Першая сусветная вайна на аўстра-венгерскім фронце
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
і рускага салдата, пра яго самаахвяраванне дзеля агульнай справы. Таксама ён дае станоўчую ацэнку рускай Вярхоўнаму камандаванню, апраўдваючы ўварванне рускіх войскаў у Усходнюю Прусію, ацэньваючы гэта як вымушаны крок для выратавання саюзнай Францыі, без чаго перамога была б неймаверная.
Дадзены крыніца дае падрабязнае апісанне ваенных аперацый 1914-1917 гг., (Галіцыйская, Карпацкая, аперацыя па захопу Галіча і Пярэмышлі, Луцкая), так як генерал Брусілаў быў асабіста знаёмы і з вярхоўным галоўнакамандуючым, і з камандуючым франтамі; асабіста наведваў палі бітваў. Акрамя таго, ва ўспамінах А.А. Брусилова асветлены многія моманты, звязаныя з падрыхтоўкай і правядзеннем адной з найбольш выбітных стратэгічных аперацый першай сусветнай вайны - наступу рускага Паўднёва-Заходняга фронту летам 1916 Успаміны ваенных кіраўнікоў Францыі і Англіі адлюстроўваюць ўзаемаадносіны Расіі з саюзнікамі ў галіне каардынацыі стратэгічных намаганняў.
Вялікую цікавасць уяўляюць успаміны М.Д. Бонч-Бруевіча, дзе ярка і вобразна распавядаецца аб праблемах забеспячэння арміі, адзначаюцца як станоўчую, так і адмоўную боку рускага вярхоўнага камандавання. У працы вялікая ўвага надаецца стратэгічным планам і падрабязна асвятляюцца праблемы, з якімі сутыкаецца руская армія ў 1915 годзе. Аўтар апісвае падзеі "Вялікага" адступлення і "Горлицкого" прарыву, але не дастаткова падмацоўвае апавяданне фактычным матэрыялам і архіўнымі дакументамі, спасылаючыся ў асноўным на мемуарнай літаратуры.
Навуковая навізна працы складаецца ў сістэматызацыі матэрыялу аб ходзе баявых дзеянняў на аўстра-венгерскім кірунку, выяўленні і дэманстрацыі моцных і слабых бакоў стратэгіі Паўднёва-Заходняга фронту з улікам дасягненні сучаснай гістарычнай і ваеннай навукі.
Апрабацыя: папярэднія вынікі даследавання прадстаўляліся ў выглядзе курсавой работы па Гісторыі Расіі, а таксама дакладваць на семінарскіх занятках.
Практычнае прымяненне вынікаў працы магчыма пры выкладанні гісторыі Расіі і Усеагульнай гісторыі ў школе на ўроках у 9 і 11 класах па тэмах: "Расея ў Першай сусветнай вайне", "Першая сусветная вайна і яе наступствы".
Дадзеная тэма застаецца актуальнай, таму што аўстра-вугорскае кірунак зяўлялася найбольш важным у ходзе першай сусветнай вайны на Усходнім фронце. Пераможныя кампаніі 1914 (Галіцыйская, Рава-Руская, Карпацкая, Луцкая і інш) карэнным чынам змянілі расстаноўку сіл на франтах Першай сусветнай вайны і начыста разбілі планы аўстра-германскага камандавання аб вокамгненна спосабе вядзення ваенных дзеянняў. 1915 начыста разбурыў планы аўстра-германскага камандавання па хуткім разгрому рускіх сіл, а 1916 цалкам абяскровілі аўстра-венгерскія арміі і падчас паспяховага і выразна спланаванага прарыву рускіх войскаў цалкам пахаваў надзеі аўстра-венгерскага камандавання на пераможны зыход ваенных дзеянняў на Рускім фронце. Толькі рэвалюцыйнае закісанне ў рускай арміі выратавалі Аўстра-Венгрыю ад поўнага і хуткага разгрому.
1. Развіццё ваенных дзеянняў падчас кампаніі 1914
1.1 Галіцыйская аперацыя
Аўстра-вугорскае камандаванне планавала ваенныя дзеянні на двух франтах: у Галіцыі - супраць Расеі і на Балканах - супраць Сербіі і Чарнагорыі. Не выключалася магчымасць адукацыі фронту супраць Італіі. Гэта абумовіла складанне трох варыянтаў плана вайны і дзяленне сухапутных сіл на тры аператыўных эшалона (групы): групу "А" (9 карпусоў), якая прызначалася для дзеянняў супраць Расіі, "мінімальную групу Балкан" (3 корпуса) - супраць Сербіі і Чарнагорыі і групу "Б" (4 корпуса), якая зяўлялася рэзервам вярхоўнага камандавання і магла быць выкарыстаная як для ўзмацнення першых двух груп, так і для адукацыі новага фронту ў выпадку выступу Італіі. Генеральныя штабы Аўстра-Венгрыі і Германіі падтрымлівалі паміж сабой цесную сувязь, каардынуючы свае стратэгічныя планы. Аўстра-венгерская план вайны супраць Расеі прадугледжваў нанесці галоўны ўдар з Галіцыі паміж Віслай і Бугам на З.-У. насустрач германскім войскам, якія павінны былі адначасова развіваць наступ з Усходняй Прусіі на Ю.-У. да Седлецу ў мэтах асяроддзя і разгрому групоўкі рускіх войскаў у Польшчы. Аўстра-венгерская флот на Адрыятычным моры меў задачу абараняць ўзбярэжжа.
Рускі Генеральны штаб распрацаваў два варыянты плана вайны, якія мелі наступальны характар. Варыянт "А" прадугледжваў разгортванне галоўных сіл рускай арміі супраць Аўстра-Венгрыі, варыянт "Г" - супраць Германіі, калі яна будзе наносіць галоўны ўдар на Усходнім фронце. Ажыццёўлены ў рэчаіснасці варыянт "А" планаваў канцэнтрычныя наступу ў Галіцыі і ва Усходняй Прусіі ў мэтах разгрому супрацьстаяць груповак праціўніка, а затым агульнае наступленне ў межы Германіі і Аўстра-Венгрыі. Для прыкрыцця Петраграда і Поўдня Расіі вылучаліся дзве асобныя арміі. Стваралася таксама Каўказская армія на выпадак ўступлення ў вайну Турцыі на баку Цэнтральных дзяржаў. Балтыйскага флоту ставілася задача абараняць марскія подступы да Петраградзе і не дапускаць прарыву германскага флоту ў Фінскі заліў. Чарнаморскі флот не меў зацверджанага плана дзеянняў.
Аўстра-Венгрыя разгарнула супраць Расеі 4 арміі (з 1-й па 4-ю). На правым флангу аўстрыйскіх войскаў у раёне Тарнополя разгарнулася група генерала Кевеса, усяго 10 пяхотных і 3 кавалерыйскія дывізіі, 448 гармат.
У раёне Львова разгортваліся 3-я армія генерала Брудермана, усяго 6 пяхотных і 3 кавалерыйскія дывізіі, 288 гармат. 4-я армія генер