Знешняя палітыка В'етнама: ад старажытнасці да пачатку XX стагоддзя
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
?аблівую, вялікую місію 2. Гартаючы старонкі ветнамскай гісторыі, міжволі прыходзіш да той жа думкі. Вытрымаць тое, што за ўсю сваю гісторыю вытрымалі ветнамцы, мог толькі сапраўды асаблівы, абраны народ. Магчыма, сакрэт у тым, што ветнамская нацыя, як такая, сфармавалася досыць даўно, нашмат раней, чым еўрапейскія і нават некаторыя азіяцкія. Складванне ветнамскай нацыі, па сутнасці, пачалося яшчэ да н.э., з абяднання ў адно цэлае двух галін народнасці ўе - лаквьет і аувьет. Нястомныя вайны з Паднябеснай імперыяй толькі ўмацавалі повязі, якія злучалі народы гор і раўнін, а боль за паняволеных Айчыну ў перыяды залежнасці і наступныя перамогі над праціўнікам паслужылі стымулам да росту нацыянальнай самасвядомасці, у поўнай меры адлюстраваць ў легендарным закліку з нагоды замірэння НДА. Некаторы разлад у адносінах народаў паўднёвай і паўночнай частцы краіны адбыўся ў перыяд феадальных войнаў у XVII стагоддзі, але ва ўмовах французскай агрэсіі ўе зноў абядналі свае сілы з тым, каб супрацьстаяць непараўнальна больш магутнаму суперніку. Аднак, як мы памятаем з гісторыі, пройдзе яшчэ досыць шмат часу, перш чым яны здолеюць гэта зрабіць.
Нельга не адзначыць яшчэ адзін важны момант: ступіўшы ў эпоху Найноўшага часу, ветнамцы, як і многія іншыя азіяты, апынуліся на парозе іншага значнага перыяду ў гісторыі - эпохі абуджэння Азіі. Да таго моманту, як у краіне Поўдня былі патушаныя апошнія агмені руху вернасці імператару, ужо адгрымелі марскія бітвы, якія выліліся ў неймаверную дагэтуль перамогу Японіі над Расеяй. Вялікі ўплыў на далейшае развіццё сітуацыі як у Ветнаме, так і ў іншых азіяцкіх дзяржавах, аказалі таксама падзеі, якія адбыліся ў 1912 г. у Кітаі - там перамагла Синьхайская рэвалюцыя. Гэтыя падзеі паказалі, што народы Азіі, як бы ні трымалі іх пад спудом, у стане чыніць свой лёс ўласнымі рукамі. А прыклад Расеі, дзе ў 1917 г. ўсталявалася савецкая ўлада, яшчэ больш ўмацаваў упэўненасць заняволенага Ветнама, што краіна зможа скінуць з сябе іншаземны прыгнёт - трэба толькі знайсці новае сродак абяднання мас для ўзняцця яго на барацьбу. Гэтым выратавальным сродкам стала камуністычная партыя, дзейнасць якой у выніку і прынесла свет, спакой і, самае галоўнае, свабоду вьетским землях. Аднак гэта ўжо матэрыял для наступнай курсавой працы.
Такім чынам, краіна Поўдня пасля перыяду свайго развіцця і мужания, да моманту ператварэння ў калонію ў XIX ст., Дамаглася двух рэчаў: непадзельнасці ўласнай тэрыторыі (у асноўным, дзякуючы эпосе Тэйшон) і сапраўднага адзінства нацыі, якія сталі галоўнымі яе дасягненнямі на ўнутрыдзяржаўным ніве. Але ў тым, што тычыцца знешняй палітыкі, дзеянні Ветнама, як мы памятаем, доўгі час былі вельмі абмежаваныя. Звязана гэта было з тым, што на працягу першых 15 стагоддзяў сваёй гісторыі ветнамскі народ быў вымушаны ў барацьбе з Кітаем адстойваць сваё права на незалежнасць. Такое становішча спраў тлумачылася, перш за ўсё, значнасцю ветнамскага дзяржавы. Ветнам быў, ёсць і застаецца важным пунктам ПУА. Гэта краіна, зямлі якой ўтойваюць у сабе незлічоныя багацці: у нетрах паўночнай яе частцы, як мы ўжо казалі, можна адшукаць усю табліцу Мендзялеева, знак якасці ветнамскага Поўдня - гэта рыс, каўчук і, вядома ж, золата, успомніць хоць бы залатое дно Ветнама - Куангнам3. Акрамя таго, Ветнам - гэта прыбярэжная дзяржава, якая мае ў сваім распараджэнні вялікая колькасць партоў, праз якія традыцыйна вялася міжнародная гандаль. З Ветнамам традыцыйна гандлявалі іншыя краіны рэгіёну, напрыклад, сіямскія і яванскія дзяржавы, а пачынаючы з XVI ст. ветнамскія рынкі былі адкрыты і для еўрапейцаў. Але і гэта яшчэ не ўсё: Ветнам гістарычна зяўляўся своеасаблівым стратэгічным калідорам, на адным канцы якога быў выхад да краін Паўднёвых мораў, а на іншым - прамая дарога ў Кітай, а адтуль і ў Індыю, якіх з ветнамскім дзяржавай звязвалі, у першую чаргу, культурныя путы, і некаторыя аспекты міжэтнічнага падабенства. Прымаючы да ўвагі ўсе вышэйпаказаная, нядзіўна, што многія краіны з цікавасцю пазіралі на Ветнам. Гэтымі прычынамі і тлумачыліся сістэматычныя спробы той жа Паднябеснай заваяваць "дзяржава Поўдня. Усё змянілася ў XV стагоддзі: ветнамцы дамагліся выгнання кітайскіх агрэсараў са сваіх зямель, тым самым забяспечыўшы краіне спакойнае існаванне на працягу 3 наступных стагоддзяў.
Дамогшыся незалежнасці, ветнамскі народ атрымаў не толькі права на самакіраванне, але і магчымасць ўласнаручна праводзіць знешнюю палітыку. Тады ж выявілася і натуральная тэндэнцыя вьетского дзяржавы да пашырэння. Ветнам больш ніхто не стрымліваў ў яго знешнепалітычных пачынаннях, і неўзабаве ў палітыцы краіны Поўдня пачатак выяўляцца імкненне да засваення і наступнаму далучэнню суседніх тэрыторый, а пасля - і тэндэнцыя да руху ўглыб паўвострава. Так, заваяваўшы тэрыторыі дажываюць свае дні Тьямпы і прасунуўшыся на поўдзень да дэльце р. Меконг, ветнамскае дзяржава здабыла свае цяперашнія абрысы. Але прасунуцца ўглыб паўвострава і канчаткова авалодаць Лаосам і Камбоджай Ветнаму перашкодзіла супраціў мясцовага насельніцтва, а таксама знешняя пагроза з боку капіталістычнай Францыі, якая на знешнепалітычным ніве цярпела няўдачу за няўдачай. Менавіта гэтым тлумачыўся той факт, што французы ўчапіліся ў Ветнам мёртвай хваткай - ўпусціць ветнамскія рынкі Францыя, да таго моманту ўжо страціла шэрагу каланіяльных уладанняў, сабе дазволіць не магла. Ветн?/p>