Тэма кахання і абавязку ў творчасці Л.М. Талстога (на матэрыяле раманаў "Ганна Карэніна" і "Вайна і мір")
Курсовой проект - Литература
Другие курсовые по предмету Литература
асіі і бюагато паміралі за сваю краіну, аб якой не думала Элен. Але смерць не ачысціла яе ў нашых вачах, таму што яна памерла так, як жыла: не думаючы ні пра каго, акрамя сябе, заблытаўшыся ў бясконцым сваім эгаізме, і смерць яго таксама акружаная хлуснёй, як жыццё.
Праз некалькі месяцаў вызвалены з палону П"Прэмер будзе рада, даведаўшыся," што жонкі і французаў фотаапарата больш ". Нельга радавацца таму, што няма чалавека, яна памерла, - і Пер, з яго пачуццём сумлення, выдатна гэта ведае. Ведае - і ўсё ж радуецца, і мы не можам асудзіць яго, бо Элен жыла безлюдянно і памерла безлюдянно.
А калі гэта так, то што ёсць прыгажосць
І чаму яе абагаўляюць людзі?
Посуд яна, у якім пустэча,
Ці агонь, мігатлівага ў пасудзіне? -
Так пытаўся ўжо ў наш час выдатны паэт Мікалай Забалацкі.
Што такое прыгажосць, ясли Элен памерла і яе не шкада і брата яго Анатоля не шкада.
Калі Пер развёўся з жонкай і зехаў з Масквы, то на станцыі ў Таржка сустрэў аднаго з самых уплывовых дзеячаў оргаганизации франкмосонив, ён яго выслухаў і яму паверыў.
Што такое масонства і якая яго роля ў грамадскім жыцці Расіі? Многія дзекабрыстаў прайшло праз масонскія хлусні (так называлася першасная арганізацыя масонаў) Падчас паўднёвай спасылкі ўступіў у масоны Пушкін. Вакол масонаў была створана цалкам выбітнае грамадскае меркаванне: іх лічылі парушальнікамі спакою, амаль мяцежнікамі. Слова "фармасон", баявая на вуснах дабрачынных памешчыкаў, адбылося ад скажонага "франкмасон".
Чаму людзі ішлі ў масонскія хлусні? Кожны па сваім. Пазней мы ўбачым, як сярод масонаў Барыса Друбецкая, аж гэты праўды не шукае, не вырашае пытанне пра дабро і зло. І шмат такіх, як ён, станавіліся масонамі, каб мець сярод сваіх "братоў" людзей уплывовых і вядомых, карыстацца іх дапамогай у зямных справах.
Але многіх - у тым ліку і Пера - прыцягвала і ідэя ўнутранага ачышчэння і самозвершення, якую адкрыў Перу сустрэты ў Таржка масон Баздеев.
Сутнасць масонства змяшчаецца ў закліку да ўнутранай духоўнай працы над сабой. "Ачысьці сябе, і па меры ачышчэння ты будзеш спазнаваць мудрасць", - кажа Перу Баздеев. Развітаўшыся з ім Пер адчуў сябе новым чалавекам. "У душы яго не заставалася ні следу ранейшым сумневаў. Ён цвёрда верыў у магчымасць братэрства людзей, злучаных з мэтай падтрымліваць адзін аднаго на шляху дабрачыннасці, і такім ўяўлялася яму масонства "[17; 106].
Пасля разводу з жонкай, пасля развалу ўсіх сваіх папярэдніх надзей Пер так хацеў знайсці новую ісціну, новы змест жыцця, што, вядома, павінен быў знайсці. І вось, перапоўнены марай пра братэрства людзей, ён зехаў у свой маёнтак з мэтай палегчыць становішча сялян, гэта значыць, прынесці карысць і дабро іншым людзям, сваім братам. Ён хоча адпусціць сялян на волю, але галоўны кіраўнік яго маёнткамі тлумачыць, што гэта немагчыма, ва ўсякім выпадку, ужо. Тады Пер вылучае новыя рэформы: скарачае сялянскія работы, палягчае працу жанчын з дзецьмі, знішчае цялесныя пакарання, установы бальніц і школ ... І, здавалася б, яму ўсё атрымоўваецца. Абязджаючы праз некаторы час свае маёнткі, Пер бачыць падзяку добра апранутых сялян, бальніцы і школы, якія будуюцца; чуе падзяку жанчын з груднымі дзецьмі, якія пазбаўленыя ад цяжкай працы.
Вось з гэтай паездкі, шчаслівы ад усведамлення, ш ён прыносіць людзям дабро, Пер зяўляецца ў князя Андрэя. Ён імкнецца паказаць, што цяпер ён "зусім іншы, лепшы Пер, чым той, які быў у Пецярбургу". Ён жывы, распавядае, распытвае, спрабуе адкрыць адчайным 2. Свой новы свет дзейснай любові да людзей: "Толькі цяпер, калі я жыву, па меншай меры імкнуся (з сціпласці паправіўся Пер) жыць для іншых, толькі цяпер я зразумеў усё шчасце жыцця" [ 14; 78].
Князь Андрэй ўсё гэта слухае недаверліва і панура. Ён не толькі нічога не хоча расказаць пра сябе, але, слухаючы Пера, дае зразумець, што ўсё гэта яму даўно вядома і нецікава.
Пер прамаўляе: трэба рабіць людзям дабро. Андрэй адстойвае іншае: трэба жыць так, каб не рабіць нікому зла. Слухаючы гэты спрэчка, мы, вядома, становімся на бок Пера, але хутка апынецца, што насравди ўсё складаней, чым здавалася нам і яму.
Пры найблізкім разглядзе карыснай дзейнасці Пера, аказваецца, не такая яна ўжо карысная. "Пер не ведаў, што там, дзе яму подносилы хлеб-соль і будавалі мяжа Пятра і Паўла ... Прыбудоўка ўжо будаваўся даўно багатыроў-мужыкамі вёскі, а што дзевяць дзесятых мужыкоў гэтага сяла ні былі ў найвялікшай спусташэння ... Ён не ведаў, што святар, які сустрэў яго з крыжам, абцяжарваў мужыкоў сваімі паборамі і што Сабраныя да яго вучні са сьлязьмі ні былі отдаваемы яму і за вялікія грошы ні былі откупаемы бацькамі ... "[14; 296].
Пер прамаўляе: трэба рабіць людзям дабро. Андрэй адстойвае іншае: трэба жыць так, каб не рабіць нікому зла. Слухаючы гэты спрэчка, мы, вядома, становімся на бок Пера, але хутка апынецца, што ў рэчаіснасці ўсё складаней, чым здавалася нам і яму.
Пры найблізкім разглядзе карыснай дзейнасці Пера, аказваецца, не такая яна ўжо карысная. "Пер не ведаў, што там, дзе яму подносилы хлеб-соль і будавалі мяжа Пятра і Паўла ... Прыбудоўка ўжо будаваўся даўно багатыроў-мужыкамі вёскі, а што дзевяць дзесятых мужыкоў гэтага сяла ні былі ў найвялікшай спусташэння ... Ён не ведаў, што святар, які сустрэў яго з крыжам, абцяжарваў мужыкоў сваімі паборамі і што Сабраныя да яго вучні са сьлязьмі ні былі отдаваемы яму і за вялікія грошы ні былі откупаемы бацькамі ... "[14; 296].
Чытаюч