Утварэнне Беларуская ССР
Информация - История
Другие материалы по предмету История
выдадзенай 9 сакавiка 1918 г. Выканком савета зезда назваСЮ сябе радай 1-га Беларускага зезда. У яе склад увайшлi пяць членаСЮ Вiленскай Беларускай рады: А.Луцкевiч, I.Луцкевiч, Д.Сямашка, Я.Станкевiч i О.Туркевiч, якiя прыехалi СЮ Мiнск [2, с.97].
На першым пасяджэннi рады 1-га Беларускага зезда, якое адбылося 9 сакавiка, быСЮ прыняты Статут рады БНР, вызначаны яе склад, зацверджаны 1-я i 2-я УстаСЮныя граматы. Акрамя 27 членаСЮ рады зезда - членаСЮ выканкома, якiя лiчылiся пераемнiкамi СЮлады, атрыманай ад 1-га Беларускага зезда, у склад Рады былi СЮведзены дзевяць асоб ад правiнцыйных беларускiх рад, 10 - ад Мiнскага земства, 10 - ад гарадскога самакiравання, 15 - ад нацменшаiей (сем яСЮрэяСЮ, чатыры палякi, двое рускiх, адзiн лiтовец, адзiн украiнец). У лiку 71 члена рады беларусаСЮ было 36, прадстаСЮнiкоСЮ Мiнска - звыш 55 чалавек [2, с.97]. Такiм чынам, рада БНР па свайму складу была пераважна мiнскiм органам.
Неаднародным быСЮ сацыяльны склад рады. Кiруючую ролю СЮ ёй ажыццяСЮлялi сярэднiя пласты нацыянальнай iнтэлiгенцыi. У партыйных адносiнах яна складалася з прадстаСЮнiкоСЮ розных нацыянальна-сацыялiстычных партый (Беларускай сацыялiстычнай грамады, Абяднанай яСЮрэйскай сацыялiстычнай партыi, сацыялiстаСЮ-сiянiстаСЮ, Паалей-Цыён, Бунда), а таксама рускiх эсэраСЮ i меншавiкоСЮ. Усе гэтыя партыi выступiлi супраць Кастрычнiцкай рэвалюцыi, але не СЮсе падтрымлiвалi аддзяленне Беларусi ад Расii i СЮтварэнне беларускай нацыянальнай дзяржавы. Рускiя эсэры i меншавiкi разам з яСЮрэйскiмi сацыялiстычнымi партыямi выказвалiся за знаходжанне Беларусi СЮ складзе Расii. ЯСЮрэйскiя партыi аiерагалiся, што СЮ беларускай нацыянальнай дзяржаве на першыя пазiцыi выйдзе беларуская буржуазiя. Рускiя эсэры адстойвалi iдэю адзiнай i непадзельнай Расii. Толькi БСГ патрабавала самавызначэння Беларусi на буржуазна-дэмакратычнай аснове.
У зацверджанай радай 2-й УстаСЮной грамаце Беларусь абвяшчалася Народнай Рэспублiкай. ВыканаСЮчы камiтэт быСЮ перайменаваны СЮ Раду БНР, абраны прэзiдыум Рады на чале з I.Серадой. На тэрыторыi рэспублiкi былi абвешчаны свабоды слова, друку, сходаСЮ, забастовак, сумлення, недатыкальнаiь асобы i жылля, права на аСЮтаномiю, раСЮнапраСЮе моСЮ усiх нацыянальнаiей Беларусi. Пацвярджалася права прыватнай уласнаii на зямлю, якая бясплатна перадавалася тым, хто яе апрацоСЮваСЮ. Лясы, воды, нетры зямлi абвяшчалiся СЮласнаiю БНР. ПаСЮсюдна СЮстанаСЮлiваСЮся 8-гадзiнны працоСЮны дзень.
Спасылаючыся на тое, што на мiрных перагаворах у Брэiе i СЮ Брэiкiм. мiрным дагаворы нiчога не гаварылася пра беларускую дзяржаву i што па гэтаму дагавору значная частка тэрыторыi Беларусi была акупiравана германскай армiяй, рада БНР насуперак волi прадстаСЮнiкоСЮ арганiзацый i партый рускай арыентацыi на пасяджэннi СЮ ноч з 24 на 25 сакавiка 1918 г. пасля дзесяцiгадзiнных спрэчак прыняла пастанову аб незалежнацi Беларусi. Супраць аддзялення Беларусi ад савецкай Расii галасавалi дэпутаты гарадской, земскай i бундаСЮскай фракцый. Ад галасавання СЮстрымалiся прадстаСЮнiкi Абяднанай яСЮрэйскай сацыялiстычнай партыi, Паалей-Цыён i сацыялiстаСЮ-рэвалюцыянераСЮ. Земская фракцыя выйшла з рады БНР i адклiкала сваiх прадстаСЮнiкоСЮ з Народнага сакратарыята. Такiм чынам, з 71 члена рады БНР за аддзяленне Беларусi ад Расii галасавалi 40, супраць было 22, устрымалася 9 членаСЮ рады [2, с.98].
Згодна з 3-й УстаСЮной граматай, якая была выдадзена 25 сакавiка 1918 г., БНР абвяшчалася незалежнай i вольнай дзяржавай. У яе склад былi СЮключаны МагiлёСЮская, Мiнская, Вiцебская губернi, а таксама беларускiя часткi Гродзенскай, Вiленскай, Смаленскай, ЧарнiгаСЮскай i сумежных губерняСЮ [5, с.58].
У той час, калi армiя iнтэрвентаСЮ пакiдала Беларусь, Рада народных мiнiстраСЮ БНР у 4-й УстаСЮнай грамаце ад 29 лiстапада 1918 г. заклiкала беларускi народ да захавання парадку, якi яна прапагандавала. Аднак новая грамата не садзейнiчала СЮмацаванню становiшча рады. Рэакцыяй на яе была спроба стварэння палiтычнага цэнтра без рады, на базе земстваСЮ, сацыялiстычных партый, прафесiйных арганiзацый i фармiравання на гэтай падставе органаСЮ краявой улады. Аднак кiраСЮнiкi гэтых арганiзацый не змаглi дамовiцца памiж сабою. ПрадстаСЮнiкi левых груповак, якiя раiаравалiся СЮ БНР, схiлялiся да супрацоСЮнiцтва з савецкай уладай.
У гэтых абставiнах рада i СЮрад БНР выдалi 5-ю Грамату, у якой заклiкалi беларускi народ да выступлення супраць савецкай улады, якая аднаСЮлялася, да абароны БНР, да СЮсеагульна грамадзянскага шчаiя i стварэння на меiах беларускiх саветаСЮ, якiя павiнны падпарадкоСЮвацца радзе БНР. Аднак магчымаiей для рэалiзацыi гэтага не было. РЖмкненне беларускай буржуазii здзейснiць нацыянальнае самавызначэнне на буржуазна-дэмакратычнай аснове поспеху не мела. Палiтычны крызiс настолькi глыбока паралiзаваСЮ раду БНР, што пераадолець яго яна не змагла.
З пачатку свайго абвяшчэння БНР не знайшла падтрымкi шырокiх народных мас. Прычын таму iснавала шмат. Перш за СЮсё патрэбна мець на СЮвазе, што яна была створана i iснавала СЮ вельмi неспрыяльных умовах, у час нямецкай акупацыi. Германскi СЮрад i фiнансавыя групы, якiя стаялi за iм, былi супраць знаходжання Беларусi СЮ складзе Расii. 3 няменшым жаданнем яны гатовы былi супрацьстаяць паглынанню Беларусi Польшчай. Яны выношвалi планы СЮключэння Беларусi СЮ зону свайго СЮплыву. Таму нядзiСЮна, што акупацыйны рэжым заваёСЮнiкаСЮ выступаСЮ супраць падтрымкi нацыянальных памкненняСЮ органаСЮ улады абвешчанай беларускай дзяржавы. Да таго ж ён успрымаСЮся народам як варожы. Але рада СЮ пошуках падтрымкi вымушана была