Тэатральнае мастацтва СЮ СССР у гады НЭПа
Информация - История
Другие материалы по предмету История
?ада СЮ таварнай сельскагаспадарчай прадукцыi, набудучы Полунатуральная характар. У сваю чаргу, патрэбы iндустрыялiзацыi патрабавалi iншай арыентацыi вытворчаii, чым вясковы попыт. Таварны абмен памiж вёскай i горадам апынуСЮся парушаным. Першаму не было чаго даць за таварныя лiшкi i сяляне сталi пакiдаць iх у сваёй гаспадарцы. У другой палове 20-х гадоСЮ устаноСЮленыя планы хлебозаготовок апынулiся праваленымi.
На глебе эканамiчных бязладзiцы абазначыСЮся раскол СЮнутры кiруючай элiты. Аднымi з першых крытыкаСЮ НЭП сталi прадстаСЮнiкi рабочай апазiцыi, звязаныя з дзяржаСЮным сектарам эканомiкi (працоСЮныя Ленiнграда). Яны выступiлi з крытыкай партыi, забыла, па iх словах, аб сваёй асноСЮнай задачы - развiццi буйной прамысловаii. Паступова СЮ кiраСЮнiцтве партыяй спее iдэя неабходнаii радыкальных пераменаСЮ у эканомiцы краiны. Частка партыйнай элiты бачыла выхад з якое стварылася становiшча СЮ рэканструкцыi НЭП, правядзеннi "Звышындустрыялiзацыя", развiццi цяжкай прамысловаii СЮ мэтах СЮтрымання подступаСЮ да сусветнай рэвалюцыi.
Варта адзначыць, што новая эканамiчная палiтыка першапачаткова разглядалася толькi як часовая мера, адступленне, а не лiнiя, разлiчаная на доСЮгi тэрмiн. Яшчэ Ленiн у апошнiя гады жыцця папярэджваСЮ, што СЮ сувязi з пераходам да НЭПа, на аснове свабоды гандлю будзе адбывацца адраджэнне дробнай буржуазiя i капiталiзму, што фактычна можа ануляваць дасягненнi рэвалюцыi.
ПрадстаСЮнiкi левага крыла СЮ партыi СЮ сярэдзiне 20-х гадоСЮ канстатавалi, што эканомiка СССР у вынiку праводзяцца мер СЮсё больш iнтэгруецца СЮ сусветную гаспадарку i тым самым ператвараецца СЮ госкапиталистическую. Калi СЮлiчыць, што па эканамiчных паказчыках, узроСЮню прамысловай вытворчаii СЮ канцы 20-х гадоСЮ СССР саступаСЮ вядучым краiнам Захаду СЮ 5 - 10 разоСЮ, становiцца вiдавочным, што далейшае развiццё эканомiкi СЮ рамках НЭП, пагражала б ператварэнню Савецкага Саюза ць другарадную дзяржаву. Савецкi Саюз знаходзiСЮся СЮ становiшчы даганяе, адсталага (аСЮтсайдэра). У гэтай "гонцы за лiдэрам" нельга было, на думку партыйнага кiраСЮнiцтва, дапускаць памылак, дзейнiчаць напэСЮна. Крызiс, якi вылiСЮся на Захадзе СЮ 1929 годзе, СЮмацаваСЮ упэСЮненаiь палiтычнай элiты СССР у тым, што рынкавая эканамiчная мадэль непрадказальная, нестабiльная, таму патрэбен iншы падыход да эканамiчнага развiцця краiны.
Фактары мiжнароднага становiшча згулялi вялiкую ролю СЮ выбары мадэлi эканамiчнага развiцця краiны. У канцы 20-х гадоСЮ ужо мала хто сумняваСЮся, што сусветны рэвалюцыi СЮ блiжэйшы час не адбудзецца, а маладая савецкая рэспублiка апынецца СЮ атмасферы капiталiстычнага атачэньня пад цiскам хутка якая раiе ваеннай пагрозы.
Курс на сусветную рэвалюцыю, першапачатковы рэвалюцыйны рамантызм змяняецца устаноСЮкай на прагматызм - лiнiяй на пабудову "сацыялiзму СЮ асобна СЮзятай краiне".
На першыя ролi СЮ кiраСЮнiцтве партыяй i краiнай вылучаецца група прагматыкаСЮ на чале са Сталiнам, сканцэнтраваСЮ у сваiх руках вялiзную СЮладу, якая СЮзяла пад кантроль партыйны апарат i наменклатуру. Партыйны апарат паступова выцясняе са сваiх пастоСЮ апазiцыю, высунуСЮшы iдэю аб неабходнаii СЮ самы кароткi гiстарычны тэрмiн дагнаць i перагнаць перадавыя капiталiстычныя краiны. XV зезд ВКП (б) СЮ 1927 годзе прымае пяцiгадовы план развiцця народнай гаспадаркi. У аснову плана былi закладзеныя высокiя тэмпы iндустрыялiзацыi, наступ на частнокапиталистические элементы горада i вёскi шляхам значнага павышэння падатковых ставак i СЮзмацненне кааперыравання вёскi. Для паспяховага супрацьстаяння капiталiстычным лагера патрабавалася стварэнне моцнай эканамiчнай базы. Неабходна было стварыць магутную прамысловаiь, у першую чаргу, цяжкую, звязаную з вытворчаiю СЮзбраення. У вынiку, у канцы 20-х гадоСЮ партыйным кiраСЮнiцтвам быСЮ узяты курс на iндустрыялiзацыю краiны, узмацненне планава-дырэктыСЮнага будаСЮнiцтва сацыялiзму, "згортванне НЭПа".
2. Культурная палiтыка савецкай улады часоСЮ НЭПа. Тэатральнае справа СЮ СССР у гады НЭПа
/1 Тэатральнае справа СЮ СССР у гады НЭПа
Рэвалюцыя паказала поСЮны крызiс i крах сацыяльнай сiстэмы Расii. Усе тэатры - iмператарскiя i прыватныя - былi абвешчаныя дзяржаСЮнай уласнаiю новай улады.
У дарэвалюцыйным тэатры прадзюсарамi маглi выступаць i чыноСЮнiкi, i прыватныя асобы. Дырэктарам iмператарскiх i казённых тэатраСЮ прадзюсерскiя паСЮнамоцтвы i функцыi дэлегавалiся вярхоСЮнай уладай - дваром або урадам; кiраСЮнiкам гарадскiх тэатраСЮ - тэатральнымi камiсiямi гарадскiх дум; антрэпрэнёр i выбарным кiраСЮнiкам акцёрскiх таварыстваСЮ - прафесiйнай супольнаiю i, нарэшце, кiраСЮнiкам народных тэатраСЮ - шырокiмi пластамi схiльнай да iэнiчным творчаii грамадскаii . Такiм чынам, розныя сацыяльныя групы выбiралi прадзюсараСЮ у адпаведнаii са сваiмi iнтарэсамi i патрэбамi.
Пасля рэвалюцыi сiтуацыя радыкальна змянiлася. У тэатр прыйшоСЮ новы, "першабытны СЮ дачыненнi да мастацтва" (К. СтанiслаСЮскi) глядач.
У гады ваеннага камунiзму мастацкая жыццё факусуецца на тэатральным мастацтве. Гэта адзначыСЮ Герберт Уэлс падчас сваёй першай паездкi па Расii СЮ 1920 годзе: "Найбольш устойлiвым элементам рускай культурнага жыцця апынуСЮся тэатр". Колькаiь тэатраСЮ у гэтыя гады раiе лавiнападобна. У тым жа 1920-м часопiс "Веснiк тэатра" пiсаСЮ: "РЖ не толькi кожны горад, але, здаецца, што СЮжо i кожны квартал, кожны завод, фабрыка, шпiталь, працоСЮны i чырвонаармейскi клуб, сяло, а то i вёска маюць свой тэатр ". Гэты, як казаСЮ Меерхольд, "псiх