Тэма згубленых ілюзій у творах Анарэ дэ Бальзака
Курсовой проект - Литература
Другие курсовые по предмету Литература
?.
Ілюзіі іншых герояў цалкам рэальныя. Луіза дэ Баржетон сапраўды трапіла ў Парыж і высокае грамадства: "Elle йtait redevenue ce quelle eыt йtй sans son sйjour en province, grande dame - Яе арыстакратычнае паходжанне давала яму права быць свецкай дамай - і стала ёю, толькі зехала з правінцыі".
Каралі мела сапраўдны талент "Coralie est Arrive au grand succйs - Корал дамаглася вялікага поспеху." і на шляху яму стала толькі фатальнае нешанцаванне.
Даніэль дАртез быў геній, "Ton livre est sublime. Еt ils mont Command de lattaquer. - Твая кніга выдатная. А яны загадалі мне яе зарэзаць! ", Але паўстала супраць яго, нават сябар.
Такім чынам, мы разгледзелі 1 раман і цяпер смела можам перайсці да ілюзіям герояў з "Выхаванне пачуццяў" Гюстава Флобера.
Напэўна, адной з найбуйнейшых страт ілюзій у дадзеным рамане атрымаў Шарль Делорье. У яго жыцця крах пачаўся яшчэ з яго юнацтва, калі ён песціў у душы планы сумеснага будучага з Фрэдэрыкам. "Dabord, ils entreprendraient un grand voyage; puis ils reviendraient а Paris, ils travailleraient ensemble, ils ne se quitteraient pas, - et, comme dйlassement а leurs travaux, ils auraient des amours de princesses dans des boudoirs de satin, ou de fulgurantes orgies avec des courtisanes illustres. - Раней яны ажыццявяць вялікае падарожжа; працаваць разам, ніколі не растаючыся, а пасля працы адпачываць. "Зразумела, што крах тыя планы пачалі выпрабоўваць паступова, калі хлопцы пачалі сталець. Так, час разбіў іх ілюзіі, якія былі ўсё ж целавымі і мы лічым рэальнымі. Але гэта яшчэ не ўсе "падзення", якому падвергся Делорье. І чым далей, тым станавілася горш. Пасля наступіла расчараванне людзей у цэлым, і Фрэдэрыка прыватнасці. А асабліва хваравіты ўдар прыйшоў з боку адкуль яго ён зусім не чакаў - ад свайго славалюбства. "... un homme couvert dun vieux paletot, archait la tete basse, et avec un tel air daccablement, que Frederic se retourna, pour le voir ... Comme il prechait la fraternitй aux conservateurs et le respect des lois aux socialistes, les uns lui avaient tirй des coups de fusil, les autres apportй une corde pour le pendre. - панурыўшы галаву, ішоў нейкі чалавек у старым паліто, у яго быў такі засмучаны выгляд, што Фрэдэрык азірнуўся, яго адхілілі; уладкаваўся юрысконсультам "Яшчэ адна развеяная жыццём плоці, рэальная ілюзія. Адзіным станоўчым зяўляецца тое, што Делорье не меў ілюзіяў у адносінах да жанчын і любові, што і выратавала яго ад яшчэ больш балюча краху.
Жанчынам ілюзіі губляць куды больш балюча чым шматлікім мужчынам. Магчыма гэта таму, што жанчыны - вялікія летуценніцай, а можа таму, што ілюзіі ў іх пераважна душэўнага характару. Спадарыня Мора не была выключэннем. Як і любая маці яна будавала грандыёзныя ілюзіі сына і яго будучыні "Mme Moreau nourissait une haute ambition pour son fils. - Спадарыня Мора ўскладала на сына славалюбівыя надзеі". Мы не лічым патрэбным тут удакладняць ўсе яго ілюзіі, бо ўсім гэта і так зразумела. Але пра іх крах не ўспомніць немагчыма "Quand а Frйdйric, ayant mangй les deux tiers de sa fortune, il vivait en petit bourgeois. - Што тычыцца Фрэдэрыка, тое, выдаткаваўшы дзве траціны сваіх даходаў, ён жыў цяпер як сціплы буржуа".
Але, напрыклад, спадарыня Дамбрез была зусім іншай жанчынай большасць яе ілюзій складалі цялесныя, але рэальныя. Страта стану жа падкасіла няшчасную жанчыну "Une mиre en deuil nest pas plus la, entable prиs dun berceau vide que ne lйtait Mme Dambreuse devant les coffres-forts bйants. - Маці ў смутку па памерлым дзіцем не так забіваецца над пусты калыскай, як бедавала спадарыня Дамбрез перад апусцелі шафамі".
Яшчэ адным узорам згубных цялесных ілюзій журналіст Юссон. Крах яго ілюзій прывёў яго да пэўных нізінных учынкаў, вось як абразу сяброў "Cьйtait, sans le moindre doute une vengeance dHussonnet contre Frйdйric, pour son refus des cinq milles francs. - Гэта, без усялякага сумнення, была помста Юссон Фрэдэрыкам, за яго адмову ў пяці тысячах франкаў".
Але няўжо мы не зможам знайсці ў Флобера хоць бы невялікі адценне душэўных ілюзій. Не, ён усё ж прысутнічае ў Дюссардье і Луізы. У першага была, напэўна, адна з самых, хоць і прывідных ілюзій сярод усіх "Je ne voudrais aimer quune - Я б хацеў кахаць толькі адну".
А Луіза стала ахвярай ілюзій, якія яна песціла ў сілу сваёй маладосці і неспрактыкаванасці "Jure-moi que tu nen aimes aucune? Il jura. - Пакляніся, што ты адной з іх не любіш! Ён пакляўся". Ён пакляўся і забіў першы цвік у труну Луизиних ілюзій, адносна чыстай любові. Але трэба быць адкрытымі, яе ілюзіі ніколі не сталі рэальнымі, з-за няўпэўненасці Фредерикового характару [10, 37].
Такім чынам, у цэлым можна зрабіць выснову, што ў абодвух пісьменнікаў героі мелі як славалюбівыя, так і душэўныя ілюзіі. І не заўсёды гэта была іх віна, што часам, ілюзіі разбіваліся з такой няўмольнай жорсткасцю.
.3 "У Парыжы варта захаваць хоць нейкія ілюзіі"
Гаворка ў гэтым раздзеле будзе ісці аб галоўных героях Люсьена і Фрэдэрыка з раманаў Анарэ дэ Бальзака Страчаныя ілюзіі і Гюстава Флобера "Выхаванне Пачуццяў" адпаведна. Але перш чым мы пяройдзем да разгляду ілюзій герояў нам неабходна звярнуць увагу на іх, каб скласці поўнае ўражанне аб іх ілюзіі.
У абодвух герояў ёсць і агульнае, і выдатнае. Сумеснае тлумачыцца эпохай, пра якую ідзе гаворка ў раманах, бо ў той час "рамантычнага героя-арыстакрата змяняе выхадзец з буржуазіі, дзярэцца заняць месца" уверсе " [1; 89]. А выдатным зяўляецца тое, што яны тварэння розных рук і розумаў.
"Lucien est une harpe dont les cordes se tendent ou samollissent au grй des variations de latmosphиre - Люсьен - як арфа, струны якой нацягваюцца або слабеюць у залежнасці ад ветру ці вільготнасці паветра". Такая кароткая і адначасова пазнака характарыстыка героя дае нам увогуле зразумець, якія ж ілюзіі ён можа ставіць перад сабой. Праходзячы свой жыццёвы шлях, Люсьен мяняў ілюзіі як пальчаткі, але і крах ілюзіяў не палохаў і не спыніў.
Такога 1. Крушэння ён атрымаў у ?/p>