Амерыканская вайна за незалежнасць
Курсовой проект - История
Другие курсовые по предмету История
Змест
Увядзенне
. Амерыканская вайна за незалежнасць
.1 Пачатак вайны. кантынентальны кангрэс
.2 Кампанія 1777. Саратога
.3 Завяршальны этап вайны. Йорктаун
. Дэкларацыя незалежнасці ЗША
.1 Прыняцце Дэкларацыі незалежнасці
.2 Гісторыя стварэння дакумента
. Артыкулы канфедэрацыі 1781-1788 гадоў
Заключэнне
Спіс выкарыстанай літаратуры
Увядзенне
У трэцяй чвэрці XVIII стагоддзя Еўропа была падзелена і пасварыць, у ёй не было ніякай агульнай палітычнай ці рэлігійнай ідэі, і ў той жа самы час чалавечае ўяўленне было ў значнай меры пабуджаны кнігамі, картамі і марскімі вандраваннямі; да таго ж Еўропа ўсё яшчэ была здольная панаваць на ўсіх узбярэжжах сусветнага акіяна, няхай нават бязладна і хаатычна. Усё гэта былі бесплановые і нескоординированные парывы прадпрымальнасці, заснаваныя на часовым і практычна выпадковым перавазе еўрапейцаў над астатняй часткай чалавецтва. Дзякуючы гэтаму перавазе, новы і практычна пусты яшчэ амерыканскі кантынент засяліўся прыхаднямі ў асноўным з заходняй Еўропы, а Паўднёвая Афрыка, Аўстралія і Новая Зеландыя адкрывалі перад еўрапейцамі практычна тыя ж перспектывы.
Асноўным матывам падарожжаў Калумба або Васка да Гама быў адвечны матыў усіх марскіх экспедыцый - гандаль. На ўсходзе, дзе квітнелі шматлікія і прадукцыйныя грамадства, гандаль заставалася асноўнай спружынай экспансіі еўрапейцаў, засноўвалі факторыі ў надзеі, што яны змогуць вярнуцца дадому, дзе можна будзе марнаваць заробленыя грошы. У Амерыцы жа, насельніцтва, якое знаходзіцца на значна больш нізкім узроўні развіцця, зусім не спрыяла развіццю гандлёвых адносін, таму патрэбен быў цалкам іншы матыў для каланізацыі; такім сталі пошукі золата і срэбра. Тым больш, што шахты іспанскай Амерыкі давалі велізарныя колькасці срэбра. Цяпер ужо еўрапейцы адпраўляліся ў шлях не толькі як ўзброеныя купцы, але і як гарнякі, шукальнікі зямных пладоў і плантатары. На поўначы крыніцай пошукаў былі футра. Шахты і плантацыі патрабавалі пастаянных паселішчаў, і тыя, хто тут зяўляўся, сяліліся ўжо назаўжды. Акрамя гэтага тут сяліліся: ангельскія пурытане, якія ў пачатку XVII стагоддзя збягалі ад рэлігійных пераследаў, людзі, якіх Оглторп 49 выселіў ў Джорджыя з даўгавых турмаў; пад канец XVIII стагоддзя галандцы пачалі высылаць ўласных сірот на Мыс Добрай Надзеі. У XIX жа стагоддзі, асабліва пасля ўвядзення ў строй акіянічных параходаў, наплыў еўрапейцаў на пакуль што пустуючыя тэрыторыі Амерыкі і Аўстраліі быў настолькі вялікі, што здаваўся ледзь не новым перасяленнем народаў.
Такім вось чынам зявіліся новыя еўрапейскія супольнасці, і еўрапейская культура авалодала тэрыторыямі значна больш шырокімі, чым тыя, на якіх сама развівалася. Усе гэтыя новыя грамадства, якія нясуць з сабою на новыя землі гатовую цывілізацыю, вырасталі без усякага плану і цалкам неўзаметку; еўрапейская дзяржаўнасць іх не прадугледжвала і нават не ведала, як да іх ставіцца. Еўрапейскія палітыкі і міністры глядзелі на іх толькі толькі як на экспедыцыйныя паселішчы, на крыніцы даходаў, маёнтка, калоніі, хоць жывуць тут людзі даўно ўжо валодалі ясным пачуццём свайго грамадскага адрозненні.
Зыходзячы з вышэйсказанага мэтай нашай працы зяўляецца вывучэнне і аналіз вайны за незалежнасць у Амерыцы з акцэнтуацыя увагі на прыняцце палітычна важных рашэнняў і дакументаў, якія сталі вынікам дадзенай вайны і ўплыў, аказаным імі на далейшае станаўленне дзяржаўнасці ЗША.
Для адпаведнасці пастаўленай мэты і найбольш поўнага раскрыцця тэмы працы намі былі пастаўлены наступныя задачы:
У храналагічнай паслядоўнасці прасачыць важнейшыя этапы вайны за незалежнасць у Амерыцы;
Разгледзець што спрыяла прыняццю дэкларацыі незалежнасці ЗША і яе прыняцце;
Вывучыць артыкула канфедэрацыі і іх ролю ў станаўленні дзяржаўнасці.
1. Амерыканская вайна за незалежнасць
Палітыка Вялікабрытаніі супярэчыла абектыўнаму ходу развіцця калоній і складання новай нацыі. Метраполія планамерна душыла развіццё ў калоніях прамысловасці і гандлю, імкнулася захаваць іх у якасці крыніцы таннай сыравіны і рынку збыту прамысловых тавараў. Нарастальную супраціў выклікалі дзеянні Вялікабрытаніі па падаткаабкладанню калоній. Падём вызвольнага руху спрыяў палітызацыі каланістаў, стварэнню патрыятычных арганізацый, найбольшую вядомасць сярод якіх атрымалі Сыны свабоды. Канфлікт абвастраецца, крокам на шляху да больш актыўнага супраціву стала Бостанская бойня 1770. Згуртаванню сіл у калоніях садзейнічалі камітэты сувязі, які ўзначаліў пераход ад байкоту брытанскіх тавараў да актаў актыўнага супраціву. Адным з такіх актаў стала бостанскай чаяванне 1773, на якое брытанскі парламент адказаў прыняццем серыі рэпрэсіўных актаў 1774. Усведамленне неабходнасці сумесных дзеянняў прывяло да скліканню I-га Кантынентальнага кангрэса, засеўшы з 5 верасня па 26 кастрычнік 1774 года ў Філадэльфіі і які прыняў "Дэкларацыю правоў і скаргаў", а таксама Асацыяцыю, ці санкцыянаваць спыненне гандлёвых адносін з Вялікабрытаніяй. Крытычная сітуацыя, якая склалася ў калоніях, заахвоціла Вялікабрытанію да рашучых дзеянняў супраць мяцежнікаў. 19 красавіка 1775 г пры Лексингтоне і Канкорд пралілася першая кроў - пачаўся новы, узброены этап вызвольнага руху.
1.1 Пачатак вайны. Кантынентальны кангрэс
У стварылася абстаноўцы Кантынентальны кангрэс, які аднавіў св