Ганна Іаанаўна Імператрыца Усерасійская
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
ць пасада ў спадчыну ў нашчадстве свайго бацькі, цара Іаана Аляксеевіча, і яшчэ ў 1731 годзе апублікавала маніфест аб ўчыненні усенароднай прысягі ў вернасці спадчынніку расійскага пасаду, якога яна пасля прызначыць. Спадчыннікам гэтым і зьявіўся Ян Антонавіч. Зрабіўшыся імператрыцай усерасійскай, А. ў 1737 годзе, пасля смерці апошняга Курляндскага герцага з дынастыі Кетлеров, паспрабавала даставіць карону герцага Курляндскага свайму фаварыту Бірона; ва ўгоду ёй яго прызналі ў гэтым годнасці і польскі кароль, і імператар. Неўзабаве пасля нараджэння Яна Антонавіча імператрыца цяжка захварэла, і тады ўстаў перад ёй новае пытанне: каго прызначыць рэгентам? Яна лічыла найбольш прыдатным для гэтай пасады Бірона, але, ведаючы варожыя адносіны да яго вяльможаў, баялася яшчэ мацней аднавіць іх супраць свайго ўлюбёнца. Бірона, з свайго боку, марыў пра регентстве і вельмі спрытна дамогся таго, што дзяржаўныя людзі, якія карысталіся даверам імператрыцы, як Миних, Астэрман, Галоўкін, Левенвольде, князь Чаркаскі і многія іншыя, выказаліся за яго, а Астэрман паднёс імператрыцы да подпісы маніфест аб прызначэнні Бірона рэгентам да паўналецця Яна Антонавіча. Пасля доўгіх ваганняў А. пагадзілася на гэта. На другі дзень, 17 кастрычніка, яна памерла, і рускім імператарам быў абвешчаны двухмесячны Ян Антонавіч, пад регентством Курляндскага герцага Бірона. Бірона не ўдалося ўтрымаць уладу. Дачаснікі ненавідзелі і рускія, і немцы, пагарджала гвардыя. Бацькі імператара асцерагаліся, што рэгент адбярэ ў іх сына а іх вышле ў Нямеччыну. 9 Лістапад 1740 года Бірона быў арыштаваны гвардзейцамі на чале з фельдмаршалам Минихом. Звяржэнне Бірона не прывяло да сурёзных пераменаў у вобразе праўлення.Рэгенткай была абвешчаная Ганна Леапольдаўна.
Панаванне чужаземных дачаснікаў абудзіла ў гвардзейскай асяроддзі сімпатыі да дачкі Пятра Вялікага - цэсарэўны Лізавеце, у якой бачылі законную прадаўжальніца бацькоўскага справы. Патрыятычныя пачуцці вялі да ідэалізацыі цара ператварыў Расію ў вялікую дзяржаву. Да таго часу цяжар Пятроўскіх рэформаў збольшага прызабылася. Імператар застаўся ў народнай памяці суровым, але справядлівым.Распаўсюджваліся нават легенды пра яго барацьбе з прыгнятальніка народа. У ноч на 25 лістапада 1741 Лізавета зявілася ў казармы Праабражэнскага палка І, паклікаўшы салдат паслужыць ёй гэтак жа, як яны служылі яе бацьку, паехала на чале гренадерской роты да Зімоваму палаца. У палац гвардзейцы ўнеслі яе на плячах. Арышт Брауншвейгская прозвішчы прайшоў без найменшага супраціву.Так пачалося 20-гадовае валадаранне Лізаветы Пятроўны.
Спіс літаратуры
1. Дэшвуд Ф. Дзённік знаходжання ў С.-Пецярбургу ў 1733 годзе / Пер. Ю.М. Беспятых // Беспятых Ю.Н. Пецярбург Ганны Іаанаўны ў замежных апісаннях.Уводзіны. Тэксты. Каментары. - СПб.: Бліц, 1997. - С. 55-86.
. Герман Э. Царстваванне Ганны Іаанаўны. 1730-1740. / / Беларускі архіў, 1866. - Мн. 1. - СТБ. 1-38; Вып. 2. - СТБ. 137-171; Вып. 5. - СТБ. 661-674; Вып. 8. - СТБ.1349-1374; Вып. 9. - СТБ. 1508-1538.
. Джастис Э. Тры гады ў Пецярбургу / Пер. Ю.М. Беспятых // Беспятых Ю.Н. Пецярбург Ганны Іаанаўны ў замежных апісаннях. Уводзіны. Тэксты. Каментары. - СПб.: Бліц, 1997. - С. 87-110.
. Кацярына II. Ўласнаручны нататка Кацярыны II аб спробе Далгарукі ў 1730 г. абмежаваць ўлада самадзяржаўя // Беларуская даўніна, 1875. - Т. 12. - № 12. - С. 388.
. Кастамараў Н.І. Руская гісторыя ў жыццяпісу яе найгалоўных дзеячаў. Ганна Иоановна.