Geum.ru

Ч. Ж. Турдалиева Жетекші ұйым: Қр бғМ Ғк р. Б. Сүлейменов

Вид материалаДиссертация

Содержание


Пайдаланылған әдебиеттер тізімі
Диссертацияның мазмұны бойынша жарияланған еңбектер
Калшабаева бибизия кенжебековна
Актуальность исследования темы.
Целью диссертационного исследования
Научная новизна диссертационного исследования
Основные положения, выносимые на защиту
Подобный материал:
1   2   3   4   5

ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ

  1. Назарбаев Н.Ә. Дүние жүзі қазақтарының ІІ-құрылтайында жасаған баяндама // Дүние жүзі қазақтарының шежіресі. – ІІ кітап. – Алматы: Дүние жүзі қазақтарының қауымдастығы, 2005. – 71 б.
  2. Итоги Всесоюзной переписи насления 1989 г. Национальный состав. М: ЦСУ, 1991. – 356 с.; Демографический ежегодник Узбекистана. – Ташкент: Государственный Статистический комитет РУ, 2006. – 191 с.; Статсборник население Кыргызстана. – Бишкек, 2000. Кн. 11. – Часть. 1. – 272 с.; Население Республики Таджикистан. – Душанбе, 2000. – 155 с.
  3. Назарбаев Н. Тарих толқынында. – Алматы: Атамұра, 1999. – 296 б.
  4. Шалекенов У.Х. Казахи низовьев Аму-Дарьии. К истории взаймоотношений народов Каракалпакии в ХVІІІ – ХХ вв. – Ташкент: Фан, 1966. – 336 с.
  5. Камалов С.К. Каракалпаки в ХVІІІ – ХІХ вв.(К истории взаймоотношений с Россией и среднеазиатскими ханствами). – Ташкент: Фан, 1968. – 327 с.
  6. Шаниязов К. К вопросу расселения и родовых делении канглы //

Этнографическое изучение быта и культура узбеков. – Ташкент, 1972. – С. 5–10.; Шаниязов К. Основные отрасли животноводства в дореволюционном Узбекистане // Хозяйственные - культурные традиций народов Средней Азии и Казахстана. – М, 1975. – С. 188–192.
  1. Бекмаханова Н.Е. Многонациональное население Казахстана и Киргизии в эпоху капитализма. – Москва: Наука, 1986. – 243 с.
  2. Козыбаев М.К. История и современность. – Алматы: Ғылым, 1991. – 254 с.
  3. Мендикулова Г.М. Исторические судьбы казахской диаспоры. Происхождение и развитие. – Алматы: Ғылым, 1997. – 261 с.; Мендикулова Г.М. Казахская диаспора: История и современность. – Алматы: Реиз, 2006. – 343 с.
  4. Алимбай Н., Аргынбаев Х., Муканов М. Традиционная культура жизнеобеспечения казахов (очерки теорий и историй). – Алматы: Ғылым, 1998. – 234 с.
  5. Жолдасбаев С. Қазақтардың жартылай отырықшылық мәдениеті (ХVІ – ХVІІІ ғғ). (Жетісу аймағының материалдары бойынша) – Алматы,1998. –157 б.; Жолдасбайұлы С. Жетісу тарихы (XVI – XVIII ғғ. тарихи және палеоэтнологилық зерттеу). Алматы, 1996. – 298 б.
  6. Арғынбаев Х. Қазақ отбасы. – Алматы: Қайнар, 1996. – 288 б.
  7. Толеубаев А.Т. Реликты доисламских верований в семейной обрядности казахов (ХІХ – начало ХХ вв). – Алматы: Ғылым, 1991. – 214 б.
  8. Ажигали С.Е. Традиционная система скотоводческого поселения казахов (в историческом развитии) // Этнографо- археологические комплексы: Проблемы культуры и социума. – Новосибирск, 2002. – Т. 5. – С. 143–190.
  9. Қыдыралин У. Маңқыстау қазақтары. – Алматы, 1998. – 165 б.
  10. Тохтабаева Ш. Шедевры Великой степи. – Алматы: Дайк Пресс 2009. – 237 с.
  11. Артыкбаев Ж. Казахское общество: традиции и инновации. – Астана: Парасат Әлемі, 2003. – 290 с.; Артыкбаев Ж.О. Материалы к историй правящего дома казахов. – Алматы: Ғылым, 2001. – 204 с.
  12. Шаханова Н. Мир традиционной культуры казахов (Этнографические очерки). – Алматы: Казахстан, 1998. – 184 с.
  13. Мустафина Р. Представления, культы, обряды у казахов. – Алматы, 1991. – 163 с.
  14. Кобыландин К.И. Өзбекстандағы қазақтардың тарихы және бүгінгі дамуы. – Алматы: Реиз, 2009. – 296 б.
  15. Корженевский Н.Л. Физико-географическии очерк Средней Азии. – Ташкент, 1925. – 124 с.

22 Вся Средняя Азия 1926 год. –Ташкент: ЦСУ, 1926. – 654 с.

23 Шаниязов К. К этнической истории узбекского народа. – Ташкент: Фан, 1972. – 340 с.;

24 Востров В.В., Муканов М.С. Родоплеменной состав и расселения казахов. – Алма-Ата: Наука, 1968. – 255 с.

25 Левшин А.И. Описание киргиз-казачьих или киргиз-кайсацких орд и степей. – СПб., 1832. – Ч.2. – 304 с.

26 Фальк И. Описание всех национальностей России. –Алматы: «Ғылым», 1999.-134.

27 Оренбургский облгосархив. – Ф. 6. –оп. –10. –д. 8239. – л. 363.

28 ӨРОМА. Р-1 – қор. 1 – тізбе. 721 –іс. 314-315,349 пп
  1. ӨРОМА. Р-5 – қор. 5– тізбе. 670– іс. 7 п.

30 ӨРОМА. 17 – қор. 1 – тізбе. 335 – іс. 33-35 пп.

31 ҚырРОМА. 847– қор. 1– тізбе. 27 – іс. 135-137 пп.

32 ӨРОМА. Р-39 – қор. 2– тізбе. 454– іс. 20–24 пп.

33 ҚырРОМА. 21 – қор. 2– тізбе. 6 – іс. 69 -72 пп.

34 Әділ Бек Қаба. Қазақ-Өзбек шекарасын айқындауда қай жылғы құжаттар негізге алынады // Жас Алаш. –2000. – 28 науырыз. – № 38.

35 Тынышпаев М. Историческая справка и племенной состав коренного населения Ташкентского уезда. – Кзыл-Орда, 1926. – 12 с.

36 Этнографические очерки узбекского сельского населения. М: Наука, 1969. – 295 с.

37 Уәлиханов Ш. Қазақ шежіресі. Таңдамалы шығармалар. – Алматы, 1985. – 108 б.

38 ӨРОМА. Р- 1619 – қор. 11– тізбе. 698– іс. 1,2,11,13,16–19 пп.

39 Зарубин И.И. Список народностей Туркестанского края // Труды комиссии по изучению племенного состава населения России и сопредельных стран. – Л.: Изд. АН СССР, 1925. – Вып. 9. – 24–78 с.

40 Каулбарс А.В. Низовья Аму-Дарьи, описанные по собственным исследованиям в 1873 г. // Записки РГО. – Т.ІХ.– СПб., 1881. – 1551 с.

41 Турсынова М.С. Казахи Мангышлака во второй половине ХIХ века. – Алма-Ата: Наука, 1977. – 180 с.

42 ӨРОМА. –17 қор. –1 тізбе. – 335 іс. –32-38 пп-да.

43 Карутц Р. Среди киргизов и туркменов на Мангышлаке. – СПб., 1910. – 188 с.

44 Хорошхин А.П. Сборник статей касающихся Туркестанского края. – Спб: Тип. А. Траншеля, 1876., м/ф – 531 с.
  1. Төлеубаева К.М. Орта Азия халықтарының некелесу дәстүрлерінің ерекшеліктері // әл-Фараби атындағы ҚазҰУ ғалымдарының «Мәдени мұра бағдарламасын іске асыруға қосқан үлесі: жетістіктері және даму бағыттары» атты халықаралық ғылыми-практикалық конференция материалдары. – Алматы, 2009. – 27 ақпан.
  2. Бижанова А.Е. Семейно-бытовые обряды казахов низовья Амударьи (вторая половина ХІХ – середина ХХ вв): автореф. дисс... канд. истор. наук. – Нукус, 2001. – 24 с.Кочкунов А.С Новое и традиционное в структуре современной киргизской сельской семьи (по материалам Иссык-Кульской, Нарынской и Ошской областей): автореф. ... канд.истор. наук. – М., 1986.


ДИССЕРТАЦИЯНЫҢ МАЗМҰНЫ БОЙЫНША ЖАРИЯЛАНҒАН ЕҢБЕКТЕР
  1. Орта Азиядағы қазақ диаспорасы қалай отар болды? // Ақиқат. – 1994. – 84–87 бб.
  2. Өзбекстандағы қазақтардың рулық құрамы және олардың орналасу аймағы //Этнокультурные процесcы на территории Казахстана. – Сб.статьей. – Алматы: «Санат» 1995. – 128–135 бб.
  3. Ташкент облысы қазақтарының кәсіби ерекшеліктері (XІX ғ. ІІ жартысы – XX ғ. басы) // ҚазМУ Хабаршысы. Тарих сериясы. – 1997. – № 5. – 84–88 бб.
  4. Орта Азияда қазақ диаспорасының қалыптасуының кейбір мәселелері // ҚазМУ Хабаршысы. Тарих сериясы. – 2000. – №3(18). – 118–122 бб.
  5. Түркістан өлкесі халықтары жөніндегі демографиялық мәліметтерден (XІX ғ. ІІ жартысы – XX ғ. басы) // ҚазМУ. Хабаршысы. Тарих сериясы. – 2000. –№4 (19). –115–120 бб.
  6. Ресей империясы құрамындағы Орта Азия қазақтары (XІX ғ. 60 ж. XX ғ. басы) //«Қазақстан мемлекеттік тәуелсіздік жолында: Тарих және қазіргі заман». Халықаралық ғылыми–практикалық конференция материалдары. 11–14 сәуір, 2001 ж. – Семей, 2001. – 21–24 бб.
  7. Өзбекстанның Қазақстанмен шекараларын межелеудегі даулы аудандар жөнінде (XX ғ. 20 жылдары) // Тарих ғылымы XXІ ғасырда. Халықаралық Бекмаханов оқуларының материалдары. 24–25 мамыр, 2001 жыл. 2–бөлім. – Алматы, 2001. – 216–221 бб.
  8. Орта Азия қазақтарындағы бала көтеру және оны тәрбиелеу барысындағы кейбір этнографиялық ерекшеліктер // ҚазҰУ Хабаршысы. Тарих сериясы. – 2001. – №3(22). – 66–71 бб.
  9. Орта Азиядағы қазақ диаспорасының қоныстану тарихынан. // Суверенный Казахстан как политическая реальность. Материалы международный научно–теоретической конференции. (г. Алматы, 16–17 ноября, 2001 г.). – Алматы, 2001. – 120-126 бб.
  10. Өзбекстандағы қазақтардың ұлттық тағамдарындағы ерекшеліктер // Қазақстан Республикасы: Тәуелсіз дамудың 10 жылдығы (Халықаралық конференция материалдары) ІІ том. Философия, мәдениеттану, педагогика. – Қызылорда, 2001. –4-5 маусым, –198–203 бб.
  11. Түркіменстандағы қазақтар (XІX ғ. ІІ жартысы – XX ғасыр) // Қазақстанның тәуелсіздігі: Бастауынан іске асыруына дейін (Қазақстанның тәуелсіздігінің 10 – жылдығына орай) мақалалар жинағы. – Алматы, 2001. – 19–23 бб.
  12. Өзбекстан қазақтарының зерттелу тарихы // Қазақстанның тәуелсіздігінің 10 – жылдығына арналған «Тәуелсіз Қазақстанның археология ғылымдарының жетістіктері мен келешегі» тақырыбы бойынша Халықаралық Марғұлан оқуларының еңбектері. – Қызылорда, 2001. – 196–199 бб.
  13. Қырғызстандағы қазақтардың отбасындағы этнографиялық ерекшеліктері // «Қазақстан және Еуразия континентінің елдері (тарихы және даму перспективасы)». Халықаралық Бекмаханов оқуларының материалдары. – 2002 жыл. 24–25 мамыр. – Алматы, 2002. – 246–252 бб.
  14. Түркіменстандағы қазақтардың отбасындағы этнографиялық ерекшеліктері // Евразия тарихы: бастауы, жалғастылығы және келешегі. Халықаралық Бекмаханов оқуларының материалдары. 2003 жыл. 21–22 мамыр. – Алматы, 2003. – 406–412 бб.
  15. Қазақстан мен Қырғызстан шекарасы, қалай бөлінді? // Қазақ тарихы. 2003

– №3. – 43–49 бб.
  1. Демографические сведение о казахах Средней Азии (ІІ половина XІX–20 годы XX вв.) //История и ее проблемы. – Баку, 2003. – С. 70–75.
  2. Орта Азиядағы Қазақ диаспорасының қалыптасу тарихынан.// Бекмаханов тағылымы – 2004. Халықаралық ғылыми конференция материалдары. Алматы, 18–19 мамыр. – Алматы, 2004. – 311–314 бб.
  3. Орта Азия қазақтары және Отанға оралу проблемалары //«Қазақстан мен Ресейдің ынтымақтастығы – ЕВРАЗЭК құрудың кепілдігі» атты ҚР Президентінің Н.Ә.Назарбаевтың Еуразия Одағын құру туралы бастамасының 10–жылдығына және Қазақстандағы Ресей жылына арналған Халықаралық ғылыми конференция материалдары. – Көкшетау, 2004. –157-160 бб.
  4. Орта Азиядағы қазақтардың қыз ұзату дәстүрлері //Қазақ диаспорасы мәдениетінің зерттелуі. – Алматы, 2004. – 48–56 бб.
  5. Орталық Азиядағы қазақ диаспорасының қоныстары мен баспанасындағы ерекшеліктер. // «Тарихи – мәдени мұраны зерттеу және сақтау мәселелері» атты республикалық ғылыми – практикалық конференция материалдары. 2005 жыл. 14 желтоқсан. – Алматы, 2006. – 90–94 бб.
  6. Қарақалпақстандағы қазақтардың қыз ұзату, келін түсіру дәстүріндегі ерекшеліктер // Отандық және әлемдік тарихтың маңызды мәселелерін қазіргі көз қарас тұрғысынан талдау атты Халықаралық Бекмаханов оқуларының материалдары. Алматы, 2006. – 25–26 мамыр.– 550–555 бб.
  7. Орта Азия елдерінің әкімшілік-территориалдық жағынан бөліну тарихы // Отан және Әлем тарихы ХХІ ғасырда: ғылыми парадигмалардың ортақтығымен ерекшеліктері атты Халықаралық Бекмаханов оқуларының ғылыми конференция материалдары, 22-23 қараша. – Алматы, 2007. – 333–336 бб.
  8. Орта Азиядағы қазақ диаспорасы: көші–қон және интеграция мәселелері // Отан тарихы. 2008. –№ 41–49 бб.
  9. Орталық Азия қазақтарының жылжымалы баспана түрлері мен ерекшеліктері // Әл-Фараби атындағы ҚазҰУдың 75 жылдығына арналған «Қазақстандағы этностардың дәстүрлі мәдениетіне қатысты музей жинақтары:зерттеу мәселелері мен сақтау перспективалары» атты республикалық ғылыми–практикалық семинардың материалдары. 28–29 қараша. 2008 жыл. – Алматы, 2009. – 69–73. бб.
  10. Орталық Азия Республикаларының құрылу тарихынан.// Алаш. Тарихи-этнографиялық ғылыми журнал.– 2009. –№3(24). 57–62 бб.
  11. Орталық Азиядағы қазақ диаспорасының этномәдени мұраларын жинау және сақтау мәселелері //«Әл-Фараби атындағы ҚазҰУ ғалымдарының «Мәдени мұра» бағдарламасын іске асыруға қосқан үлесі: жетістіктері және даму бағыттары» атты халықаралық ғылыми-практикалық конференция материалдары, 27 ақпан, 2009 – Алматы, 2009. – 44–46 бб
  12. Орталық Азиядағы қазақ диаспорасының киім үлгілеріндегі ерекшеліктер // Х. Досмұхамедов атындағы Атырау мемлекеттік университетінің хабаршысы. – Атырау, 2010. – №1(16). – 28–32 бб
  13. Некоторые проблемы истории формирования казахской диаспоры Кыргызстана // Этносоциальные и этнокультурные процессы в Центральной Азии: История и современность. Материалы международной научной конференции, посвященной памяти ученого-этнографа Какен Мамбеталиевой.– Бишкек: Илим, 2010. С.105–111
  14. Түркіменстандағы қазақтардың этномәдениетіндегі этнографиялық

ерекшеліктер // Халықаралық конференция. Арғынбаев оқулары. Алматы,

2010.
  1. Орталық Азиядағы қазақ диаспорасының өлген адамды жерлеу және артын күтуге байлан-ысты жасалынатын әдет ғұрыптары мен ерекшеліктері // Абай атындағы Қазақ ұлттық педагогикалық университеті Хабаршы «тарих және саяси-әлеуметтік ғылымдар сериясы» . – Алматы, 2010. № 1(40). – 45–49 бб.
  2. Орталық Азиядағы қазақ диаспорасының егіншілігі және ондағы ерекшеліктер. // Қазақ өркениеті. – Алматы, 2010. – № 1 (37). 60 – 70 бб
  3. Особенности обрядовых свадебных церемониалов казахской диаспоры Средней Азии //Этнос и культура: Традиционность и современность. Материалы V Республиканской научной конференции. – Из цикла «Шаниязовские чтения». – Ташкент: «Фан», 2010.- С. 144-150.
  4. Ortalik Asia kasak diasporasinin Otanga oralyi men beimdely maseleleri //Turk dunyasi Tarihi Derqisi. – Ankara, Temmuz, 2010.

РЕЗЮМЕ

на автореферат диссертации на соискание ученой степени доктора исторических наук по специальности 07.00.07 – Этнография, этнология и антропология


КАЛШАБАЕВА БИБИЗИЯ КЕНЖЕБЕКОВНА


Казахи Средней Азии

(историко-этнорафические исследования)


Диссертационная работа посвящена актуальным проблемам этнической истории и этнографическим особенностям казахов Средней Азии, оказавшихся за пределами этнической родины по тем или иным историческим причинам. В ней на основе архивных документов прослеживаются процессы формирования казахов как ирреденты и диаспоры, история их переселения, а также особое внимание уделяется вопросам сохранения самобытности традиционной культуры и этнографическим особенностям, сложившимся в инонациональной среде.

Актуальность исследования темы. В условиях формирования национальной идей Республики Казахстан особую актуальность обретает проблема исследования этнической истории, консервации традиционной культуры соотечественников, их этнокультурных процессов протекающих в инонациональной среде. Общественно-политические, социально- экономические и культурные процессы происходящие в условиях современной мировой цивилизации имеют непосредственное отношение к странам Среднеазиатского региона, так как эволюция исторического, этнокультурного развития казахов зарубежья является неотьемлемой частью истории единого казахского этноса. Поэтому не вызывает сомнения акиуальность исследования процессов влияния местного населения ее формирование общностей и особенностей в традиционной культуре казахского этноса как одной из проблем этнологической науки. Это дает возможность не только сохранить этнокультурные наследие и возродить историко-этнографическую самобытность казахов зарубежья, но и способствовать популяризации передовых образцов традиционной культуры казахов.

Целью диссертационного исследования является история формирования казахской диаспоры, ее самобытность и особенности традиционной культуры.

Задачами исследования являются:

- исследование истории административно-территориального управления республик Средней Азии,

- на основе архивных и специальных документов анализ процессов формирования и переселения казахской диаспоры,

- определение родового состава, его исторической преемственности, центров компактного расселения,

-анализ демографической динамики на основе статистических материалов,

- рассмотрение вопросов сохранения преемственности традиционного хозяйстве,

- материальной культуры их изменения под воздействиям местных условий,

- выявления взаймовлияния семейно-брачных традиций, как местного населения, так и казахкой диаспоры,

- установления причин возвращения соотечественников на историческую родину, их адаптации в новых условиях.

Научная новизна диссертационного исследования: Впервые в диссертации всесторонне рассматриваются этническая история, этнографические особенности быта и культуры, сохранения и изменение традиционной культуры казахов в инонациональной среде, проведены компаративный анализ и комплексная изучение казахской диаспоры в Средней Азии. В ходе исследования была:
  • систематизирована история изменения административно-территориального упаравления со времен царской России до современности;
  • выявлена история формирования казахской диаспоры и ирреденты, обьективные и субьективные причины их переселения в Средней Азию;
  • на основе архивных и полевых материалов было доказано, что некоторые приграничные районы Узбекистана являются исконно казахскими территориями проживания, а также системно проанализированы документы, указывающие на территориальные споры при этнически-территориальным размежевании среднеазиатских республик.
  • определены родовой состав казахской диаспоры и его преемственность с древними племенами на основе источников и указаны центры их комплексного расселения;
  • на основе статистических данных и переписи населения показана динамика роста и падения численного состава казахской диаспоры;
  • в ходе проведенного анализа выявлены особенности сохранения и изменения традиционного хозяйства казахов в зависимости от характере расселения (компактности или дисперстности) казахской диаспоры;
  • дан сравнительный анализ особенностей материальной культуры (жилище, одежде, традиционной пище и др) и изменений, вызванных условиями инонациональной среды;
  • на основе полевых материалов были опрелены характер, направление сохранение и изменения семейно-брачных традиций казахов Средней Азии.
  • Рассмотрены основные тенденции и региональные особенности этнокультурных процессов казахов их влияние на этническое развития казахской диаспоры;
  • на основе статистических материалов выявлены основные факторы

возвращения казахов на историческую родину и их адаптации.

Основные положения, выносимые на защиту:
  • До октябрского перевората не было четкого разграничения этнической территории Средней Азии на республик на основе общности этногенетических корней и целостности этнического пространства. Национально-территориаль-ные размежевания 1924-1930 гг., которые привело к образованию новых Среднеазиатских республик на основе этнического принципа не претерпело существенных изменений по настоящее время.

-На основе исторических источников выявлено, что казахские роды Канглы, Джалайр являются коренным населением Средней Азии . Часть казахов, проживающая в приграничных районах Узбекистана (Ташкентский, Сырдарьинской, Джизакской) и Туркменистана (Балканской) образует ирреденту, другая часть, оказавшаяся в некоторых областях Узбекистана, Кыргызстана, Туркменистана, Таджикистана по известным историческим причинам составляет диаспору.

- На основе впервые изученных архивных документов выявлено, что при размежевании территорий республик Средней Азии были учтены интересы казахского населения волостей Ниязбек, Болатовской, Зенгиата, села Каунчи Ташкентского уезда, джайляу Сусамыр, Канжайляу, села Аргын Кыргызстана. В связи с этим казахи вышеназванных территорий оказались вне исторической родины. Другая часть казахской диаспоры Средней Азии сформирована вследствии насильственной коллективизации, голода и трудовой миграции. Также численность казахской диаспоры увеличилась по причине отвода арендных казахских земель в пользу Узбекистана в 1942-1949 44г., 1956-1963 гг.

- В результате научных исследований, анализа архивных документов и полевых материалов были установлены родовой состав и расселение казахов Средней Азии. В частности, в северо-восточных районах Узбекистана проживают казахи Канглы, Шанышкылы, Джалайр, Ошакты, Дархан Старшего жуза, небольшая часть представителей родов Среднего жузе (Аргын, Найман, Кипчак, Конырат и др) . В районе |Бухары, Навой проживают представители Среднего и Младшего жузов, в Туркменистане представители рода Байұлы. До настоящего времени представители всех указанных родов, и в особенности казахи Узбекистана , стараются проживать компактно, расселяясь по родовому принципу.
  • Была обнаружены неточность, неполная достоверность статистических данных и итогов переписей населения, проведенных в разное время до 1930-х годов Советской власти. Со ІІ пол. ХІХ в. по І пол. ХХ в. доля казахов в составе населения Ташкентского уезда была значительно выше (например, по статистическим данным 1868 года численность казахов составляло свыше 144 тыс., в то время как численность узбеков – 34 тыс.) Однако с 1920 года доля казахов по данным статистики начинает уменьшаться. В связи с прибытием коренного населения из центральных областей Узбекистана и др. факторами.
  • Основными видами этноэкономики казахов Средней Азии традиционно являются земледелие и скотоводство. Земледельческая культура казахов по сравнению с культурой местного населения преимущестенно состойт из зерновых злаков. Казахи же Туркменистана и Кыргызстана в основным заняты скотоводством. В районах смешанного проживания наблюдается тенденция к слиянию типов ведения хозяйства.
  • Начиная с 50-х годов 20 века наблюдается взаймовлияния элементов материальной культуры коренного населения и казахов, что проявляется в особенностях поселения, типов построек, национальной одежды, системы традиционного питания и др.
  • На основе анализа полевых материалов выявлены взаймовляния и сходство в осуществлении свадебных, родильных, похоронно-поминальных обрядов казахами, проживающими в Узбекистане и Каракалпакстане. В Кыргызстане становится частого обихода распространения межнациональных браков (кыргыз-казашка.). Казахи Туркменистана, несмотря на ряд региональных особенностей, в целом сохраняют неизменными свои обряды и традиции.
  • Впервые годы независимости РК большая часть наших соотечественников из Узбекистана и Таджикистана переселилась южные области Казахстана, а казахи Туркменистана и Каракалпакстана обоснавались в Мангистауской и Актюбинской областях. В целях их успешной адаптации на исторической Родине необходимы дальнейшие меры по совершествованию работы Агентства миграции РК, содействовать ускоренному решению их социально-экономических проблем, а также использовать и внедрять привнесенные из другой среды научно-образовательные инновации.