- Белорусская Православная Церковь Московского Патриархата Министерство здравоохранения, 54.49kb.
- Русская православная церковь автокефальная, т е. самостоятельная, поместная православная, 32.29kb.
- Русская Православная Церковь. М., 2000. Карташов А. В. Очерки по истории Русской Церкви., 64.68kb.
- Православная Церковь в Польше, 176.73kb.
- Русская Православная Церковь. История и современность. Для участия в работе конференции, 52.11kb.
- Русская Православная Церковь Московский Патриархат Санкт-Петербургская Православная, 1389.51kb.
- Исследование рынка финансовых услуг для населения и малого предпринимательства в республике, 1426.03kb.
- Настоящим Положением определяется порядок регистрации граждан и снятия их с регистрационного, 313.12kb.
- 1. Топливно-энергетический комплекс Республики Беларусь. Потребление энергии и потенциал, 28.51kb.
- Е. Ф. Грекулов Православная церковь враг просвещения, 2354.02kb.
1 ... 46 47 48 49 50 51 52 53 ... 72
Яковлевский Р. Зазеркалье. Симфонисты (Naviny.by, 1 мая 2009 г.)
(…) Сегодня нет единого мнения о том, кто на кого больше влияет в постсоветской России — Кремль на РПЦ или наоборот. Но буквально все признают возрастающую роль в духовной и иных сферах жизни страны патриарха Московского и всея Руси Кирилла. Важным для понимания состояния церкви представляется то, что имя экзарха возносится во всех храмах Белорусского Экзархата после имени патриарха Московского и всея Руси. Казалось бы, патриарший экзарх всея Беларуси митрополит Филарет должен был присутствовать на встречах своего патриарха с главой белорусского государства. А в последнее время их было аж две — в Сочи и в московской резиденции патриарха. Но этого не произошло. Что стало основанием для некоторых экспертов констатировать: инструментализация церкви государством — характерная черта симфонии по-белорусски. То есть, священства на службе у царства. Как было в Византии. Говорят, что патриаршему экзарху в свое время даже чуть было «вертушку» не поставили. Дабы общаться без посредников. Доподлинно остается неизвестной судьба этой идеи.
Ощущения симфонии лишь усилились, когда прошли сепаратные встречи руководителя Беларуси в синоде Белорусского Экзархата и в упомянутой московской резиденции, после которой патриарх Кирилл признался, что узнал много нового и неизвестного про Беларусь. Правда, что конкретно он узнал, так и не пояснил, и это могло породить определенные волнения в синоде Белорусского Экзархата. Там свои аппаратные игры. А в недрах белорусского режима вполне мог родиться вопрос: почему бы, для впредь большей осведомленности о делах белорусских, не поставить «нашему патриарху» «вертушку»?
Неизвестными пока остаются и те переданные вопросы патриарха к папе, о которых говорил белорусский президент. Может быть, достаточным было то, что на 25-минутной встрече с папой Римским, как отметил Лукашенко, они «обсудили многие проблемы, говорили о взаимоотношениях религий». И, как оказалось, еще успели обсудить «взаимоотношения наших Православной и Католической церквей». В общем, надо полагать, получилась настоящая симфония.
Если о таких взаимоотношениях двух церквей «на должном уровне» можно было слышать робкие напоминания из церковных кругов в Москве, то о некоторых их взаимоотношениях в Минске тоже нелишне вспомнить. Например, когда говорим об истории создания первой на постсоветском пространстве уникальной образовательной структуры, коей считается Институт теологии имени святых Мефодия и Кирилла Белорусского государственного университета. Он возник на основе факультета теологии изгнанного Европейского гуманитарного университета. Ректор института — доктор богословия, митрополит Минский и Слуцкий Филарет, патриарший экзарх всея Беларуси.
Но кто сегодня публично говорит о роли Римско-католической церкви и кардинала Вальтера Каспера в создании, в том числе и финансировании, этого института? А ведь еще совсем недавно, будучи президентом Папского совета по содействию христианскому единству, кардинал Каспер являлся одной из основных фигур в православно-католическом диалоге. Интересно, упоминалось ли имя кардинала во время исторической встречи Лукашенко с папой? А ведь у Белорусской Православной Церкви есть еще и богатый опыт сотрудничества с немецкой католической церковью. Об этом мог бы много рассказать протоирей Федор Повный, заведующий Департаментом внешних связей Белорусского Экзархата.
Поначалу эта структура занималась, в основном, внешнеэкономической деятельностью, сосредоточенной на формировании экономического базиса церковной структуры, довольно шаткого во времена перестройки, потрясений, инфляции и дефолтов. Не обошлось здесь и без скандалов. С Департаментом была связана деятельность предприятия «Диакония», зарегистрированного при Белорусском Экзархате. Это предприятие занялось торговлей продуктами питания, в том числе и алкогольными изделиями, пользуясь при этом льготами по налогообложению, установленными для церковных организаций. Когда этот факт всплыл, он получил довольно широкий негативный резонанс, особенно в независимых средствах массовой информации. По некоторым данным, высочайшей резолюцией заведенное дело об этом предприятии было приказано приостановить, а не закрыть. С тех пор «дамоклов меч» так и висит над Экзархатом, что делает его поведение предсказуемым более для Минска, нежели для Москвы. Особую ценность такое состояние БПЦ приобретает в условиях, когда наметилась стратегия Минска на активизацию СБИР (Союзного государства) с помощью РПЦ. Но в исполнении симфонии, сочиненной самим Александром Лукашенко. (…)
Пінчук П. Дыскрэдытацыя праваслаўя (ARCHE, 30 сакавiка 2009 г.)
Хто, чытаючы Мікалая Бярдзяева, сумняваўся ў тым, што адным з духоўных папярэднікаў бальшавізму з’яўляецца маскоўскае праваслаўе, той можа ў гэтым пераканацца, калі прачытае заяву экзарха маскоўскага патрыярха ў Беларусі мітрапаліта Філарэта пра ўкараненьне ў нашай краіне кітайскага вопыту рэгулявання (цэнзуравання) Інтэрнэту.
Хто лічыў мітрапаліта Філарэта інтэлектуалам, той вымушаны расчаравацца, бо не можа інтэлектуал ці інтэлігент заклікаць да ўвядзення якой бы там ні было цэнзуры або сам цэнзуру здзяйсняць. Гэта можа рабіць толькі чыноўнік, прадстаўнік інтарэсаў пэўнай карпарацыі.
Вядома, мітрапаліт Філарэт - чалавек адукаваны, але ён, мабыць, адносіцца да тых людзей, якіх праваслаўны хрысціянін Аляксандр Салжаніцын назваў “образованщиной”.
Сумнеўна, што ўладыка сам з’яўляецца карыстальнікам інтэрнэту, але былы старшыня аддзела знешніх царкоўных царкоўных сувязяў Маскоўскага Патрыярхату, экзарх маскоўскага патрыярха хоць збольшага павінен ведаць, што кітайскае рэгуляванне (цэнзура) сеціва мае перш-наперш палітычную, ідэалагічную скіраванасць. Для грамадзян Кітаю заблакаваны доступ не толькі да сайтаў шматлікіх заходніх і нават расійскіх газет, часопісаў, радыё- і тэлекарпарацый, але і да хрысціянскіх інфармацыйных рэсурсаў: каталіцкіх, пратэстанцкіх і праваслаўных.
З гэтага можна зрабіць выснову, што сваю заяву мітрапаліт Філарэт зрабіў свядома, у духу ўласцівых маскоўскаму праваслаўю нецярпімасці і катэгарычнасці, якія ў пераемнікаў маскоўскага праваслаўя - бальшавікоў, сталі называцца непрымірымасцю. Заяву мітрапаліта Філарэта прачыталі перш за ўсё маладыя, адукаваныя людзі - асноўныя карыстальнікі Інтэрнэту.
Кожны вораг хрысціянства і ў прыватнасці праваслаўя можа парадавацца, бо ўладыка Філарэт выставіў у непрывабным святле і сябе, і Праваслаўную Царкву. Тысячы людзей, найперш інтэлігентных і маладых, цяпер адвернуцца ад праваслаўя. Але адвярнуцца не толькі ад праваслаўя маскоўскага - ад усяленскага. І гэта не значыць, што тыя тысячы павернуцца тварам да іншых хрысціянскіх канфесій і дэнамінацый.
Такім чынам, мітрапаліт Філарэт сваёй заявай нанёс шкоду ўсяму хрысціянству ў Беларусі. А ў хрысціянства ў Беларусі і без таго мае слабыя пазіцыі, бо толькі 27 адсоткаў насельніцтва вераць у Бога.
Уладыка Філарэт робіць выгляд, што заклапочаны станам маральнасці ў грамадстве, і прапануе дзяржаве пачаць барацьбу за маральнасць з рэгулявання (цэнзуравання) Інтэрнэту на кітайскі ўзор. Нібыта сотні тысяч нашых суграмадзян - п’яніц і алкаголікаў у цывільным, у мундзірах і ў расах, а таксама наркаманаў - з’яўляюцца зацятымі карыстальнікамі Інтэрнэту. Нібыта забойцы і гвалтаўнікі, якія ў п’яным чадзе забіваюць і збіваюць сваіх родных і блізкіх, знаёмых і незнаёмых, у вольны ад п’янкі час не адрываюцца ад манітораў кампутараў. Набыта жанчыны і мужчыны, якія гандлююць сваім целам, робяць гэта выключна пад уздзеяннем Інтэрнэту.
Вядома ж, мітрапаліт Філарэт і ягоныя памочнікі не думаюць гэтак прымітыўна. Яны ведаюць не горш за нас, што сапраўдныя прычыны ўсіх гэтых адмоўных з’яў у большасці сваёй вынікаюць з сацыяльнай рэчаіснасці і сацыяльнай палітыкі ўладаў. Падняць свой голас у абарону прыніжаных і абражаных, пазбаўленых магчымасці нармальна зарабляць і надзеі палепшыць сваё жыццё экзарх Філарэт ніколі не пасмее, бо дзеля гэтага трэба мець мужнасць, якую мелі архіепіскап Ян Залатавусны, мітрапаліт Піліп Маскоўскі, мітрапаліт Арсень (Маціевіч) ды іншыя праваслаўныя праведнікі. Калі б экзарх меў такую мужнасць, ён - як абаронца хрысціянскіх каштоўнасцяў і праваслаўя - выступіў бы перш-наперш супраць знявагі маральных нормаў прадстаўнікамі вышэйшых эшалонаў улады, тымі прадстаўнікамі, якія на вялікія святы прыходзяць у храмы і стаяць са свечкамі ў руках, а ў штодзённым жыцці словам і справай публічна дэманструюць пагарду да хрысціянскіх маральных каштоўнасцяў.
Выступіць у абарону маральнасці экзарх Філарэт ня зможа не толькі таму, што яму бракуе мужнасці, але і таму, што маскоўская патрыярхія, у тым ліку яе экзархат у Беларусі, сама на ўвесь свет праславілася гандлем алкаголем і тытунём.
Выкарыстоўваючы пытанне аб маральнасці як нагоду і зачэпку, экзарх Філарэт падыгрывае ўладзе, якая найменш зацікаўлена ў публічнасці і найбольш зацікаўлена ў рэгуляванні (абмежаванні, цэнзураванні) доступу грамадзян Беларусі да незалежнай інфармацыі. Вядома, мітрапаліт зацікаўлены і ў тым, каб гэтыя грамадзяне не атрымлівалі інфармацыі пра немаральныя паводзіны прадстаўнікоў праваслаўнага духавенства. А тое, што экзарх Філарэт прапануе ўладам Беларусі запазычыць для рэгулявання (цэнзуравання) Інтэрнэту досвед краіны, у якой хрысціянства знаходзіцца пад жорсткім кантролем і ціскам улады, яшчэ раз кажа нам, што ў гэтага іерарха спецыфічнае разуменне не толькі інтарэсаў грамадскай, у тым ліку царкоўнай, маральнасці, але і інтарэсаў усяго хрысціянства.
1 ... 46 47 48 49 50 51 52 53 ... 72
, 2354.02kb. Поиск по сайту: