ЗША - звышдзяржава эпохі глабалізацыі: палітыка гегеманізму і дыктату
Курсовой проект - Экономика
Другие курсовые по предмету Экономика
bsp;
Палітычны дыктат і стаўка на аднабаковыя дзеянні (унилатерализм)
Дыктат ЗША ў свеце, які мацуе ваеннымі акцыямі або пагрозай іх ажыццяўлення, быў дамінантай амерыканскай міжнароднай палітыкі. Намеснік міністра абароны Пол Вулфавіц, які зяўляецца галоўным стратэгам Пентагона ў галіне палітыкі, яшчэ 10 гадоў таму, у перыяд прэзідэнцтва Буша-бацькі, распрацаваў стратэгію дамінавання, якая выклікала нямала крытычных заўваг. Згодна з гэтай стратэгіі, Амерыка павінна спыняць "ўсе спробы іншых прасунутых індустрыяльных дзяржаў паставіць пад сумнеў нашу вядучую ролю або проста жаданне гуляць больш значную ролю на рэгіянальным або сусветным узроўні". З той пары, як у 1991 годзе сакрэтны дакумент апынуўся ў New York Times, у краіне набіраюць сілу мары аб неаімперыялізму. Там думаюць над новым інструментам", які дазволіць уціхамірыць планету, на якой пануе хаос, і навесці на ёй парадак, зразумела, па амерыканскіх правілах.
З пункту гледжання цяперашняга кіраўніцтва ЗША, для забеспячэння амерыканскага лідэрства не патрабуецца апоры на міжнародны кансэнсус.Адміністрацыя Буша-малодшага абвясціла курс на аднабаковыя дзеянні: ЗША будуць дзейнічаць разам з саюзнікамі там, дзе гэта магчыма, але гатовыя дзейнічаць самастойна там, дзе гэта неабходна. Падобная пазіцыя зыходзіць з таго, што амерыканскія саюзнікі не маюць альтэрнатывы - яны будуць вымушаныя падтрымліваць Злучаныя Штаты, паколькі не ў стане дзейнічаць самастойна, тым больш - насуперак Вашынгтону.
НАТА пры гэтым разглядаецца як інструмент для рэалізацыі амерыканскіх інтарэсаў у глабальным маштабе.
Вышэйшым праявай палітычнага дыктату ЗША на міжнароднай арэне зяўляецца прысваенне iмi права вяршыць правасуддзе, кіруючыся пры гэтым сваімі карысьлівымі інтарэсамі і парушаючы нормы міжнароднага права.
Схільнасць да дыктатуры і дыктатарскія тэндэнцыі выяўляюцца не толькі ў знешняй, але і ва ўнутранай палітыцы ЗША.
У кастрычніку 2002 адміністрацыя Буша стварыла ценявы ўрад, якое складаецца з 75-150 чыноўнікаў выканаўчай улады, якія былі размешчаны ў бяспечным, ўмацаваным прытулак для забеспячэння пераемнасці ўлады, у якасці меры засцярогі супраць магчымай ядзернай тэрарыстычнай атакі на сталіцу ЗША. Загад аб часовай эвакуацыі быў аддадзены неўзабаве пасля тэрарыстычных нападаў на Нью-Ёрк і Вашынгтон 11 верасня.
У канцы кастрычніка прынятыя меры набылі сталы характар. Пасля гэтага чыноўнікі, узятыя з вышэйшых пастоў дзяржаўнай службы, пачынаючы ад рангу ледзь ніжэй члена ўрада і ніжэй, сталі падвяргацца ратацыі з інтэрвалам у 90 дзён.Прававыя дакументы, якія забяспечваюць выкананне гэтага плана, былі падрыхтаваныя такім чынам, каб даць гэтым чыноўнікам у выпадку катастрофы ўсю паўнату ўлады выканаўчага характару.
Адзначаецца, што найбольш злавеснай рысай гэтага сакрэтнага ўрада зяўляецца тое, што яно складаецца выключна з прадстаўнікоў выканаўчай галіны ўлады, што цалкам парушае прынцып падзелу ўладаў, які складае асяродак амерыканскай канстытуцыйнай сістэмы. Ні адна з двух іншых галін улады, заканадаўчая і судовая, не была ўключана ў планы або нават паінфармаваная пра гэта. У тым выпадку, калі б надзвычайнаму ўраду прыйшлося прыступіць да выканання абавязкаў, яно ўяўляла б сабой адкрыта дыктатарскі рэжым, які складаецца выключна з прадстаўнікоў выканаўчай улады, якія размяшчаюць правам кіраваць ваеннай машынай і паліцыяй без якога-небудзь заканадаўчага або юрыдычнай кантролю над сваімі дзеяннямі.
Такім чынам, адміністрацыя Буша скарысталася вайной супраць тэрарызму для правядзення шырокіх змяненняў у характары амерыканскай знешняй і ўнутранай палітыкі, якія выяўляюцца ў яе мілітарызацыі, дыктатарскіх тэндэнцыях, стаўцы на аднабаковыя дзеянні і наступе на дэмакратычныя правы ўнутры краіны.
Тэрарыстычныя напады, у якіх ролю амерыканскіх спецслужбаў і ваенных ўспрымаецца з недаверам, сталі падставай для стварэння паралельнага ўрада, схаванага ад заканадаўства. Вайна супраць тэрарызму стала асновай, на якой адміністрацыя Буша пачала ўзводзіць ваенна-паліцэйскую дыктатуру, келейна кіраваную таямніцай клікаў чыноўнікаў і распрацаваную ў Белым доме і ў іншых неразглашаемых бяспечных сховішчах".
Адмова ад далучэння да нормаў міжнароднага права і іх парушэнне. Прэзумпцыя выключнасці
Непавагу і зневажанне нормаў міжнароднага права і дагаворных абавязацельстваў ЗША таксама зяўляецца адным з прыкмет які зарваўся звышдзяржаўнасці.
Праз паўгода пасля прэзідэнцкіх выбараў New York Times скардзілася, што Буш-малодшы праяўляе асаблівую ганарыстасці і непавагу да міжнароднага супрацоўніцтва. Ён скасоўвае адзін дагавор за адным, сабатуе іх выкананне, так як яны, нібыта, не служаць амерыканскім інтарэсам. Так было, напрыклад, у выпадку з Кіёцкім пратаколам па навакольным асяроддзі, які прадугледжвае памяншэнне выкідаў у атмасферу двухвокісу вугляроду. ЗША выйшлі з Дамовы па ПРА. Амерыканскі Сенат адмовіўся ратыфікаваць Дагавор аб усёабдымнай забароне ядзерных выпрабаванняў. Пагадненне па пытаннях стралковага зброі зьвяду да ўзроўню пустога дакумента, паколькі Буш не рашыўся угнявіць заўсёды гатовае аказаць фінансавую падтрымку ваенна-прамысловае лобі.
ЗША адмаўляюцца прызнаваць Міжнародны крымінальны суд (Рымскі статут).
У снежні мінулага года, калі Вашынгтон падвергнуўся тэрарыстычным актам з ужываннем узбуджальнікаў сібірскай язвы, ?/p>