А.М. Калмагораў - вялікі вучоны
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
?ндрэя Белага, а затым і Шенгелая, і Тамашэўскага.
Як сказаў В. А. Успенскі: Вышэйшы ўзровень навуковага аналізу і сістэматызацыі - гэта математизация. Математизация зусім не зводзіцца да выказвання зяў у ліках, табліцах і графіках. Лікі, табліцы і графікі могуць наогул адсутнічаць.Галоўнае ў математизации - гэта стварэнне такога апісання зявы, якое было б бездакорным з лагічнай пункту гледжання, а матэматыка выступае тут у ролі ацэншчыка (і адначасова ідэалу) ступені лагічнай бездакорнасці. Математизации лягчэй за ўсё паддаецца метрычны аспект вершаскладання .2 Адсюль - цікавасць Колмогорова да таго падзелу стиховедения, які называецца метрыка і рытміка. З прычыны таго, што з усіх частак стиховедения менавіта метрыка і рытміка была найбольш прасунутая ў напрамку фармалізацыі, адсутнасць належнага парадку ў яе асноўных паняццях магло быць выяўлена досыць хутка.Яно і было выяўлена Колмогорова, хоць ён, па сціпласці, наўрад ці б пагадзіўся з такой фармулёўкай; хутчэй ён сказаў бы, што толькі выказаў у відавочнай форме агульнавядомыя прадстаўлення.
Чыслах, табліцах і графікам Андрэй Мікалаевіч таксама не быў чужы. Ён толькі лічыў, што ім абавязкова павінна папярэднічаць дакладнае апісанне падлічваем зяў. Калмагораў быў адным з класікаў статыстыкі. Дадатак метадаў матэматычнай статыстыкі да зяў гаворкі - у прыватнасці, да зяў вершаванай мовы - не магло яго не цікавіць.
У канцы 50. Стиховедческие інтарэсы Колмогорова спляліся з яго заняткамі кібернетыкай. І складанне вершаў (як працэс), і вершаскладанне (як спосаб арганізацыі тэксту, які ўзнікае ў выніку такога працэсу) стала магчымым разглядаць пад вуглом гледжання кібернетыкі і нават у якасці абекта вывучэння апошняй.
У пачатку 60. Андрэй Мікалаевіч прыступіў да стварэння апошняга з сваіх матэматычных шэдэўраў - да стварэння колмогоровской тэорыі складанасці, званай цяпер тэорыяй колмогоровской складанасці (the theory of Kolmogorov complexity). Гэтая тэорыя дазваляе ацэньваць ўзровень складанасці тых ці іншых абектаў, перш за ўсё тэкстаў (т. е. канчатковых ланцужкоў літар). Колмогорова цікавіў, у прыватнасці, пытанне аб складанасці літаратурных тэкстаў, у тым ліку аб тым, якая доля складанасці прыпадае на ўтрыманне тэксту, а якая - на тыя ці іншыя літаратурныя прыёмы; літаратурныя ж прыёмы - такія як рыфма, метр і т. п. - лягчэй за ўсё фармалізуе і вылучаць у паэзіі.
Застаецца выказаць шкадаванне, што стиховедческие даследаванні Колмогорова засталіся апублікаванымі толькі ў часопісах і зборніках і ўсё яшчэ не выдадзеныя асобнай кнігай. А. М. Шыраеў так падсумоўвае гэтыя даследаванні Колмогорова:
Па ініцыятыве А. Н. Колмогорова была праведзена вялікая работа па перагляду і ўдакладненню вынікаў, атрыманых вядомымі иследователями верша А. Белым, Б. Тамашэўскі, Г. Шенгелая, К. Тарановским, Р. Якабсонам і іншымі. Асноўныя вынікі, атрыманыя ў гэтым напрамку А. Н. Колмогорова яго вучнямі і супрацоўнікамі, можна сфармуляваць наступным чынам: выяўленне метрычных законаў, класіфікацыя і статыстыка рытмічных варыяцый метра, аналіз рэшткавым энтрапіі яе ацэнка. Атрымана адзнака рэшткавым энтрапіі і дадзены разлік выдаткаў энтрапіі на асобныя прыёмы гукавой выразнасці верша .
А. М. Калмагораў зяўляецца найбуйнейшым сучасным кі-бернетиком. Ўсім свеце вядомыя яго працы па прымяненню навуковага матэматычнага аналізу да паэтычным творы ниям мастацкай літаратуры. У вобласці кібернетыкі ім выказана шмат цікавых думак, здагадак і гіпотэз. У прыватнасці, яму належыць наступная вельмі адважная думка:
Прынцыповая магчымасць стварэння паўнавартасных жывых істот, пабудаваных на дыскрэтных лічбавых механізмах перапрацоўкі інфармацыі і кіравання, не супярэчыць прынцыпы ципам матэрыялістычнай дыялектыкі
Калмагораў быў ганаровы член Амерыканскага метэаралагічнага грамадства.Яго партрэт мы знаходзім у пачынаецца з Архімеда галерэі партрэтаў стваральнікаў класічнай механікі. У вядомай хрэстаматыі Ван Хейеноорта Ад Фреге да Геделя сабраны артыкулы з 1879 па 1931 г., якія вызначылі структуру матэматычнай логікі; з айчынных аўтараў у хрэстаматыі прадстаўлены толькі Калмагораў: мы знаходзім тут ангельскі пераклад яго артыкулы, завершанай ім 30 верасні 1925 года, г.зн. у 22-гадовым узросце. Двойчы, у 1969 і 1971 гг., Калмагораў прымаў удзел (і ажыццяўляў функцыі навуковага кіраўніка) у шматмесячных
Акіянаграфічны плаванні на навукова-даследчым судне Дзмітрый Мендзялееў; плаванне 1971 было нават кругасветны. А паняцце склону па Колмогорова добра вядома грамматистам.
Ад зносін з Колмогорова ўзнікала ні з чым не супастаўнае адчуванне непасрэднага судотыку з геніем.
У канцы свайго творчага жыцця Андрэй Мікалаевіч абвясціў пачатку грандыёзнай праграмы па асэнсавання адзінства дэтэрмінаваных і хаатычных зяў: свет адзіны - большасць дэтэрмінаваных зяў, якія валодаюць пэўнай няўстойлівасцю, пачынаюць паводзіць сябе як выпадковыя, і наадварот, выпадковыя зявы падпарадкоўваюцца строгім законам. У аснове новага асэнсавання ляжыць паняцце складанасці: складана апісванае дэтэрмінаваных зява паводзіць сябе як выпадковае. У гэтай канцэпцыі злучыліся фактычна ўсе напрамкі яго навуковых пошукаў: і яго даследаванні ў тэорыі функцый, з якіх ён пачынаў і дзе дасягнуў 1. Вялікага поспеху, і яго працы ў галіне матэматычнай логікі, тэорыі інфармацыі, тэорыі аўтаматаў, тэорыі апраксімацыі, дынамічных сістэм, класічнай механікі, тэорыі турбулентнасці і, зраз