Савецко-польска вайна
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
?ганізацыі "перамогі над бел- панскай Польшчай ".
У другой палове ХХ стагоддзя ў айчыннай гістарыяграфіі зявіўся шэраг прац па праблемах грамадзянскай вайны ў Расіі, аўтары якіх датычыліся і савецка-польскай вайны. У прыватнасці - гэта праца Сіманенка Р. "Правал палітыкі міжнароднага імперыялізму на Украіне (1919-сакавік 1921)", даследаванні Хмель І. "З сцягам свету скрозь полымя вайны. Дыпламатычная дзейнасць Украінскай ССР (1917-1920) ". Усе яны, за выключэннем асобных работ, мелі "руска-бяспечваецца:" скіраванасць і недастаткова ўлічвалі спецыфіку гістарычных працэсаў у Украіне.
Савецка-польская вайна 1920: прычыны, стратэгічныя планы удзельнікаў, ход. Характарыстыка планаў ваенна-палітычных сіл, удзельнікі вайны
Пацярпеўшы поўнае паражэнне ў вайне, у кастрычніку 1918 г. Аўстра-Вугорская імперыя пачала распадацца, амаль 20 месяцаў пасля падзення Расійскай. Спрабуючы пабудаваць ва Усходняй Галіцыі на руінах імперыі Украінскае дзяржава і пераадольваючы жорсткае супраціўленне, заходнія ўкраінскай апынуліся ў становішчы, падобным таму, у якім знаходзіліся іх суайчыннікі на ўсходзе.
Як і варта было чакаць, палякі таксама прэтэндавалі на Усходнюю Галіцыі. З прычыны паўстаў канфлікт двух народаў за тэрыторыю, а не, як на ўсходзе, за "сэрца і думкі людзей" [26, 427].
Польшча выступіла галоўнай ударнай сілай і ў новай вайне Савецкай Расіі з Антантай, арганізатарам якой былі імперыялістычныя ЗША, Англія і Францыя. Польскія памешчыкі і буржуазія былі вельмі зацікаўлены ў звяржэнні савецкай улады ў Расеі. Яны марылі захапіць Літву, Беларусь і Украіну і пашырыць свае тэрыторыі "ад мора да мора". Акрамя таго, кіруючыя колы Польшчы спадзяваліся, што перамога над Савецкай рэспублікай ўмацуе гаспадарка памешчыкаў і капіталістаў ўнутры краіны, дапаможа ім здушыць рэвалюцыйныя руху польскіх рабочых ўнутры краіны і сялян. Усё гэта ўлічвалі імперыялісты Антанты, падштурхоўваючы Польшчу да вайны з Савецкай Расіяй.
Амбасадар ЗША ў Варшаве Х. Гібсан адпраўляў ў Вашынгтон адну тэлеграму за адной з правакацыйнымі паведамленнямі аб існуючай "пагрозу" нападу бальшавікоў на Польшчу. У адной і з тэлеграм ён пісаў, што польская армія тэрмінова мае патрэбу вопратку і абутак, ваеннае абсталяванне і прадукты харчавання, і ў той жа час падкрэсліваў, што ў "выпадку адмовы падаць эфектыўную і тэрміновую дапамогу польскае праўленне сурёзна маюць намер заключыць мір з бальшавікамі" [14 ; 267]. Пытанне быць ці не быць вайне цалкам залежалі ад імперыялістычных ЗША, Англіі і Францыі. Без падтрымкі краінамі Антанты кіруючыя колы буржуазна-памешчыцкай Польшчы не змаглі б весці вайну супраць Савецкай Расіі.
Студзень 28 Саўнаркам РСФСР перадаў па радыё паведамленне аб савецкай палітыцы ў дачыненні да Польшчы. Польшча, гаварылася ў паведамленні, стаіць перад рашэннем, якое можа змяніць сітуацыю ў свеце і мець цяжкія наступствы. Усе дадзеныя сведчаць аб тым, што імперыялістычныя колы краін Антанты падштурхоўваюць Польшчу на беспрычынную і падступную вайну з Савецкай Расіяй. Спрабуючы прадухіліць гэтую вайну, Саўнаркам пацвердзіў сваё прызнанне незалежнасці Польшчы і жаданне заключыць з ёй свет. Савецкае кіраўніцтва пайшло на значныя тэрытарыяльныя саступкі. Але гэтыя прапановы, надзвычай выгадныя для Польшчы, не былі прынятыя. Антанта і польскае кіраўніцтва расцэньвалі міралюбнасць Савецкай рэспублікі як праява яе слабасці.
Спрабуючы ўсталяваць мірныя адносіны з Польшчай, савецкае кіраўніцтва прымала меры па ўмацаванні бяспекі заходніх межаў краіны. У лютым 1920 г. В. І. Ленін патрабаваў ад Рэўваенсавета Заходняга фронту даклада аб сітуацыі на фронце і стане савецкіх войскаў. Люты 23 Рэўваенсавета Заходняга фронту паведаміў аб павелічэнні войскі праціўніка і аб намерах, якія прыняло камандаванне фронтам у выпадку іх наступу.
У той жа час з ЗША, Францыі і Англіі ў Польшчу накіроўваецца зброю, боепрыпасы, рыштунак, прадукты харчавання. У Францыі была сабрана польская армія пад камандаваннем генерала Галера, якая налічвала 2 корпуса. У 1919 г. яна была перакінутая ў Польшчу. Акрамя таго, у 1920 г., з Францыі ў Польшчу было перададзена рознае рыштунак і зброю для дзесяці дывізій.
З дапамогай Антанты буржуазна-абшарніцкая Польшча да вясны 1920 стварыла моцную і добра аснашчаных войска колькасцю каля 740 тыс. чалавек.
Разам з падрыхтоўкай Польшчы да вайны з Савецкай Расіяй актыўна рыхтавалася белагвардзейскіх армія з астаткаў войскаў Дзянікіна, якія схаваліся ў Крыме. У красавіку гэтыя войскі былі абяднаны пад камандаваннем генерала Ўрангеля. Красавік 11 міністр замежных спраў Англіі лорд Керзон накіраваў ноту Савецкаму кіраўніцтву з патрабаваннем спыніць наступ Чырвонай Арміі на Крымскім фронце. У другой ноце Керзона ад 18 красавіка ўжо утрымліваўся намёк пагрозы. У ёй паведамлялася, што кіраўніцтва Вялікабрытаніі гатова "даць загад судам яго вялікасці ў Чорным моры даць усё магчымае абарону арміі Крыму, папярэдзіўшы ўварванне савецкіх войскаў" [20; 363].
На судах Англіі і Францыі перавозіліся белагвардзейскія войскі з Каўказа ў Крым, накіроўваліся зброя і ваеннае рыштунак. Да пачатку баявых дзеянняў крымскай белагвардзейскі арміі яе колькасць налічвала 125-150 тыс. чалавек. Гэта была добра падрыхтавана і тэхнічна аснашчаная армія.
"Дапамога" Урангель прадастаўлялася далёка не бескарысліва. Так, паміж Урангель і кіраўніцтвам Францыі заключны та?/p>