Асаблівасці раскрыцця вечных тэм у найноўшай плыні беларускай паэзіі
Курсовой проект - Литература
Другие курсовые по предмету Литература
p>ўдарыць гадзіньнік
забомкае
валяцца зьнічкі ўніз
вярніся ў дзяцінства
У эпоху непазбежных і непрырыўных камунікацый часта узнікае запатрабаваасць у вольнасці і адзіноце, што яўляе сабою індывідуалістычнасць, як характарыстыку літаратуры:
Раз уночы з ноўтбукам я вучыўся розным штукам,
Задрамаў, ды гучным стукам абудзілі праз акно.
Я падумаў: Што такое? Нават у маім пакоі
Не пакінуць у спакоі! Грукаюць, бы ў даміно.
Што патрэбна гэтым гоям? Можа быць, маё майно?! Merde! Shit! Говно!
Гістарычныя тэмы раскрываюца іранічна, амаль што саркастычна, за жосткасцю і брутальнасцю, характэрнай сучаснай моладзі. Супрацьлегласць з стандартамі светапогладаў - рызома.
Mein kampf - енчыць і шкадаваць
я майстар пахавальных працэсій
час ад часу цябе
прабач прадбач
перацягні мяне папругай да
а не пасля
зрабі з мяне ката
і не пушчай у хату
зрабі з мяне сабаку
і не пушчай на двор
я шляхціч і мужык
давай на недатканым
Апісанне нават дня чалавека пралягае ў рэчышчы стылістычных выпрабаванняў сучаснасці - англіцызмы, наватворы, жарганізмы. Простыя, вечныя тэмы раскрываюцца з пункту гледжання быту і паўсядзеннасці. Маральныя праблемы сучаснасці набываюць тыя ж адметнасці. Трэш
што маршрут у сем цыгарэт пралягае праз
бязьлюдную вуліцу і твой дом, дзе й вокны
ведаюць, што ты далёка; і таму як раз
так адзінока.
Смешна - у сэкандзе ўстрэціць сяброўку,
У аднолькавых сукнях танчыць на вечарыне.
Смешна- і радасна, і няёмка.
Смешна, калі без прычыны.
Напішу, ў аўтобусе як слышу,
Як па ціліфону гавару.
Пусць грамаціка таўпы мне пішчай -
Я затое словам не саўру.
Так крычаць у магазіне цёткі,
Вечарам ругаюцца дзядзькі,
Шчэ с утра паддаўшы добра воткі
І надзеўшы гразные парткі.
Усё паводле гульні:
бл*дзь найперш зьдзьмувае пыл са сваёй "чысьціні",
слабак выдае на героя, рыхтуючы пяткі,
мараліст, пракляты, патрабуе патакі,
бог is absent today - ні табе разнастайнасьці... ні-
чога сьвятога: усё па панятках.
Трагічная манера падачы псіхалагічных праблем чалавека з укючэннем метафары працэсаў біялагічных і ментальных, вызыванне бурных эмоцый у чытача любымі сродкамі мовы - тэнэнцыя даволі шырокая.
Высьпела роспач,
высьпела,
зьзяючай язвай на целе выступіла,
рапсодыяй высыхлай,
срэбраным выстрэлам,
вызнала,
вылезла,
задзірліва чорныя кветкі выставіла,
выскараскалася -
высьпела…
Кацэпцыя усе, што ты маеш можна прадаць - адназ найбольш наяуных у раскрыціі вечных тэм ў сучаснасці.
Высьпела роспач, вые нямая,
і проста так да яе не падойдзеш,
ды скажыце усім: чалавек, што складае,
мае танную роспач на продаж.
Іронія над плёнамі культуры:
А калі зазьзяе сонка,
Скінуць футры ўсе ў пару,
Я чароўныя трусёнкі
Фэтышыстам падару.
Тэндэнцыя ўсхваленняў простага чалавека, адычнасці абсалютна не характэрная беларускай літаратуры зявілася ў найноўшай плыні. Тут так сама прасочваецца тэма смерці і раскрыцце яе простае, побытавае, набліжанае да кожнага з нас.
І ўвесь сёньняшні вечар з вамі на корце - Макс Мірны.
Рукі ягоныя - золата, пот яго - ладан і сьмірна.
Прэс ягоны - тымпан, ногі яго - кіпарысы.
Водар навокал - сандал, што з чрэслаў ягоных выпарыўся.
Грудзі ягоныя - узвышшы гарналыжнага комплексу Сілічы.
У першых радах манэжу - людзі, якіх ён вылечыў.
Рэлігійная тэматыка з кантэкстамі і павуцінамі трагізму і адчуванняў смерці - тэндэнцыя, па сутнасці, распаўсюджаная, але ж часцей за ўсе сустракаецца ў палітычна-накіраваных вершах.
Дрэнна, калі міратворца страляе ў паветра.
Добра, калі міратворца стварае міра.
Проста з паветра, поўную блакітную каску,
на патрэбы як простых вернікаў, так і кліру.
Бо калі міратворца спраўна стварае міра -
то тады цудатворца спраўна стварае цуды,
і паводле пляну ўсё: плача Божая Маці,
і цалуе Юда, і пасьміхаецца Буда.
Заключэнне
Відавочна, што даследванні асаблівасцей вечных тэм ў беларускай літаратуры найноўшай плыні павінны весціся з улікам тых зменаў, якія выявіліся ў культуры постмадэрнісцкай прасторы. Перш за ўсе таму, што тлумачыць ці хаця б класіфікаваць многія зявы сучаснай літаратуры за дапамогай метадалагічнага апарату, прыстасаванага для аналізу прынцыпова іншай кльтурнай мадэлі, аказалася немагчымым. Айчыннае літаратуразнаўства павінна быць ў тэме і прызвычайвацца да таго, што са зяўленнем новай літаратуры і тэрміналогія для яе крытыкі таксама аднаўляецца : рытэйк, рызома, трэш, блогерства, брутал, ваніль, інтэртэйк і інш.
З тых асаблівасцяў вечных тэм, што мы заўважылі падчас гэтага даследвання можна адзначыць новыя, характарызуючыя эпоху, 21 стагоддзе:
Любоў.
Матырыяльная
Побытавая
Інфармацыйная
Машынная,механічная
Смерць:
Жорсткая
Маральная
Іранічная
Урбаністычная
Час:
Згублены
Сапсаваны інфармацыйнай прасторай
Індустрыяльны
Выкарастаныя літаратурныя крыніцы
1.В.Е. Халізеў Тэорыя літаратуры - Масква, Вышэйшая школа, 1999 г.
2.В.Ф. Рагойша Асаблівасці паэтыкі сучаснай беларускай літаратуры ў кантэксце сусветнага літаратурнага працэсу - Мінск, "Адукацыя i Выхаванне", 2008.
.Ківель І.У. Тыпалогія сро?/p>