ракі Ніла. "Дзякуючы перыядычным разліву гэтай ракі (з ліпеня па лістапад) глебы тут ўрадлівыя і добра абрашэнні. Гэта прывяло хуткае засяленне і ранняе зараджэнне цывілізацыі на гэтых землях.
Да ўзросту палеаліту ў Х-IX тысячагоддзі да нашай эры вандравалі розныя плямёны (берберы, куматы) на тэрыторыі Егіпта. Плямёны займаліся збіральніцтвам, паляваннем, рыбалоўствам. Змяненне клімату ў эпоху неаліту прымусіла іх спусціцца ўніз да Нілу. Паколькі насельніцтва не магло выжыць на адным рыбалоўстве і паляванні, таму пачатак займацца жывёлагадоўляй, земляробствам, што абумовіла зяўленне суполак. З прыходам вясны Ніл разліваўся і прыносіў з яго вяршыні на палі ўрадлівы глей, павялічваў урадлівасць зямлі. У рацэ было шмат рыбы, берагі засялялі птушкі і звяры. Прылеглыя горы ўтрымлівалі карысныя выкапні - золата, волава, цынк. Такім чынам, абароненасць тэрыторыі ад ворагаў, спрыяльныя прыродныя ўмовы, урадлівая зямля спрыялі хуткаму развіццю прадукцыйных сіл. Паступова зараджаецца прыватная ўласнасць, маёмаснае няроўнасць, а затым - класавае грамадства. Патрэбнасць у дадатковай зямлі для пасеву патрабуе стварэння ірыгацыйных сістэм. Для пабудовы выкарыстоўваўся праца рабоў, што прывяло да адукацыі прыватнай уласнасці і расслаенне сямі, выдзяленне радавой верхавіны.
"На апошнім этапе развіцця першабытнаабшчыннага ладу ў старажытных егіпцян склалася досыць развітая арганізацыя кіравання, якую Ф. Энгельс у працы" Паходжанне сямі, прыватнай уласнасці і дзяржавы "назваў ваеннай дэмакратыяй. Асноўнымі элементамі якой зяўляліся ваеначальнік, рада радавых старэйшын і народны сход. "
У выніку абяднання сельскіх абшчын для сумеснага вядзення ірыгацыйных работ ўзнікаюць номы, якія абядноўваюцца пад уладай моцнага Нома. Намінале нярэдка ваявалі за тэрыторыю, за рабоў, за зямлю, за быдла.
У працэсе сумеснай барацьбы номы пачалі абядноўвацца ў вялікія "Дзяржаўныя механізмы". Прычынай гэтага абяднання была неабходнасць сумеснай абароны ад агрэсіўных суседзяў, неабходнасць далейшага пашырэння і ўдасканалення ірыгацыйнай сістэмы, патрэба рабоў. Паступова ў даліне Ніла ў канцы IV тыс. да н.э. склаліся 2 вялікія дзяржавы - Паўночнае царства ніжняга Ніла і Южное - на верхнім, паміж якімі доўгі час ішла барацьба за першынство, пакуль нарэшце перамагло Паўднёвае царства. Такім чынам Егіпет быў абяднаны ў адну дзяржаву. Прыкладна ў 3200 г. да н.э.
Цар-фараон стаў царом "двух Егіптам"
Абяднанне Егіпта мела вялікае значэнне для развіцця дзяржаўнага апарату, гаспадаркі, культуры, а значыць дзяржавы ў цэлым. Стваралася грамадска - дзяржаўная, высокаэфектыўная ірыгацыйных сістэма, якая забяспечвала развіццё сельскай гаспадаркі. Развівалася жывёлагадоўля, разводзіўся дробнае і буйное рагатае быдла, квітнелі рамёствы, высокага ўзроўню развіцця дасягнула апрацоўка каменя, ганчарная справа. Будаўніцтва пірамід і іншых пабудоў дасягнулі таксама вялікага развіцця.
1.2 Гісторыя развіцця
Старажытны Егіпет, як дзяржава вядзе сваю гісторыю з часу зараджэння класавага грамадства (IV тыс. да н.э.) да падзення і далучэння яго да Персідскай дзяржавы (VI тыс. да н.э.). Яго гісторыя развіцця дзеліцца на наступныя перыяды:
1.Ранняе царства (3000 - 2800 гг да н.э.) - ўзнікненне Менавы гандлю, адукацыю адзінай дзяржавы з абмежаванай уладай фараона, фарміраванне дзяржаўнага апарату, рабаўніцкія паходы ў Нубію, царскі і супольнае землеўладання, перыяд валадарання трох егіпецкіх дынастый фараонаў.
2.Старажытнае царства (2800 - 2250 гг да н.э.) росквіт культуры і дзяржаўнасці Старажытнага Егіпта, зяўленне прыватных землеўладанняў рабаўладальнікаў і храмаў, умацаванне ўлады фараона, зяўленне пастаяннага войскі.
Перыяд III-VI дынастый
3.І распад (2250 - 2050 гг да н.э.) ўзмацненне номаў шляхты, выступ яе супраць цэнтра ўлады, распад адзінай дзяржавы.
4.Сярэдняе царства (2050-1700 гг да н.э.) зараджэння цэнтралізацыі, да якой імкнуліся заможныя сяляне, якія хацелі апрацоўваць палі без грамадскіх ірыгацыйных сістэм. Валадаранне XI - XII дынастый.
.ІІ распад (1700-1580 гг н.э.) паслабленне Егіпта, праз народныя паўстання.
.Новае царства (1580-1070 гг да н.э.), у выніку барацьбы з гиксонамы узмацняецца ваенная моц, строга цэнтралізаваны апарат улады, паспяховыя заваявальныя вайны, рост колькасці рабоў, росквіт цывілізацыі, далучэнне Сірыі і Палесціны, паспяховыя паходы ў Азію, стварэнне Егіпецкай імперыі.
Валадаранне XVIII-XX дынастый егіпецкіх фараонаў.
7.Пазней царства (1070-332 гг да н.э.), узмацненне эксплуатацыі, павышэнне падаткаў прыводзіць да паўстання рабоў, якое падтрымалі працадаўцы-замежнікі. Паслабленне цэнтральнай улады цягне за сабой паўстанне за паўстаннем. Егіпет трапляе пад уладу іншаземных дынастый, г.зн. у залежнасць ад Персідскай імперыі (525р. да н.э.)
8.Грэка-рымскі перыяд (322гг да н.э.-395р да н.э.), у IV тыс. да н.э. Егіпет захопліваюць войскі Аляксандра Македонскага, у I тыс. да н.э. ён становіцца правінцыяй Рыма, а ў 395р н.э. - Правінцыяй Візантыі.
"Ранняе царства<