Лютаўская і Кастрычніцкая рэвалюцыі 1917 года
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
ся царскага ўказу дэпутаты Дзяржаўнай думы. У гэты ж час у іншых памяшканнях Таўрычнага палаца засядалі вызваленыя з турмы рабочыя-актывісты, сябры сацыял-дэмакратычнай фракцыі Думы, прадстаўнікі левай інтэлігенцыі. Было вырашана, як і ў 1905 годзе, стварыць Петраградскі Савет рабочых і салдацкіх дэпутатаў. Старшынёй Выканаўчага камітэта Петраградскага Савета абралі лідэра сацыял-дэмакратычнай фракцыі Думы меншавікі Н.С. Чхеідзе, яго намеснікамі - трудовика А.Ф. Керанскага і меншавікі М.І. Скобелева. Большасць членаў Савета былі меншавікі і эсэрамі.
У ноч з 1 на 2 сакавіка 1917 года Часовы выканаўчы камітэт членаў Дзяржаўнай думы і Выканкам Петраградскага Савета дамовіліся аб адукацыі Часовага ўрада, які складаецца з лібералаў, але якая праводзiць у жыццё праграму, ухваленую Петраградскі Саветам. Яго ўзначаліў вядомы земскі дзеяч князь Г.Е. Львоў.
Пасаду міністра замежных спраў атрымаў лідэр кадэтаў II.Н. Милюков. Акцябрыстаў А.І. Гучков стаў ваенным і марскім міністрам. Адзіны прадстаўнік сацыялістаў А.Ф. Керанскі заняў крэсла міністра юстыцыі. Трэба было вырашыць пытанне аб лёсе манарха і манархіі.
1.4 АДРАЧЭННЕ МІКАЛАЯ II АД ПАСАДУ
Люты 28 Мікалай II выехаў з Стаўкі ў Царскае Сяло, але ўначы 1 сакавіку яму паведамілі, што бліжэйшыя чыгуначныя вузлы занятыя паўсталымі войскамі. Царскі цягнік павярнуў у Пскоў, дзе знаходзіўся штаб Паўночнага фронту.
У ноч з 1 на 2 сакавіка М.В. Родзянко перадаў галоўнакамандуючаму Паўночным фронтам генералу М.В. Рузском тэлеграфнае паведамленне. Ён прасіў пераканаць Мікалая II адрачыся ад прастола на карысць трынаццацігадовага сына Аляксея, а рэгентам прызначыць брата - вялікага князя Міхаіла Аляксандравіча. Усім галоўнакамандуючым франтамі і флатыліямі была накіравана тэлеграма з просьбай спешна выказаць сваё меркаванне па пытанні аб адрачэнні Мікалая. "Становішча, па-відаць, не дапускае іншага рашэння", - гаварылася ў тэлеграме. Гэтая фраза фактычна была падказкай таго адказу, які чакалі атрымаць: пагадзіцца з прапановай Родзянко.
Пазіцыя вышэйшых вайсковых чыноў патрэсла Мікалая II.2 сакавіка ў Пскове ў 23 гадзіны 40 хвілін у штабным вагоне імператарскага цягніка ў прысутнасці А.І. Гучкова, В.В. Шульгіна, камандуючага Паўночным фронтам генерала ад інфантэрыі М.В. Рузском і начальніка штаба Паўночнага фронту генерала ад інфантэрыі Ю.М. Данілава цар Мікалай II зрокся ад пасаду за сябе і свайго сына спадчынніка-цэсарэвіча Аляксея ў карысць малодшага роднага брата вялікага князя Міхаіла Аляксандравіча. Міхаіл не рызыкнуў ўступіць на трон, бо не меў ніякай рэальнай сілай, і 3 сакавіка перадаў усю ўладу Часоваму ўраду да склікання Устаноўчага сходу, якое павінна было вырашыць пытанне аб форме праўлення. Пры адкладванне ж пытання аб форме праўлення да Ўстаноўчага сходу вяртанне манархіі ня выключалася.
сакавіка ў газетах было апублікавана 2 маніфеста - Маніфест аб адрачэнні Мікалая II і Маніфест аб адрачэнні Міхаіла Аляксандравіча, а таксама Палітычная праграма першага Часовага ўрада.
З Маніфеста аб адрачэнні Мікалая II
У дні вялікай барацьбы з вонкавым ворагам, якія імкнуцца амаль тры гады заняволіць нашу радзіму, Госпаду Богу заўгодна было паслаў Расіі новае цяжкае выпрабаванне. Распачатыя ўнутраныя народныя хваляванні пагражаюць бядотнае адбіцца на далейшым вядзенні ўпартай вайны. Лёс Расіі. усё будучыню дарагога нашай Айчыны патрабуюць давядзення вайны ў што бы то ні стала да пераможнага канца. У гэтыя рашучыя дні ў жыцці Расіі почли мы абавязкам сумлення палегчыць народу нашаму цеснае яднанне і згуртаванне ўсіх сіл народных для хутчэйшага дасягнення перамогі і, у згодзе з Дзяржаўнай Думаю, прызналі мы за карысць адмовіцца ад Прастола Дзяржавы Расійскага і скласці з сябе Вярхоўную ўладу.
Расійская манархія фактычна спыніла сваё існаванне. Спачатку Мікалай II і члены яго сямі знаходзіліся пад арыштам у Царскім Сяле, а ў жніўні 1917 года былі сасланыя ў Табольск.
А рэвалюцыйныя падзеі продолжались.3 сакавіка пачаліся забойствы афіцэраў у Гельсингфорсе, на Балтыйскім флоце. Былі па-зверску забітыя галоўны камандзір Кранштацкага порта адмірал Вирен, начальнік штаба Кранштацкага порта адмірал Бутаков.3 сакавіка быў забіты камандзір 2. Брыгады лінкораў адмірал Небольсин, 4 сакавіка - камандуючы Балтыйскім флотам адмірал Непенин (існуе версія, што яго забойства - адмірал быў забіты стрэлам у спіну - было здзейснена ня матросамі, а пераапранутых у матроскія бушлаты германскімі агентамі). Былі забітыя таксама камендант Свеаборгской крэпасці генерал-лейтэнант па флоту пратапоп, камандзіры першага і другога Кранштацкі флоцкіх экіпажаў капітаны першага рангу Стронский і Гірс, камандзір лінейнага карабля "Імператар Аляксандр II" капітан першага рангу Повалишин, камандзір крэйсера "Аўрора" капітан першага рангу М. І. Нікольскі і многія іншыя марскія і сухапутныя афіцэры.
Да 15 сакавіка Балтыйскі флот "страціў" 120 афіцэраў, з якіх 76 было забіта (у Гельсингфорсе - 45, у Кронштадте - 24, у Рэвелі - 5 і ў Петраградзе - 2). У Кронштадте, акрамя таго, было забіта не менш за 12 афіцэраў сухапутнага гарнізона. Чатыры афіцэра скончылі жыццё самагубствам, і 11 зніклі без вестак. Усяго, такім чынам, загінула больш за 100 чалавек.
.5 ДВОЕЎЛАДДЗЕ
У Расеі склалася своеасаблівая палітычная сітуацыя. Адначасова існавалі два органа ўлады - Часовы ўрад і Савет рабочых і салдацкіх дэпутатаў. Такім чынам, у краіне існавала двоевластие.1 сакавіка 1917 года Петраградскі Савет выдаў загад № 1