Крызіс ва Усходняй Германіі
Контрольная работа - История
Другие контрольные работы по предмету История
?ва Савецкага Саюза апынулася проста непадрыхтаваным. У цэлым інфармаванасць Крамля аб настроях нямецкіх рабочых пакідала жадаць лепшага. Выбух абурэння, справакаваны падвышэннем коштаў на мармелад, у першы момант выклікаў здзіўленне. Не толькі ў Маскве, але і ў савецкіх прадстаўніцтвах у Берліне не падазравалі або ігнаравалі тое, што мармелад складае, ці ледзь не асноўную частку сняданку нямецкага рабочага. Шмат у чым менавіта мармеладный бунт і зьявіўся пачаткам крызісу 1953 27 мая 1953 г. міністр замежных спраў СССР В. Молатаў, які курыраваў сітуацыю ў ГДР, вынес пытанне аб становішчы ў Германіі на пасяджэнне Прэзідыума Савета Міністраў СССР. На гэтым пасяджэнні быў зроблены рашучы выснову: без наяўнасці савецкіх войскаў існуючы ў ГДР рэжым няўстойлівы.
Мидовцы прапаноўвалі "не праводзіць фарсіраваную палітыку будаўніцтва сацыялізму ў ГДР. Але яшчэ больш нечаканым стала выступленне на пасяджэнні новага міністра ўнутраных спраў Л. Берыя, які прапанаваў наогул выкінуць з рашэння слова фарсіраваны. На пытанне, чаму ён так лічыць, Берыя адказаў: "Таму што нам патрэбна толькі мірная Германія, а будзе там сацыялізм ці не будзе, нам усё роўна. Для Савецкага Саюза, працягваў Л. Берыя, будзе дастаткова, калі Германія узяднаецца - хай нават на буржуазных пачатках. Сваю пазіцыю ён матываваў часткова і тым, што адзіная, моцная Германія стане сурёзным процівагай амерыканскаму ўплыву ў Заходняй Еўропе.
Але падобная пазіцыя выклікала жорсткую рэакцыю В. Молатава. Ён падкрэсліў, што пытанне, па якім шляху пойдзе краіна ў самым цэнтры Еўропы, вельмі важны. Хоць гэта і няпоўная Германія, але ад яе шмат што залежыць. Такім чынам, трэба ўзяць цвёрдую лінію на пабудову сацыялізму ў ГДР, але не спяшацца з гэтым. Па словах кіраўніка МЗС, адмова ад стварэння сацыялістычнага дзяржавы ў Германіі будзе азначаць дэзарыентацыі партыйных сілаў не толькі Усходняй Германіі, але і ва ўсёй Усходняй Еўропе ў цэлым. А гэта, у сваю чаргу, адкрые перспектыву капітуляцыі ўсходнееўрапейскіх дзяржаў перад амерыканцамі. Пазней менавіта Л. Берыя абвінавацяць у тым, што ён нібыта ледзь не ініцыяваў сваімі дзеяннямі беспарадкі ва Усходнім Берліне. Падстава для гэтага дало не толькі яго вышэйзгаданае выступленне на пасяджэнні ўрада, але і шэраг практычных мер. У прыватнасці, Берыя асабіста распарадзіўся адклікаць у Маскву ўпаўнаважанага МУС СССР па Германіі і яго намеснікаў, скараціў ў сем разоў колькасць супрацоўнікаў самой службы ў гэтай краіне. Нарэшце, калегія МУС наогул вырашыла скасаваць інструктарскі апарат у Германіі. Характэрна, што Берыя ўжо ў 1951 г. трапіў у няласку Сталіна. Падслухоўваюць прылады былі ўсталяваныя нават у кватэры маці Берыя. А ад самога Берыя Сталін запатрабаваў весці справу мингрелов, абвінавачвае іх у змове з мэтай аддзялення Грузіі ад Савецкага Саюза. Сталін распарадзіўся таксама завесці справу-фармуляр і на самога Л. П. Берыя. Гэта было выклікана падазрэннем, што Берыя зяўляецца ні больш, ні менш агентам ангельскай выведкі, якога пасля перавербавалі амерыканскі антысавецкі цэнтр у Нью-Ёрку. Як агент, ён быў нібыта на доўгі час закансерваваны, каб, дамогшыся з часам вышэйшай пасады ў партыі і дзяржаве, здзейсніць дзяржаўны пераварот і рэстаўраваць капіталізм ў Савецкім Саюзе. Галоўнай мэтай Берыя нібыта зяўляўся распад СССР і ператварэння яго у другарадны дзяржаву, сыравінны прыдатак Захаду. Напярэдадні паўстання Масква ліхаманкава спрабавала змяніць складваецца ва Усходняй Германіі выбуханебяспечную становішча. 2 чэрвеня 1953 г. было выдадзена распараджэнне Савета Міністраў СССР Аб мерах па аздараўленні палітычнай абстаноўкі ў ГДР. Праз некалькі дзён, 9 чэрвеня, Палітбюро ЦК СЕПГ, дзейнічаючы ў духу маскоўскіх рашэнняў, прыняло пастанову аб выпраўленні якое стварылася становішча ў краіне. У апублікаваным камюніке называліся першачарговыя мерапрыемствы ў галіне забеспячэння, фінансаў, сельскай гаспадаркі і адміністрацыйнай палітыкі. Адмяняліся некаторыя абмежаванні ў дачыненні да буржуазных элементаў у горадзе і вёсцы, распускаліся сельскагаспадарчыя кааператывы, заснаваныя з парушэннем прынцыпу добраахвотнасці і г.д. Але было ўжо позна. Становішча ў рэспубліцы абвастрылася да мяжы. 9 чэрвеня 1953 года па радзе Крамля Палітбюро ЦК СЕПГ прыняло праграму дзеянняў, названую Новым курсам". Было публічна прызнана, што ў мінулым мелі месца некаторыя памылкі. Надалей для паляпшэння забеспячэння насельніцтва меркавалася запаволенне тэмпаў развіцця цяжкай прамысловасці. Адмяняліся і іншыя меры эканамічнага характару, якія выклікалі рэзкае незадаволенасць насельніцтва. Аднак запланаванае павышэнне нормаў выпрацоўкі было пакінута без зменаў. Інфармацыя, якая зявілася 16 чэрвені 1953 г. у прафсаюзнай газэце "Трыбуна артыкул у абарону курсу на павышэнне нормаў выпрацоўкі стала апошняй кропляй, якая перапоўніла чашу народнага незадаволенасці. Першымі спынілі працу будаўнічыя рабочыя на Сталиналлее, арганізавана рушыўшы ў цэнтр Усходняга Берліна. Да іх далучыліся тысячы дэманстрантаў, якія перад Домам міністэрстваў - комплексам урадавых будынкаў - сталі першапачаткова патрабаваць адмены рашэння аб павышэнні нормаў. Аднак неўзабаве справа дайшла і да палітычных лозунгаў аб адстаўцы ўрада і свабодных выбарах. Хутка арганізаваны тут жа, але, хутчэй за ўсё, узгоднены загадзя аргкамітэт прызначыў на наступны дзень, 17 чэрвеня, ўсеагульную забастоўку. У узбуджанай атмасферы мі