Развiццё еСЮрапейскай iнтэграцыi
Информация - Юриспруденция, право, государство
Другие материалы по предмету Юриспруденция, право, государство
нцыi саюзе з ФРГ, якiя маглi бы быць пасталены пад пагрозу пасля ступлення Вялiкабрытанii. Такiм чынам першая спроба англiйскага рада далучыць краiну да працэса ерапейскай iнтэграцыi да поспеху не прывяла. Такi ж лес чака цяпер ужо iнiцыятыву лейбарыiкага рада, якi маi 1967г. накiрава афiцыйную заяву аб далучэннi да ЕЭС. Францыя зно цверда выказалася супраць. Толькi 1972г. прэмер-мiнiстр Вялiкабрытанii Э.Хiт дабiваецца згоды Францыi, дзе прэзiдэнтам бы ужо Ж.Пампiду, i шлях да ступлення Вялiкабрытанii у ЕЭС становiцца адкрытым. Адпаведным дагаворам 1972г. з кiранiцтвам агульнага рынка было прадугледжана, што Англiя становiцца яго понапраным членам з 1 студзеня 1973г.
Разам з Вялiкабрытанiяй да ЕЭС дылучылiся таксама Данiя i Iрландыя. Працэс яго пашырэння працягвася i далей. У 1981г. далучылася Грэцыя, у 1986г. Iспанiя i Партугалiя, у 1995г. Астрыя, Швецыя i Фiнляндыя. Iмкненне урада Нарвегii ключыць сваю краiну ЕЭС было двойчы перакрэслена вынiкамi сеагульнага рэферэндума.
Тры ерапейскiя абяднаннi (ЕАВС, Ераатам, ЕЭС) усе больш успрымалiся грамадствам як адзiная супольнаiь. У сувязi з гэтым 16 лютага 1978г. Ерапейскi парламент прыня рашэне аб увядзеннi тэрмiна Еурапейская супольнаiь у адносiнах да дзельнiка iнтэграцыйных працэса у межах гэтых трох абяднання. Пры гэтым усе тры абяднаннi заставалiся iснаваць i заховалi статус юрыдычнай асобы.
Працэсы iнтэграцыi развiвалiся паспяхова, абмяжоваючыся да 90-х гадо у асноным эканамiчнымi праблемамi. Былi лiквiдаваны мытныя пошлiны i колькасныя абмежаваннi у гандлi. У 1968г. уведзены агульны мытны тарыф у адносiнах да трэцiх краiн, праводзiлася унiфiкацыя фiнансавага заканадаства, распрацовалася адзiная аграрная палiтыка. У 70-я гады была ведзена агульная ерапейская разлiковая адзiнка экю. Шэнгенскiя пагадненнi 1985г. прадугледжвалi свабоду перамяшчэння грамадзян Ерапейскай супольнаii, а таксама агульныя вiзавыя правiлы у адносiнах да грамадзян трэцiх краiн. Гэтыя пагадненнi пачалi рэалiзовацца у пачатку 90-х гадо, але да iх не далучылiся Вялiкабрытанiя i Iрландыя.
Поспехi эканамiчнай iнтэграцыi, стварэнне прыватнаii у 1992г. агульнага рынка, ставiлi парадак дня пытанне аб пераходзе да новага зроню iнтэграцыi. Мелася на вазе стварэнне эканамiчнага i валютнага саюза, што абектына павiнна было прывеii да больш цесных узаемаадносiн у палiтычнай сферы, у прыватнаii, да большай узгодненаii iх дзеяння на мiжнароднай арэне. Гэтая праблема была вырашана Маастрыхтскiм дагаворам, падпiсаным 7 лютага 1992г. i ступiшым у сiлу 1 лiстапада 1993г.
Маастрыхтскi дагавор намецi больш канкрэтны план стварэння валютнага i эканамiчнага саюза, якi патрэбна было рэалiзаваць да 1999г. Прадугледжвалася стварыць у працэсе рэалiзацыi адзiную валюту i адзiны цэнтральны банк. Для Вялiкабрытанii, якая iнтэграцыйных працэсах рухалася больш запаволена, было зроблена выключэне. Дагавор прадугледжва таксама развiцце супрацонiцтва галiне знешняй палiтыкi i бяспекi, а таксама па пытаннях правасуддзя i нутраных спра. На аснове Маастрыхтскага дагавора бы створан Ерапейскi саюз (ЕС), якi вабра у сябе Ерапейскаю супольнаiь i яе кiруючыя органы.
Кiруючымi, цi лепш сказаць каардынуючымi органамi Ерапейскага саюза зяляюцца:
- Савет мiнiстра. Часта яго называюць Саветам мiнiстра замежных спра, бо менавiта гэтай якаii ен чаiей за се выступае. Аднак пры вырашэннi тых цi iншых галiновых праблем ен складаецца з адпаведных мiнiстра (напрыклад фiнанса, сельскай гаспадаркi i г.д.) Савет мiнiстра мае панамоцтвы прымаць абавязваючыя рашэннi практычна па сiх напрамках дзейнаii ЕС. Кiруюць паседжаннямi папераменна па графiку прадстанiкi сiх краiн. Тэрмiн кiранiцтва складае шэiь месяца. Кожная краiна мае Савеце мiнiстра адпаведную колькаiь галасо.
- Ерапейскi савет. Падчас яго называюць таксама Саветам Ерапейскага Саюза. У склад уваходзяць кiранiкi дзяржа i рада i старшыня Ерапейскай камiсii. Паседжаннi праходзяць не менш двух разо у год. Вырашае стратэгiчныя праблемы, вызначае генеральную палiтычную лiнiю ЕС.
- Ерапейскi парламент (ЕП). Гэта прадстанiчы орган Ерапейскага Саюза. Выбiраецца сеагульным прамым галасаваннем ва сiх краiнах-членах ЕС. Пры гэтым кожная краiна мае сваю квоту, у залежнаii ад колькаii насельнiцтва. Ерапейскi парламент праводзiць свае паседжаннi Страсбургу цi Брусселi. Старшыней ЕП з 1999г. зяляецца Нiколь Фантэн (Францыя). Гэта першая жанчына-старшыня парламента пасля 1979г. Ерапейскi парламент не мае панамоцтва для прыняцця рашэння, абавязковых для выканання дзяржавамi-удзельнiцамi цi органамi ЕС, ён удзельнiчае падрыхтоцы i прыняццi юрыдычных акта ЕС, бюджэта, у ратыфiкацыi мiжнародных пагадненя.
- Камiсiя Ерапейскiх супольнаiя. Чаiей за усе выкарыстоваецца неафiцыйная назва Ерапейская камiсiя. Яна прадсталяе сабой наднацыянальны выканачы орган, можна нават сказаць урад, якi займаецца пасядзеннай работай па правядзенню палiтыкi ЕС. Рыхтуе праекты дакумента для Савета мiнiстра. Фармiруецца на аснове дамоленаiя краiн-удзельнiц тэрмiнам на пяць гадо. Старшыней Ерапейскай камiсii з 1998г. зяляецца былы прэмер-мiнiстр Iталii Романо Продзi.
- Ерапейскi суд. Яго задачай зяляецца забяспечанне аднолькавага тлумачэння заканадаства