Вынікі Другой Сусветнай вайны для СССР
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
?дразу пасля заканчэння вайны прыкметна ўзрасла цякучасць рабочай сілы на прадпрыемствах.
У 1946 годзе было прынята некалькі пастановаў, якія спрабавалі замацаваць на прадпрыемствах рабочых, якія ў пошуках лепшых умоў працы пераходзілі з месца на месца, карыстаючыся недахопам працоўнай сілы. У тым жа годзе быў афіцыйна пацверджаны прынцып здзельнай аплаты працы; што ж тычыцца нормаў выпрацоўкі, то яны былі ў некалькі разоў адвольна павялічаны. Урад вярнулася да апрабаванай ў 30-х гадах палітыцы прыярытэтаў, якая давала перавагу асобным буйным праектах і галінах (перш за ўсё цяжкай прамысловасці), кансервуем нізкі ўзровень жыцця насельніцтва.
У 1947/48 гг. былі прайграныя тыя ж эканамічныя зявы, што і ў 30-я гады. Спачатку взрывоподобный рост інвестыцый, якія далёка выходзілі за прадугледжаныя планам паказчыкі. Як і падчас першай пяцігодкі, велізарны лік анархічных пачатых новабудоўляў засталіся незавершанымі. Інвестыцыйны бум, раздуты дырэктарамі прадпрыемстваў, суправаджаўся інфляцыйнымі зявамі, звязанымі з дэфіцытам, цяжкасцямі ў забеспячэнні і перакосу ў аплаце працы, а таксама вельмі высокім ростам попыту на працоўную сілу з боку прадпрыемстваў, якія больш клапаціліся максімальным павелічэннем ліку якія працуюць і парку абсталявання, чым стварэннем умоў для павышэння прадукцыйнасці працы. У выніку, колькасць якія працуюць павялічылася на 5,5 млн. чалавек, у той час як план прадугледжваў дадатак у 4,8 млн. чалавек, а прадукцыйнасць працы расла за ўсё на 6% у год. [4, с. 335]
У прамысловасці фаза хуткага росту (1947-1948 гг.) І нават перагрэву (1949-1950 гг.) Затым змянілася фазай відавочнага запаволення да 1954 года. Пачынаючы з 1948 года, прамысловасць у поўнай меры выпрабавала цяжкасці, звязаныя сверхволюнтаристским пераглядам паказчыкаў чацвёртага пяцігадовага плана. Зварот да мадэлі развіцця 30-х гг. выклікаў значныя эканамічныя ўзрушэнні, рэзка пагоршылі ў 1951-1953 гг. ўсе гаспадарчыя паказчыкі, і сурёзную напружанасць у грамадстве.
.4 Правал рэформаў у сельскай гаспадарцы. Пагаршэнне становішча сялян
Шкода, нанесены сельскай гаспадарцы толькі ў калгасах складаў 181 млрд. рублёў. [14, с. 331] Па памерах пасяўных плошчаў краіна апынулася на ўзроўні 1913 года. Валавая прадукцыя сельскай гаспадаркі ў 1945 годзе складала 60% ад узроўню 1940 года. Цяжкасці аднаўленчага перыяду былі ўзмоцненыя наймацнейшай засухай 1946; акрамя таго, выдаткі на сельскую гаспадарку ў гады пасляваеннай пяцігодкі былі амаль у 4 разы менш, чым на прамысловасць. [14, с. 332]
Увосень 1946 года, з прычыны неўраджаю, абумоўлена часткова засухай, а збольшага катастрафічных правалам вопыту дробавага кіравання, урад вырашыла зноў прыбраць да рук сялянства, кантроль над якім у гады вайны быў аслаблены. Была разгорнута шырокая кампанія па развіццю ў калгасах сеткі партыйных ячэек. Адначасова Камісіі па справах калгасаў атрымала заданне прыняць усе меры да ліквідацыі парушэнняў калгаснага статута. Толькі за 1946 4,7 млн. га зямель, незаконна прысвоеных калгаснікамі, былі вернутыя ў калгасны фонд, з 1947 па 1949 год такім жа чынам былі адабраны яшчэ 5,9 млн. га. [4, с. 332]
Гэтыя меры цалкам разбурылі досыць зыбкая давер да ўраду, якое ўзнікла ў вёсцы падчас вайны і адразу пасля яе. У 1947-1648 гг. ўрад зьдзейсьніла ў дачыненні да калгаснікаў да мер прымусу, якія нагадалі ім пра горшых часы першай пяцігодкі: два ўказы, прынятыя 4 Чэрвень 1947, прадугледжвалі ад пяці да дваццаці пяці гадоў лагераў за ўсякае замах на дзяржаўную або калгасную ўласнасць.
У 1948 годзе калгаснікам было настойліва рэкамендавана падаць дзяржаве дробнае быдла, які ім было дазволена трымаць калгасным статутам. Як вынік, за паўгода было ўпотай забіта 2 млн. галоў жывёлы. [4, с. 332] былі моцна падвышаныя падаткі і зборы з даходаў ад продажаў на свабодным рынку. Да таго ж гандляваць на рынку модна было толькі пры наяўнасці спецыяльнага дазволу, які пацвярджае, што адпаведны калгас цалкам выканаў свае абавязацельствы перад дзяржавай. У той час, калі памер абавязковых паставак кожны год узрастаў, кошты, якія дзяржава плаціла калгасам за сельскагаспадарчую прадукцыю, заставаліся аж да 1952 ніжэй за ўзровень 1940 года і кампенсавалі, напрыклад, у выпадку вытворчасці збожжавых, толькі адну сёмую кошту. [4, с. 332]
Грашовая рэформа снежні 1947 г., складалася ў абмене банкаўскіх білетаў, праходзіла на ўмовах больш выгадным укладчыкам ашчаднага банка. Менавіта таму выключна моцна рэформа ўдарыла па сялянам, якія грошы, атрыманыя ў час вайны і асабліва ў 1945-1946 гг., Калі цэны на свабодным рынку былі асабліва выгаднымі, захоўвалі ў сябе, а не ў ашчадных касах, паколькі не адважваліся заявіць пра свае назапашванні .
Поспех гэтай акцыі для дзяржавы засведчыў той факт, што каля траціны грашовай масы не было прадстаўлена уладальнікамі ў дзяржаўныя банкі. Усе гэтыя меры стымулявалі масавы адток сялян у гарады: каля 8 млн. сельскіх жыхароў пакінулі свае вёскі ў 1946-1953 гг. [4, с. 333]
У канцы 1949 эканамічнае і фінансавае становішча калгасаў настолькі пагоршылася, 100 ўраду прыйшлося распрацаваць шэраг рэформаў. Адной з рэформаў была змена формы арганізацыі працы калгаснікаў. Да рэформы лічылася, што звяно, якое складалася ў асноўным з членаў сямі, найбольш эфектыўная структурная адзінка ва ўмовах недастаткова механізаванага сельскай гаспадаркі. Па новых рэформаў лічылася, што звяно, перш за ўсё, вядзе да ўмацавання індывідуалізму і сямейнай салідарнасці ў шкоду калектыўнай свядомасці. З вясны 1950 калгасная адміністрацыя па