ЗША - звышдзяржава эпохі глабалізацыі: палітыка гегеманізму і дыктату
Курсовой проект - Экономика
Другие курсовые по предмету Экономика
нская духоўная традыцыя была закладзена рэлігійнымі мяцежнікамі, бунтарамі, якія прыбылі ў 1620 годзе з Англіі, дзе яны падвяргаліся пераследам за свой фундаменталісцкіх пратэстантызм. Іх рэлігійнай праграмай у новым свеце стала будаўніцтва Новага Сіёна ўдалечыні ад зямной улады караля і ненавісных іерархаў англіканскай царквы. Яны былі перакананыя, што эканамічны поспех зяўляецца бачным знакам таго, што Бог на іх баку. Адзін з іх Джон Уинтроп, заснавальнік паселішчы ў бухце Масачусэтс, выказаў гэта перакананне так: Ён (Бог) аддасьць нам хвалу і гонар, людзі, убачыўшы выдатныя плантацыі, будуць казаць: Гасподзь дае ім росквіт. Гэта глыбокае зман стане дамінантай рэлігійнай свядомасці амерыканцаў. Сапраўды гэтак жа, як вера ў тое, што яны жывуць у Богам выбранай краіне.
Нібыта больш высокія маральныя каштоўнасці ЗША служаць для амерыканскіх палітыкаў сродкам для апраўдання сваіх агрэсіўных памкненняў. Як заўважыў прафесар Уільям Р. Кейлор ў сваёй працы Свет у дваццатым стагоддзі (The Twentieth Century World): Пераслед амерыканскіх стратэгічных і эканамічных інтарэсаў у Карыбскім рэгіёне, у прыватнасці, і ў Лацінскай Амерыцы наогул апраўдвалася, як гэта так часта бывала ў амерыканскай знешняй палітыцы, гучнымі маральнымі прынцыпамі.
Прафесар Джон Мершаймер, уплывовы саветнік былых прэзідэнтаў Рэйгана і Буша, адзначыў, што вынясенне рашэнняў палітычнай элітай моцна запраўлялі ...маралізму . Затым ён дадае: Аднак за зачыненымі дзвярыма эліты, якія робяць нацыянальную палітыку, кажуць галоўным чынам на мове сілы, а не прынцыпу, і Злучаныя Штаты дзейнічаюць у міжнароднай сістэме ў адпаведнасці з загадамі рэалістычнай логікі. У сутнасці, прыкметнае разыходжанне аддзяляе публічную рыторыку ад сапраўднага вядзення амерыканскай знешняй палітыкі
Прыклад мовы сілы і загадзе рэалістычнай логікі можна ўбачыць у сьведчаньні Збігнева Бжэзінскага, які прыкладна 25 гадоў таму справакаваў катастрафічнае ўмяшанне Злучаных Штатаў ў справы Афганістана і прывёў у рух ланцуг падзей, якія дасягнулі кульмінацыі ў трагедыі 11 верасня 2001 года і ў яе яшчэ больш крывавых наступствах.
Як Бжэзіньскі прызнаў некалькі гадоў таму, адміністрацыя Картэра ашуквала амерыканскаму народу і міру, калі заяўляла, што ЗША апынуліся ўцягнутыя ў справы Афганістана толькі пасля савецкага ўварвання ў снежні 1979 года. Варта нагадаць, што Картэр арганізаваў масавую прапагандысцкую кампанію па малюнку амерыканскага ўмяшання ў справы Афганістана як акта абароны правоў чалавека ад савецкай агрэсіі. Гэтая кампанія ўключала рашэнне байкатаваць летнюю Алімпіяду 1980 года, якая павінна была быць праведзена ў Маскве.
Як зараз стала вядома, 3 Ліпень 1979 года Картэр падпісаў сакрэтную дырэктыву - амаль за шэсць месяцаў да ўводу савецкіх войскаў у Афганістан - па забеспячэнню таямніцай падтрымкі радыкальных ісламскіх праціўнікаў прасавецкага рэжыму ў Кабуле. У інтэрвю, дадзеным ў студзені 1998 года французскай газеце Le Nouvel Obsevateur, Бжэзіньскі заявіў: ён казаў Картэра, што выкананне гэтай дырэктывы, верагодна, павінна справакаваць сілавую рэакцыю Саветаў - якая была ў дакладнасці такой, якой хацела адміністрацыя Картэра. На пытанне інтэрвюера з Le Nouvel Obsevateur, шкадуе ён, у святле ўсяго таго, што адбылося ў Афганістане, пра што-небудзь, Бжэзіньскі адказаў:
Шкадаваць аб чым? Таемная аперацыя была найвышэйшай ідэяй. У выніку яе рэалізацыі рускія трапілі ў афганскі пастку, і вы хочаце, каб я шкадаваў аб гэтым?У дзень, калі Саветы афіцыйна перасеклі мяжу Афганістана, я пісаў прэзідэнту Картэра: Зараз СССР атрымае сваю ўласную Ветнамскай вайны. І сапраўды, амаль 10 гадоў Масква павінна была весці вайну, якая была занадта празмерным грузам для ўрада. Гэты канфлікт выклікаў дэмаралізацыю і прывёў у канчатковым выніку да краху савецкай імперыі .
Эканамічнае магутнасьць. Комплекс экономикоцентризма і утылітарызму
Задача ўзбагачэння, якая рэалізуецца дзякуючы эканамічнай экспансіі ЗША ў свеце, зяўляецца дамінуючай ў амерыканскім свядомасці. Комплекс экономикоцентризма і утылітарызму мае даўнія традыцыі, што адзначыў яшчэ ў 1840 годзе Алексіс дэ Таквіль, які ў сваёй знакамітай працы "Аб дэмакратыі ў Амерыцы напісаў: Такім чынам, прага багацця зяўляецца звычайным стымулам у дзеяннях амерыканцаў. Усё гэта надае іх запалу прыкладны характар . Стымул, які застанецца назаўжды пастаяннай рысай Амерыкі.
У мінулым годзе Збігнеў Бжэзіньскі сфармуляваў неабходнасць ўстанаўлення кантролю над энергетычнымі рэсурсамі Зямлі ў імя дабрабыту краіны. Гэта адбываецца, не толькі за кошт інвестыцый, але і, галоўным чынам, шляхам разгортвання ваенных баз і каланізацыі іншых краін.
Так званае амерыканскае стратэгічнае партнёрства з іншымі краінамі ненатуральна, калі яно служыць відавочнаму імкненню ЗША да сусветнага панавання на шкоду іншым дзяржавам і за кошт дабрабыту іх народаў.
Эканамічная экспансія ЗША ёсць праява неакаланіялізму, які спараджае антыамерыканскія настроі.
Філіп Стывенс ў артыкуле Уразлівасць звышдзяржавы, апублікаванай The Financial Times 19 чэрвеня 2002 г пісаў: Праблема ўсіх імперый заключаецца ў тым, што ў іх занадта шмат прыгранічных тэрыторый. Вы атрымлівае перамогу над вестготамі і вандаламі, але тут прыходзяць арды гунаў. Вы стрымлівае кельтаў, але ў той жа час вымушаны ваяваць з Англіі і саксам. Барбары заўсёды каля брамы.
Да амерыканскай імперыі гэта не ст?/p>