Генерал Дзянікін
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
й дзейнасці ў 1917 годзе - усвядомленая падтрымка няўдалага карнілаўскага выступу. Падвергнуты рэпрэсіям пасля падаўлення карнілаўскага мецяжу генерал не быў зламаны. Яго сыход на Дон для працягу антысавецкай барацьбы заканамерны.У белым руху ў грамадзянскай вайне на Поўдні Расеі А.И. Деникин прайшоў шлях аднаго з арганізатараў да аднаасобнага ваеннага дыктатара. Але на палітычным ніве ён дасягнуў яшчэ меншых поспехаў, чым у ваеннай сферы. Антон Іванавіч быў вымушаны гуляць ролю палітычнага лідэра белага Поўдня Расіі, не маючы для гэтага тэарэтычнай падрыхтоўкі і дастатковага практычнага вопыту. Яму прыйшлося дзейнічаць ва ўмовах надзвычай заблытаных адносін уласнасці, якія склаліся на белым Поўдні Расеі, лавіраваць ў складаным кангламераце сацыяльна-палітычных, класавых сіл. Гэта былі цяжкасці абектыўнага парадку.Але яны значна пагаршаліся адмоўнымі якасцямі генерала. На яго палітычныя няўдачы аказалі істотнае ўздзеянне ваенныя паразы. І наадварот. Тут глыбокая дыялектыка.У выніку А.И. Деникин хутка і беззваротна страціў якія былі ў яго невялікія палітычныя поспехі, дасягнутыя ім у перыяд генезісу і развіцця белага руху ў грамадзянскай вайне на Поўдні Расіі па ўзыходзячай. Ён не змог дазволіць ні аднаго радыкальнага палітычнага пытання: аграрнага, рабочага, нацыянальнага.Не было поспехаў ва знешняй палітыцы. Як следства, - прыхаваная і адкрытая канфрантацыя з сумежнымі дзяржавамі (Польшча, Грузія, лімітрофы). Адносіны з Антантай балансавалі часам на мяжы адкрытай канфрантацыі. Ішла перманентная, вымотлівы барацьба з казацкія сепаратызмам і ўнутранай апазіцыяй у ВСЮР (П.Н. Врангель). Сутнасць і змест дадзеных працэсаў раскрыты ў даследаванні досыць падрабязна. Сінтэзаваны і прычыны палітычных няўдач генерала. Галоўнае ж акалічнасць, абумовіла паражэнне А.И.Деникина, - абектыўна складваецца канкрэтна-гістарычная абстаноўка, якая стала для яго неспрыяльнай пасля таго, як адбылася канчатковая перагрупоўка сацыяльна-палітычных сіл у карысць бальшавікоў. Ваенныя і палітычныя паразы генерала ў 1917-1920 гг. заканамерныя.Белоэмигрантский перыяд жыцця і дзейнасці А.И. Деникина - асаблівы перыяд, які працякаў у рэзка змяніліся ўмовах быцця генерала - выгнанца. Ён, не далучыўся ва ўмовах палітычнай барацьбы ў белай эміграцыі ні да адной палітычнай партыі, які здолеў захаваць, у асноўным, арганізацыйную самастойнасць, быў, аднак, палітычнай адзіночкай. Антон Іванавіч настойліва шукаў новыя палітычныя парадыгмы ў новай канкрэтна-гістарычнай абстаноўцы. У няпростых умовах эмігранцкага быцця генерал выпрацоўваў сваю ідэйна-палітычную пазіцыю.Пасля складанай эвалюцыі яна напярэдадні другой сусветнай знайшла сканцэнтраваныя выраз у сфармуляванай ім неардынарнай двайны задачы рускай эміграцыі: "Звяржэнне савецкай улады, абарона Расіі". З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны савецкага народа супраць нямецка-фашысцкіх захопнікаў А.И. Деникин, усебакова ацаніўшы становішча, унёс сурёзныя карэктывы ў сваю "двайную задачу рускай эміграцыі" Яна прыняла дыяметральна процілеглы выгляд: "Абарона Расіі і звяржэнне савецкай улады". Былы Галоўкам ВСЮР змог пераадолець сябе і адсунуць свой заўзяты антысаветызму на другі план, не стаўшы, аднак, больш ляяльным па адносінах да бальшавізму і савецкай улады.У манаграфіі прааналізаваны асноўныя напрамкі палітычнай і грамадскай дзейнасці А.И. Деникина у белай эміграцыі. Самае яркае, ўражлівае тут - процідзеянне састарэлага генерала-выгнанца нямецкаму фашызму ва ўмовах германскай акупацыі Францыі. Тут ён здзейсніў акт грамадзянскай мужнасці, які характарызуе яго як палымянага патрыёта Расіі. Антон Іванавіч катэгарычна адмовіўся ад якіх-небудзь формаў супрацоўніцтва з фашысцкай Германіяй, заявіўшы пра гэта нямецкаму камандаванню прама, адкрыта, рэзка. Але акрамя гэтага факту, які ўжо сам па сабе пакідае ў гісторыі памяць пра генерала як патрыёта Айчыны, ён, змардаваны жабрацкімі марненьнем ва ўмовах нямецкай акупацыі, аказваў пасільны процідзеянне нямецкім акупацыйным уладам. Хай яго акцыі насілі больш сімвалічны характар, але яны - яркае пацвярджэнне любові да Айчыны А.И. Деникина.Вопыт палітычнай, ваеннай і грамадскай дзейнасці Антона Іванавіча Дзянікіна ў 1890 - 1947 гг. дазваляе зрабіць некаторыя высновы:1. А.И. Деникин як асоба і дзеяч ўвесь вытканы з супярэчнасцяў. Сумленнасць, мужнасць, адвагу, рашучасць браць адказнасць на сябе, нецярпімасць да несправядлівасці спалучаліся з залішняй салдацкай просталінейнасць, адсутнасцю сціпласці у баявых заслугах, славалюбствам, запальчывасцю. А.И. Деникин - палкаводзец, які валодаў гнуткім стратэгічным і аператыўна-тактычным мысленнем, які ўмеў атрымаць максімальную выгаду з маральнага фактару ў вайне, але прымаў часам неабдуманыя, менш мэтазгодныя рашэння, які ставіў палітычныя аспекты вышэй уласна вайскоўцаў. Генерал, але ліберал-дэмакрат, што было ўсё ж такі нетыповым для генералітэту арміі царскай Расіі.
Палымяны патрыёт Расіі, але заўзяты вораг савецкай улады. Ён дапускаў на гэтай глебе жорсткасць у адносінах да народу, які любіў і ... супраць якога ваяваў. Таленавіты ваеначальнік, але абсалютна не эластычны палітык. Арыгінальны літаратар-гуманіст, чалавек высокай культуры, але аднаасобны ваенны дыктатар белага Поўдня Расіі, адказны за гібель тысяч ні ў чым не вінаватых расейцаў. Лідэр, ніколі не карыстаўся службовым становішчам у карыслівых мэтах, але дапусціў нават у найбліжэйшым атачэнні небывалы размах карупцыі, хабарніцтва, казнакрадства. Гэтыя супярэчнас