Аляксандр Іванавіч Гучков
Информация - История
Другие материалы по предмету История
?озуме ренно-ліберальнага толку, на арганізацыю гра га думкі. Паведамляючы П.А. Сталыпіна аб сваім рашэнні, Аляксандр Іванавіч вымавіў фразу, якая шмат у чым вызначыла яго пазіцыю на доўгі час: Вы спасылаецеся на гаспадара. Калі ратаваць Расею, і дзі насціл, і самога гаспадара, гэта трэба сілай рабіць, насуперак яго жаданням, капрызам і сімпатыях. І фраза гэтая зусім не была простай эскапады. Менавіта так ён і паступаў у крытычныя моманты Расія-скай гісторыі. У 1907 г. Аляксандр Іванавіч Гучков нарэшце становіцца дэпутатам III Дзяржаўнай думы ад I курыі Масквы. Ён балатаваўся і ў першыя 2 Думы, але абраны не быў.Тут адбілася і неприятие грамадскасцю ідэй октябризма, і тое, што А.І. Гучков выступіў у абарону ваенна-палявых судаў. Гэтага яму ліберальныя кругі доўга не маглі дараваць. І толькі пасля змены выбарчай сістэмы ён змог прайсці на выбарах. Але для гэтага А.І. Гучкову прыйшлося ў кастрычніку 1907 адмовіцца ад сяброўства ў Дзяржаўным савеце. Яго брат Мікалай, які быў у той момант МАЦ ковским гарадскім галавой, пасля прыёму ў Ніка брэху II перадаў потым наступную фразу імператыўра: Я даведаўся, што брат ваш абраны, як мы шчаслівыя. Але шчасце царскай прозвішчы працягвалася нядоўга, і ўжо праз тры гады А.І. Гучков стаў ці ледзь не ворагам нумар адзін дынастыі. Фракцыя акцябрыстаў у III Дзяржаўнай думе аказалася самай шматлікай - 170 чалавек. Але гэта было толькі каля траціны ўсіх дэпутатаў, і для парламенцкай большасці фракцыі неабходна было пайсці на блок з правымі. Да гэтага часу А.І. Гучков стаў перакананым прыхільнікам сталы пінскай праграмы абнаўлення Расеі празрэ фарміраванне зверху не толькі грамадска-палітыч ных інстытутаў, але таксама і гаспадарчых структур. Каб Дума магла падтрымліваць П.А. Сталыпіна, апошні прапанаваў А.І. Гучкову для падлозечання думскага большасці пайсці на раскол пра выццё часткі Думы, падабраўшы больш прыдатны для гэтай працы элемент. Такія элементы А.І. Гучков аб вонкі сярод групы нацыяналістаў, і блок акцябрыстаў і нацыяналістаў стаў дакладнай падтрымай кай ўсіх пачынанняў прэмера. Першапачаткова А.І. Гучков ў Думе стаў перад Старшыня камісіі дзяржаўнай абароны. Пра самастойна азнаёміўшыся з праблемамі арганізацыі цыі абароны, ён прыйшоў да высновы: для таго каб падняць абараназдольнасць на належны ўзровень, каб намячаюцца ваенныя рэформы далі пакладзі ных вынік, неабходна вырабіць перш за ўсё рэарганізацыю вярхоў ваеннага ведамства. Галоўным жа ў гэтай рэарганізацыі А.І. Гучков лічыў абавязковае ўхіленне ад кіраўніцтва армией вялікіх князёў. Прычым ён аддаваў сабе справаздачу ў тым, што некаторыя з іх былі нядрэннымі спэцы алистами ў розных галінах ваеннай справы, але іх асяроддзе, іх уласны статус перашкаджалі пра вядзення рэформаў у арміі. Пераканаўшыся ў тым, што іншымі спосабамі цуда ліць гэта перашкода нельга, акрамя як публічным выступам у Дзяржаўнай думе, А.І. Гучков вырашыў выкарыстаць для гэтага момант абмеркавання каштарысу ваеннага міністэрства.Пра тое, што збірае ся казаць аб уплыве вялікіх князёў, ён нікому не паведамляў. У сваёй прамове ён зрабіў шэраг абгрунтаваны ных прапаноў адносна ваеннага ведамства, падтрымаў ўсе фінансавыя запыты міністэрства, а скончыў яе зваротам да вялікіх князям, што б яны прынеслі сябе ў ахвяру надзённай запатрабаванні насці адраджэння нашай ваеннай моцы, назваўшы іх пайменна і прапанаваўшы добраахвотна сысці. Эфект на грамадства гэтая гаворка вырабіла Потра сающий. Некаторыя дэпутаты, згаджаючыся з А.І. Гучковым, асцерагаліся, што цар распусціць Думу. Мікалай II быў незадаволены не самім зместам, а тым, што гэта было вынесена на публіку. Але тым не менш мэта была дасягнутая. Праз некалькі месячы немцаў спецыяльна для вялікіх князёў у арміі ўвялі пасады генерал-інспектараў, падаўшы ім правы толькі кантролю, але не распараджэнні. Такі смелы крок А.І. Гучкова, яго вмешатва ў справы арміі, якая лічылася прывілей гированной тэрыторыяй Мікалая II, прывялі да таго, што ў яго ўстанавіліся добрыя сувязі з прадстаўнікі-вителями ваенных колаў. Гэтыя сувязі значна ўмацаваліся ў гады першай сусветнай вайны і сталі важкім запамогай А.І. Гучкову ў перыяд яго дэятельности на пасадзе ваеннага міністра. Але найбольшую незадаволенасць венценосных супругов выклікаў факт выступу Гучкова супраць Роспуціна. Спачатку Аляксандр Іванавіч ад імя фрак цыі зрабіў запыт з нагоды закрыцця маскоўскім губернатарам газеты Голас Масквы, заснаванай Гучковым і змесціце рэзалюцыю гуртка святло пейскіх багасловаў. У рэзалюцыі імя Распуціна ня УПА міна, але было ясна, супраць каго яна напрамку на. Гэта імя не было згадана і ў запыце. Але ў студзеня 1912 г. пры абмеркаванні каштарысу Сінода А.І. Гучков у сваёй прамове прама назваў імя Распуціна і, ацэньваючы яго ўплыў, сказаў: Ніка кая рэвалюцыйная і антыцаркоўных прапаганда на працягу шэрагу гадоў не магла б зрабіць таго, што дастигается падзеямі апошніх дзён. 8 сакавіка 1910 А.І. Гучков абіраецца старшыню дателем Дзяржаўнай думы.Неўзабаве ў яго са стаяла дуэль (дзякуй дуэлянты за ім хадзіла з мо лодости), і ён, каб не ствараць прэцэдэнту, пасля заканчэння сесіі Думы падае ў адстаўку і забяру ляет аб гэтым пракурора. Пасля непрацяглага зняволення ў Петрапаўлаўскай крэпасці А.І. Гучкаў вяртаецца да працы ў Думе і зноў абіраеся яе старшынёй. Другі раз А.І. Гучков сышоў у адстаўку з гэтага паста ў сакавіка 1911 г. На гэты раз прычынай амбасадару жыло прынцыповае разыходжанне з П.А. Сталыпиным. Апошні, каб правесці правалены Дзяржаўным саветам зако?/p>