Развiццё еСЮрапейскай iнтэграцыi
Информация - Юриспруденция, право, государство
Другие материалы по предмету Юриспруденция, право, государство
межах юрысдыкцыi ЕС, а таксама вырашэнне спрэчных пытання. Паседжаннi праводзяцца па просьбе дзяржа-члена цi якога-небудзь органа ЕС. Выносiць таксама рашэннi па iсках фiзiчных цi юрыдычных асоб. Суддзi прызначаюцца на шэiь гадо па дамоленаii рада краiн ЕС.
Ерапейскi Саюз пасля Маастрыхтскага дагавора сфармiравася абяднанне, якое прадсталяе сабой эканамiчны i валютны саюз, якому лаiiвы таксама некаторыя элементы палiтычнага саюза. Сярод iх ерапейскае грамадзянства, агульная знешняя палiтыка i палiтыка бяспекi, супрацонiцтва у галiне правасуддзя i нутраных спра. Разам з тым, ен не зяляецца нi федэрацыяй, нi канфедэрацыяй, а прадсталяе сабой абяднанне дзяржа i супольнаiя. Ерапейскi саюз не валодае правам юрыдычнай асобы, а пагэтаму не можа заключаць мiжнародныя дагаворы. Гэта застаецца прэрэгатывай дзяржа-удзельнiц i ваходзячых у яго супольнаiя.
На працягу 90-х гадо галоныя напрамкi дзейнаii ЕС былi звязаны з пераходам ад агульнага рынка да эканамiчнага i валютнага саюза, з фармiраваннем асно знешняй палiтыкi i палiтыкi галiне бяспекi, паступовай iнтэграцыi у ЕС Заходнеерапейскага саюза, з актывiзацыяй агульнай палiтыкi Сяродземнаморi, Азii, Афрыцы, Лацiнскай Амерыцы, з гарманiзацыйнай сацыяльнай сферы, з узаемадзеяннем у галiне юстыцыi i унутраных спра.
З пачатку 1999г. у 11 краiнах Ерапейскага Саюза (Астрыя, Бельгiя, Германiя, Iрландыя, Iспанiя, Iталiя, Люксембург, Нiдэрланды, Партугалiя, Фiнляндыя, Францыя) уведзена адзiная валюта ера, якая прымяняецца пры разлiках па безнаяных плацяжах. З 1студзеня 2002г. пачалi выкарыстоувацца манеты i банкноты "еура" для наяных разлiка.
У 1997г. Шэнгенскiя пагадненнi, да якiх не далучылiся Вялiкабрытанiя i Iрландыя, былi ключаны прававую сiстэму ЕС з мэтай стварэння агульнай прасторы свабоды, бяспекi, правасуддзя. У 1997г. бы падпiсан Амстэрдамскi дагавор, якi пацвярджа адзiнае грамадзянства Ерапейскага Саюза. Яно дапаняла, але не якiм разе не адмяняла прыналежнаiь да нацыянальнага грамадзянства. Грамадзянiн ЕС валодае наступнымi правамi:
- правам свабодна перамяшчацца i пастаянна пражываць на тэрыторыi дзяржа-удзельнiц;
- актыным i пасiным выбарчым правам на выбарах у мунiцыпальныя органы дзяржавы-удзельнiцы, дзе ен пражывае, не зяляючыся грамадзянiнам гэтай дзяржавы;
- актыным i пасiным выбарчым правам на выбарах у Ерапарламент у дзяржаве-удзельнiцы, дзе ен пражывае, не зяляючыся грамадзянiнам гэтай дзяржавы;
- правам на дыпламатычную i консульсую абарону на тэрыторыi трэцяй дзяржавы, у якой яго краiна не мае уласнага прадстанiцтва;
- правам звароту з петыцыяй у Ерапарламент па пытаннях кампетэнцыi апошняга;
- правам звароту органы ЕС на адной з 12 афiцыйных мо Саюза i атрымання адказу на той жа мове.
Яшчэ у 1985г. па хадатайству сямi краiн, не уваходзiшых у Супольнаiь (Астрыя, Iрландыя, Нарвегiя, Лiхтэнштэйн, Фiнляндыя, Швейцарыя, Швецыя) бы распрацаваны план стварэння Ерапейскай эканамiчнай зоны (ЕЭЗ), якая б прадсталяла сабой зону свабоднага гандлю з удзелам краiн супольнаii. У 1994г. такая зона была створана гэтымi дзяржавамi, акрамя Швейцарыi.
Як паказала будучыня, ЕЭЗ стала крокам на шляху часткi гэтых краiн да понапранага членства у ЕС.
Ерапейскi Саюз праводзiць актыную палiтыку адносiнах да краiн Усходняй Еропы. У яго межах створан i дзейнiчае Ерапейскi банк рэканструкцыi i развiцця для усходнеерапейскiх дзяржа. Яго мэтай зяляецца падтрымка рыначных рэформ i парламентскай дэмакратыi гэтых краiнах.
У канцы 90-х гадо у склад Ерапейскага Саюза ваходзiла 15 краiн. Разам з тым, многiя ерапейскiя дзяржавы афiцыйна заявiлi аб сваiм жаданнi далучыцца да iнтэграцыйных працэса у межах ЕС. Гэтыя пытаннi актына абмярковаюцца i iдзе падрыхточы працэс. У 1993г. Ерапейскi савет распрацава умовы ступлення ЕС новых члена (так званыя капенгагенскiя крытэрыi). Згодна з iмi кожная краiна-кандыдат павiнна мець:
- стабiльныя iнстытуты, гарантуючыя дэмакратыю, верхавенства закона, правы чалавека i абарону меншаiя;
- функцыянуючую рыначную эканомiку i здольнаiь саладаць з канкурэнцыяй i сiламi рынка у межах Саюза;
- здольнаiь прыняць на сябе абавязкi па членству, уключаючы прыхiльнаiь да мэта палiтычнага, эканамiчнага i валютнага саюза.
У канцы 2000г. у Нiццы адбылася канферэнцыя на вышэйшым узронi краiн-члена ЕС. Галонае пытанне было звязана з пашырэннем Саюза. Гэта пытанне было вырашана станоча i былi нават унесены змяненнi колькаснае прадстанiцтва краiн-члена у органах ЕС пасля яго пашырэння. Аднак больш канкрэтныя рашэннi СЮ гэтым сэнсе былi прыняты на сустрэчы лiдэраСЮ краiн ЕС у Капенгагене СЮ снежнi 2002г. Была дасягнута згода аб тым, што з 1 мая 2004г. У склад ЕС увойдуць наступныя 10 краiн: Венгрыя, Кiпр, Латвiя, Лiтва, Мальта, Польшча, Славакiя, Славенiя, Чэхiя i Эстонiя.
1 мая 2004 г. пасля доСЮгай працэдуры праверкi на адпаведнаiь капенгагенскiм крытэрыям адбылося самае буйнае пашырэнне ЕС. Агульная колькаiь краiн-удзельнiц павялiчылася да 25, а