Адольф Гітлер - гістарычная асоба
Информация - История
Другие материалы по предмету История
µрашучасці І нервовасці. падобнае да жа чынам штучнай І натужнае выглядаць Яго амаральнасць, якой ен ахвотней за ўсё аддаў бы халоднасць Свабоднай, якаючы валодае грубай сілай натуры - натуры чалавека-гаспадара, каб схаваць, колькі таямніцай запале ды адплаты перапаўняла Яго. Нягледзячы на ўсю сваю макиавеллистскую вольнасць, чым ен так падабаўся самому сабе, ен, вядомы ж, не Быў вольныя пекла умяшальніцтва з боку маралі. Унутраны холад, слабасць нерваў, кампенсуюцца, звычкамі звышчалавека, - І Ў гэтым распазнаецца сувязь Гітлера з позняй буржуазнай эпохай XIX стагоддзе, гадзінам Вагнера І Ніцшэ.
Аднака характэрным для Гэтае сувязі зяўляецца як раз Тое. Што Яна была поўная заломаў І незвычайнасць: нягледзячы на ўсё сваё дробнабуржуазных схільнасці, ен у рэчаіснасці ня належаў ды гэтага святла, ва ўсякім разе, Яго Карані ніколі ня дасягалі тут дастатковай глыбіні, каб ен разгледзеў абмежаванасць, уласцівую яму. Па Гэтае жа прычыне Яго абарончая рэакцыя І было зманлівай такіх непрыязных пачуццяў, І что-то ен давеў абарона святла, аб абарона Якога казаў, ды разбурэння гэтага святла.
І ўсё ж дзіўным чынам гэты звернуты Ў мінулае, Цалкам відавочна сфармаваны XIX-м стагоддзе чалавек вывеў Германію, роўна як І немалыя часткі заражанага Яго дынамізмам святла, у XX-е стагоддзе: Месца Гітлера Ў Гісторыі вачамі бліжэй ды вялікіх рэвалюцыянерам, чым ды тормазаў яе, кансерватыўным Улада заможных. Вядомы, сваё вырашальныя стымулы Гітлер чэрпаў з імкнення перашкодзіць прыходу новых часоў І шляхам унясення Вялікай, сусветна-гістарычнай папраўкі вярнуцца ды зыходнай пункцыі ўсіх ілжывых дарог І памылак: ён - як гэтя ён сам сфармуляваў - выступіў рэвалюцыянерам супраць рэвалюцыі. Алё тоячы мабілізацыя сіл І волі ды дзеяння, якіх запатрабавала Яго аперацыя па выратаванні, надзвычай паскорыла працэс эмансіпацыі, а перанапружанне аўтарытэту, стыла, парадка, звязанае з Яго выступах, як раз І аслабіла узятыя імі на сябе абавязацельствы І прывяло ды поспеху тыя дэмакратычныя ідэалогіі, Якім ён супрацьпастаўляў такую адчайную энергію. Ненавідзячы Рэвалюцыя, ен стаў, на справа, нямецкім феноменаў рэвалюцыі.
Вядомы, самае пазней ужо з 1918 Ў Германіі ішоў працэс востра Пераменаў. Алё гэты працэс праходзіў палавіністай І надзвычай нерашуча. І Толькі Гітлер надаў яму тую радыкальна, якаючы І зрабіла працэс па сутнасці рэвалюцыйным І кардынальна змяніла застылую І утрымоўваную Ў рамках пэўных аўтарытарных сацыяльных структур краіну. Толькі за раз, пад уздзеяннем дамаганняў фюрерского дзяржавы, паваліліся Шаноўныя інстытуты, былі выдраныя з звыклых сувязей людзі, ліквідаваны прывілеі І разбураныя ўсё аўтарытэты, не зыходзіце пекла самога Гітлера Або ня санкцыянаваныя ім. Пры гэтым яму ўдалося альбом пагасіць страхі, Якія суправаджаюць звычайна разрыў з мінулым, альбом пераўтварыць ІХ ў энергію на карысць Грамадства, паколькі ен умеў досыць пэўным чынам паднесці сябе масам Ў якасці ўсеабдымнага аўтарытэту, алё галоўным тут зявілася Тое, Што ен ліквідаваў найбольш канкрэтную форму праявы страху перада рэвалюцыйным будучыняй.
Вядомы, было пушчана Ў ход гвалт. Алё ен ніколі - з самаго пачатку - не рабіў стаўку Толькі на грубую сілу. З нашмат вялікім поспехам Гітлер супрацьпаставіў міфу абса сусветнай рэвалюцыі І абса вызначальнай ход Гісторыі сіле пралетарыяту сваю ўласную, канкуруючую з гэтым ідэалогію. Клара Цэткін бачыла прыхільнікаў фашызму Ў пяршыць чаргу Ў расчараваных людзей усіх слаеў, у найбольш руплівых, моцных, рашучых, адважных элементах ўсіх класаў, І Вось Гітлеру І ўдалося абяднаць ІХ усіх у новым Магутны масавым руху. Ва ўсякім выпадка, ідэалагічная ініцыятыва Ў 30-я гады перайшла на некаторы час пекла Масквы ды Берліну, І ўтопія абса класавай прымірэнні апынулася настолькі відавочна мацней утопіі пра дыктатуру аднаго Класа над усімі іншымі, Што Гітлер змог прыцягнуць на свой бок значныя атрада Нават выклікае такі страх пралетарыяту І ўключыць ІХ у стракаты склад сваіх прыхільнікаў, Дзе былі людзі ўсіх класаў, усіх катэгорый свядомасці І маемаснага становішча.
Як фігура сацыяльнай рэвалюцыі Гітлер, такім чынам, уяўляе сабой зяву, чые неаднаразова адзначаліся падвойная сутнасць не выяўляецца нідзе гэтак выразна, як менавіта Ў Гэтае сувязі. Бо Нельга сказаць, Што Рэвалюцыя, якаючы была справай Яго рук, здарылася нібыта насуперак Яго мае намер: рэвалюцыйная думка пра абнаўленні, аб пераўтварэнні дзяржавы І Грамадства Ў Свабодная пекла канфліктаў, па-баявому згуртаванне народную Супольнасьць была дамінуючай заўсёды. Валодаў Гітлер І воляй ды Пераменаў, І прадстаўленнем абса мэце, І гатоўнасцю ды злучэння разам таго І іншага. Спадарожнічалі абставіны нацыянал - сацыялістычнай рэвалюцыі, яе прамая радыкальна І ўяўная пазбаўленай праграма ўсееднасць лёгкая могуць служыць падставай для таго, каб назваць яе натхняльніка І кіраўніка рэвалюцыянерам, бо з больш блізкай адлегласці Амал усё працэсы гвалтоўных пераўтварэнняў бачацца крывавым шарлатанствам. Что І панаванне Гітлера Варта, можа Быць, разглядаць ня ізалявана, а як тэрарыстычную, у пэўным сэнсе якабінскай фазу падчас той шырокамаштабнай сацыяльнай рэвалюцыі, якаючы прывяла Германію Ў ХХ-е стагоддзе.
І ўсё ж такі тут не Можа ня паўстаць сумнеў: Ці не была гэтая Рэвалюцыя Ў большай что выпадковай, сляпы І пазбаўленай мэты, не ляжалі Ці Ў Аснова змена ня доўгі роздум, а Толькі валюнтарызм І безаглядна Гітлера, недастатковае разуменне Ім таго, чым балю Германія Ў плане я?/p>