Гiстарычнае вымярэнне навукi дзяржаСЮнага кiравання
Информация - Юриспруденция, право, государство
Другие материалы по предмету Юриспруденция, право, государство
гуманiстычным адрыньваннем ад яе найбольш дзейснай яе часткi, з другога - сваiм уласным Высiленне, згасаннем творчага духу.
Новым разуменнем дзяржаСЮнага кiравання адзначана эпоха позняга Адраджэння. РЖтальянскi мысляр Нiкола Макiявелi (1469-1527) упершыню разглядае дзяржаСЮнае адмiнiстраванне СЮ тэхналагiчным ключы - як тэхналогii дзяржаСЮнай улады. Тэхналагiчны падыход да дзяржаСЮнага кiравання мяркуе, што крытэр эфектыСЮнаii ставiцца вышэй маральных нормаСЮ i правiлаСЮ. Для Макiявелi спецыялiст у галiне дзяржаСЮнага кiравання - гэта эксперт, якi прапануе карысныя тэхналагiчныя рэцэпты суiскальнiкаСЮ дзяржаСЮнай улады. Ён зыходзiць з таго, што дзяржаСЮная СЮлада можа мяняць сваiх уладальнiкаСЮ, пераходзiць з рук у рукi. Рэцэпты дзяржаСЮнага кiравання Макiявелi адрасуе новаму СЮладару, якi iмкнецца СЮтрымаць уладу, якую стала аспрэчваюць новыя суiскальнiкi: Цяжка СЮтрымаць уладу новаму СЮладару. РЖ нават наследнага гаспадара, якая далучылася новае валоданне - так што дзяржава становiцца як бы змяшаным, цяжка СЮтрымаць над iм СЮлада перш за СЮсё з прычыны той жа натуральнай прычыны, якая выклiкае перавароты ва СЮсiх новых дзяржавах. А менавiта: людзi, верачы, што новы кiраСЮнiк апынецца лепш, ахвотна паСЮстаюць супраць старога, але неСЮзабаве на вопыце пераконваюцца, што ашукалiся, бо новы кiраСЮнiк заСЮсёды аказваецца горш старога. РЖнструментальнай навукай дзяржаСЮнага кiравання СЮ Макiявелi павiнны авалодаць не фiлосафы, а палiтычныя прафесiяналы, вышэй за СЮсё ставяць палiтычную эфектыСЮнаiь як такую. З яго пункту гледжання, новы гасудар не павiнен прытрымлiвацца запаведзяСЮ маралi, калi трэба - адступаць ад дабра i карыстацца гэтым уменнем гледзячы па абставiнах. Для ажыццяСЮлення свайго панавання новы гасудар можа выкарыстоСЮваць любыя сродкi: па магчымаii не выдаляцца ад дабра, але пры патрэбы не цураецца i зла. Забойства з-за вугла, iнтрыгi, замовы, атручваннi i iншыя падступныя сродкi ён рэкамендаваСЮ шырока ВыкарыстоСЮваць у справе заваёвы i СЮтрымання дзяржаСЮнай улады. Менавiта таму iмя Макiявелi стала СЮ дзяржаСЮным кiраваннi сiнонiмам хiтрыны i аморализма. Калi сёння гавораць пра макиавеллизме, маюць на СЮвазе менавiта нiзкiя маральныя якаii людзей. Макiявелi дзялiСЮ васпанаСЮ на львоСЮ i лiс. Львы адважныя i бясстрашна, але яны могуць своечасова не заСЮважыць небяспекi. Таму СЮ дзяржаСЮным кiраваннi больш маюць поспех лiсы: ладныя ашуканцы i крывадушнiкi. Яны зяСЮляюцца СЮ вачах людзей спагадлiвыя, вернымi Дарэчы, Мiласэрны, шчырымi, набожнымi, але СЮнутрана захоСЮваюць здольнаiь выяСЮляць прама супрацьлеглыя якаii, калi гэта неабходна. Макiявелi пiсаСЮ: Такiм чынам, з усiх звяроСЮ хай васпан прыпадобнiцца двум: льву i лiсы. ЛеСЮ баiцца пастак, а лiсiца - ваСЮкоСЮ, такiм чынам, трэба быць падобным лiсе, каб умець абыйii пасткi, i льву, каб адпудзiць ваСЮкоСЮ. Той, хто заСЮсёды падобны да льва, Можа не заСЮважыць капкана. З чаго вынiкае, што разумны кiраСЮнiк не можа i не павiнен заставацца верным свайму абяцаньню, калi гэта шкодзiць яго iнтарэсам i калi адпалi прычыны, якiя заахвоцiлi яго даць абяцанне. Такi савет быСЮ бы нявартым, калi б людзi сумленна трымалi слова, але людзi, будучы блага, слова не трымаюць, таму i ты павiнен паступаць з iмi гэтак жа. А добрапрыстойнай падставай парушыць абяцаньне заСЮсёды знойдзецца. ПрыкладаСЮ таго мноства: колькi мiрных дагавораСЮ, колькi пагадненняСЮ не СЮступiла СЮ сiлу або пайшло прахам з-за таго, што васпаны парушалi сваё слова, i заСЮсёды СЮ выйгрышы апыняСЮся той, хто меСЮ Лiсiную натуру. Аднак натуру гэтую трэба яшчэ СЮмець прыкрыць, трэба быць ладным падманшчыкам i крывадушнiкам, людзi так прастадушна i так паглынутыя блiжэйшымi патрэбамi, што ашукваюць заСЮсёды знойдзе таго, хто даiь сябе абдурыць... Трэба зяСЮляцца СЮ вачах людзей спагадлiвыя, верным Дарэчы, лiтасьцiвым, шчырым, набожным - i быць такiм на самай справе, але СЮнутрана трэба захоСЮваць гатоСЮнаiь выявiць i супрацьлеглыя якаii, калi гэта апынецца неабходна ". У канцы ХIХ ст. нямецкi фiлосаф Фрыдрых Нiцшэ (1844-1900), шмат у чым вынiкаючы традыцыям макиавеллизма, стварыСЮ канцэпцыю звышчалавека - вялiкага чалавека натоСЮпу, здольнага ажыццяСЮляць дзяржаСЮнае кiраванне, выкарыстоСЮваючы самыя нiзiнныя чалавечыя страii i заганы.
НядзiСЮна, што падчас Другой сусветнай вайны фашыiкiя лiдэры iмкнулiся абаперцiся на фiласофiю Ф. Нiцшэ для апраСЮдання бесчалавечнай дзяржаСЮнай палiтыкi Трэцяга рэйха. Нiцшэ быСЮ перакананы СЮ тым, што дзяржаСЮнае кiраванне павiнна абапiрацца на гвалт i выкарыстоСЮваць тэхналогii прапаганды i манiпуляцыi грамадскай свядомаiю. У кожным чалавеку перш за СЮсё гняздуецца каласальны эгаiзм, якi з найвялiкшай лёгкаiю парушае мяжы права, аб чым у дробязях сведчыць штодзённае жыццё, а СЮ буйным маштабе - кожная старонка гiсторыi i дзяржаСЮнага кiравання. На яго думку, у аснове агульнапрызнанай неабходнаii гэтак дбайна iерагуць еСЮрапейскага раСЮнавагi ляжыць ужо прытомнаiь, вызнаньне таго факту, што чалавек ёiь драпежная жывёла, напэСЮна кiдаецца на слабы, якi сустрэнецца яму на шляху. Але да бязмежных эгаiзму чалавечай натуры яшчэ далучаецца iснуючы СЮ той цi iншай меры СЮ кожным чалавеку запас нянавiii, гневу, зайздраii, жоСЮцi i злоii, назапашаны, як яд у адтулiне змяiнага зуба, i чакаючы толькi выпадку вырвацца на прастору, каб потым лютаваць i шалець, падобна сарваСЮся з ланцуга дэману. Нiцшэ даСЮ палiтычным тэхнолагам лёгкi рэцэпт вытворчаii СЮ руля дзяржаСЮнага кiравання вялiкага чалавека натоСЮпу. Ён раiСЮ, што пры усякiх умо