Аляксандр Іванавіч Гучков
Информация - История
Другие материалы по предмету История
Рэферат на тэму:
Аляксандр Іванавіч Гучков
УСТУП
Калі паспрабаваць ў некалькіх словах охаракте аўтарызаваны якасці такой яркай асобы, як Алек Сандр Іванавіч Гучков, то перш за ўсё варта назваць мужнасць, непахіснасць волі, паслядоўнік насць, шчырасць і шчырасць, глыбокую прыстойны насць, шчыры патрыятызм. Гэтыя ўласцівасці Аляксандра Іванавіча выклікалі захапленне ў адных і раздражненне ў іншых, само га яму дапамагаючы дамагацца ў жыцці пастаўленых мэтаў і ускладняючы яго адносіны з навакольнымі.
ДЗЯЦІНСТВА І ЮНАЦТВА
А.І. Гучков нарадзіўся ў багатай маскоўскай купецкай сямі 14 кастрычніка 1862 г. Скончыўшы гімнастычнай назию, ён з 1881 г. працягваў адукацыю на выкарыс-торико-філалагічным факультэце Маскоўскага універсітэта. Пасля заканчэння універсітэта ў 1885 г. ён намерыўся было абараняць магистер ку ступень па гісторыі, але быў прызваны на дей ствительную ваенную службу ў 1-й лейб-гвардыі Екацерынаслаўскай полк радавым. Але ўжо ў ок тябре, вытрымаўшы экзамен, А.І. Гучков быў вытвор вялі ў малодшыя унтэр-афіцэры і звольнены ў запас. Затым ён праслухаў курсы лекцый па філас біяграфію і гісторыі ў Берлінскім і Гейдэльбергскім ўні версітэта, а ў канцы 80-х гадоў ужо зяўляўся членам гуртка прафесара Маскоўскага універсітэта П.Г. Вінаградава. У гэты гурток ўваходзілі таксама П.М. Милюков, А.А. Кизеветтер, А.А. Мануйлаў, якія сталі пасля, як і А.І. Гучков, вядомы нейшими палітычнымі дзеячамі. Але навуковая карера А.І. Гучкова, чалавека па рывистого і захапляецца, не адбылася. Вярнуўшы шись з-за мяжы, ён стаў займацца грамадска най дзейнасцю ў Маскве. Пачаўшы ў 1886 г. з пасады ганаровага сусветнага суддзі, у 1893-м ён ужо працуе ў гарадскім упраўленні, дзе і Выбарчага ецца на два тэрміны запар членам гарадской управы. Чатыры месяцы А.І. Гучков выконвае абавязкі таварыша маскоўскага гарадскога галавы, а ў 1897 г. ён становіцца адным з бацькоў горада Масквы, бу дучи абраным галосным гарадской думы. Пачаўшы службовую кареру з чыну калежскага сакратара (10-ы клас), ён у 1912 г. атрымаў чын дей ствительного стацкага саветніка (4-ы клас), пры здабыўшы пры гэтым статус нашчадкавага двараніна. "За працы і стараннасць Аляксандр Іванавіч у розны час быў узнагароджаны ордэнамі: Ганны 3-й ступені і Станіслава 2-й ступені. Але паўсядзённая праца на грамадскім па прище не магла задаволіць парывісты нораў А.І. Гучкова, якому патрабаваліся новыя і ост рые ўражанні.Яшчэ зусім маладым чалавекам ён здзейсніў рызыкоўнае вандраванне ў Тыбет, за гадочный для Расіі край, быў на прыёме ў далай-ламы. У 1895 г. ён здзяйсняе небяспечную паездку ў Турцыю, наведвае шэраг правінцый, ахопленых ан-тиармянскими хваляваннямі. Амаль паўтара года ён знаходзіўся на службе ў корпусе ахоўнай варты Усходняй жалезнай да рогі ў Маньчжурыі. Калі рускае грамадства ўважліва сачыла за падзеямі ў англа-бурскай вайне, Аляксандр Вярба нович у 1900 г. адпраўляецца з братам Фёдарам ў Паўднёвую Афрыку. Тут, у складзе аднаго з атрадаў рускіх добраахвотнікаў, ён прымае ўдзел у баі вых дзеяннях на баку бураў. У гэтай кампаніі ён быў паранены (кульгавасць засталася на ўсё жыццё), па загінуў у палон да ангельцам. У баявой абстаноўцы Алек Сандр Іванавіч праявіў сябе адважным чалавекам, хоць часам адвагу яго межавала з безрассудст вом. Гэты бок яго характару падкрэслівалі нават тыя, хто да ліку яго сяброў не належаў. Гучков лю Бітэль моцных адчуванняў і чалавек адважны, - ад меча ў сваіх мемуарах С.Ю. Вітэ. У 1903 году А.І. Гучков, нягледзячы на чакаюць якая мае восенню вяселле, едзе ў Македонію, дзе вспых нуло паўстанне супраць турак. Вяселле Аляксандра Іванавіча з Марыяй Іль иничной Зілотам (1871-1938) адбылася ў верасні 1903 У 1904 г. у іх нарадзілася дачка Вера (у наму жестве Трэйл, у лёсе якой апынулася романти кі і прыгод не менш, чым у яе бацькі: член ства у Французскай кампартыі, у 1937 г. наведванне Масквы, уцёкі ад арышту, нямецкі канцлагер і ўцёкі адтуль, пражыванне ў Партугаліі, Англіі, у 60-я гады новае наведванне Масквы); ў 1905 г. ро дился сын Леў, які памёр у 1916-м. У пачатку руска-японскай вайны Гучков ў ка часць прадстаўніка Маскоўскай гарадской думы і ўпаўнаважанага Чырвонага Крыжа выязджае на фронт. Пасля цэлага года напружанай працы па арганізацыі дапамогі параненым, бачачы бясталентнасць да мандования, абыякавасць да патрэб арміі, абураны ны баязлівым ўцёкамі з шпіталяў абслугоўваючы ющего персаналу, ад якога падаў параненых, Аляксандр Іванавіч прымае надзвычай мужнае рашэнне, які вырабіў глыбокае ўражанне на са временников . Ён застаецца ў Мукденам з мэтай са дзеянні перадачы неэвакуированных з горада шпіталяў японскай арміі ў адпаведнасці з між дународными нормамі. Гэты крок Маскоўская га гарадскога дума расцаніла як подзвіг. Зяўленне Гучкова ў зале пасяджэнняў думы 17 мая было сустрэнецца чено бурнымі авацыямі. Аляксандр Іванавіч вер нулся у той час, калі краіна падыходзіла да выш шый кропцы рэвалюцыйнага руху, і ён адразу акунуўся ў новую для яго сферу палітычнай дзейнасці. Дума пасылае яго, як свайго справе Гата, на зезд гарадскіх і земскіх дзеячаў, пра які хадзіў ў Маскве. Гэты зезд ясна паказаў раз-межевание ліберальнага лагеры, як следства няўзгодненасці ў тэрмінах і метадах дасягнення ня канчатковай мэты канстытуцыйнага ладу. Край чэнне формы гідзіцца Гучкову, і ён займае месца на правым флангу ліберальнага руху. А на зездзе па пытанні аб аўтаноміі Польшчы ?/p>