Першая сусветная вайна на аўстра-венгерскім фронце
Дипломная работа - История
Другие дипломы по предмету История
ная вайна 1914-1918 гг." Доўгі час заставалася самым поўным апісаннем падзей Першай сусветнай вайны, і ў прыватнасці баявых дзеянняў на найважным участку для рускага вярхоўнага камандавання - руска-аўстрыйскім фронце, якое мелася ў савецкай гістарыяграфіі, і служыла ў якасці асноўнага навучальнага дапамогі ў ваенных акадэміях. Гэтая праца ўтрымлівае шмат звестак, якія адносяцца да аўстра-вугорскаму фронту, але не атрымалі належнага асвятлення пытанні стратэгіі і слаба паказана стратэгічная сувязь Паўднёва-Заходняга фронту з іншымі франтамі.
З пункту гледжання праблемы стратэгічнага кіраўніцтва уяўляе значны інтарэс іншая праца А.М. Зайончковского, якая адмыслова прысвечана рускай фронту. Аўтар вывучыў кіраванне аперацыямі з боку вярхоўнага галоўнакамандавання і камандавання групамі армій ў кампаніях 1914-1915 гг., На аўстра-венгерскім фронце. Ён падрабязна разгледзеў праблему, але яго канчатковыя высновы пакутуюць пэўнай аднабаковасцю.
З імем А.М. Зайончковского звязана распрацоўка капітальнага працы і па такой праблеме, як планаванне вайны на аўстра-венгерскім фронце. Аўтар прасачыў эвалюцыю стратэгічнага плана рускага камандавання, даў яму ацэнку; раскрываюцца мерапрыемствы ў галіне будаўніцтва і падрыхтоўкі ўзброеных сіл. Пазней аналагічныя сюжэты былі разгледжаны В.А. Меликовым у працы "Стратэгічнае разгортванне".
У працэсе даследавання сусветнай вайны 1914-1918 гг., Закранаецца і такая праблема, як матэрыяльна-тэхнічнае забеспячэнне ўзброенай барацьбы. Праблеме баявога забеспячэння рускай арміі ў Першую сусветную вайну прысвечана манаграфія А.А. Маниковского. Аўтар падрабязна разгледзеў гэтую тэму і прыйшоў да высновы, што няўдачы на фронце вынікалі не толькі ад недахопу баявога забеспячэння. Іх прычыны караніцца глыбока ва ўмовах жыцця краіны, а сам недахоп баявога забеспячэння зяўляўся толькі частковым і прытым знешніх праявай гэтых умоў, як непазбежнае іх следства. У 1930 г. выйшла другое выданне працы А.А. Маниковского, значна перапрацаванае і пашыранае Я.З. Барсуковым. У ім больш за палову матэрыялу было напісана нанова. У 1937 г. зявілася трэцяе выданне гэтай манаграфіі. Даследаванне А.А. Маниковского істотна дапаўняе Двухтомная манаграфія Е. Барсукова "Руская артылерыя ў сусветную вайну". Былі апублікаваныя працы па ўсіх іншых відах тылавога забеспячэння.
Савецкія гісторыкі шмат зрабілі ў галіне распрацоўкі праблемы узаемаадносін Расіі з саюзнікамі па ваенных пытаннях і ролі рускага фронту, адзначаецца найважнейшая ролю Заходняга і Паўднёва-Заходняга участкаў рускага фронту - аўстра-вугорскае кірунак, у агульным падчас Першай сусветнай вайны. Тэма знайшла адлюстраванне ў працах М. Валентинова. Дзякуючы дакументальным матэрыялах, якія змяшчаюцца ў манаграфіі, праца Н. Валентинова незаменная ў працэсе вывучэння дыпламатычны адносін у прадваенны і ваенны перыяды.
Пытанні стратэгічнага кіраўніцтва шырока асвятляліся ў манаграфічных даследаваннях аб асобных аперацыях на аўстра-венгерскім фронце. Працы Г.К. Каралькова "не спраўдзіўся Каны" і "Лодзінскае аперацыя", адрозніваюцца багаццем фактычнага матэрыялу і глыбокімі тэарэтычнымі абагульненнямі. Нягледзячы на аднабаковыя ацэнкі дзейнасці Стаўкі, савецкія ваенныя гісторыкі адзначалі, у цэлым, яе станоўчую ролю ў зрыве задум суперніка, як на ўсім фронце, так і на асобных яго ўчастках. Паказвалася, што стратэгічнае мысленне рускага вярхоўнага галоўнакамандавання стаяла на досыць высокім узроўні.
У 1960-1980-я гг. ў свет выходзяць выдання, інакш разглядаюць падзеі "Вялікай" вайны. Сярод агульных прац па гісторыі ваенных дзеянняў на аўстра-венгерскім участку фронту бачнае месца займаюць працы А.А. Строкова. Аўтар грунтоўна разгледзеў пытанні паходжання і характару вайны, ход ваенных дзеянняў на розных кірунках Паўднёва-Заходняга і Заходняга франтоў. Манаграфія багатая фактычным матэрыялам, у тым ліку падрабязнымі звесткамі аб лікавым суадносінах ваюючых бакоў. А.А. Радком апісвае ход правядзення пераможных для рускага зброі ваенных аперацый - Галіцыйская, Варшаўска-Ивангородская, Карпацкая, Брусілоўскі, дае ім ацэнку, як бліскуча праведзеным з пункту гледжання тактычнага майстэрства. Быў зроблены правільны вывад аб тым, што ў агульную перамогу Антанты над аўстра-германскім блокам буйны ўклад унесла Расія. Падобныя праблемы разглядаюцца ў працах П.Ф. Кабанава "Першая сусветная вайна 1914-1918 гг." І В.Г. Фёдарава "У пошуках зброі" вялікая ўвага надаецца "снараднаму голаду", яго прычынах і наступствах для рускай арміі.
З сярэдзіны 1970-х гг., Дадзеная праблема пачынае вывучацца ў новым святле. Больш поўна рэканструюецца ход падзей, што прыводзіць да іх пераасэнсавання. Праблема ваеннага супрацьстаяння знайшла сваё адлюстраванне ў працах такіх айчынных гісторыкаў як Б.Ф. Такман "Аўгустоўскі гарматы", М.М. Якаўлеў "Апошняя вайна старой Расеі", "1 жнівень 1914"; І.І. Ростунов "Рускі фронт Першай сусветнай вайны"; С.І. Семанов "Генерал Брусілаў", "Першая сусветная вайна"; В.А. Емец "Нарысы знешняй палітыкі Расеі 1914-1917гг."; А.Л. Сідараў "Першая сусветная вайна" і інш Найбольш поўна праблема ваенных дзеянняў на Рускім фронце раскрытая ў манаграфіі І.І. Ростунова "Рускі фронт у першай сусветнай вайне". Аўтарам падрабязна і паслядоўна асвятляюцца падзеі 1914 г., з пачатку вайны і да канцы 1917 г. Ён надае вялікую ўвагу такім аперацыях як Галіцыйская, Варшаўска-Ивангородская, Лодзінскае, Карпацкая, Рава-Руская, Луц?/p>