План Маршала
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
?ыне, насуперак распаўсюджанаму абывацельскім меркаванні, інфляцыі, гэта значыць, паступовай страты пакупной здольнасці грошай, не было. Проста рейхсмарки нацысцкага ўрада адразу страцілі пакупніцкую здольнасць, а ў якасці эквівалента выкарыстоўваліся цыгарэты і брэндзі [5, с.162]. У 1948 годзе пад кіраўніцтвам Людвіга Эрхарда была праведзена грашовая рэформа, па якой кожны грамадзянін атрымаў магчымасць абмяняць 40 наяўных рейхсмарок на 40 наяўных дойчмарок. Іншыя 28000000000 рейхсмарок, якія былі на руках, перакладаліся на рахунак па курсе 10 да 1, прычым 30% з іх адразу замарожваліся. Астатнія 100 мрд рейхсмарок проста знішчылі. Такім чынам, практычна ўсе грамадзяне знаходзіліся на роўных умовах, а грашовая маса ў краіне скарацілася да 4,5 мрд дойчмарок [5, с.163].
У 1949 годзе была праведзена агульная дэвальвацыя еўрапейскіх валют адносна даляра і пасляваеннай інфляцыі прыйшоў канец.
Следствам вайны і вялікім крокам на шляху да аднаўлення індустрыяльнага сусветнай гаспадаркі сталі міжнародныя валютныя пагадненні, падпісаныя ў 1944 годзе прадстаўнікамі 44 краін у амерыканскім горадзе Брэтан-Вудс [5, с.165].
Для краін - удзельніц Брэтан-Вудскім сістэмы была ўведзена сістэма, карэкціраваў фіксаваныя курсы валют. Курс валют фіксаваўся на ўзроўні, які дазваляў краінам рэалізаваць свае праграмы. Калі праз некаторы час не ўдавалася прывесці раўнаважкія курсы да фіксаваным, фіксаваны курс карэктаваўся. Курсы валют былі прывязаныя да даляра ЗША, долар - да золата і свабодна на ім абменьваўся. Аднак пры розных тэмпах эканамічнага развіцця краін - удзельніц было цяжка падтрымаць сістэму жорсткіх курсаў, што прывяло ў канчатковым рахунку да абмежавання сусветнага гандлю.
Тады ж, у 1944 годзе, у Брэтан-Вудса быў створаны Міжнародны Валютны Фонд (МВФ), які пачаў функцыянаванне з 1947 года [5, с.165].
01/02 Узмацненне "пагрозы камунізму". Ідэалагічнае абгрунтаванне плана Маршала
Да пачатку 1947 года ў Еўропе склалася вельмі неспакойная сытуацыя. Значныя разбурэння вийсткового часу, велізарная запазычанасць перавысіла 7 мрд. даляраў, халодная зіма, апатыя значнай часткі насельніцтва прывялі да голаду і новым узрушэнняў. Камуністы Францыі і Італіі, якія актыўна ўдзельнічалі ў супраціве нацыстам, істотна ўзмацнілі свае пазіцыі. Яны атрымалі значную частку галасоў на выбарах у мясцовай улады і цалкам маглі перамагчы на нацыянальных выбарах. Чырвоная армія акупавала Ўсходнюю Еўропу і здавалася была гатовая адправіцца ў Заходнюю [11 с.25].
З іншага боку была дастаткова развітая рыначная інфраструктура, багатыя традыцыі прадпрымальніцтва яшчэ не былі забытыя, працоўная сіла не страціла кваліфікацыю, а буржуазныя каштоўнасці, заснаваныя на "святая" прыватнай уласнасці, глыбока ўкараніліся ў псіхалогіі значнай часткі насельніцтва. Для аднаўлення эканамічнага росту патрэбен быў знешні імпульс - адначасовае ўліванні ў эканоміку матэрыяльных і фінансавых рэсурсаў, што не толькі дазволіла б запусціць эканамічны механізм, але і аднавіла б псіхалагічныя сілы еўрапейскіх нацый. Ажыццявіць такое ўліванне ў той перыяд маглі толькі ЗША [11 с.25].
Заканчэнне Другой сусветнай вайны прывяло да істотных зменаў ўсёй міжнароднай сітуацыі і суадносін сіл на міжнароднай арэне. Развіццё палітычнай і эканамічнай сітуацыі выклікала асцярогі па многіх прычынах. У вясной 1947 становішча ў Еўропе было нестабільным і трывожным. У Усходняй Еўропе складалася сістэма народных дэмакратый, ўсталёўваўся ўсё больш жорсткі кантроль Савецкага Саюза над гэтай часткай кантынента. У Заходняй Еўропе назіралася цяжкая эканамічны крызіс, нарастала сацыяльная напружанасць, што стварала перадумовы для палітычных перамен. Па гэтай прычыне для Злучаных Штатаў прадастаўлення эканамічнай дапамогі было прамой неабходнасцю, калі ўлічыць, што пазначаныя фактары прадстаўляюць найбольш спрыяльную глебу для змен такога роду. "Гэта неабходна, калі мы хочам захаваць нашы свабоды і нашы ўласныя дэмакратычныя інстытуты. Гэтага патрабуе наша нацыянальная бяспека", - падкрэсліў Ачесон [11 с.26].
Для ЗША, якія выйшлі з вайны як безумоўны лідэр і дамагліся ўмацавання сваіх міжнародных пазіцый у значнай меры дзякуючы паслабленню традыцыйных цэнтраў сілы (якімі ў Заходняй Еўропе былі Англія, Францыя і Германія, а ў Усходняй - СССР), былі створаны ўсе перадумовы для ажыццяўлення канцэпцыі " Pax-americana ", свету па-амерыканску. Важным крокам на гэтым шляху стаў план Маршала, у якім знайшоў сваё ўвасабленне знешнепалітычны курс Трумэна, а менавіта ажыццяўленне Праграмы еўрапейскага аднаўлення стала неадемнай часткай стратэгіі ЗША ў барацьбе за заваяванне дамінуючай пазіцыі ў свеце [11 с.27].
Па іроніі лёсу шкоду, нанесеную ў выніку Другой сусветнай вайны многім дзяржавам свету, дазволіў ЗША ажыццявіць праграму эканамічнага аднаўлення Еўропы і дамагчыся поспеху, атрымаўшы значныя палітычныя і эканамічныя дывідэнды. Гэта быў паспяховы стратэгічны крок Злучаных Штатаў, магчымасць рэалізацыі якога была правільна і своечасова ацэненая амерыканскімі стратэгамі.
Відавочна, што для пачатку эканамічнай і знешнепалітычнай экспансіі ЗША была неабходная адпаведная ідэалагічная база, якая апраўдвае гэтую экспансію. Такім чынам, пошук знешняга пагрозы і "вобразу ворага", замахваецца на свабоду і мірныя мэты Амерыкі, было таксама неабходнасцю для Злучаных Штатаў з мэтай зацвярджэння плана ў кангрэсе. Такі пагрозай стаў Савецкі Саюз і "пагроза камунізму", а непасрэднае замацаванне яны атрыма