Андрэй Дзмітрыевіч Сахараў
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
м ахарактарызаваць грамадства, да ажыццяўлення якога павінны быць накіраваны неадкладныя дзяржаўныя рэформы і намаганні грамадзян па развіццю грамадскай свядомасці:
а) Асноўны сваёй мэтай дзяржава ставіць ахову і забеспячэнне асноўных правоў чалавека вышэй за іншых мэтаў.
б) Усе дзеянні дзяржаўных устаноў цалкам заснаваныя на законах (стабільных і вядомых грамадзянам). Захаванне законаў абавязкова для ўсіх грамадзян, устаноў і арганізацый.
в) Шчасце людзей, у прыватнасці, забяспечана іх свабодай у працы, у спажыванні, у культурных і грамадскіх праявах, свабодай перакананняў і сумлення, свабодай інфармацыйнага абмену і перамяшчэння.
г) Гластность садзейнічае кантролю грамадскасці за законнасцю, справядлівасцю, мэтазгоднасцю ўсіх рашэнняў, што прымаюцца, спрыяе эфектыўнасці ўсёй сістэмы, абумоўлівае навукова-дэмакратычны характар ??сістэмы кіравання, спрыяе прагрэсу, дабрабыту і бяспекі краіны.
Да 1966-1967 гг. ставяцца звароту А.Д. Сахарава ў абарону рэпрэсаваных.
У 1969 г. А.Д. Сахараў перадаў амаль усе свае зберажэнні на будаўніцтва анкалагічнай бальніцы і ў Чырвоны Крыж.
У 1966 г. А.Д. Сахараў прыняў удзел у калектыўным лісце XXIII зезду КПСС супраць адраджэння культу асобы Сталіна. У тым жа годзе паслаў тэлеграму ў Вярхоўны Савет Беларускай ССР супраць увядзення артыкула 190 КК РСФСР, і я ўбачыў магчымасць для пераследу за перакананні. Ён выступаў за адмену смяротнага пакарання, за поўную рэабілітацыю народаў, якія падвергліся дэпартацыі ў гады сталіншчыны.
У 1974 г. А.Д. Сахараў атрымаў міжнародную прэмію Чинодель Дука. На гэтыя грошы быў заснаваны фонд дапамогі дзецям палітвязняў.
Ужо перанясучы інфаркт, ён ездзіў у Якуцію наведваць сасланага аднаго, яны з жонкай прайшлі пешшу па тайзе 20 кіламетраў.
Яго выклікалі пракуроры і кіраўнікі Акадэміі. Перасцерагалі. Ўгаворвалі. Пагражалі. Але ён не здаецца. Зноў і зноў працягвае адстойваць правы чалавека.
сахараў ганеньне навуковы тэрмаядзерны
"У Андрэя Дзмітрыевіча, - успамінаў пісьменнік Віктар Някрасаў, - шмат дзівацтваў., але ёсць адна, да якой ніяк не могуць прывыкнуць, проста зразумець людзі, якія лічаць сябе кіраўнікамі нашай краіны. Гэты чалавек нічога не баіцца. Нічога! І нікога!" "Наша грамадства заражана апатыяй, крывадушнасцю, мяшчанскім эгаізмам, схаванай жорсткасцю. Большасць прадстаўнікоў яго вышэйшай пласта - партыйна-дзяржаўнага апарату кiравання. - ўчэпіста трымаюцца за свае відавочныя і таемныя прывілеі і глыбока абыякавыя да парушэнняў правоў чалавека, да інтарэсам прагрэсу, да бяспекі і будучыні чалавецтва. Іншыя, будучы ў глыбіні душы заклапочаныя, не могуць дазволіць сабе ніякага "вальнадумства" і асуджаныя на пакутлівы разлад саміх з сабою.
Для духоўнага аздараўлення краіны неабходна ліквідацыя умоў, якія штурхаюць людзей на крывадушнасць і прыстасаўленства."
Адкрытыя ганенні на А.Д. Сахарава пачаліся з ліста сарака акадэмікаў, апублікаванага ў "Праўдзе" у жніўні 1973 г., і працягваліся больш за дзесяцігоддзе. Але яны апынуліся не ў стане зламаць яго дух, веру. Андрэй Дзмітрыевіч працягваў выступаць і пісьмова, і вусна, адстойваючы агульначалавечыя каштоўнасці, абараняючы правы канкрэтных грамадзян. У 1980 г.А.Д. Сахараў быў пазбаўлены ўсіх урадавых узнагарод.
Неўзабаве пасля ўводу ў канцы сьнежня 1979 г. савецкіх войскаў у Афганістан бясстрашна прагучаў у краіне голас пратэсту: А.Д. Сахараў тройчы выступіў з заявамі, арганізаваў прэс-канферэнцыю, дзе асудзіў гэтую акцыю і заклікаў савецкіх кіраўнікоў вярнуць войскі на сваю тэрыторыю.
У тым жа 1979 годзе А.Д. Сахараў быў ганараваны Нобелеўскай прэміі (Дадатак 1).
студзеня 1980 г. А.Д. Сахараў быў затрыманы, затым без суду і следства адпраўлены разам з жонкай у Горкі - горад, закрыты для замежнікаў. У кватэры А.Д. Сахарава, размешчанай на першым паверсе, быў усталяваны кругласутачны міліцэйскі пост. Без спецыяльнага дазволу да Сахаравым нікога не дапушчалі. Тэлефона ў кватэры не было. Па-за домам Сахаравым суправаджала ахова, сачыла, каб яны ні з кім не сустракаліся.
У той жа час пачалася масавая паклёпніцкая траўля А.Д. Сахарава (Дадатак 2).
Андрэй Дзмітрыевіч тройчы (1981, 1984 і 1985 гг.) Абяўляў галадоўку. Яго змяшчалі ў бальніцу, дзе ён правёў за гэтыя гады амаль 300 дзён, сілком кармілі. "Памерці мы вам не дамо. Але вы станеце бездапаможным інвалідам", - казаў галоўны лекар А.А. Обухов. Пасля аднаго з сеансаў кармлення ў Андрэя Дзмітрыевіча адбыўся, па ўсёй бачнасці, спазм сасудаў галаўнога мозгу.
Кантакты Андрэя Дзмітрыевіча з вонкавым светам ажыццяўляліся галоўным чынам праз жонку Алену Георгіеўна Боннэр, якая бясстрашна выкарыстала для гэтага паездкі з Горкага, вывозячы таемна артыкула, лісты, звароты Андрэя Дзмітрыевіча. З мая 1984 г. гэтая магчымасць была спынена.
У Горкім А.Д. Сахараў напісаў адну са сваіх асноўных грамадскіх работ - "Небяспека тэрмаядзернай воіны" (1983 г.), у якой выказаў меркаванні аб канкрэтных шляхах ўсеагульнага раззбраення.
Нягледзячы на адсутнасць нармальных умоў для навуковай дзейнасці, Андрэй Дзмітрыевіч ў Горкім напісаў шэраг тэарэтычных работ па фізіцы.
З адказаў А.Д. Сахарава на пытанні карэспандэнтаў пасля вяртання з Горкага ў Маскву:
Што Вы думаеце пра праблему Афганістана? - Я лічу, што гэта самае хворае месца нашай міжнароднай палітыкі, і я спадзяюся, што будуць прыняты больш рашучыя меры і больш кардынальныя.
Як Вы даведаліся, што можаце вярнуцца ў Маскву? - 15 снежня нам нечакана ўсталявалі тэлефон. Ноччу. Мы