Савецко-польска вайна
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
?амастойны фронт. Пленум ЦК партыі, які адбыўся 5 жніўня прызнаў Куба-врангелевский фронт адным з найважнейшых франтоў Савецкай рэспублікі. Сюды накіраваліся часткі з іншых франтоў і з рэзерву.
Наступ Урангеля аказаў значную дапамогу спасцігалі дэмаралізаваных арміі Пол судського. Польскае кіраўніцтва спрабавала любой цаной выйграць час, каб абсталяваць і ўмацаваць сваё войска. 22 ліп яно звярнулася да савецкага кіраўніцтва з прапановай. Падпісаць пераміре і пачаць мірныя перамовы. 1 жніўня ў Мінск прыбыла польская дэлегацыя. Аднак высветлілася, што яна мае мандатамі, падпісанымі ваенным камандаваннем толькі для вядзення перамоў аб перамірі. Перамовы аб міры павінны стаць дымавой завесай, якой кіраўніцтва буржуазна-памешчыцкай Польшчы прыкрывала новую авантуру.
У пачатку жніўня польскае кіраўніцтва ажыццявіла новыя крокі да вырашэння антысавецкай вайны. 4 жніўня міністр замежных спраў Польшчы Санега на пасяджэнні Савета абароны паведаміў, што польскае кіраўніцтва перадало місіі Антанты ў Варшаве заяву аб тым, каб "Англія і Францыя абвясцілі вайну Расіі".
Кіруючыя колы краін Антанты хутка адгукнуліся на гэты заклік. 4 жніўня англійская прэмер-міністр Алойд-Джордж і міністр замежных спраў Бонар Поу запрасілі да сябе савецкіх прадстаўнікоў П. Б. Каменева і Л. В. Красіна, якія знаходзіліся ў Лондане і ва ўльтыматыўнай форме запатрабавалі, каб савецкая краіна неадкладна спыніла наступ супраць буржуазна-памешчыцкай Польшчы. Пры гэтым Алойд-Джордж пагражаў, што праз тры дні англійскай флоту будзе аддадзены загад аб аднаўленні блакады.
Набліжэнне Чырвонай Арміі да межаў Польшчы выклікала палітычны крызіс у Еўропе. Найбольш яркім праявай гэтага крызісу былі падзеі ў Англіі 1920 г. У адказ на пагрозы ангельскага кіраўніцтва адправіць флот супраць Савецкай Расіі працоўны клас Англіі заявіў, што ён не дапусціць гэтай вайны. Пад ціскам рабочага класа супраць антысавецкай вайны выступіла і Лейбарысцкая партыя.
У Англіі, Францыі, Італіі, нават у Германіі, разгарнуліся рэвалюцыйныя руху рабочага класа супраць антысавецкай вайны.
Для спынення вайны Англіі супраць Савецкай Расіі 13 жніўня ў Лондане забралася гра англійская рабочая канферэнцыя, якая заклікала працоўных не дапусціць антысавецкай інтэрвенцыі і рыхтавацца да пратэсту супраць палітыкі кіраўніцтва.
Поспехі Чырвонай Арміі ў барацьбе супраць міжнароднага імпэрыялізму выявілі вялікі ўплыў на ўсю міжнародную сітуацыю. У першай палове жніўня 1920 Чырвоная Армія набліжалася да Варшавы і Львова. Аднак парушэнне ўзаемадзеяння Заходняга і Паўднёва-Заходняга франтоў прывяло да распылення сіл савецкага войскі і палегчыла праціўніку падрыхтоўку моцнага контрудару па флангу і тыле Заходняга фронту. З 23 польскіх дывізій, якія дзейнічалі на савецка-польскім фронце, для ўдзелу ў варшаўскай аперацыі было выдзелена 20 дывізій, а таксама вялікая частка кавалерыі. Супернік, які дзейнічаў цяпер на сваёй тэрыторыі, выкарыстаў настроі некаторых рабочых і сялян, што Чырвоная Армія прыйшла не як вызваліцель, а спрабуе захапіць іх радзіму.
Польскія войскі апынуліся ўмацаванымі, войскі ж Заходняга фронту былі аслабленыя. У ходзе баёў яны панеслі страты, таму часткі адставалі, некаторыя з іх знаходзіліся на адлегласці ад 200 да 400 кіламетраў, парушаўся падвоз боепрыпасаў і харчавання. Войскі не атрымлівалі неабходных папаўненняў.
Усё гэта прывяло да таго, што да моманту вырашальнай бітвы на Вісле суадносіны сіл рэзка змянілася ў карысць войскаў Пол судського. Да таго часу небяспека і з боку белагвардзейскі арміі Ўрангеля.
Яшчэ жніўня 2 Палітбюро ЦК РКП (б), зыходзячы з сітуацыі, якая склалася, прыняло пастанову аб абяднанні савецкіх войскаў на польскай фронце ў складзе Заходняга фронту і адукаванага самастойнага Паўднёвага фронту для барацьбы з врангелевцами.
Улічваючы выключную сурёзнасць пытання аб перспектывах вайны, В.І. Ленін вынес яго на абмеркаванне пленума ЦК РКП (б), які адбыўся 5 жніўня 1920 года
Старшыня Рэўваенсавета рэспублікі Троіцкі заявіў, што 16 жніўня Чырвоная Армія ўступіць у Варшаву [16, 8]. Рэўваенсавет, а таксама галоўнакамандуючы і Палявы штаб відавочна пераацанілі поспехі Чырвонай Арміі. Між тым, яны мелі дадзеныя аб тым, што савецкія войскі, якія наступалі, адарваліся ад сваіх тылоў і атрымалі ў баях значныя страты. Пры такім стане войскі без папярэдняй падрыхтоўкі нельга было пачынаць наступ на Вісле, дзе засяродзіліся асноўныя сілы польскай арміі, якая атрымала значнае папаўненне. Значныя пралікі ў ацэнцы суадносін сілы зрабілі М. М. Тухачэўскі, І. Сминга, І. Ушлихт, а таксама Рэўваенсавет Паўднёва-Заходняга фронту.
Недаацаніў сурёзнасці праблем Паўднёва-Заходняга фронту І. В. Сталін. 4 жніўня ён паведаміў Леніну: замінка Будзёнага на львоўскім кірунку часовая і яна не азначае, што наступіў пералом у карысць суперніка. Львоў, запэўніў ён, будзе прынята, відавочна, з некаторым спазненнем, а Урангель адкінуты ў бліжэйшыя дні [16, 8].
жніўня галоўнакамандуючы паслаў камандаванню Паўднёва-Заходняга фронту 2 дырэктыў. Аднак, галоўнае камандаванне фронту не праявіла адпаведнай выразнасці ў кіраўніцтве.
Жніўня Тухачэўскі і Ушлихт падпісалі дырэктыву на фарсіраванне Віслы. Войскам фронту ставілася задача пераправіцца праз Віслу паўночней Варшавы. На ўчастку фронту, якая засталася, працягласцю 160 кіламетраў павінна была дзейнічаць Мазырская група колькасцю 4-5 тыс. байцоў. У яе склад галоўнакамандуючы пераправіў яшчэ 53. Дывізію.
З перахопл?/p>