Літаратурная Гомельшчына. Гомельскае абласное аддзяленне грамадскага аб’яднання «Саюз пісьменнікаў Беларусі» (2009-2010)/ Складальнік Т.І. Плешкунова

Вид материалаДокументы

Содержание


Васіль Ткачоў
Эмма Устинович
Юрий Фатнев
Лилия Бондаревич-Черненко
Людмила Шадукаева
Ніна Шклярава
Уладзімір Шпадарук
Феликс Мыслицкий
Подобный материал:
1   2   3   4

Васіль Ткачоў

Васіль Юр’евіч Ткачоў нарадзіўся 1 студзеня 1948 года ў вёсцы Гута Рагачоўскага раёна ў сям’і вясковых настаўнікаў.

Вучыўся ў Ісканскай васьмігадовай школе Быхаўскага раёна. Пасля заканчэння Ільічоўскай СШ Рагачоўскага раёна (1966) працаваў у раённых газетах (г. Івацэвічы, г.п. Карма). У 1967 годзе прызваны ў Савецкую Армію. Скончыў факультэт журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча (1973). Служыў ваенным карэспандэнтам у Сярэдняй Азіі. З 1980 года жыве і працуе ў Гомелі (карэспандэнт шматтыражкі «Сельмашавец», стыліст і спецыяльны карэспандэнт абласной газеты «Гомельская праўда», з 1989 па 2005 год — старшыня Гомельскага абласнога аддзялення Саюза беларускіх пісьменнікаў). З 1989 года – член Саюза пісьменнікаў СССР і БССР. Цяпер – член СПБ. Удзельнічаў у рабоце ІХ з’езда Саюза пісьменнікаў СССР (Масква, 1992).

Лаўрэат прэміі Саюза беларускіх журналістаў і міжнароднай прэміі «Дружба» за лепшы публіцыстычны твор (нарыс «Сонцам хлеб на стале»). Пераможца літаратурнага конкурсу часопіса «Вясёлка» на лепшае апавяданне. П’еса «Стары і дарога» адзначана першай прэміяй на Рэспубліканскім конкурсе ў 1985 годзе. Лаўрэат абласнога літаратурнага конкурсу імя І. Мележа. Прымаў удзел ва ўсесаюзных нарадах драматургаў у Піцундзе, Рузе і Дубултах. Лаўрэат літаратурнай прэміі імя М. Доўнар-Запольскага і расійскай прэміі імя Баяна. Лаўрэат абласной літаратурнай прэміі імя Аляксандра Капусціна.

Першае апавяданне надрукаваў у 1966 годзе (часопіс «Вясёлка»). Выдадзены зборнікі апавяданняў для дзяцей «Хітры Данік» (1975), «Партрэт салдата» (1984), «Вятрак – птушка вольная» (2003), «Незвычайны дыктант» (2004), для дарослых – «Дзень у горадзе» (1985), «Мой рай зямны» (1997), «Тратнік» (2002), «Снукер» (2009), кніга публіцыстыкі «Пахвалі пражыты дзень» (1988), кнігі гумару «Смех на прызбе» (1995), «Карасі на пяску» (1977) і «Крутыя хлопцы» (2001), а таксама зборнікі п’ес «Сівы бусел» (1996), «Непаразуменні» (1997) і «Кто-то ходит за окном...» (2003). Выдаў кнігу нарысаў «Вячыстыя лясы Гомельшчыны» (2005). Аўтар рамана «Дом коммуны» (2005).

Аўтар п’ес «Сівы бусел» (пастаўлена ў 1985), «Вокны» (1985), «Прыгоды з Канапухіным» (1988), «Лесвіца» (1988), «Кветкі-ягадкі» («Курорт для зяця») (1990), «Усміхаўся месяц белай вішні» (1996), «Шкірдзюкі займаюць абарону» (1996), «Перапалох» (2004), «Нехта ходзіць за акном...» (2006), «Бліндаж» (2009), «Пераправа на Казанціп» (2009), «Веласіпед» (2010); п’ес-казак «Два мяхі цукерак» (2005), «Вушасцік» (2006), «Дзе жыве Некукарэка» (2007), «Аднойчы спякотным летам» (2008), «Непаслухмяная запалка» (2008), «Новыя прыгоды непаслухмянай запалкі» (2009); радыёп’ес «Стары і дарога» (1995) і «Ігнатаў рубеж» (2006); тэлеп’ес «Добрае стаўленне да сабакі» (1996) і «Следчы экперымент» (1999).

Пераклаў на беларускую мову п’есы «Маскоўскі хор» Л. Петрушэўскай (пастаўлена ў 1989), С. Злотнікава «Сцэны каля фантана» (1990) і казку Л. Усцінава «Старамодныя цуды» (2003). Усе гэтыя п’есы пастаўлены ў НАДТ імя Я. Коласа.

Спектаклі па п’есах В. Ткачова ставілі рэжысёры Аляксандр Дольнікаў, Генадзій Піменаў, Валерый Бартосік, Павел Іваноў, Вячаслаў Грушаў, Уладзімір Караткевіч, Аляксандр Калюноў, Аляксей Сількевіч, Генадзій Варонін, Грыгорый Баравік, Багдан Арлоўскі, Юрый Лізінгевіч, Іван Базан.

Член Саюза тэатральных дзеячаў (2006). Запомніўся і як вядучы аўтарскай тэлеперадачы «На прызбе з Васілём».

Укладальнік і рэдактар шматлікіх калектыўных літаратурна-мастацкіх зборнікаў.

Асобныя творы перакладаліся на рускую, украінскую, польскую, туркменскую, удмурцкую і марыйскую мовы.

Асобныя апавяданні ўключаны ў чытанкі для вучняў малодшых класаў. Драматычныя творы В. Ткачова вывучаюцца на філалагічных факультэтах універсітэтаў краіны.

Узнагароджаны Ганаровай граматай Міністэрства інфармацыі Беларусі (2007).

Творчасць Васіля Ткачова прыкметна вылучаецца добрым веданнем жыцця, жывой і вобразнай мовай, любоўю і павагай да людзей, пра якіх ён піша.

У Быхаўскім гісторыка-краязнаўчым музеі створана экспазіцыя, дзе шырока і ўсебакова прадстаўлена жыццё і творчасць пісьменніка-земляка, яна ўключае ў сябе кнігі з аўтографамі, тэатральныя афішы, у тым ліку і з прэм’ерных спектакляў, праграмкі, пісьмы, фотакарткі, некаторыя асабістыя рэчы і іншыя матэрыялы.

Эмма Устинович




Эмма Васильевна Устинович родилась 25 сентября 1933 года в г. Чечерске Гомельской области. Круто меняла профессии. Закончила Московскую геофизическую школу и работала в Восточном Казахстане оператором гравиметровой разведки. Потом – комсомольским работником, училась. Закончила филологический факультет Гомельского педагогического института имени В. Чкалова, театр-студию. Работала в школе учителем, режиссёром детского театра в Гомельском Дворце пионеров, последнее время – преподавателем Гомельского музыкального училища имени Н.Ф. Соколовского.

Автор книг поэзии «Берега» (в сборнике «Годы как реки», Минск, 1988), «Мелодии души» (Гомель, 1993), «Рассыпанное ожерелье. Стихи, экспромты, миниатюры» (Москва, 1998), «Рябиновая гроздь», роман в стихах «В Зайсанской котловине» (Москва, 2001), «Эхо» (Москва, 2001), «Галасы радзімы» (под псевдонимом Каця Рабінка, 2005), книга прозы «По дорогам жизни и смерти. Повести и рассказы» (Москва, 2007).

Печаталась в коллективных сборниках («Дзень паэзіі», 1988; «Магістраль-92», альманах «От чистого сердца», г. Химки Московской области, 1999; «На химкинской волне», Москва, 1999; «Святло шчымлівай памяці», Гомель, 2006; «Шматгалоссе Палесся», Гомель, 2007; «Літаратурная Гомельшчына», Гомель, 2009; «Далоні цёплыя зямлі», Гомель, 2009; «Город древний над кручами Сожа. Стихи о Гомеле», Гомель, 2010; «Пралеска», Гомель, 2010; брошюра «С любовью к детям. К 10-летию детского фонда», Гомель, 1998), многочисленных периодических изданиях Беларуси, России, Украины.

Награждена медалью «Ветеран труда».

Несколько композиторов написали музыку на стихи Э. Устинович (А.Н. Гулай, В.С. Радькин, Е. Костенко).

Живёт в г. Гомеле.

Член СПБ с 2009 года.


Юрий Фатнев

Юрий Сергеевич Фатнев родился 10 февраля 1938 году в селе Акимовка Краснощековского района Алтайского края в семье военнослужащего. Детство прошло в деревне Старые Дятловичи Гомельского района. С 1956 года жил в Казахстане, где работал библиотекарем, затем в Гомеле, Брянске, Москве, Ленинграде, с 1990 года постоянно проживает в Гомеле. Пенсионер. Образование среднее. Инвалид второй группы (во время войны у пятилетнего мальчика развился костный туберкулез, из-за чего последующие десять лет он был прикован к постели, из гипса "вышел" инвалидом).

Поэт и прозаик. Пишет на русском языке. Первое стихотворение появилось в печати в 1955 году (столбцовская районная газета «Промень»). Автор сборников стихов: «Любимое» (Алма-Ата), «Общий вагон» (Алма-Ата), «Глаза не умеют молчать» (Алма-Ата), «Поет рожок у Сожа» (Минск), «Лирика» (Москва), «Лунный час» (Тула), «Костер на пристани» (Москва), «День прозрения» (Москва), «Птицы ночи» (Гомель), «Еще оглянусь на Отчизну» (Гомель), «Русская печаль» (Гомель), «Сны Земли» (Минск). Автор ряда романов и повестей: повести «Неисторическая фамилия» (журнал «Неман»), «Убегающий лось» (журнал «Немига»), романы «Кумиры творяху» (журнал «Полесье», перепечатан в журнале «Словянское вече», Киев), «У эха нет лица» (2009, серия «Библиотека Союза писателей Беларуси»), готовы к печати «Брянские волки», «Ладья Харона», «Базарный маэстро».

Печатался в различных журналах и газетах, в т.ч. в журнале «Юность», в газетах «Литературная Россия» и «Литературная газета», коллективных сборниках Беларуси, России, Украины.

Отмечен межрегиональной литературной премией Бояна (г. Трубчевск, 2008).

23 стихотворения Ю. Фатнева включены в литературно-художественное издание серии «Школьная библиотека» для старшеклассников «Исповедь» (русскоязычная поэзия Беларуси, конец 20 - начало 21 века), 2010 год.

Член Союза писателей СССР с 1967 года. Член российского союза писателей.

Живет в Гомеле.

В СПБ с 1998 года. Член Совета областного отделения Союза писателей Беларуси (2005).

Лилия Бондаревич-Черненко

Лилия Васильевна Бондаревич-Черненко родилась 19 июня 1954 года в с. Онжадово Ошмянского района Гродненской области. Закончила филологический факультет Гродненского университета им. Янки Купалы. Более двадцати пяти лет живёт в г. Прилуки Черниговской области (Украина). Работала заведующей районным отделом культуры, 13 лет преподавала эстетику и литературу в Прилукской исправительно-трудовой колонии для несовершеннолетних. На местном телевидении «Ефір-ТV» вела авторскую программу «Провінційні діалоги». Сейчас работает журналистом регионального издания «Прилуччина» и в областном еженедельнике «Белая хата». Член Национального союза писателей Украины. Пишет на белорусском, русском и украинском языках. Автор сборников поэзии «Красавік кахання», «Торішній дощ» («Прошлогодний дождь»); сборников прозы «Жінка, яка дещо знає» («Женщина, которая что-то знает»), «Відьма з майбутнього» («Ведьма из будущего»), «На берегах любові»; повестей «Зона грає блюз» («Зона играет блюз»), «Настя Каменська з вулиці Вишневої»; сборника «Ми всі – подорожні». Лауреат Международной литературной премии «Тріумф» (2000), Международной премии журналистов имени Василия Стуса (2001), Всеукраинского конкурса «Книжник-REVIEW» за лучшую рецензию (2001), неоднократный победитель областных конкурсов «Краща книга року». Совместно с Тамарой Крюченко издала сборник «Від берегів Десни до Сожу» («Ад берагоў Дзясны да Сожа»). За эту книгу в 2008 году получила премию имени К. Туровского и Международную литературную премию имени Григория Сковороды «Сад Божественных песен». Две её книги – «Відьма з майбутнього» и «На берегах любові» – в версии «Книжник-REVIEW» признаны лучшими региональными проектами и вошли в «чудесную семёрку» рейтинга издания. Печаталась во многих коллективных сборниках и изданиях Украины, России, Беларуси: журналах «Сучасність», «Сіверянський літопис», «Літературний Чернігів», «Радуга», «Форум» (Москва), «Беларусь» (Мінск), газете «Книжник-REVIEW», в журнале «Ятрань» (Киев – Нью-Йорк). В издательстве «Мастацкая літаратура» (Минск) в 2008 году вышла повесть на белорусском языке «Смарагдавыя каралі». Член СПБ с 2007 года.

Имеет опыт послушницы Густинского Свято-Троицкого монастыря. Летала на мотодельтапланах. Путешествовала по Польше, Чехии, Литве, Эстонии, по Крыму и Кавказу. Белоруска по происхождению, украинка духом. Имеет сына Сергея, двух внуков.

Людмила Шадукаева


Людмила Борисовна Шадукаева родилась 27 июня 1950 года в г. Бобруйске Могилёвской области. Окончила Ульяновский пединститут. Работала в редакции газет «Горячий Ключ» (Краснодарский край) в 1976-1983 годах, «За ударный труд» (Бобруйский шинный комбинат) в 1983-1989 годах. С 1989 года живёт в Жлобине, корреспондент газеты «Металлург» Белорусского металлургического завода (БМЗ). В данное время пенсионерка.

Поэт, прозаик, публицист. Пишет на русском языке. Первые самостоятельные поэтические опыты относятся к 1962 году, когда жила в г. Горячий Ключ Краснодарского края. Занималась в литературном кружке, публиковалась в школьной стенгазете, в рукописном школьном альманахе.

Во время работы на всесоюзной комсомольской стройке в Тольятти написала цикл стихотворений о городе, о молодёжи. Стихи публиковались в местной прессе. Серьёзно начала заниматься литературным творчеством (стихи, рассказы), будучи корреспондентом газеты «Горячий Ключ». В 1980 году стала лауреатом краевого литературного конкурса и обладателем диплома «Золотое перо Кубани». Публиковалась в городских, областных, республиканских газетах («Коммунист», «Могилёвская правда», «Советская Белоруссия», «Литературная газета»), в журналах «Гаспадыня», «Пралеска», «Неман», «Немига литературная». Автор ряда поэм: «Откровение», «Дом у дороги», «Стальная песня», «Парижская нота», «Ноктюрн на крыше», «Глаз Агриппы». Поэма «Стальная песня» о строительстве в Жлобине Белорусского металлургического завода издана отдельной книгой в 2004 году. Стихотворение «Февраль» было включено в антологию «Современная русская поэзия Беларуси».

Живёт в г. Жлобине.

В СПБ с 2007 года.

Ніна Шклярава


Нiна Нічыпараўна Шклярава (Пчэльнікава) нарадзiлася 10 снежня 1947 года ў вёсцы Пракопаўка Гомельскага раёна. Вучылася ў Церахоўскай СШ, закончыла Гомельскi дзяржаўны ўнiверсiтэт iмя Ф. Скарыны. Працавала карэспандэнтам гомельскай раённай газеты «Маяк», інструктарам Гомельскага РК ЛКСМБ, настаўнiцай роднай мовы і літаратуры ў школах Гомеля, а таксама рэдактарам Гомельскай студыi тэлебачання.

Друкуецца з 1961 г. Аўтар шматлiкiх вершаў, паэм, выдадзеных асобнымi кнiгамi, пачынаючы з 1971 года. Выдала зборнікі паэзіі: «Мая вёска» (1971), «Міг і вечнасць» (1979), «Дзічка» (2001), «Аберуч» (2008), «Аканіцы» (2008), «Сполохи дождя» (2008), «Красворды і загадкі для вашага дзіцяткі» (2009), завершана кнiга прозы «Лiставей». Друкуецца ў шэрагу калектыўных зборнікаў Расіі, Украіны, Беларусі: «Берегиня», «Узоры дружбы», «Междуречье», «Славянские колокола», «Славянское вече» (Расія), «Слов’янське перехрестя», «Рукостискання» (Украіна), «Магістраль», «Дзень паэзіі», «Роднае», «Крыніцы», «Святло шчымлівай памяці» і многія іншыя.

Шмат перакладае. Падрыхтаваны да друку пераклады дзiцячых вершаў «Скарбонка для дзiцёнка», «Загадкi для таткi». Сярод перакладчыкаў яна пакуль што адзіная жанчына, што асмелілася адолець цалкам «Слова пра паход Iгаравы» са старарускай мовы. Пераклала на беларускую мову вядомую паэму М. Мельнікава «Рускі крыж».

Перакладалася на рускую, украінскую, польскую і нямецкую мовы.

Лаўрэат прэмii памяцi Iвана Мележа, імя К. Тураўскага, расійскай прэміі М. Мельнікава.

Жыве і працуе ў Гомелі. Кіраўнік школы «Малады літаратар» пры Гомельскім дзяржаўным абласным Палацы творчасці дзяцей і моладзі.

Член СПБ з 2000 года.

Уладзімір Шпадарук




Уладзімір Мікалаевіч Шпадарук нарадзіўся 20 чэрвеня 1950 года ў вёсцы Бабічы Рэчыцкага раёна Гомельскай вобласці ў сям’і служачых. Усяго ў сям’і было шасцёра дзяцей.

Калі закончыў дзевяць класаў у Бабіцкай сярэдняй школе, сям’я пераехала ў суседнюю вёску Каравацічы, а праз год – у Рагачоў. Тры гады запар паступаў у БДУ на факультэт журналістыкі, але не пашанцавала. Скончыў СПТВ-100 у Касцюкоўцы, курсы шафёраў у Жлобіне, служыў у войску (1969-1971). Працаваў шафёрам, мантажнікам, газавыратавальнікам у Светлагорску, Нароўлі. У Нароўлі паспрабаваў сябе ў якасці карэспандэнта. Як адзначае сам Уладзімір Мікалаевіч, «цяжкая хвароба падзяліла жыццё на «да» і «пасля». Інвалід I групы.

Пісаць пачаў яшчэ ў школе. Піша на рускай і беларускай мовах. Але сам паэт заяўляе, што трэба прыкладаць намаганні, каб спрыяць мове роднай. Першы верш убачыў свет на старонках рагачоўскай газеты «Камунар» у 1967 годзе. За сорак гадоў вершы друкаваліся амаль ва ўсіх раённых газетах, на старонках абласных газет («Гомельская праўда», «Ярмарка»), а таксама ў рэспубліканскіх выданнях («Чырвоная змена», «На страже Октября», «Центральная газета», «Народная газета», «Настаўніцкая газета», «Зорька», «ЛіМ»), час ад часу вершы з’яўляліся ў часопісах («Надежда», «Белые снегири» (п. Вярбіліі, Маскоўская вобласць), «Полымя», «Нёман», «Вожык», «Акно»). З’яўляецца адным з аўтараў калектыўных зборнікаў «Рагачоўскі розгалас», «Залаты рог», «У вянок Рагачову», «Магістраль 94», «Надежда», «Лёгких кружев волшебная стая», «Живительный источник», «Днепровские волны», «Рыльское Присемье» (Курск), «Славянские колокола» (выпускі другі і трэці, Курск).

Аўтар кніг паэзіі «Весна на подоконнике» (1997), «Крыніца кахання» (2000), «Мне назначено судьбою» (2003), «Паміж цемрай і святлом» (2005), «У згодзе з сумленнем» (2010).

Жыве ў г. Рагачове.

Член СПБ з 2009 года.


Ушли из жизни

Игорь Журбин


Игорь Викторович Журбин родился 31 января 1962 года в столице Дагестана Махачкале. Детство его прошло на берегу Терека в Кизляре. Затем семья переехала на родину матери в БССР. В 1979 году окончил среднюю школу №1 в Гомеле и поступил на режиссёрское отделение Минского института культуры. В том же году впервые опубликовал свое стихотворение в газете “Гомельская праўда”.

После окончания института работал на Гомельском областном телевидении и радио, писал телевизионные сценарии для областного и республиканского телевидения, популярной программы “Белорусская молодежная» республиканского радио. Затем вместе с композитором Виктором Явтуховичем создал группу «Поп-синдикат», в которой с декабря 1988 по июнь 1990 года был солистом-вокалистом, автором текстов песен, ведущим концертов. Затем некоторое время поработал директором межрайонного Дома культуры на Кубани, главным редактором газеты «Вечерний Гомель». С декабря 1991 года и до 2008 года работал в областной газете «Гомельская правда».

До развала СССР был членом секции «Качественные изменения движения структур в пространстве» Федерации космонавтов СССР, членом совета международной Ассоциации русских верлибристов. Являлся есаулом казачьих войск России и зарубежья, награжден медалью «350 лет белорусскому казачеству».

В 1990 году в московском издательстве «Советский писатель» опубликовал книгу стихов «Колодец», в 1995 – в ООО «Инфо-трибо» книгу «Испытание Миром Молчащих». В 1991 году подборка стихов И. Журбина была опубликована в первой советской «Антологии русского верлибра» (Москва, издательство «Прометей»). Стихи печатались в многочисленных литературных альманахах, коллективных сборниках, журналах «Рабочая смена», «Родник», «Салон», «Десна», «Образование в регионах СНГ», газетах «Советская Белоруссия», «Народная газета», «Знамя юности», «Гомельская праўда», «Вечерний Гомель», в украинской периодике.

Умер в 2008 году. Похоронен в г. Гомель.

Решением Совета Гомельского областного отделения ОО «Союз писателей Беларуси» в 2010 году посмертно издана книга избранных произведений Игоря Журбина.

Феликс Мыслицкий


Феликс Эдуардович Мыслицкий родился 11 мая 1950 года в Гомеле. В 1970 году закончил среднюю школу №11, затем учился в Могилевском училище искусств, которое закончил в 1974 году. Работал руководителем хора в различных учреждениях культуры.

Закончил Минский государственный институт культуры, хоровой дирижер. Работал преподавателем музыки, руководил детским духовым аркестром.

Первое стихотворение “Отец был ранен в сорок пятом” напечатал в Будо-Кошелевской газете “Авангард” 18 мая 1980 года.

Издал книги: “Музыка смыслов” (Симферополь, “Русский язык”, 1994), “Бездомные облака” (Симферополь, “Русский язык”, 1996), Черное солнце (“Мастацкая літаратура”, 2002), “Азбука звезд” (“Мастацкая літаратура”, 2002), “Библейская полынь”(Минск, “Технопринт”, 2003), Апокалипсическая звезда” (Минск, “Технопринт”, 2004).

Печатался неоднократно в журналах “Юность”, “Наш современник”, “Октябрь”, “Неман”, “Форум”, “Беларуская думка”, “Балтика”, “Рог борея”, “Литературной газете” и др. Стихи переводились на белорусский язык и печатались в журналах “Маладосць”, “Полымя”.

Член Союза российских писателей с 2000 года. Член Союза писателей Беларуси с 2005 года.

Умер в 2008 году. Похоронен в Израиле.


Літаратура


1. Беларускія пісьменнікі (1917-1990): Даведнік/ Складальнік Гардзіцкі А.К. – Мн: «Мастацкая літаратура», 1994

2. Генаш В.С., Смыкоўская В.І. Літаратурная Гомельшчына. – Гомель: ГАПТ БССР, ГАІУМ, 1991

3. Волкава Г.М., Шалуха В.Д. Пісьменнікі Беларусі – нашы землякі: Даведнік – Мн: Рэспубліканскі цэнтр дзіцяча-юнацкага турызму і экскурсій, 1997

4. Кулажанка Л., Мальдзіс А., Сачанка С. Літаратурныя мясціны Беларусі. Краязнаўчы даведнік. У 3-х кнігах. – Кніга першая. Брэсцкая, Віцебская і Гомельская вобласці. – Мн: «Беларуская Энцыклапедыя», 2000

5. Штэйнер І.Ф. Alma mater universitatis – Гомель: УА «ГДУ імя Ф. Скарыны», 2010

6. Літаратурная Гомельшчына. Альманах/ Складальнік Гаўрыловіч У.М. – Мазыр, 2009

7. Святло шчымлівай памяці. Зборнік вершаў паэтаў Гомельшчыны/ Укладальнік Беразоўская М.А. – Гомель: ТДА «Барк», 2006

8. Электронныя публікацыі ў інтэрнэце.





Геаграфія месцапражывання пісьменнікаў Гомельшчыны


Город, район

Ф.И.О.

Гомель

Ананьев Олег Валентинович, Атрошчанка Ганна Мікалаеўна, Атрушкевич Александр Михайлович, Бисев Иван Васильевич, Болсун Міхаіл Міхайлавіч, Бычков Алексей Михайлович, Величко Лилия Иосифовна, Возісава Лідзія Пятроўна (ЛідзіАна), Врубель Александр Иванович, Говар Генадзь Васільевіч, Дейч Александр Львович (Александр Джад), Дуброўскі Аляксандр Сцяпанавіч, Дудорга Ева Антоновна, Ждановіч Мікалай Мікалаевіч, Калашников Евгений Михайлович, Ковалерчик Борис Лазаревич, Крупенька Святаслаў Генадзьевіч, Кручэнка Тамара Віктараўна, Лосиков Иван Лукич, Максименко Юрий Иванович, Матвиенко Елена Павловна (Кобзева), Олейник Александр Людвигович, Старчанка Мікалай Паўлавіч, Ткачоў Васіль Юр’евіч, Устинович Эмма Васильевна, Фатнев Юрий Сергеевич, Шклярава (Пчэльнікава) Нiна Нічыпараўна*

Ветка

Нечаева Галина Григорьевна

Гомельский

Аагина Елена Александровна (псевдоним Агина) – д.Старые Дятловичи

Житковичи

Гаўрыловіч Уладзімір Мікалаевіч

Жлобинский

Кадзетава Валянціна Мікалаеўна (п. Лукский), Арестов Юрий Павлович (п. Лукский), Шадукаева Людмила Борисовна (Жлобин)

Лоев

Долбикова Лидия Дмитриевна

Мозырь

Коляда Александр Григорьевич

Октябрьский

Лоўгач Віктар Аляксандравіч

Речица

Короленко Анатолий Захарович

Рогачёв

Кавалёў Міхаіл Мітрафанавіч (псеўданім Міхась Сліва), Шпадарук Уладзімір Мікалаевіч

Черниговская область, г. Прилуки (Украина)

Черненко-Бондаревич Лилия Васильевна